Morgunblaðið - 14.02.1991, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. FEBRÚAR 1991
Minning:
Sólveig Jónsdóttir
Fædd 4. febrúar 1909
Dáin 6. febrúar 1991
Hinn 6. febrúar síðastliðinn lést
í Landspítalanum tengdamóðir mín
Sólveig Jónsdóttir. Mig langar með
nokkrum orðum að kveðja Sólveigu
og þakka henni allt sem hún gerði
fyrir mig og dóttur sína er við hóf-
um búskap á heimili hennar í Stór-
holti 17 í Reykjavík.
Sólveig fæddist á Brautarholti á
I^alarnesi 4. febrúar 1909 og varð
því 82 ára 2 dögum fyrir andlátið.
■Hún var dóttir hjónanna Jóns Jóna-
tanssonar alþingismanns og bú-
fræðiráðunauts og konu hans
Kristjönu Benediktsdóttur. Fjöl-
skyldan flutti fljótlega frá Brautar-
holti og settist að á Asgautsstöðum
í Flóa en þar ólst Sólveig upp til
10 ára aldurs er fjölskyldan flyst
til Reykjavíkur. Kristjana var
mjólkurfræðingur og gerðist ijóma-
bústýra við Baugstaðabúið. Sólveig
var næstelst 7 systkina og lifa 3
þeirra hana. Þegar Sóveig var 16
ára missir hún föður sinn og þrátt
fyrir mikið áfall tekur hún próf frá
Samvinnuskólanum árið eftiraðeins
17 ára. Ekki var mikið um skóla-
göngu kvenna á þessum árum en
■ saínt fór Sólveig til Skotlands til
náms og starfs og var þar tií 1927.
Er hún kom heim vann hún ýmis
störf. Vann á heimili Jónasar frá
Hriflu í nokkur ár og svo við síma-
vörslu og afgreiðslustörf á Tíman-
um en alla tíð hefur hún verið dygg-
ur stuðningsmaður Framsóknar-
flokksins. Hún lærði kjólasaum og
vann við það í nokkur ár. 1931 gift-
ist hún Indriða rithöfundi og ætt-
fræðingi Indriðasyni skálds og ætt-
fræðings Þorkelssonar frá Fjalli í
• Aðaldal. Bjuggu þau fyrstu árin í
Aðaldalnum en íluttust síðan til
Reykjavíkur þar sem þau hafa búið
síðan. Indriði hefur unnið lengi við
ættfræðistörf og hefur Sólveig að-
stoðað bónda sinn mikið við það.
Hún hefur þýtt skáldsögu og nokkr-
ar smásögur sem birst hafa í blöð-
um og tímaritum. Fyrir utan allt
þetta ól hún upp 3 börn sem eru
Indriði skógræktarfræðingur á
Tumastöðum, Ljótunn trygginga-
fulltrúi á Húsavík og Sólveig hús-
móðir í Búrfelli. Það var fyrir tæp-
um 24 árum sem ég hitti Sólveigu
fyrst en það var á afmæli konu
minnar en þá komst ég að því að
Sólveig væri frænka mín, þar sem
amma mín og afi hennar áttu sama
föðurinn.
Sólveig var mjög lagin mann-
eskja og mátti segja að allt léki í
höndunum á henni, hún var mikil
saumakona og saumaði meðal ann-
ars bæði á konu mína og börnin
okkar, einnig sá hún um allt við-
hald á heimilinu og man ég hvað
undrandi ég var þegar mig vantaði
eitthvert verkfæri og komst að raun
um að Sólveig geymdi þau. Henni
féll sjaldan verk úr hendi og var
alltaf eitthvað að föndra til dæmis
fyrir basara kvenfélagsins eða
barnabömin. Á sumrin vann hún
mikið í garðinum sínum og hafði
mikið dálæti á blómum enda gaf
hann það til kynna, steinabeðin
vitna um það.
Fyrstu búskaparár okkar voram
við hjá Sólveigu og Indriða um jólin
en eftir að við fluttum að Búrfelli
hafa þau verið hjá okkur að einum
jólum undanteknum og þá töluðu
börnin um að það væru engin jól
þar sem þau vantaði. Börn hændust
mjög að henni og erfitt er börnum
okkar að sætta sig við að amma
þeirra sé horfin, þó hún hafi verið
að hverfa frá okkur smátt og smátt
vegna alzheimer sjúkdóms.
Árið 1987 fór að bera á sjúk-
dómnum en hún var heima og ann-
aðist Indriði hana en virka daga
var hún í Hlíðabæ.
Árið 1989 fer hún á Blesastaði
á Skeiðum til Ingibjargar og starfs-
stúlkna hennar sem önnuðust hana
mjög vel og er þar, þar til hún leggst
inn á Landspítalann eftir áramót
1991.
Margs er að minnast á kveðju-
stund, ekki má gleyma þeirri góð-
vild sem hún sýndi mér og börnum
okkar. Hún reyndist mér sem besta
móðir og var okkur öllum afar kær.
Að leiðarlokum bið ég henni
Guðs blessunar og þakka henni
samfylgdina.
Björn Sverrisson
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast ömmu okkar Sólveigar
Jónsdóttur sem lést í Landspítalan-
um þann 6. febrúar síðastliðinn
aðeins 2 dögum eftir 82 ára afmæl-
isdaginn sinn.
Alveg frá því að við munum fyrst
eftir okkur var amma Sólveig dug-
leg kona. Þegar við komum í heim-
sókn þá var hún að sauma, baka,
laga til eða sýsla í garðinum. Jóla-
kökurnar hennar ömmu vora algert
hnossgæti og ekki vora pönnukök-
urnar af verri endanum. Hún lagði
sig í líma við að fita okkur krakk-
ana, enda veitti okkur víst ekkert
af því, sagði hún. Það var alltaf svo
gott að koma í bæinn og fara niður
í Stórholtið því þar gat maður verið
viss um að sleppa- ekki út aftur
fyrr en maður hafði gert kökunum
hennar góð skil.
Hún var hreykin af garðinum
sínum og sérstaklega þó þegar
Gullregnið hennar blómstraði eða
þegar hún gat sýnt okkur afrakstur
af jarðarbeijaræktinni í garðskýl-
inu.
Það eru nokkur ár síðan að amma
byrjaði að finna fyrir sjúkdómi sem
kallast Alzheimier. Hún byrjaði að
missa úr minni og gleyma hlutum.
Hún átti erfitt með að sinna sínum
áhugamálum og að sjá um sig
sjálfa. Hún varð þó alltaf að hafa
eitthvað fyrir stafni, las bækur eða
lagði kapla.
Fyrst í stað var hún í Stórholt-
inu, því erfitt var að fá sjúkrapláss
fyrir hana, en í september 1989
fékk hún inni á Blesastöðum á
Skeiðunum. Þó að minni ömmu
hrakaði var samt ailtaf gaman að
heimsækja hana. Hún hafði alltaf
haft gaman af vísum og þó að henni
tækist nú ekki alltaf að klára þær,
undir það síðasta, mundi hún oftast
fyrri partinn.
Það var líka einn hlutur sem hún
týndi aldrei, en það var kímnisgáf-
an. Það þurfti svo lítið til að fá
hana til að hlæja og þegar hún hló,
þá hló hún svo innilega að erfitt
var að hlæja ekki með henni.
Þó að amma sé horfin úr lífi
okkar, mun minning hennar lifa
áfram. Minning um ömmuna sem
bjó í Stórholtinu, ömmuna sem allt-
af átti jólakökur, ömmuna sem
ávallt var tilbúin til að brosa að líf-
inu.
Erla Soffía, Indriði og Kolbrún
Miðvikudaginn 6. febrúar sl. lést
í Landspítalanum frú Sólveig Jóns-
dóttir 82 ára að aldri eftir að hafa
átt við mikla vanheilsu að stríða
síðustu ár ævinnar.
Sólveig fæddist að Brautarlandi
á Kjalarnesi 4. febrúar 1909 en
ólst upp á Ásgautsstöðum við
Stokkseyri og síðar í Reykjavík.
Foreldrar hennar voru sæmdarhjón-
in Jón Jónatansson, bústjóri og al-
þingismaður, f. 13.5.1874 að Litlu
Þúfu í Miklaholtshreppi, d.
25.8.1925, og kona hans Kristjana
Benediktsdóttir, mjólkurfræðingur
og ijómabústýra, f. 31.5.1877 að
Vöglum í Fnjóskadal d. 1.7.1954.
Nánara um ættir þeirra hjóna læt
ég öðrum eftir mér fróðari.
Með frú Sólveigu er gengin mjög
mikilhæf og mæt sómakona, sem
mannkosta sinna vegna miðlaði
hlýju og þekkingu til samferða-
manna sinna hvar sem hún fór. Hún
var ágætlega greind og vel að sér
til munns og handar, lærði kjóla-
snið og vann um tíma við kjóla-
saum. Mjög ung að áram settist
hún í Samvinnuskólann, sem þá var
í Reykjavík og var þar árin 1924-26,
síðan við nám í Skotlandi árið 1927
en að því loknu vann hún á heimili
Jónasar Jónssonar frá Hriflu, hins
þekkta og merka stjórnmála, og
skólamanns eða frá árinu 1927 til
1931.
Af þessu verður séð að með stað-
góðri menntun sinni svo og kynnum
af hugsjónamönnum þeirra tíma,
hefur Sólveig snemma öðlast and-
legan og félagslegan þroska til að
sinna þeim hugsjóna, og mannúðar-
málum er hún kaus að helga sig
seinna á lífsleiðinni.
Árið 1931 giftist Sólveig eftirlif-
andi manni sínum Indriða Indriða-
syni rithöfundi og ættfræðingi, f.
17.4. 1908 að Ytra-Fjalli í Aðaldal.
Þau Sólveig og Indriði bjuggu
fyrstu hjúskaparár sín áð Grenjað-
arstöðurrí í Aðaldal en fluttu stuttu
síðar eða 1932 að nýbýlinu Aðal-
bóli II í sömu sveit er Indriði reisti.
Þar bjuggu þau árin 1932-35 að
þau flytja búferlum til Reykjavíkur
þar sem Indriði vinnur hjá ýmsum
fyrirtækjum til 1944 þegar hann
ræðst til skrifstofustarfa hjá Skatt-
stofu Reykjavíkur allt til 1972 að
hann fer nær alfarið að sinna hugð-
arefnum sínum, ritstörfum og ann-
árri fræðimennsku. Af störfum sín-
um í hinum ýmsu félagasamtökum
er vafalaust merkasti þátturinn og
viðamest störf hans og Sólveigar í
Góðtemplarareglunni þar sem þau
af alkunnri trúmennsku gegndu
virðingar og ábyrgðarstörfum. Ind-
riði var stórtemplar 1976-78 og
heiðursfélagi stórstúku íslands.
Sólveig og Indriði eignuðust þijú
mannvænleg böm, löngu uppkomin,
þau era þessi: Indriði, skógfræðing-
ur, stöðvarstjóri Skógræktar ríkis-
ins að Tumastöðum í Fljótshlíð, f.
16. apríl 1932 að Grenjaðarstöðum.
K. Valgerður Sæmundsdóttir frá
Fagrabæ í Grýtubakkahreppi. Ljót-
unn, f. 20. júlí 1938 í Reykjavík,
fulltrúi hjá Samvinnutryggingum á
Húsavík. M. Sævar Austfjörð Harð-
arson, starfsmaður Húsavíkurbæj-
ar. Sólveig, f. 2. maí 1946 í Reykja-
vík, húsfrú a Sámstöðum 10 við
Búrfellsvirkjun. M. Björn Sverr-
isson, fyrsti vélstjóri við Hrauneyj-
arfoss- og Sigölduvirkjanir.
Það kom snemma í ljós eins og
að framan greinir að frú Sólveig
var mikil hugsjóna og félagsmála-
manneskja. Hún var um árabil í
stjórn kvenfélags Háteigskirkju þar
sem hún var gjaldkeri, en snemma
skipar hún sér í raðir bindindis-
manna og í Góðtemplarareglunni
eru henni brátt falin ýmis trúnað-
ar- og ábyrgðarstörf, fyrst í undir-
stúku en síðar í Stórstúku íslands
þar sem hún var fyrst stórvara-
templar og síðar stórkanslari í
Framkvæmdanefnd Stórstúku ís-
lands. Þá var Sólveig um tíma
Æðstitemplar í stúkunni Andvara
nr. 265 og varatemplar þar um
árabil. Sólveig var heiðursfélagi í
Stórstúku íslands. Það var einmitt
í stúkunni Andvara sem ég fyrst
kynntist þeim hjónum, Sólveigu og
Indriða, er ég gerðist félagi þar.
Frú Sólveig sem þá gegndi embætt-
isstörfum í Andvara kom mér strax
fyrir sjónir sem sérstaklega alúðleg
og yfirlætislaus kona í öllu fasi og
átti sérstaklega gott með að ná til
og umgangast félaga stúkunnar
með sínu sérstaka eðlislæga góða
viðmóti.
Embættisstörfín fórust henni
einstaklega vel úr hendi. Þau fram-
kvæmdi hún af festu og virðuleik
sem gerðu fundina hátíðlega en
samt skemmtilega og eftirminni-
lega.
Eg vil að tokum þakka frú Sól-
veigu fyrir allt sem hún var stúk-
unni okkar Andvara og öllum félög-
um hennar. Við kveðjum hana með
söknuði en gleymum ekki þeirri
mynd sem hún skóp og skyldi eftir
•liilöbnfirdiiil ^t&vIöF
- + HÁVARÐUR KARL REIMARSSON, Hátúni 10, lést á Landspítalanum 10. febrúar. Aðstandendur.

t Ástkær eiginmaður og faðir, JÓHANN GREIPUR FRIÐÞJÓFSSON, andaðist á heimili sínu, Mánabraut 11, þann 11. febrúar. Fyrir hönd aðstandenda, Jóna Hansdóttir og börn.

+ EINAR BEKK GUÐMUNDSSON, lést á Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar laugardaginn 9. febrúar sl. Útförin fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju laugardaginn 16. febrúar nk. kl. 14.00. Fyrir hönd systkina og annarra aðstandenda, Hreggviður Þorgeirsson.

+ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ÁSA ÁSMUNDSDÓTTIR, lést á heimili sínu 6. febrúar. Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.

+ Eiginmaður minn og faðir okkar, GOTTSKÁLK Þ. GÍSLASON húsgagnasmiðameistari, andaðist þriðjudaginn 12. febrúar. Þórheiður Sigþórsdóttir, Bergþóra Gottskálksdóttir, Júlíana Gottskálksdóttir.
Tww'wwiiiwiin|f Mwwiiiniiiiii* amiMiiiwiiiwiiiiiwiwriiwTwiiiwrmw
t
Systir okkar og mágkona,
BJÖRG SVEINBJÖRNSDÓTTIR,
Holtsgötu 10,
Reykjavik,
andaðist á Landakotsspítala 13. þ.m.
Guðrún Borgen,
Erna S. Thompson,
Bergljót Sigurðardóttir,
Ágúst Böðvarsson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi og langafi,
SIGURJÓN STEFÁNSSON
frá Arnarbæli,
Heiðarvegi 9,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju laugardaginn 16. febrúar
kl. 13.30.
Stefán Sigurjónsson,
Þóra Sigurjónsdóttir, Gfsli Jónsson,
Stefanía Sveinsdóttir, Guðbjörg Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
séra ÞORSTEINN BJÖRNSSON
fyrrverandi Fríkirkjuprestur,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
15. febrúar kl. 15.00.
Sigurrós Torfadóttir,
Björn Þorsteinsson, Edda Svavarsdóttir,
Torfi Þorsteinsson, Sigriður Kristinsdóttir,
Páll Þorsteinsson, Guðrún K. Þórsdóttir,
Þorsteinn Þorsteinsson, Hildigunnur Þórsdóttir,
Ingigerður Þorsteinsdóttir, Hilmar F. Thorarensen,
Gunnlaugur Þorsteinsson, Ingibjörg O.E. Hafberg,
Þorgeir Þorsteinsson,
Guðmundur Þorsteinsson, Bergþóra Skarphéðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.