Morgunblaðið - 15.10.1991, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. OKTÓBER 1991
45
i
I
íí
5

i.
i
i
Sr. Bjarni Sigurðs-
son - In memoriam
Ég réðist til að kenna við Brúar-
landsskóla i Mosfellssveit haustið
1965. Ég hygg að séra Bjarni hafi
ekki hugnast það neitt séstaklega
vel í fyrstu. En hann var formaður
skólanefndar. Varaformaður nefnd-
arinnar, Salóme Þorkelsdóttir, og
skólastjórinn, Lárus Halldórsson,
voru mér hlynnt. Ég veit ekki, hvað
þeim fór á milli. En ég fór með
mína pappíra til séra Bjarna upp
að Mosfelli. Skömmu síðar var mér
tilkynnt, að ég væri ráðinn. í því
máli hlýtur séra Bjarni að hafa ráð-
ið úrslitum. En þegar málið kom
fyrir ráðuneytið, kom í ljós, að ég
mátti ekki fá fasta stöðu. Það varð
því að ráði, að ég varð stundakenn-
ari, og tók laun úr hreppssjóði, því
að þá var sá háttur á, að sveitarfé-
lög greiddu laun stundakennara.
Skólinn var settur í októberbyij-
un í Lágafellskirkju. Þar var séra
Bjarni að sjálfsögðu. Upp úr þessu
hófust okkar kynni. Séra Bjarni
leit oft inn á kennarastofuna, þegar
hann átti leið hjá. Einnig kenndi
hann við skólann. Hann var alla tíð
formaður skólanefndar, og var
varla nokkru máli skólans ráðið til
lykta án hans.
Það var oft þröngt á þingi í
kennarastofu Brúarlandsskóla. Ein-
att þurfti að spenna regnhlífarnar,
þegar rigndi. En þarna var valinn
maður í hveiju rúmi. Séra Bjarni
tók þátt i öllum umræðum. Hann
lýsti einatt skoðunum sínum á þjóð-
málum, og var hreinskilinn og opin-
skár. Ékki þurfti lengi að tala við
séra Bjarna til þess að ljóst væri,
hve hann bar málstað íslenzkrar
tungu og íslenzkrar náttúru fyrir
bijósti. Hann ritaði um nokkuð
langt skeið pistia í Morgunblaðið.
Margir fleiri en ég munu minnast
þeirra og þá helzt fyrir stíl og orð-
færi, sem einkenndist af mikilli
kunnáttu og óbrigðulum smekk.
Hann minntist þess oft, hve honum
fannst eimyijuspúandi verksmiðju-
ferlíki fara illa við íslenzka náttúru,
og sagði þá frá því hvernig var í
Straumi fyrir sunnan Hafnarijörð,
þegar hann var að alast upp. Hann
gerði sitt til að efla íslenzkukennslu
við Brúarlandsskóla, - ekki með
neinum fyrirgangi, heldur með því
að ræða við kennarann og gá að
áhuga hans og hvernig hann fór
að við kennsluna. Og séra Bjarni
fylgist með árangri nemenda á vor-
in. _
Á þeim tíma sem ég starfaði við
skólann að Brúarlandi lét Lárus
Halldórsson af störfum vegna ald-
urs. Það kom til kasta skólanefndar
að velja eftirmann hans. Það þurfti
að finna mann, sem kunni að kenna
og var líklegur til að eyða þarna
starfsdögunum. Við blasti að það
þurfti að byggja yfir skólann. Séra
Bjarni ákvað að styðja einn um-
sækjandann og hafði það fyrir sér,
að þessi ungi maður væri líklegur
til að stjórna skólanum vel og verða
farsæll maður í sveitinni. Eftir að
hann hafði ákveðið þetta varð hon-
um ekki haggað. Það var þó þrýst
á séra Bjarna og það ekki lítið^ og
var sá þrýstingur pólitískur. Árin
Kristín Magnús-
dóttir - Kveðjuorð
Er við nú kveðjum Kristinu
Magnúsdóttur frá ísafirði hrannast
upp minningar um þá einu bestu
konu sem ég hef kynnst og góðan
nágranna u.þ.b. þrjátíu ár í Tungu-
dal við ísafjörð. Henni kynnitist ég
nokkru eftir að ég flutti vestur
haustið 1932. Um það leyti var
farið að úthluta lóðum undir sumar-
hús í Tunguskógi sem hafði verið
að mestu óbyggður. Við fengum lóð
með þeim allra fyrstu undir sumar-
hús. Ári seinna reistu tveir frábær-
ir nági-annar hús ásamt sínum fjöl-
skyldum en þá var þar komin Krist-
in ásamt eiginmanni sínum Þórði
Jóhannssyni úrsmíðameistara og
fimm börnum sem síðar urðu sex.
Kristín var einstök kona sem vildi
hverrs manns vanda leysa og hugsði
minnst um sjálfa sig. Var hún þó
hamingjusöm með sitt heimili, eig-
inmann og börn. Alltaf þegar margt
var um manninn hjá okkur var
hlaupið til Kristínar og'fengið lánað
það sem vantaði. Var’það auðsótt
og alltaf með þessari ljúfu lund
hennar. Þarna undum við okkur
saman í þessum unaðsreit inni í
Tunguskógi sem var og er. Enda
átti ég þar mín bestu ár ævinnar.
Aldrei var amast við börnum okkar
og voru þau heimagangar hvort hjá
öðru. Þórður maður Kristínar var
svo góður við elstu dóttur mína að
það nálgaðist dekur, var hann samt
ekki allra. Þessa elskulegu konu
Kristínu kveð ég með trega og
þakklæti fyrir öll sumrin sem við
áttum saman í Tunguskógi. Börn-
um hennar tengda- og barnabörn-
um, hennar einu systur sem eftir
lifir og bræðrum sendi ég einlægar
samúðarkveðjur.
J.B.I.
sem liðin eru frá því þetta var hafa
sýnt að séra Bjarni valdi rétt. Þetta
atvik lýsir séra Bjarna vel. Hann
hvikaði aldrei frá því sem hann áleit
satt og rétt. Hann laðaði annað
fólk að sér og samferðamenn hans
treystu honum. Hann var mildur
maður og málamiðlari, en fastur
fyrir er á reyndi.
Árin 1968 til 1969 stóð ég fyrir
barnaheimili að Tjaldanesi í Mos-
fellsdal. Það hafði verið stofnað
nokkrum árum áður af foreldrum,
sem þurftu aðstoð við umönnun
vangefinna barna sinna. Stuttu eft-
ir að ég flutti á staðinn kom séra
Bjarni að máli við mig og spurði,
hvort ég vildi að hann kæmi reglu-
lega að tala við strákana. Ég vissi,
að séra Bjarni sá vait út úr öllum
þeim verkefnum, sem á hann hlóð-
ust. Prestakallið var stórt og í mörg
horn að líta. Ég svaraði að mér
þætti það mjög mikils um vert, ef
hann sæi sér fært að heimsækja
okkur, þegar hann fyndi tíma til.
Það var ákveðið, að hann kæmi
einu sinni í viku og talaði við strák-
ana í klukkustund eða svo. Fljótlega
varð ég var við það, að strákarnir
hlökkuðu til þessara stunda með
séra Bjarna. Þeir spurðu kannski
að morgni dags: Er þetta dagurinn
þegar hann séra Bjarni kemur? Og
þegar svo sást til bílsins um sexleyt-
ið að kvöldi hvers þriðjudags, þá
ruku allir upp til handa og fóta að
taka á móti séra Bjarna þegar bíll-
inn hans rann í hlað. Hvernig hann
fór að því að laða þessa drengi að
sér, veit ég ekki, en hann fann beina
leið að hjörtum þeirra.
Atvikin höguðu því svo, að við
urðum samferðamenn í Háskóla
Islands. Að vísu vorum við sinn í
hvorri deildinni, guðfræði- og heim-
spekideild. En séra Bjarni var ætíð
sá sami. Hann hafði sem fyrr brenn-
andi áhuga á að stuðla að því að
nemendur hans næðu góðum tökum
á íslenzku máli. Hann kenndi hversu
prédika skuli, en hann gerði það
ekki þannig að hann gæfi út formúl-
ur eða fyrirmæli, heldur með því
að stuðla að því að það sem bjó hið
innra með hverjum nemanda mætti
vaxa og þroskast. Þannig vann séra
Bjarni. Og hann gerði ætíð mestu
kröfurnar til sjálfs sín. Ég varð
örlítið var við hversu þrotlausa
vinnu hann lagði á sig við ritgerð-
ina um kirkjurétt, sem hann síðar
varði sem doktorsritgerð.
Lífið var stundum grimmt og
miskunnarlaust'við séra Bjarna. En
þá sýndi hann, að hann bjó yfir
ótrúlegum innri sálarstyrk, og allir
sem þekktu hann mátu hann enn
meir. Hann sinnti skyldustörfum
sínum fram undir síðasta dag,
æðrulaus, þótt hann hljóti að hafa
fundið, að heilsan var ekki sú sem
hún áður var.
Arnór Hannibalsson
Philco sparar peninga
Þvottavélarnar frá Philco taka inn á sig heitt og kalt
vatn og stytta með því þvottatímann og umfram allt:
þær evða minna rafmagni
L64
• Vinduhraði: 600 snúningar
• Fjöldi þvottakerfa eftir þínu vali
• Sérstakt ullarþvottakerfi
• Fjölþætt hitastilling
• Sparnaðarrofi
• Stilling fyrir hálfa hleðslu
L85
• Fullkomin rafeindastýring
• Val á vinduhraða: 500/800 snúningar
• Vökva höggdeyfir
• Ryðfrítt stál í tromlu og ytri belg
L105
• Stillanlegur vinduhraði: 400/1000 snúningar
• Sérstaklega styrkt fyrir mikið álag
• Fjöldi mismunandi þvottakerfa
• Sjálfstæð hitastilling
• Traustur vinnuþjarkur

pHILCO*
<8>
Heimilistæki hf
SÆTÚNI8 SÍMI691515 ■ KRINGLUNNISÍMI6915 20
fiSOMKtftífiOll