Morgunblaðið - 19.10.1991, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. OKTÓBER 1991
„Island, ísland, vort ættarland”
— selt fyrir þrjátíu silfurpeninga?
eftir Dagrúnu
Kristjánsdóttur
Júdas gekk út og grét beisklega
þegar hann áttaði sig á því, hvílíkt
illvirki hann hafði gjört með því að
selja Krist í hendur ofsóknarmanna
hans, fyrir skitna þrjátíu silfurpen-
inga. Hann skildi of seint að hann
hafði svikið dýrmætustu eign
mannkynsins, óafturkallanlega í
hendur böðlunum. Júdas naut ekki
lengi þessara silfurpeninga, því að
hann hengdi sig skjótlega.
Góðir Islendingar, ætlum við að
selja okkar ástkæru fóstuijörð í
hendur ofurvaldi Evrópubandalags-
ins, fyrir örlitla ágóðavon á einu
sviði — tollfrelsi fyrir fisk? Minnir
það ekki ofurlítið á silfurpeningana
þrjátíu?
Hve langt hrökkva þeir á móti
því sem við töpum?
Og hveiju töpum við?
1. Sjálfstæði iandsins. Er gleymd
sjálfstæðisbarátta Jóns Sigurðsson-
ar forseta? Er það gleymt að íslend-
ingar hafa aldrei þolað yfirráð ann-
arra?
Er það gleymt að íslendingar
lifðu í eymd og volæði þar til frelsis-
baráttan hófst? Jafnvel Danakon-
ung þoldu Islendingar ekki sem
yfirvald, þó að hann hafi verið sauð-
meinlaus, borið saman við ellefu
þúsund lagabálka Evrópubanda-
lagsins sem enginn veit hvað hafa
að geyma og mundi þurfa að fjölga
þingmönnum allverulega til að pæla
í gegnum þá doðranta til að gá að
því, hvað má og hvað má ekki sam-
kvæmt þeim. Eins og er, er mörgum
þingmanninum og lögfræðingnum
all villugjamt um íslenska lagabók-
stafinn, þó að ekki bætist við laga-
bálkar allra Evrópuþjóða.
2. Fiskinum, sem hingað til hefur
verið talin mesta auðlind iandins.
Er þorskastríðið gleymt? Er
gleymt hversvegna landhelgi og
fiskveiðimörk voru færð út hvað
eftir annað? Var það gert til
skemmtunar eða af nauðsyn? Hafi
það verið nauðsyn, er hún þá ekki
enn fyrir hendi, getum við frekar
nú látið Evrópuþjóðir veiða hvem
þann titt sem enn finnst í sjónum
við íslandsstrendur? Og til hvers
þurfum við tollfríðindi á físk, ef
aðrar þjóðir veiða það litla sem eft-
ir er, rétt við nefíð á okkur?
En ætli að það sé ekki margt
fleira sem tapast, sem aldrei er
minnst á. Halda ráðamenn þjóðar-
innar að íslendingar yfirleitt, séu
blindir og heyrnarlausir sauðar-
hausar? (ég bið sauðkindina mikil-
lega afsökunar að segja svo, því
henni eigum við að þakka líf okkar
í aldanna rás).
Það er nefnilega greinilegt að
kokhreystin miðast eingöngu við
fisk og aftur físk, hve lengi sem
það stendur, ákafinn er svo mikill
að koma landinu undir erlend yfír-
ráð að ennþá virðist það vera eina
hálmstráið fyrir þá sem vilja búa
ftjálsir í frjálsu landi, að fiskveiði-
heimild verði aldrei leyfð fyrir aðra
en íslendinga sjálfa. Allt annað
virðist vera aukaatriði í augum
þeirra sem hvað ákafastir eru að
koma landi og þjóð fyrir kattarnef.
3. Hvað verður um landbúnaðinn?
Það mun bæði í senn, flæða inn
í landið hræódýrar og mengaðar
landbúnaðarvörur, svo að íslenskar
vörur hafa engan möguleika í sam-
keppni um verð, þó að hollusta
þeirra sé margföld á við útlendar
búvörur. íslendingar munu taka
einni krónu meira í vasann í sparn-
aði, með meiri fögnuði, þó mengun
og vanheilsa fylgi, — en að borga
meira fýrir betri heilsu í hollari mat
og stuðla að íslenskri framleiðslu
og meiri atvinnu fyrir landsmenn.
Ef satt er sem sagt hefur verið
munu útlendingar líka geta keypt
hér allt upp — bújarðir sem annað
og reist þar spúandi verksmiðjur,
ef þeim líkar svo að gera. Og hvað
verður um þau tíu, fímmtán þúsund
manns sem starfa beint og óbeint
við búskap, úrvinnslu, dreifingu og
sölu? Á þennan þátt er aldrei minnst
í sambandi við samninga Jóns Bald-
vins.
4. Hvað verður um iðnaðinn og
alla þá sem enn starfa við hann?
Óheftur innflutningur, hlýtur að
kæfa iðnaðinn á sama hátt og land-
búnaðinn.
5. Atvinnumöguleikar:
Útlendingar munu flykkjast
hingað í- atvinnuleit og hver veit
hve margir? Hver veit, ef öllum
verður fijálst að koma hingað án
aðhalds, stunda hér vinnu, stofna
fyrirtæki, kaupa jafnvel banka og
Dagrún Kristjánsdóttir
„ Allir sannir íslending-
ar hljóta að mótmæla
öllum tilraunum til að
koma landinu undir er-
lend yfirráð, undir
hvaða yfirskini sem það
er gert. Við eigxim
besta land í heimi, get-
um verið okkur nóg
með flesta hluti ef
ásóknin í hégóma og
einskisvert glys og vit-
leysu væri ekki allsráð-
andi.”
hvað sem er — hver veit hvar það
endar, og hvaða afleiðingar það
hefur? Það þyrfti slyngan sjáanda
eins og Nostradamus til að ráða í
þá gátu. Óheft streymi útlendinga
í atvinnu hér, mundi fljótt segja til
sín í versnandi efnahag þjóðarinn-
ar, ef ekki hrun á því „velferðar-
þjóðfélagi” sem allir vilja.
6. Við munum tapa öllu sem
okkur er dýrmætast og kærast.
Sjálfstæði á öllum sviðum.
Þjóðareinkennum og þjóðararfi.
Hreinu og tæru lofti, hreinu
landi. Er þetta allt einskis virði í
augum þeirra ráðamanna sem vald-
ir voru til sjá um heill og hag lands-
ins?
7. Lög og dómstólar.
íslensk lög gilda ekki lengur,
nema ef til vill í málum sauðaþjófa,
en þeir em serh betur fer komnir
úr tísku eins og fleira.
8. Mun ekki þurfa að greiða
skatta til Evrópubandaiagsins?
Hver veit hve háar upphæðir það
kynnu að verða.
9. Yrði ekki íslendingum gert
skyit að gegn herþjónustu eins og
öðrum bandalagsríkjum?
Hvaða íslendingur mundi vera
fús til þess? Ætli að gamanið færi
ekki að grána þegar svo væri komið.
Við skulum aðgæta það að samn-
ingur við Efnahagsbandalagið er
að vitturra manna sögn, aðeins
fyrsta sporið inn í Evrópubandalag-
ið. Getur ekki verið að þessi tilraun
íslendinga til að komast í „hefðar-
sæti” með hinum „tignunum” verði
það mesta og stærsta feigðarspor
sem stigið hefur verið frá landn-
ámsöld? __
10. íslendingar sækjast eftir
snörunni, á sama tíma og aðrar
þjóðir vilja sem óðast losna við
hana.
Það er óskiljanlegur hugsana-
gangur hjá Jóni Baldvin og co.
Þeir eru óðir í að verða fyrstir að
viðurkenna rétt austantjaldslanda,
til frelsis og sjálfstæðis. Á sama
tíma eru þeir jafn óðir að koma
sínu eigin landi undir ok og vald
ríkjasamsteypu svipaðri þeirri sem'
þeir hafa fordæmt í tugi ára. Það
vita allir sem vilja að litla ísland
hefur engan áhrifamátt í því bákni
sem Evrópubandalagið er. Það veit
heldur enginn í hvaða átt þetta
bandalag þróast. Rússum var lofuð
velsæld, réttlæti og hamingja á
dögum Lenins. Því trúðu of margir,
endirinn varð kúgun, þrælkun, fá-
tækt, fjöldamorð á saklausu fólki
og fleira og fleira. Þetta sá enginn
fýrir eða trúði að yrði. Samt gerð-
ist það. Jón Baldvin er að reyna
að frelsa þetta sama fólk undan því
helsi sem það óafvitandi gekkst
undir með tilkomu Lenins fyrir sjö-
tíu árum, um leið og hann rær öllum
árum að hlekkja ísland við Evrópu-
bandalagið. Það má með sanni segja
að hægri höndina á Jóni Baldvin
veit ekki hvað sú vinstri gjörir.
Drottin lét meitla boðorðin tíu í
steintöflu. Það hefur dugað
skammt, því að öll eru þau brotin
þvers og kruss, þrátt fyrir það.
Mennirnir og síst íslendingar láta
Nýja testamentið á
íslensku í yfir 450 ár
eftir Sigurbjörn
Þorkelsson
Á árinu 1990 voru liðin 450 ár
frá því að Nýja testamentið kom
fyrst út á íslensku. Það var einstakt
þrekvirki sem Oddur Gottskálksson
vann með því að þýða NT á ís-
lensku við afar frumstæð skilyrði.
Þýðing Odds á Nýja testamentinu
og útkoma þess er án nokkurs efa
einhver mesti viðburður í sögu ís-
lenskrar þjóðar. Talið er að Nýja
testamenti Odds hafí verið fyrsta
bókin sem prentuð var á íslensku.
Annar stórviðburður
Annar merkur atburður á sér
stað í sögu þjóðarinnar árið 1817
en þá var stofnað hér Hið íslenska
biblíufélag fyrir tilstuðlan manns
að nafni Ebenezer Henderson. Læt
ég mér fróðari mönnum eftir að
greina frá Ebenezer Henderson og
Hinu íslenska biblíufélagi.
Hið íslenska biblíufélag, sem nú
hefur aðsetur í Hallgrímskirkju,
hefur séð til þess að þjóðin eigi
Biblíuna á sem skiljanlegustu máii
fyrir manninn á hveijum tíma. Er
þetta ákaflega mikilvægt og ber
að þakka þetta ma. trúföstum
stjórnarmönnum og framkvæmda-
stjórum HÍB í gegnum tíðina ekki
síst þeim mætu mönnum sem setið
hafa þar við stjórnvölinn sl. u.þ.b.
40 ár.
Á undan sinni samtíð
Frá því að Oddur Gottskálksson
þýddi Nýja testamentið á íslensku
árið 1540 hafa orðið miklar breyt-
ingar á öllum högum manna og
aðstæðum.
Oddur Gottskálksson var lög-
maður sem hafði þá þrá í hjarta
að koma hinu lifandi orði Guðs á
prent svo að alþýða Islands gæti
lesið og numið og hlotið ómælandi
blessun af. Oddur var langt á undan
sinni samtíð því að 359 árum eftir
að Oddur þýddi NT á íslensku var
stofnað félag kristinna verslunar-
manna og sérmenntaðra manna í
Bandaríkjunum. Þetta félag er
Gídeonfélagið sem hefur frá upp-
hafí reynt að ná sínum markmiðum
m.a. með því að koma orði Guðs,
þ.e. Biblíunni eða einstökum ritum
hennar svo sem Nýja testamentinu,
„Nú hefur íslensk þjóð
alla möguleika til þess
að vera handgengin
Guðs orði því Nýja test-
amenti eða Biblíu ætti
að vera hægt að finna
á flestum íslenskum
heimilum.”
sem víðast svo að fólk geti orðið
handgengið orðinu.
200.000 eintök á 46 árum
Gídeonfélagið breiddist brátt út
um heiminn og árið 1945 var slíkt-
félag stofnað á íslandi fyrir tilstuðl-
an Vestur-íslendings að nafni Krist-
inn Guðnason en hann naut aðstoð-
ar Ólafs Ólafssonar kristniboða við
verkið. Með stofnun Gídeonfélags-
ins árið 1945 má segja að enn hafí
verið brotið blað í íslenskri sögu.
Félagið hófst fljótlega handa við
að gefa skólabörnum eintak af
Nýja testamentinu auk þess sem
Gídeonfélagar hafa komió NT fyrir
á hótelherbergjum, við sjúkrarúm
Sigurbjörn Þorkelsson
og víðar. Gídeonfélagar á íslandi
hafa gefið eða komið fyrir um
210.000 eintökum af Guðs orði á
þeim 46 árum frá því félagið var
stofnað hér, mörgum landanum til
mikillar blessunar. Nú hefur íslensk
þjóð alla möguleika til þess að vera
handgengin Guðs orði því Nýja test-
amenti eða Biblíu ætti að vera
hægt að finna á flestum íslenskum
heimilum.
Mikil breyting
Á dögum Páls postula var hið
prentaða orð ekki til, heldur varð
\
segja sér fyrir verkum, jafnvel ekki
Guð almáttugan. Það má því segja
að þetta greinarkorn mitt sé til-
gangslaust vindhögg, vanmáttug
tilraun til að opna augu þeirra sem
ekkert sjá nema smágróðavon á
einu sviði, en loka augunum fyrir
öllu hinum sem tapast. Það er of
seint að ætla að forða sér, þegar
botnlaust fenið er allt um kring og
viðbúið að gleypa mann.
Þau tíu atriði, hér að framan, eru
samt verð nokkurrar umhugsunar,
þó lítið tillit verði tekið til þeirra,
en það hafa margir mér meiri og
merkari orðið að þola.
Allir sannir íslendingar hljóta að
mótmæla öllum tilraunum til að
koma landinu undir erlend yfirráð,
undir hvaða yfírskini sem það er
gert. Við eigum besta land í heimi,
getum verið okkur nóg með flesta
hluti ef ásóknin í hégóma og
einskisvert glys og vitleysu væri
ekki allsráðandi. Það er hrapallegur
misskilningur að halda að allt sé
betra í útlöndum. íslendingar eiga
að lifa eftir forskrift sem hentar
íslenskum aðstæðum. Við erum
ekki tugmilljóna þjóð sem getum
látið eftir okkur að haga okkur sem
slíkar hvað varðar efnahag og fram-
kvæmdahraða, — verið eins og út-
spýtt hundsskinn um allan heiminn
og eytt milljörðum í þann flæking
á kostnað þeirra sem rétta eiga
fyrir brýnustu nauðsynjum. Okkur
kemur ekkert við um það hvernig
það er hjá öðrum þjóðum, hvort þær
eru hringlandi með öll sín „kerfi”,
íslendingar þurfa ekki að hringla
öllu á örfárra ára fresti í takt við
aðrar þjóðir, það er nefnilega allt
of dýrt fyrir svo fámenna þjóð að
vera sífellt að breyta með ærnum
kostnaði. Aðdáunin á öllu útlendu
sýnir aðeins heimsku. Ráðamenn
þjóðarinnar hafa lengi ekki snúið
sér við, án þess að gá fyrst að því
hvemig það sé í útlöndum. Allt er
miðað við útlönd. Ég er viss um
að ef það tíðkaðist í útlöndum að
hafa gjaldmæli á hveiju heimili við
allar snyrtingar, þá mundi strax
verða uppi fótur og fít á stjórnar-
heimilinu að koma því í kring, enda
sjálfsagt töluverð gróðalind fyrir
ríkið.
Ég er löngu orðin leið á þessum
samanburði við aðrar þjóðir. Við
erum enn íslendingar og eigum enn
ísland, besta land í heimi fyrir okk-
ar fóstuijörð og þannig viljum við
hafa það áfram. Við eigum ekki að
selja landið okkar fýrir fáeina silfur-
peninga.
Höfundur er fyrrverandi
húsmæðrakennari.
að kunngjöra fagnaðarerindi Guðs
um son hans Jesúm Krist munnlega
eða skriflega eins og bréf Nýja test-
amentisins gefa okkur til kynna.
Eftir að prentlistin kom til sögunn-
ar snemma á 15. öld var hægt að
byija á því að láta prenta Biblíuna
í ótal eintökum. Við þetta jukust
möguleikarnir á því að koma fagn-
aðarerindinu beint til almennings.
Eftir því sem lestrarkunnátta fólks
í heiminum eykst aukast möguleik-
ar á því að útbreiða boðskap Bibl-
íunnar.
En þótt möguleikarnir aukist, þá
nýtast þeir ekki nægjanlega vel ef
fjárhagur þeirra sem stuðla að út-
breiðslu Biblíunnar er takmarkaður
og alls ekki sem skyldi.
Island er þriðja landið þar sem
Gídeonfélag var stofnað, en nú
starfar félagið í 148 löndum í tæp-
lega 6.000 félagsdeildum. Gídeon-
félagar víða um heim bíða eftir að
fá Guðs orð í hendur til þess að
geta gefið einhveijum samlanda
sínum, en Guðs orð er í fæstum
löndum til á hveiju heimili eins og
hér á landi.
Kristnir íslendingar, sem þekkja
mikilvægi þess að Nýja testamentið
eða Biblían sé til á hveiju heimili,
ættu að leggjast á eitt og gera það
sem í þeirra valdi stendur til þess
að sem flestir einstaklingar í heim-
inum megi kynnast sannleikanum,
sannleikanum sem gjörir menn
fijálsa samkvæmt Jóh. 8:31.
Höfundur cr frnmkvæmdastjóri
Gídeonfélagsins.