Morgunblaðið - 02.03.1991, Blaðsíða 33

33
MÖRGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. MARZ 1991
Bjarni Olafsson
Keflavík - Minning
Fæddur 18. október 1932
Dáinn 23. febrúar 1991
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Okkur langar til þess að minnast
Bjarna Ólafssonar, afa okkar, sem
háði langa og stranga sjúkdómsbar-
áttu, en þrátt fyrir veikindi sín var
hann alltaf jafn léttur og stríðinn
við okkur. Alltaf vorum við jafn
velkomin til hans.
Við gátum alltaf leitað til hans,
hann átti ailtaf eitthvað gott í fórum
sínum. Hann hlustaði á okkur og
ráðlagði ef eitthvað bjátaði á. Hans
verður sárt saknað.
Elsku amma. Mikil er sorg þín,
en við vitum að góður guð verndar
hann um ókomna tíð.
Barnabörnin
Þegar okkur hjónum barst sú
harmafaregn að Bjarni Ólafsson
vinur okkar væri látinn þá komu
upp í hugann margar góðar minn-
ingar um ánægjulegar samveru-
stundir með öndvegisdreng.
Reyndar vildi nú svo til að við
Lína kynntumst í Eyjum þegar hún
var gestkomandi hjá Bjarna og
Erlu og þá eins og ávallt síðan var
einstaklega vel tekið á móti manni
með hressilegu og hlýju viðmóti.
Ég átti því iáni að fagna að
vinna undir stjórn Bjarna um tíma.
Hann var ákveðinn og sanngjarn
verkstjóri, harðduglegur og hress
og átti auðvelt með að umgangast
alla sem unnu undir hans stjórn.
Þetta hef ég líka sannreynt frá
mönnum sem nutu verkstjórnar
hans löngu síðar. Eftir að Bjarni
og Erla fluttu til Kefíavíkur þá
fjölgaði til muna þeim stundum
sem við áttum saman, aðallega í
tengslum við frænku- og frænku-
mannaklúbbana svokölluðu. Áttum
við þar saman margar ánægjulegar
samverustundir og þrátt fyrir þrál-
át veikindi þá var ekki oft sem
Bjami lét sig vanta og var alltaf
eldhress og kátur að vanda.
Það var reyndar með ólíkindum
hvað Bjarni tók langvarandi veik-
indum sínum með miklu æðruleysi
og karlmennsku og það var hreint
ótrúlegt oft á tíðum að hitta hann
á mannamótum skömmu eftir erf-
iðar aðgerðir og spítalavist þar sem
hann lék á als oddi, fullur bjart-
sýni og orku og lét hvergi bilbug
á sér finna. Það fer ekki á milli
mála að slíkt viðhorf og kraftur
sem einkenndi Bjarna í svo miklum
mæli smitaði út frá sér og gerði
þá sem nutu samvista við hann að
betri og jákvæðari manneskjum.
Við vottum þér, kæra Erla, okk-
ar innilegustu samúð sem og börn-
unum, barnabörnum og öðrum
ættingjum og vinum sem hafa nú
séð á bak miklum heiðursmanni
og góðum dreng.
Jákvæðar minningar um Bjarna
munu lifa um ókomna framtíð.
Steinn
í dag verður vinur okkar og
félagi, Bjami Ólafsson, jarðsettur
frá Keflavíkurkirkju. Hann fæddist
á Siglufirði 18. október 1932. For-
eldrar hans voru hjónin Guðmunda
Jóhannsdóttir og Ólafur Bjarna-
son, sem bæði em látin. Þau vora
fjögur alsystkinin, Margrét, Jó-
hann, Elísabet og Bjarni. Ennfrem-
ur ein hálfsystir, Fanney Jónsdótt-
ir.
Bjarni var æskuár sín á Siglu-
firði og þegar hann óx upp vann
hann algenga vinnu sem til féll.
Um tvítugsaldurinn kynntist hann
eftirlifandi eiginkonu sinni Erlu
Olsen frá Hafnarfirði. Þau giftu
sig 11. júlí 1953. Hjónabandið var
farsælt og eignuðust þau saman
fjögur börn, Fanneyju, gift Gunn-
ólfi Ámasyni, þau búa í Njarðvík.
Aðalheiði, gift Leifi Kristjánssyni,
þau búa í Kópavogi^ Olgu Sædísi,
gift Áma Heiðari Árnasyni, þau
búa í Keflavík. Ennfremur átti
Erla dóttir fyrir hjónaband, Lauf-
eyju Dagmar Jónsdóttur, gift
Kristni Arnberg Sigurðssyni, þau
búa í Grindavík. Barnabörnin em
orðin 17.
Þau byrjuðu búskap í Hafnar-
firði en fluttu síðan til Vestmanna-
eyja og bjuggu þar fram að gosi.
í Eyjum vann hann fyrst í frysti-
húsi. Fljótlega hóf hann að starfa
við fyrirtæki Ársæls Sveinssonar,
í slippnum sem slippstjóri og síðan
sem kokkur á ms. ísleifí VE 63.
Þau urðu að flýja Eyjar þegar
gosið hófst, fluttu þau þá í Kópa-
vog og síðan til Keflavíkur þar sem
þau hafa búið síðan.
Bjami réðst til íslenskra aðal-
verktaka og starfaði sem verk-
stjóri. í því starfi var hann mjög
vel liðinn jafnt af undir- og yfir-
mönnum sínum. Þar starfaði hann
þar til heilsan bilaði.
Þau hjónin, Bjarni og Erla, voru
í Félagi Vestmannaeyinga á Suð-
urnesjum og hann í stjórn þess
mörg undanfarin ár. Hann var
góður starfsmaður, áhugasamur
og áræðinn ef því var að skipta.
Hann var glaðvær og hafði góða
kímnigáfu. Það var því jafnan glað-
værð á fundum og í öðru starfi
þar sem hann var.
í félagsstarfi skiptast oft á skin
og skúrir. Stundum getur jafnvel
komið til álita hvort áfram skuli
halda. Þegar svo bar við hjá okkur
var aldrei uppgjafartónn hjá
Bjama. Eftir að heilsan brást tók
hann eftir sem áður þátt í stjórnar-
störfum félagsins og undirbúningi
undir árshátíðirnar. Fyrir síðustu
árshátíð var hann við símann,
veitti uppiýsingar og tók á móti
aðgöngumiðapöntunum. Á
skemmtunina mætti hann í hjóla-
stól ásamt stóram hópi vina og
vandamanna og virtist hann njóta
sín betur en nokkra sinni áður.
Nú er hann horfinn. Það er því
skarð fyrir skildi. Við söknum góðs
vinar og félaga.
Kæra Erla, við sendum þér og
íjölskyldum ykkar, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Stjórn Félags Vestmannaey-
inga á Suðurnesjum.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.________
þama undir bátnum.
Á milli þess sem hann smíðaði
ræddi hann við okkur um alla heima
og geima. Hann hafði mikinn áhuga
á náttúruvísindum og undum al-
heimsins og hugsaði í miklu stærri
víddum en margir samtímamenn
hans, það skildi ég síðar. Á sjötta
áratugnum var honum tíðrætt um
hættu á gróðureyðingu, ofnýtingu
fiskistofna og annarra náttúraauð-
linda, ofbeit búfjár og ýmis þau
efni sem menn eru að vakna til vit-
undar um nú um allan heim.
Ekki skipti hann oft skapi en þó
átti hann til að taka kostulegar risp-
ur þar sem hann æsti sig yfir
heimsku mannanna. Þeim ræðum
lauk alltaf á sama hátt með því að
hann staldraði við, kímdi og sagði
glettnislega: „Ja, nú varð ég reið-
ur,“ svo var ekki rætt meira um það.
í mínum huga var Leifur heims-
maður. Ekki í venjulegum skilningi
þess orðs heldur vegna þess að
hann hugsaði stórt og í víðu sam-
héngi. Þetta er merkilegt fyrir þær
sakir að hann var í eðli sínu einfari
og síðari hluta ævinnar var hann
einbúi á Hólkoti.
Einhvem veginn hafði ég það
alltaf' á tilfinningunni að hann vildi
lifa frjáls utan við daglegar reglur
samféiagsins, stunda sínar veiðar
og nærast og hvílast á þeim tímum
sem honum hentaði, hvort sem það
fór saman við hefðir annarra eða
ekki og láta hveijum degi nægja
sína þjáningu.
Síðustu æviárin var hann reglu-
lega heilsuveill en vildi fyrir alla
muni búa í koti sínu eíns lengi og
stætt var. Reyndar gerði hann það
miklu lengur og ber að þakka það
umhyggjusemi og hjálpsemi ná-
granna hans og vina á næsta bæ,
Bláfeldi svo og dóttur hans og ætt-
ingjum.
Þrátt fyrir það að oft var hann
svo lasburða að hann gat ekki farið
út úr húsi dögum saman virtist
hann aldrei einangrast í andanum.
Við ræddum oft við í síma á síðari
árum. Þá viðraði hann hugmyndir
sínar um markilega hluti eins og
upphaf heimsins, stöðu heimsmála
og samskipti íslands við aðrar þjóð-
ir og velti jafnan upp nýjum og
framlegum fleti á hveiju máli.
Leifur endaði ævi sín á afar tákn-
rænan hátt. Hann lést um borð í
gamla bátnum sínum sem hann var
að vitja um eftir óveðrið á dögun-
um. Við hlið hans stóð bóndinn á
Bláfeldi sem alltaf hefur reynst
honum vel. Það var engu líkara en
að hann væri að leggja af stað í
sína síðustu siglingu. I þetta sinn
ekki til fiskveiða heldur á vit hins
ókunna sem hann hafði velt svo
mikið fyrir sér.
Marta Ólafsdóttir
Leiðrétting
í DÁNARAUGLÝSINGU sem birt-
ist í mbl. í gær var Guðrún Salóm-
onsdóttir sögð vera frá Ytri Skeija-
brekku.
Hið rétta er að Guðrún var frá
Ytri Skeljabrekku. Þetta leiðréttist
hér með.
Kveðjuorð:
Stefán Þorvaldsson
Fæddur 28. mars 1928
Dáinn 31. janúar 1991
„Dögunin er eitthvert fegursta og fyrirheita-
ríkasta stefið í skáldskap Drottins. Hún er
um leið dýrlegasta fyrirheitið sem fylgir
öllum kvöldum, einnig ævikvöldinu. Á eftir
nóttinni fer alltaf dögunin - fyrr eða síðar.“
(Hannes J. Mapússon)
yinur minn Stefán er látinn.
Á tímum ört vaxandi tilbúinnar
valdastreitu, misyndisleik manna í
milli, er mannbót og fengur í góðu
samferðafólki. Það birtist svo sann-
arlega í myndinni margbreytilegu
sem lífsspilið er, og „kúnst“ er það
spil. Þó allir hafi aðgang, tekst mis-
vel. Nú þegar margur forðast að
takast á við lífið, er það ljós á vegi
að leiða um dreng góðan er með
framkomu sinni og háttvísi tekst að
vera okkur eftirlifandi fyrirmyndin
sanna, sú ógleymanlega mynd, kall-
ar fram eðaliyndi sérhvers hugsandi
manns. Háttvísi og rólyndi sem hvar-
vetna hlýtur aðdáun, já fögnuð, fyr-
ir ræktun gamalla dyggða sem eru
því miður á hröðu undanhaldi;
skakkir póiar teknir í hæðir, villu-
gjarnt á vegaleiðum.
Stefán styrkti sinn góða innri
mann með réttri menntun. Fágun
sú er hann hlaut, entist honum ævina
út. Lokið er fagurri lífsgöngu Stef-
áns Þorvaldssonar.
Guðrúnu, eiginkonu hins látna,
afkomendum og ástvinum öllum bið
ég Guðs blessunar.
Unpr ertu dagur, tært nú loft í sölum flalla.
Hvítir eru vængir þínir,
tignarlegir speglast þeir í kyrrum fletinum,
lotningarfullir, innramma þeir augnablikið.
Fijáls er hún sál þín, horfm á vit vonar.
Karlína Hólm
t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa, séra YIMGVA ÞÓRIS ÁRNASONAR, Reynigrund 39, Kópavogi. Jóhanna Helgadóttir, börn, tengdabörn og barnabörn. ■
t Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför sonar okkar, MAGNÚSAR KRISTJÁNSSONAR, Hvolsvegi 28, Hvolsvelli. Erla Jónsdóttir, Kristján Magnússon.
t Innilegar þakkir til allra, sem auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför UNNAR HERMANNSDÓTTUR, Háteigsvegi 48. Einnig viljum við þakka öllu starfsfólki á hjúkrunarheimilinu Skjóli fyrir frábæra umönnun og hlýju. Jóhanna Antonsdóttir, Þorleifur Björnsson, Anton Einarsson, Haukur Harðarson, Atli Antonsson.
+ Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, JÓNASAR JAKOBSSONAR, Fagradal, Mýrdal. Jónína Jónasdóttir, Erlendur Sigurþórsson, Elsa Jónasdóttir, Eðvarð Hermannsson, Kristín Jónasdóttir, Baldur Skúlason, Guðrún Jónasdóttir, Grétar Óskarsson, barnabörn og barnabarnabörn.
+ Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu, RAGNHEIÐAR BJARNADÓTTUR, Furugrund 70, Kópavogi. Þóra Hauksdóttir, Þorsteinn Stigsson, Auður Hauksdóttir, Þorsteinn Guðmundsson, Haukur Viðar Hauksson, Hulda B. Jónsdóttir og barnabörn.