Morgunblaðið - 06.05.1992, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. MAI 1992
Stýrimaður. — Taktu við
stýrinu litla stund ...
HÖQNI HREKKVISI
/, NANN ££ AÐ RE'/AJA AB SKEMAiTA
UNGVJ£>/aju. "
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Guiinar Ingi og
námsferðir lækna
Frá Sigurði Þór Guðjónssyni:
ENN einu sinni hafa námsferðir
lækna orðið mönnum undrunar-
efni. Enn einu sinni mætti Gunnar
Ingi Gunnarsson til leiks í Morgun-
bíaðinu. Það var 15. apríl og var
þunghöggari en nokkru sinni. Er
hann þó með hvassari pennum í
læknastétt. Og þar eð merk sögu-
leg hefð er fyrir því að undirritað-
ur segi íslenskum læknum ærlega
til syndanna, skal hann nú ekki
liggja á liði sínu, enda er hann
eins konar sjálfskipuð „stjórnar-
andstaða“ læknamafíunnar!
Klassískar læknalummur
Þessir eru helstu punktar Gunn-
^rs Inga:
Löggjafinn hafi gert samninga
til að tryggja almenna hagsmuni,
námsferðirnar séu nauðsynlegar
til að við getum notið fulikomn-
ustu læknisþjónustu, umræðan
lýsi „algjöru þekkingarleysi á mál-
inu“, umljöllun fjölmiðla sé „afsk-
ræmisleg" og runnin undan riíjum
stjórnmálamanna er séu að hefna
sín á læknum.
Allt er þetta gamalkunnugt
læknadóp. Þeir eru vanir að vísa
gagnrýni á læknastéttina á bug
sem eins konar ofsóknum enda
hafi engir þekkingu á máium
hennar nema þeir sjálfir. Og fjöl-
miðlar blekki bara og ljúgi þegar
upp koma læknamál. Ef það er
rétt og það endurspeglar áreiðan-
leika íjölmiðla yfirleitt væri illt í
efni. Þá gætum við aldrei tekið
minnsta mark á þeim. En þó Gunn-
ar Ingi hnjóti um ónákvæmni fjöl-
miðla eins og ýmsir aðrir gengur
skilningur hans á þeim einfaldlega
ekki upp.
Þetta með samningsákvæðin á
víst að vera voða sterkt. En menn
eru nú að átta sig á því, að með
frekju og feiknalegu átóriteti hef-
ur læknum tekist að tryggja einka-
hagsmuni sína í samningum og
löggjöf. Og vitaskuld með því að
skírskota til hagsmuna sjúklinga.
Þeim tókst til dæmis með ósann-
indum að svínbeygja Alþingi til
að samþykkja lögsem ýmsir'mæt-
ir menn telja mannréttindabrot á
sjúklingum. En Gunnar Ingi lætur
sér á sama standa um það.
Og enn hjakkar hann í sama
fari. Meining hans er blátt áfram
þessi: Ef þrengt verður að náms-
ferðum lækna bitnar það á sjúkl-
ingum. Peningana eða lífið? Gamla
læknatrixið. — Það er býsna ein-
falt þegar það er orðað hispurs-
lega. Svo sakar þessi maður fjöl-
miðla um „ómerkilega“ umfjöllun!
En allir eru fyrir löngu búnir
að sjá í gegnum trixið. Líka stjórn-
málamennirnir. Og er nú svo kom-
ið að engir munu ímynd lækna-
stéttarinnar til meiri óþurftar í
augum alþýðu en einmitt Gunnar
Ingi Gunnarsson í skrifum sínum.
Hláleg rökvísi
Hann segir að ef allir læknar
færu námsreisur kostaði það ríkið
sennilega 145-150 milljónir á ári.
Hins vegar staðhæfir hann að ein-
ungis 60% lækna fari slíkar ferðir.
En séu þær svona bráðnauðsyn-
legar fyrir gæði heilbrigðisþjón-
ustunnar er það beinlínis sjokker-
andi, en ekki bara „áhyggjuefni“
að næstum helmingur lækna skuli
láta þær undir höfuð leggjast.
Þvílíkt skeytingarleysi um hag
sjúklinga væri forkastanlegt og
gerði allt annað í þessu námsferða-
þrasi að smámunum. Er með ólík-
indum að sú hlið málsins hafi skot-
ist framhjá Gunnari Inga. Væri
hann samkvæmur sjálfum sér og
gerði einhveijar kröfur til stéttar-
bræðra sinna myndi hann fyrst
og fremst hneykslast á þessu.
Svona fer um rökvísi þeirra sem
ekki hafa réttlætið að leiðarljósi
heldur þrönga eiginhagsmuni.
Námsferðalagið er alveg gegn-
um tært: Þessi tæpi helmingur
lækna sannar það að Gunnar Ingi
fer með endemis þvælu. Enginn
trúir því .að 40% íslenskra lækna
sýni svona vítavert kæruleysi í
starfi. Þarna muni fremur búa að
baki ósköp raunsætt mat. Læknar
viti vel að árlegar námsferðir
þeirra séu ekki jafn mikilvægar
og Gunnar Ingi vill vera láta. En
þeim finnst auðvitað ósköp nota-
legt að hafa þennan ókeypis rétt
ef þeir vilja nota hann. Og sumir
læknar eru reiðubúnir til að veija
hann með kjafti og klóm eins og
óargadýr eða gera sig að rökfíflum
eins og Gunnar Ingi. Auðvitað
þurfa læknar að fylgjast með eins
og allir sem bera virðingu fyrir
starfi sínu. Það nær hins vegar
engri átt að ein stétt öðrum frem-
ur gangi í vasa skattgreiðenda til
að kosta slíka endurmenntun. Það
eru forréttindin sem ganga fram
af fólki. Það er allt og sumt.
En Gunnar Ingi er ekki af baki
dottinn og vill skylda Iækna til
námsferða árlega. Gott og vel. En
þá yrði líka refsingastúss og ves-
en, því auðvitað er ekkert vit í að
setja lög ef ekki fylgja viðurlög
við brotum. Og það væri óneitan-
lega fjandi skondið ef næstum
helmingur íslenskra lækna færi
beint á Hraunið eins og hveijir
aðrir krimmar. En þangað hlytu
þeir samt að sendast, eftir kenn-
ingu Gunnars Inga, ef þeir bættu
ekki ráð sitt snarlega.
En það væri ómaksins vert að
láta á það reyna.
SIGURÐUR ÞÓR GUÐJÓNSSON
Skúlagötu 68, Reykjavík
Víkverji skrifar
Jafnan er ánægjulegt að verða
vitni að því þegar umræða og
gagnrýni á óþarfa eyðslusemi hins
opinbera hefur þau áhrif að stjórn-
völd sjá sig tilneydd til þess að að
hverfa frá einhveijum eyðsluá-
formum sínum. Víkveiji er þeirrar
skoðunar að það sé svo fátítt að
almenningur og fjölmiðlar uppskeri
í réttu hlutfalli við þá gagnrýni sem
beint er að stjórnvöldum, að þegar
árangunnn verður augljós og óvé-
fengjanlegur, hljóti flestir að
fagna. Þannig er því varið með
íslenska þátttöku í margumræddri
umhverfisráðstefnu í Ríó, sem
hefst eftir réttan mánuð, að 40
manna hópurinn sem hugðist í
skjóli umhverfisráðherra laumast
til Ríó á kostnað skattborgaranna,
hefur nú skroppið svo saman, að
við liggur að Flugfélagið Ernir
gæti séð um flutninginn á hópnum.
Langt er síðan umhverfisráðherra
greindi frá því að kostnaðurinn af
förinni yrði hreinn „tittlingaskítur"
og síðan það var, hefur hver um-
hverfisvinurinn á fætur öðrum
svarið af sér fyrirætlanir um Ríó-
heimsókn, jafnframt því sem upp-
lýsinga- og fræðslufulltrúi um-
hverfisráðuneytisins hefur útskýrt
í langhundaathugasemdum sínum
að 40 manns hafi í raun og veru.
aldrei þýtt 40 manns, heldur í
mesta lagi 10 til 14 manns. Stærð-
fræðilegt afrek það!
xxx
Er ekki fullt tilefni til þess að
hefja þennan síðasta mánuð
fram að Ríóráðstefnu sérstaka
opinbera niðurtalningu, svona
sambærilega við það sem við hér
á Morgunblaðinu gerum fyrir jólin?
Fyrsta birtingardaginn gætum við
haft fyrirsögnina þessa: 14 dagar
til Ríó. 14 sendifulltrúar fara til
Ríó. Síðan gætum við talið upp
þessa fjórtán og ef að líkum lætur
myndi einn þeirra sveija af sér
förina þegar við birtingu, þannig
að næsta dag yrðu sendifulltrúarn-
ir 13 og síðan koll af kolli myndi
þeim fækka um einn, þannig að
degi fyrir Ríó væri einn eftir, sem
er allt sem þarf til þess að greiða
þetta eina atkvæði sem ísland fer
með á ráðstefnunni.
xxx
venleg fegurð heyrir að vísu
ekki strangt til tekið undir
umhverfísmál, en Víkveiji telur þó
að íslenskar fegurðardísir hafi
umhverfisbætandi áhrif, eins og
raunar allt annað sem gleður aug-
að. Víkverji hefur verið að velta
því fyrir sér, svona öðru hvoru,
allt frá því síðasta vetrardag þegar
úrslitakeppnin um hver hlyti titil-
inn fegurðardrottning íslands
1992 fór fram, hvernig stóð á því
að hið fagra fljóð, María Rún
Hafliðadóttir, sem hreppti hnossið
í ár, var ekki einnig kjörin ungfrú
Reykjavík einhverjum vikum fyrir
úrslitakeppnina. Stúlkan sem hlaut
titilinn ungfrú Reykjavík, varð í
fjórða sæti í Iokakeppninni, en
ungfrú Island, varð í öðru sæti í
keppninni um ungfrú Reykjavík.
Víkveiji getur ekki talist sérfræð-
ingur á þessu sviði, heldur einung-
is áhugasamur í meðallagi. Hann
er engu að síður sannfærður um
að það sé nánast útilokað að kven-
leg fegurð stúlknanna sem þarna
áttu hlut að máli hafí getað breyst
með þeim hætti sem þessi úrslit
benda til, á ekki lengri tíma en
þeim örfáu vikum sem liðu á milli
keppnanna. Víkverja þykir þetta
allt enn furðulegra fyrir þær sakir
að dómnefndin í báðum keppnum
mun að mestu hafa verið skipuð
sama fólki, þótt dómnefndin í loka-
keppninni hafi verið eitthvað fjöl-
mennari. Kannski er það svo, eins
og kunningi Víkveija orðaði það:
Vegir kvenlegrar fegurðar eru
órannsakanlegir!