Morgunblaðið - 22.06.1991, Blaðsíða 29

29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 1991
Minning:
Ottó G. Vestmann
Fáskrúðsfirði
Fæddur 10. október 1908
Dáinn 16. júní 1991
í dag er hann langafi, Ottó G.
Vestmann, kvaddur frá Búðarkirkju
á Fáskrúðsfirði.
Þar sem ég er nú aftur kominn
til Hollands, var mér oft hugsað til
hans á meðan á siglingunni stóð,
hye gaman hefði verið að spjalla
við hann á leiðinni og héyra hann
segja sögur af sjónum og ýmsu er
á daga hans dreif, eins og síðastlið-
ið sumar er við fórum saman til
Valborgar í Hollandi.
Alltaf var afi hans glaður og
kátur alveg sama hvað gekk á, og
tilbúinn að sjá spaugilegu hliðina á
öllu, enda upplifðum við margt sam-
an í þeirri ferð.
En nú er afi minn lagður af stað
í aðra ferð. Við hérna í Hoogvliet
kveðjum hann með þökk fyrir allt.
Kveðja dóttursonar,
Guðjón S. Jónatansson
Til hvíldar er genginn gamall
vinur og góður félagi. Farsælli
lífsgöngu er lokið og ljúft að þakka
góða samferð og trúa fylgd við
þann málstað sem mætastur er mér
enn.
Þegar ég kom ungur kennari að
Búðum í Fáskrúðsfirði sá ég fljótt
vörpulegan mann í húsinu neðan
við skólann, sem heilsaði fljótlega
hressilega upp á nýgræðinginn og
ræddi margt um menn og málefni.
Hann gerði ósjaldan að gamni sínu,
en var fastur fyrir og ákveðinn og
lá ekkert á skoðunum sínum á
hveiju því sem var að gerast. Mér
þótti þá sem jafnan síðar ánægju-
legt og ágætt að eiga við hann tal
og mér er minnisstætt nú síðasta
samtal okkar í síma, þegar erindi
var lokið og hann endaði samtalið
á þann veg, að nú stæðum við okk-
ur vonandi og ég vissi mæta vel
hvað við var átt.
Ég átti eftir að kynnast Ottó og
hans fólki allvel og ég mat þessa
hreinskiptnu skoðun hans, þessa
glettni erfiðismannsins, sem hvergi
var beizkju blandin, þessa stefnu-
festu í því sem máli skipti og ekki
sízt þessa ótæpu sjálfsgagnrýni, ef
því var að skipta, enda þá frekar
hægt að segja vinum til vamms.
Ottó vár eðlisgreindur og athug-
ull áhorfandi umhverfis og þjóðlífs
og aldrei óvirkur þátttakandi held-
ur. Ég hitti hann oftlega á ferðum
mínum um kjördæmið, hitti hann
einnig, þegar erfiðleikar knúðu á
dyr en hann tók hveiju og einu af
æðruleysi þess, sem veit að engu
fær breytt víl né vol, því síður uppg-
jöfin ein. Ég segi fölskvalaust að
mér fannst vænt um að hitta Ottó,
finna hlýjuna bak við stundum all-
hijúf orð, finna að hann mat menn-
ina eftir innri verðleikum en ekki
ytra veldi, sem svo alltof títt er. í
örstuttri kveðju nú við leiðarlok
skal lífsgangan ekki rakin nema í
fáum dráttum þess sem teljast aðal-
atriði í ævi hvers og eins.
Ottó var Fáskrúðsfirðingur og
hann unni firðinum sínum og fólk-
inu þar, deildi með því ævikjörum,
gleði og sorg, var hinn trúi þegn,
sem í engu brást þar sem honum
var til trúað. Foreldrar hans voru
Þórunn Sigurðardóttir og Guð-
mundur Vestmann, en ef frá eru
skilin fyrstu æviárin ólst hann upp
hjá föður sínum og síðar hjá honum
og fósturmóður sinni, konu Guð-
mundar, Pálínu Þórarinsdóttur, sem
bjuggu í Melbrún á Fáskrúsðfirði.
Ottó fór ungur að taka til hendi,
hans biðu erfiðisverkin ein, oftast
og lengst unnin víðs fjarri heimili
og fjölskyldu, því sjómennskan varð
hans ævistarf lengst af, það var
farið á síldarvertíðir og vetrarver-
tíðir og oft var ekki mikill arður
eftir þær vertíðir, enda trygging
þá lítil ef nokkur. Hann vann svo
í síldarverksmiðjunni á staðnum hin
seinni vinnuár sín. Hvarvetna var
hann vel liðinn og þótti verkmaður
góður til sjós sem lands.
Ottó kvæntist Valborgu
Tryggvadóttur frá Fáskrúðsfirði 6.
ágúst 1933, en hún lést 1985. Börn
þeirra: Pálína, látin, var gift
Trausta Gestssyni og bjuggu þau á
Fáskrúsðfirði; Bára, gift Guðjóni
Jónatanssyni, þau búa á Seltjarnar-
nesi; Guðmundur, kvæntur Önnu
Óskarsdóttur, en þau búa í Kópa-
vogi; Ólafur, látinn, var kvæntur
Elísabetu Sigurðardóttur og bjuggu
þau á Selfossi; og Unnur sem gift
er Úlfari Vilhjálmssyni, búsett í
Reykjavík. Tvo dóttursyni sína ólu
þau hjón upp: Val Kristjánsson, sem
býr á Húsavík og Garðar Harðarson
sem býr á Stöðvarfirði og voru þeir
sem synir þeirra báðir. Allt þetta
fólk er og var hið vænsta fólk góðra
mannkosta, en þeirrar góðu konu
Valborgar, vinkonu minnar, hefi ég
áður minnst, einlægni hennar og
glöð lund einkenndu æviferilinn.
Þau Valborg og Ottó áttu fyrst
heimili sitt í Melbrún, en Árbær var
þeirra heimili og það var aðeins
allra síðustu árin fjögur sem hann
dvaldi á dvalarheimili aldraðra,
Uppsölum, Fáskrúðsfirði. Það var í
því sem öðru staðið meðan stætt
var. Seinasta kvöld ævinnar var
hann að samfagna vini sínum með
nýja íbúð hér syðra og að morgni
var hann allur heima hjá Guð-
mundi, syni sínum.
Ottó Vestmann á sögu góða og
gegna, sem geymd er best í hug
þeirra, sem þekktu hann best. Hon-
um er af miklum hlýhug þökkuð
samfylgd margra ára, þar sem á
marga góða minning glitrar.
Fólki hans öllu eru sendar ein-
lægar samúðarkveðjur við fráfall
hans. Hann var heill og einlægur,
birta í svip, bjarmi í augum. Megi
trú hans verða honum farsæll föru-
nautur inn í hið ókunna. Við geym-
um mæta minning í muna og kveðj-
um þakklátum huga þekkan dreng.
Blessuð sé minning Ottós Vest-
mann.
Helgi Seljan
Ottó Guðmundsson Vestmann,
afi minn, er látinn.
Á þessum ti'mamótum hugsar
maður til baka og minnist ferðanna
austur á Fáskrúðsfjörð. Það var
alltaf gaman að_ koma í hug afa og
ömmu í Árbæ. Ég kom þar einung-
is um sumartíma en minnist frá-
sagna afa og ömmu um mikinn
snjóþunga og erfiðra vetra með til-
heyrandi samgönguerfiðleikum.
Lífið hefur ekki verið létt á þess-
um tímum, en sumarfallegt er fyrir
austan og það hefur verið léttir að
fá sumar eftir langan vetur. Hann
afi var kíminn og kunni að segja
margar skemmtilegar sögur. I fyrra
sátum við heima hjá mér í Grafar-
voginum að kvöldlagi. Þá var hann
að segja mér frá og herma eftir
„köllum" sem hann hafði átt sam-
skipti við i gegnum tíðina. Við hlóg-
um mikið og skemmtum okkur yfir
þessu.
Þannig var honum best lýst og
þannig man ég eftir honum. Það
var alltaf með eftirvæntingu sem
ég beið eftir afa og ömmu ef ég
vissi að þau væru væntanleg. Þegar
ég man fyrst eftir komu þau venju-
lega með strandferðaskipum.
Ferðalög gerast einfaldari í dag.
Afi var hér einmitt í einni af sinni
mörgu ferðum í Reykjavík þegar
hann fór í ferðalagið langa.
Hann hafði gaman af ferðalögum
og síðasta sumar fór hann til Hol-
lands og var þar um tima hjá syst-
ur minni, Valborgu, sem þar býr.
Það eina sem háði afa að nokkru
marki var hve sjóndapur hann var.
Hann féokk þó nokkra bót á sjón-
inni fyrir nokkrum árum. Heilsa
hans var nokkuð góð að öðru leyti
nema hafði kennt einhvers svima
og ætlaði að leita sér lækninga við
því á næstu dögum. En hann er
lagður af stað í ferðina löngu og
Guð verður með honum og geymir
hann fyrir okkur.
Fyrir nokkrum árum flutti hann
úr gamla húsinu Árbæ og í íbúðir
aldraðra á Fáskrúðsfirði. Þangað
heimsótti ég Ihann þrisvar sinnum
og var greinilegt að þar leið honum
mjög vel, enda húsakynni þar og
aðbúnaður til fyrirmyndar.
Það átti vel við afa að vera þar
enda var allt mjög þrifale_gt og hann
var mikið snyrtimenni. Eg var ein-
mitt að dást að því fyrir nokkru
hve þessi fullorðni maður var hár
á velli beinn og réttur þrátt fyrir
árin. Hann hefði orðið 83 ára á
þessu ári.
Amma hét Vilborg Tryggvadóttir
og lést hún fyrir sex árum. Þeim
varð 5 barna auðið: Pálína þeirra
elst er nú látin. Var hún gift
Trausta Gestssyni og býr hann á
Fáskrúðsfirði. Bára gift Guðjóni
Jónatanssyni og búa þau á Seltjarn-
arnesi. Guðmundur kvæntur Onnu
Júlíu Oskarsdóttur og búa þau í
Kópavogi. Ólafur nú látinn var
kvæntur Elísabetu Sigurðardóttur
sem býr á Selfossi. Unnur gift Úlf-
ari Vilhjálmssyni og búa þau í
Reykjavík.
Það er orðin nokkuð stór hópur
barnabarna og barnabarnabarna
sem standa frá þeim hjónum Val-
borgu og Ottó. Og það er stór hóp-
ur sem horfir á eftir pabba, afa og
langafa með góða minningu í bijósti
og þakkar samveruna með þessum
góða manni. Þess skal getið að þau
tóku að sér tvo dóttursyni sína á
unga aldri og ólu þá upp. Það eru
þeir Valur og Garðar.
Að leiðarlokum viljum við öll
þakka samfylgdina og biðjum Guð
að blessa minningu hans.
Stýr minu fari heilu heim
í höfn á friðarlandi.
Þar mig í þinni gæslu geym
ó, Guð minn allsvaldandi.
(V. Briem)
Ottó Vestmann Guðjónsson
Mér var hugsað til hans afa míns
sunnudaginn 16. júní og ákvað þá
að skrifa honum nokkrar línur. Ég
var að rifja upp í huganum ýmis-
legt skoplegt sem á daga okkar
dreif síðastliðið sumar. Þá komu til
okkar tveir herramenn, annar
þeirra var hann afi, en hinn var
Guðjón, bróðursonur minn. Ferð
þeirra var ævintýraleg og eftir-
minnileg fyrir okkur öll. Við
skemmtum okkur konunglega og
mikið var hlegið og afi alltaf til í
að spauga. Það var vakað lengi
frameftir, spilað á spil og talað um
allt milli himins og jarðar. Ég veit
að hann hafði mjög gaman af þess-
ari ferð til Hollands. Nú er hann
horfinn okkur, en við eigum margar
góðar minningar um hann sem við
geymum í hjörtum okkar. Með þess-
um orðum kveðjum við afa þar sem
við getum ekki kvatt hann í eigin
persónu.
Hvíli afi í friði.
Valborg, Wim og Ásta Berglind.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HELGI BREIÐFJÖRÐ JÓNASSON,
andaðist í Sjúkrahúsi Húsavíkur 11. júní.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Elsa Dóróthea Sigurðardóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkær móðursystir mín og frænka okkar,
MARÍA Ó. JÓNSSON,
hjúkrunarkona,
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands, Selfossi, 20. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lilly Samúelsdóttir og Margeir Jóhannsson.
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
SIGTRYGGS STEFÁNSSONAR,
Norðurbyggð 20,
Akureyri.
Fyrir hönd sona og sonarsona,
Maj-Britt Stefánsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför
GUÐMUNDAR BJARNASONAR
frá Innri-Lambadal.
Þórlaug Finnbogadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför móður okkar,
SIGRÍÐAR HARALDSDÓTTUR,
Hrafnkelsstöðum.
^ Þorgeir Sveínsson,
Sveinn G. Sveinsson,
Guðrún Sveinsdóttir,
Haraldur Sveinsson
og fjölskyldur.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
ÁRNA BJÖRNSSONAR
bifreiðastjóra,
Háaleitisbraut 52,
Reykjavfk.
Guðríður Jóhannesdóttir,
Jóhannes Árnason,
Gunnar Árnason, Jóna Kristjánsdóttir,
Árni Gunnarsson.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, er auðsýndu okkur samúð
og vináttu við andlát og útför
YNGVA MARKÚSSONAR,
Oddsparti.
Sigrfður Magnúsdóttir,
Eygló Yngvadóttir, Hörður Júlíusson,
Sveinn Yngvason, Judith Christiansen,
Magnús Yngvason, Katrin Eiríksdóttir,
Katrin Yngvadóttir, Markús Þór Atlason.
t /
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og jarðarför elskulegs föður okkar, tengdaföður
og afa,
BÆRINGS ELIASSONAR,
Borg,
Stykkishólmi.
Þakkir færum við öllu starfsfólki á St. Franciskussjúkrahúsinu og
Dvalarheimili Stykkishólms fyrir góða hjúkrun og vináttu við hinn
látna.
Guð blessi ykkur öll.
Jón Bæringsson,
María Bæringsdóttir,
Gróa Bæringsdóttir,
Högni Bæringsson,
Þorbergur Bæringsson,
Þórður Haraldsson,
Guðný Jensdóttir,
Svavar Jensson,
barnabörn og
Bjarndís Þorgrímsdóttir,
Hugi Pétursson,
Hansa Jónsdóttir,
Sesselja Pálsdóttir,
Guðrún Júlíusdóttir,
Steinar Ragnarsson,
Þóra Elisdóttir,
barnabarnabörn.