Morgunblaðið - 03.10.1992, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. OKTÓBER 1992
Guðný Björk Sturlu
dóttir — Minning
Fædd 29. maí 1966
Dáin 25. september 1992
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg.
En anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið.
(J. Hallgrímsson)
Þetta erindi átti vel við í gleðinni
sem ríkti á brúðkaupsdegi þeirra
Hannesar og Guðnýjar, enda var
hún notuð við það tækifæri, en hún
á ekki síður vel við í sorginni sem
ríkir nú eftir andlát Guðnýjar, að-
eins nokkrum mánuðum eftir brúð-
kaupið.
Það ríkti alltaf mikil gleði í kring-
um Guðnýju og hún var alltaf til í
smá prakkarastrik við hvaða tæki-
færi sem var. Oft skemmtum vð
okkur konunglega yfir uppátækjum
þeirra hjónanna, sérstaklega þegar
grínið beindist að okkur og við gerð-
um þeim grikk á móti. Þá voru öll
tækifæri notuð og á afmælum og
jólum gat maður alltaf verið viss
um að pakkinn frá Hannesi og
Guðnýju væri alveg eintakur. Þann-
ig var það með allt sem þau hjónin
tóku sér fyrir hendur, það var engu
öðru líkt og þau sjálf einstök í sinni
röð. En nú hefur verið höggvið stórt
skarð í hópinn.
Þessi lífsglaða og góða vinkona
okkar er horfín á braut, og var hún
þó rétt að hefja lífið og átti ásamt
manni sínum og bömum svo bjarta
framtíð.
Elsku Hannes, Thelma og Kári.
Eftir svona stórt áfall er fátt hægt
að segja til huggu.nar, en minningin
er og verður alltaf til staðar, því
að „anda sem unnast fær aldregi
eilífíð að skilið“.
Við vottum ykkur og fjölskyld-
unni í Fossatúni okkar dýpstu sam-
úð.
íris og Valgarður.
Hvi var þessi beður búinn
bamið kæra þér svo skjótt.
(B. Halldórsson (sb. 1886).)
Föstudaginn 25. september lést
á heimili sínu tengdadóttir mín,
Guðný Björk, aðeins nýorðin 26 ára.
Guðný var dóttir hjónanna á
Fossatúni, Andakílshreppi, þeirra
Sturlu Guðbjarnarsonar og Sjafnar
Pálsdóttur.
Hún ólst upp við mikið ástríki
foreldra sinna, ásamt tveim systkin-
um, Guðlaugu og Sölva. Guðlaug á
einn son, Smára, og á nú öll fjöl-
skyldan um sárt að binda vegna
fráfalls elskaðrar dóttur, systur og
frænku. Og votta ég þeim mína
dýpstu samúð. Hver skilur slík ör-
lög, ung elskandi móðir og eigin-
kona er hrifín burt frá fjölskyldu
sinni rétt þegar lífsstarfið er að
byrja. Er einhver tilgangur með lífí
og dauða? Hvar eru svörin? Hvar
er huggunin? Hvar er sá sem sagði:
„Ég verð með yður á stund neyðar-
innar, ákallið mig.“ Það hefír verið
gert síðastliðin tvö ár en svörin virð-
ast vera hvert áfallið á eftir öðm.
Það þarf mikinn styrk til að standa
staðfastur í trúnni þegar svona er
komið eftir allar bænirnar Guðnýju
og fjölskyldunni til handa. Ég vona
að Hannes sonur, minn eiginmaður
Guðnýjar, hafi þann styrk.
Þau voru bæði kornung er ástir
tókust með þeim, hún aðeins 15 ára
og hann 17 ára. Alla tíð síðan hafa
þau verið ótrúlega samrýnd, ást-
fangin og full vonar og trúar á
framtíðina. Þau eignuðust tvö böm,
Thelmu Sjöfn, sem er átta ára, og
Sigurð Kára, fjögurra ára, bæði
yndisleg og mannvænleg böm. Þau
eru svo ung að þau fá vart nokkurn
tíma skilið hvers vegna guð tók
mömmu þeirra, þó vissu þau bæði
að hún væri mjög veik. Hannes og
Guðný luku bæði framhaldsnámi
sama vorið, hún varð stúdent en
hann lauk námi í húsbyggingum.
Það var mikill gleðidagur er haldið
var upp á útskrift þeirra.
Um haustið lögðu þau land undir
fót með Thelmu Sjöfn sem var á
öðru ári. Þau ætluðu að vinna, læra
og skoða heiminn örlítið. Þau gerðu
það í u.þ.b. tvö ár, en komu síðan
heim og unnu um tíma hjá Anda-
kílsárvirkjun. Síðan ákveða þau að
fara í frekara nám, hún fór í Há-
skólann en hann í Tækniskólann,
þá var Sigurður Kári fæddur. Ham-
ingjan brosti við þeim, að manni
fannst, samvinnan var einstök og
bæði lögðu mjög hart að sér.
Þá kom fyrsta áfallið, í júlí 1990
greindist Guðný með illkynja sjúk-
dóm, hún þessi hrausta stúlka sem
annars aldrei kvartaði hafði fundið
fyrir einhverri breytingu og fór því
heimilislæknis síns og síðan til sér-
fræðings sem taldi að um óverulegt
umkvörtunarefni væri að ræða.
Sérfræðingurinn úrskurðaði ein-
kennin svo ótrúlega að ekki er eftir
hafandi, en er þó svo sannarlega
rannsóknar verður. Þetta gerðist
ári áður en sjúkdómurinn var
greindur endanlega og þá var hann
kominn á mjög hátt stig. Ég er
þess fullviss að hefði rétt verið stað-
ið að rannsókn í fyrstu hefði þetta
fundist á byijunarstigi og staðan
verið jafnvel önnur í dag. En þau
ákváðu strax að láta ekki deigan
síga heldur takast á við sjúkdóminn
af fullri hörku með guðs og manna
hjálp. Baráttuvilji þeirra stappaði
stálinu í okkur öll hin í fjölskyldun-
um báðum. En forlögin láta ekki
að sér hæða, 10 dögum eftir þetta
áfall lést faðir Hannesar í bílslysi,
á einni örskotsstund var hann hrif-
inn brott, einmitt þegar hann þurfti
mest á sínum góða föður að halda.
Er nema von að svara sé vant.
Hvað meinar almættið, á hann
kannski hvergi hlut að máli?
Guðný var okkur hjónunum jafn
kær sem hún væri okkar bam, enda
bar hún með sér birtu og yl hvar
sem hún kom, hún var afar falleg,
listræn, vel gerð og mjög vel gefín,
hún virtist aldrei hafa neitt fyrir
því að læra en tók alltaf próf með
miklum ágætum. Allan tímann sem
hún var veik sótti hún skólann með
miklum dugnaði, baráttuviljinn var
svo sterkur að hún fór jafnvel í
próf að morgni og þaðan beint á
skurðarborðið eða í lyfjameðferð.
Aldrei féll úr dagur í mætingu í
skóla nema hún gæti ekki staðið á
fótunum. Um tíma héldu allir að
hún hefði komist yfír þetta. Og
vorið 1991 fór hún, nýkomin úr
skurðaðgerð, til Noregs með jarð-
fræðinemum í námsferð og allt
gekk vel. Hannes beið í Danmörku
hjá systur sinni og þangað kom
Guðný og saman voru þau þar í
viku. Þau höfðu ekki verið formlega
vígð saman, en í sumar ákváðu þau
að fara til Bandaríkjanna til að leita
frekari lækninga, brúðkaup var
haldið í Saurbæjarkirkju á Hval-
fjarðarströnd og veislan haldin á
Hlöðum. Þetta var yndisleg athöfn
og mikil gleði í veislunni, brúðhjón-
in ljómuðu af hamingju. Þessi dagur
skín yfír alla aðra um ókomna fram-
tíð. Ut fóru þau en dvöldu aðeins
í nokkra daga, því allt kom fyrir
ekki, heilsu hennar hrakaði og eftir
það var ekkert sem læknavísindin
réðu við.
Hún varð að láta í minni pokann
fyrir þeim „slynga sláttumanni, er
slær allt hvað fyrir er“. Hannes
stóð við hlið hennar allan tímann
og vék ekki úr sjúkrastofunni þegar
hún þurfti að dyelja þar. Þegar ljóst
var að hveiju stefndi fór hann með
hana heim og hjúkraði henni þar
svo aðdáunarvel að slíks þekkjast
vart dæmi. Á fimmtudaginn kvaddi
hún bömin sín og þau fóru í sveit-
ina með ömmu sinni og afa. En á
föstudagskvöld lést hún í örmum
eiginmanns síns.
Hannes minn, Thelma Sjöfn og
Sigurður Kári, á svona stundum
koma engin orð að gagni, en þið
eigið ást mína og samúð alla. Sig-
rún systir þín og fjölskylda hennar
sendir ykkur öllum ástar- og sakn-
aðarkveðju.
Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja,
lögð í jörð með himnafóður vilja,
leyst frá lífi nauða,
ljúf og björt í dauða
lést þú eftir litla rúmið auða.
Gráttu móðir, gjöfína Drottins fríðu,
gráttu þá með djúpri hjartans blíðu.
Sérðu ei sigurbjarma?
Sérðu ei líknarvarma
breiða sig um bamsins engiahvarma.
Því til hans, sem bömin ungu blessar.
biðjum hann að lesa rúnir þessar,
heyram hvað hann kenndi:
hér þó lífið endi,
rís upp í Drottins dýrðarhendi.
Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða,
lof sé Guði, búin ertu að stríða.
Upp til sælu sala
saklaust bam án dvala.
Lærðu ung við engla Guðs að tala.
(M. Jochumsson)
Svala Ivarsdóttir.
Við viljum minnast Guðnýjar
skólasystur okkar sem kenndi okk-
ur það sem enginn skóli getur
kennt. Hún. kenndi okkur að gefast
aldrei upp. Þau hjónin voru alltaf
jákvæð og horfðu bjartsýn fram á
veginn.
Guðný var dugleg og samvisku-
söm og fannst það ekkert mál.
Meðan við hin eyddum tíma í að
býsnast yfír því hve mikið var að
gera í skólanum vann hún verkefn-
in sín, var gjaldkeri I'jallsins, félags
jarð- og landfræðinema, sinnti fjöl-
skyldunni og var að byggja.
Okkur langar að segja litla sögu
úr skólanum sem lýsir Guðnýju vel.
Fyrir eldfjallafræðipróf þurfti að
lesa stóra og þunga bók, Guðný las
hana alla og gerði útdrátt úr henni.
Við hin fengum útdráttinn lánaðan
því við töldum okkur ekki hafa tíma
til að lesa bókina, þó höfðum við
flest bara um okkur sjálf að hugsa.
í prófínu sjálfu „skrapp" Guðný
eftir hálfan próftimann í aðgerð,
en fékk engu að síður ágætis ein-
kunn.
Þó að kali heitur hver
hylji dali jökull ber
steinar tali allt hvað er
aldrei skal ég gleyma þér.
(Skáld-Rósa).
Elsku Hannes, Thelma og Kári,
vottum ykkur og öðrum ástvinum
okkar dýpstu samúð.
Skólafélagar í jarðfræði,
Háskóla Islands.
Mistök urðu í vinnslu þessara
greina í blaðinu í gær. Birtast
þær því hér aftur. Hlutaðeigend-
ur eru beðnir afsökunar á mis-
tökunum.
t
Elsku drengurinn okkar,
GUÐMUNDUR ÓLI HAUKSSON,
lést af slysförum miðvikudaginn 30. september.
Birna Bjarnadóttir, Haukur Ingibergsson.
t
Ástkær eiginmaður minn,
GARÐAR HVÍTFELD JÓHANNESSON
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri aðfaranótt föstudagsins
2. október.
Jóhanna Guðnadóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVEINN SÍMONARSON,
Bólstaðarhlíð 68,
lést á gjörgæsludeild Borgarspítalans fimmtudaginn 1. október sl.
Valgerður Jónsdóttir,
Sævar Friðrik Sveinsson, Kristín Ósk Óskarsdóttir,
Anna Sóley Sveinsdóttir, Manuel Arjona Cejudo
og barnabörn.
t
Móðir mín og amma,
KAREN AGNETE ÞÓRARINSSON,
listmálari,
Kvisthaga 13,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund að morgni 1. október.
Karl Kristján Sveinsson,
örn Karlsson.
t
Faðirokkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SVAVAR SIGFINNSSON,
Máshólum 10,
Reykjavfk,
áður búsettur í Ytri-Njarðvík,
verður jarðsunginn frá Ytri-Njarðvíkur-
kirkju þriöjudaginn 6. október kl. 14.
Erla Svafarsdóttir,
Einar Svavarsson,
Herbert Svavarsson,
Unnur Svavarsdóttir,
Guðbjörg Svavarsdóttir,
Jón Ingi Ágústsson,
Guðrún Árnadóttir,
Margrét Karlsdóttir, '
Hermann Þorsteinsson,
Karl Ólafsson,
Magnús Sædal Svavarsson, Vilborg Gestsdóttir,
Róbert Svavarsson, Hafdfs Gunnlaugsdóttir,
og barnabörn.
Bróðir okkar,
GUÐBRANDUR HALLDÓRSSON
frá Hallsstöðum,
Viðimel 49,
Reykjavík,
lést f Landspítalanum 14. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til deildar 11-E Landspítalanum og Heimahlynn-
ingar Krabbameinsféiagsins.
Systur hins látna.
t
Útför móðir okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HELGUJÓNSDÓTTUR,
Dalbraut 27,
Reykjavfk,
verður gerð frá Áskirkju þriðjudaginn 6. október kl. 13.30.
Þeir sem vildu heiðra minningu hennar með blómum eru vinsam-
legast beðnir að láta andvirði þeirra renna í Byggingasjóð K.F.U.M.
og K. í Reykjavík, sími 678899.
Magnús Guðmundsson, Áslaug Sigurbjörnsdóttir,
Pétur Guðmundsson, Steinunn Olafsdóttir,
Ragna Guðmundsdóttir Moyer, Anthony Moyer,
Helga Júlfana Vilhelmsdóttir, Þorvar Hafsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.