Morgunblaðið - 10.12.1992, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. DESEMBER 1992
Guðrún Jóns-
dóttir - Minning
Eitt bros getur dimmu í dagljós breytt,
Ótal ljúfar minningar streyma
fram í hugann, er ég nú minnist
okkar kæru Guðrúnar eða Gunnu
eins og hún var alltaf kölluð í okkar
hópi. Hennar er sárt saknað nú á
kveðjustund.
Við huggum okkur við það, að
viss léttir fylgir því, er hvíldin kem-
ur eftir langvarandi veikindi. Undan-
farin tvö ár hefur eiginmaður henn-
ar elskulegur, bömin hennar góðu
og bamabörnin staðið eins og klettar
við hlið hennar og leitast við að
gera henni allt sem best þau máttu.
Hjúkrunarfólk og læknar á Land-
spítalanum og þá síðast en ekki síst
á Hjúkrunarheimilinu Skjóli, hjúkr-
uðu Gunnu okkar af kostgæfni og
reyndu að létta henni sjúkrahúsleg-
una eftir mætti. Elskan og ástúðin
milli eiginmannsins og hennar fól
ekki framhjá neinum. Vinur okkar
Einar eyddi öllum stundum sem
hann gat við hlið Gunnu sinnar og
sá til þess, að henni liði eins vel og
kostur" var við þessar aðstæður.
Við ástvinir þeirra stóðum hnípnir
álengdar. Við fundum vanmátt okk-
ar. Það skar í hjartað, að geta svo
lítið gert til að létta undir. Ljúfl-
ingurinn okkar er horfinn okkur nú.
Ég er þess fullviss, að henni líður
vel og hún fylgist með okkur í sorg
og gleði. Til hennar var alltaf hægt
að leita, ef eitthvað bjátaði á. Það
var mín reynsla, og um það á ég
góðar minningar.
Þau Einar og sundfélagar eigin-
manns míns tóku mér, óhörðnuðum
unglingnum, opnum örmum fyrir
nokkrum áratugum, er ég fyrst kom
í þeirra hóp. Þetta voru miklir sund-
menn, sem héldu hópinn og eigin-
konur þeirra. Við höfum átt dásam-
legar stundir saman öil þessi ár.
Stofnuðum svokallaðan „Nýárs-
klúbb“ þar sem við hittumst á heimil-
um okkar 1. janúar ár hvert og fór-
um svo á nýársdansleik. Ferðalögin
okkar um verslunarmannahelgar ár
hvert í rúma tvo áratugi voru sann-
kallaðar perlur. Minningar um þær
stundir munu ylja okkur áfram. Þar
var Gunna eins og ætíð, hrókur alls
fagnaðar. Ógleymanlegt verður okk-
ur hjónunum eitt árið, er við hitt-
umst öll austur í Skaftafelli. Við
Helgi vorum sein fyrir. Þegar við
komum á áfangastað, voru ferðafé-
lagamir búnir að tjalda og koma sér
fyrir. Þar ríkti mikil gleði, sungið
og dreypt á „útilegukaffí". Svo vel
var tekið á móti okkur, að við feng-
um ekki einu sinni að tjalda sjálf.
Því stjómaði Gunna. Við vomm
strax látin setjast að veitingum og
tjaldið var reist fyrir okkur, af mikl-
um myndarskap og allir hlógu og
skemmtu sér. Svona var lífið alltaf
nálægt Gunnu og Einari.
Á þessari stundu þökkum við allan
þann góða tíma, sem við höfum átt
saman. Við emm þakklát fyrir það
hve bömin okkar fengu að kynnast
þessum hjónum vel og eiga með
þeim ómetanlegar stundir. Ég er
þess fullviss, að við vinir og félagar
þeirra hjóna getum verið sammála
um það, að ljóðlínur skáldsins okkar
góða, Einars Benediktssonar, geta
átt vel við hér.
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur breyst við atorð eitt.
Aðgát skal hðfð í nærveru sálar.
(Einar Benediktsson.)
Ég bið algóðan guð að geyma
Guðrúnu Jónsdóttur og blessa og
styrkja fjölskyldu hennar í sorg
þeirra. Minningin um góða konu lifír.
Edda Sigrún.
í dag verður kvödd Guðrún Jóns-
dóttir, eiginkona okkar fareæla for-
manns KR til margra ára, Einare
Sæmundssonar.
Stóð hún með honum í forystu-
hlutverki félagsins og hafði góðan
skilning á erli og fjarveru hans frá
heimili þeirra, vegna starfa fyrir KR.
Það em margir félagar í gamla
góða KR sem minnast heimsókna á
þeirra fallega heimili með miklu
þakklæti. Þar var Guðrún miðpunkt-
urinn, broshýr og skemmtileg, tók á
móti gestum sínum af hlýju og um-
hyggju.
Það var öllum ljóst af samræðum
við hana, að hún fylgdist mjög vel
með öllu sem gerðist í KR; hún
gladdist á siguretundum og hug-
hreysti okkur í mótlæti.
Knattspymufélag Reykjavíkur
þakkar Guðrúnu Jónsdóttur hennar
miklu störf fyrir félagið og sendir
Qölskyldu hennar einlægar samúð-
arkveðjur.
Krístinn Jónsson,
formaður KR.
Fyrir um íjörutíu árum var mér
ásamt tveim félögum boðið að spila
bridge á heimili hjónanna Guðrúnar
Jónsdóttur og Einars Sæmundsson-
ar. Þetta var upphaf vináttu sem
staðið hefur síðan og aldrei borið
skugga á. Nú er við kveðjum Guð-
rúnu (Gunnu eins og hún var kölluð
af vinum) hinstu kveðju þá hverfur
hugurinn til baka og minningar
hrannast upp. Gunna var gædd
mörgum kostum, bráðvel gefin,
skemmtileg og félagslynd svo af
bar. Áhugamálin voru mörg, en hag-
ur heimilisins og umhyggjan fyrir
eiginmanninum öðlingnum Einari
bömunum Ásbimi og Sigrúnu og
hin síðari ár bamabömunum, var
henni allt. Hún starfaði við fyrirtæki
þeirra hjóna í.fjölda ár og samheldni
þeirra var slík í leik og starfí að
eftir var tekið. Vina- og kunningja-
hópurinn stór og þar lét Gunna sitt
ekki eftir liggja, hún og Einar voru
hrókar alls fagnaðar og oftar en
ekki áttu þau hugmyndir að ferðum
eða öðru sem hópurinn tók sér fyrir
hendur. Mér em séretaklega minnis-
stæðar tvær setningar sem Gunna
sagði oft er eithvað bar á góma í
hópnum, en þær vora: „Krakkar við
drífum í þessu“ og „Þið komið bara
heim til okkar", því var nefnilega'
þannig farið með Gunnu að henni
fannst ekkert mál að taka á móti
hópi vina á heimili sínu, enda stóð
það alla tíð opið vinum og kunningj-
um. Ég og fjölskylda mín fóram
ekki varhluta af gestrisni þeirra
hjóna og fyrir það viljum við nú
þakka henni af einlægni.
Fyrir rétt tveimur árum fékk
Guðrún heilablóðfall og segja má að
eiginlegt líf og starf hennar hafí
endað þá, en hún átti ekki aft-
urkvæmt af sjúkrahúsinu. í þessi tvö
ár hafa þau Einar og börnin sýnt
elskandi eiginkonu og móður alveg
séretaka umhyggju og ástúð, en
annað áfall kom og nú var þrótt-
urinn búinn og hún lést 1. des. sl.
Nú er við kveðjum kæra vinkonu
hinstu kveðju viljum við Gunnar
þakka henni allt sem hún var okkur
og biðjum góðan Guð að veita Ein-
ari, bömum þeirra og ástvinum öll-
um styrk í sorg þeirra, en það sem
milda mun trega okkar allra er minn-
ingin sem við geymum um mæta og
góða konu.
Blessuð sé minning hennar.
Pétur Krístjánsson.
Vinkona okkar og spilafélagi í
áratugi, Guðrún Jónsdóttir, er borin
til grafar í dag.
Gunna, eins og hún var alltaf
kölluð, var okkur einkar kær. Hún
var mörgum kostum búin, prýðilega
greind, létt í lund og hrókur alls
fagnaðar í vinahópi.
Það kom fljótt í ljós að Gunna
hafði mjög góðar námsgáfur og hóf
þrettán ára gömul nám við Gagn-
fræðaskóla Ágústar Bjamasonar og
lauk þaðan gagnfræðaprófí með
glæsilegum árangri 1953. Hún átti
því sannarlega erindi í stúdentspróf-
ið og þaðan af lengra.
En kreppan var mikil á þessum
áram og urðu mörg ungmenni að
hverfa frá námi. Um þessar mundir
missti faðir Gunnu heilsuna og varð
að hverfa frá starfí sínu. Hann hafði
stundað verelunaretörf og tók Gunna
við starfi hans um skeið, aðeins 17
ára gömul. Síðan bauðst henni skrif-
stofustarf hjá Sjóvátryggingafélagi
íslands og seinna hjá Islenskri
endurtryggingu og þótti hún mjög
góður starfskraftur á báðum stöð-
um.
Eftirlifandi eiginmanni sínum,
Einari Sæmundssyni, giftist hún 28.
nóv. 1942. Þau hjón vora mjög sam-
lýnd og ráku saman eigið fyrirtæki
í áraraðir. Bæði vora þau áhuga-
menn um íþróttir og stunduðu skíða-
íþróttina alla tíð innanlands og utan.
"k seinní árum hrifust þau einnig af
golfíþróttinni, sem veitti þeim marg-
ar ánægjustundir.
Guðrán og Einar eignuðust tvö
böm, Ásbjörn og Sigrúnu, sem bæði
voru framúrskarandi námsmenn og
luku háskólaprófum. Barnabömin
erá sex, sólargeislar ömmu og afa.
Tryggur vinahópur, sex hjón, hef-
ur haldið vel saman í áratugi. Eigin-
mennirnir vora allir íþróttagarpar á
yngri áram og síðan íþróttakennar-
ar, þjálfarar eða formenn í íþróttafé-
lögpim. Við eigum öll ljúfar minning-
ar frá ýmsum merkisviðburðum inn-
an fjölskyldnanna, stórafmælum,
fermingum og brúðkaupum bam-
anna, ferðalögum og fleira.
Það var í október 1990 að við
stöllumar settumst við spilaborðið
heima hjá Gunnu. Við höfðum hlakk-
að mikið til að hittast að nýju og
undum glaðar við spilin. Þá var rab-
bað lengi við matarborðið. Ilminn
af nýbökuðu brauði lagði um stof-
una. Gunnu fórust húsmóðurstörf
vel úr hendi og kom okkur oft á
óvart með ýmsu góðgæti. Það var
um miðnætti að við héldum heim
eftir þetta skemmtilega kvöld gran-
lausar um að þetta væri síðasta
spilakvöld okkar. Að morgni annare
dags fékk hún heilablæðingu svo
alvarlega að ekki varð lækningu við
komið.
Langur tími er liðinn. Loks er
striði lokið. Góð kona er gengin. Við
þökkum henni af alhug samfylgdina.
Blessuð sé minning hennar.
Við og makar okkar sendum Ein-
ari, bömunum og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Rósa, Katla, Ninna.
Amma okkar, Guðrún Jónsdóttir,
eða amma Guðrán, dó á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli 1. desember sl.
Amma veiktist fyrir tveimur áram
og hefur legið á sjúkrastofnunum
síðan, og vegna veikinda hennar
breyttust samverustundir okkar með
henni. Áður var hún full lífsorku og
hraust, og var óvenju dugleg að
sinna okkur bömunum. Er við voram
lítil sat hún löngum stundum með
okkur á gólfinu, lék við okkur og
kenndi okkur þá ýmislegt. Þegar við
svo stækkuðum var oft boðið í pylsu-
partý og gistingu hjá afa og ömmu
í Skeijó. Á Þingvöllum, þar sem við
dvöldumst mikið stórfjölskyldan í
sumarbústaðnum á sumrin, gafst
einnig tækifæri til margra samvera-
stunda með ömmu. Hún skilur því
eftir sig í okkar hugum stórt skarð
sem vandfyllt er.
Með þessum fáum orðum viljum
við þakka ömmu þann áhuga og
væntumþykju sem hún sýndi okkur
'ávallt. Guð geymi ömmu Guðrúnu.
Bamabörnin.
Sl. fimmtán ár höfum við farið
saman á skíði, ákveðinn hópur
áhugafólks. Auk þess farið í göngu-
ferðir vikulega og ferðalög. Sam-
heldni hópsins hefur verið mikil og
kunningsskapurinn náinn. Nú er
fyreta skarðið höggvið í þennan góða
hóp.
Guðrán Jónsdóttir, sem við nú
kveðjum, lést 1. des sl. Hún var góð
og heilsteypt kona, sem alltaf var
hægt að treysta. Auk þess var hún
bráðskemmtileg og hlátur hennar
smitandi. Fyrir rámum 2 árum fór-
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÓLÖF HELGADÓTTIR,
áður til heimilis að Álfaskeiði 43,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju föstudaginn 11. desember kl.
13.30.
Helgi Símonarson,
Hanna 1. Símonardóttir,
Erla J. Símonardóttir,
Viðar Simonarson,
Margrét Símonardóttir Johnson,
Þorbjörg Símonardóttir,
Jóhanna Símonardóttir,
Ásthildur Símonardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bryndís Gunnarsdóttir,
Halldóra Sigurðardóttir,
Jeff Johnson,
Auðunn Karlsson,
Vilhjálmur Nikulásson,
Sigurður Sigurðsson,
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi, bróðir og mágur,
JÓHANN YNGVI GUÐMUNDSSON,
áður Kirkjuvegi 7,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
laugardaginn 12. desember kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hins látna láti
Hjúkrunarheimili aldraðra, Ljósheima á
Selfossi, njóta þess.
Guðmundur Jóhannsson,
Sigrfður Jóhannsdóttir,
Stefán Jóhannsson,
Yngvi Jóhannsson,
Lilja Ingibjörg Jóhannsdóttir,
Helga Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Arnbjörg Þórðardóttir,
Þorsteinn Guðmundsson,
Ragnheiður Zóphónfasdóttir,
Elíane Hommersand,
Jón Sævar Alfonsson,
Ólafur Magnússon,
um við í ógleymanlega ferð vestur
í Aðalvík og áttum þar góða daga.
Þar var Guðrán hrókur alls fagnað-
ar. Öllum að óvörum reyndist þetta
síðasta ferð hennar með okkur, því
skömmu seinna veiktist hún alvar-
lega og komst ekki til heilsu aftur.
Nú drúpum við höfði í þögn og kveðj-
um góðan vin.
Elsku Einar. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur til þín, barna þinna
og aðstandenda.
Göngu- og skíðahópurinn.
Á fullveldisdaginn lést föðursystir
okkar, Guðrán Jónsdóttir, eða
Gunna frænka eins og við kölluðum
hana.
Hún var fædd í Reykjavík 18.
maí 1919 og vora foreldrar hennar
hjónin Jón Asbjörnsson og Þórann
Gunnarsdóttir frá Eyrarbakka. Jón
átti tvö börn frá fyrra hjónabandi,
Guðríði, sem gift var Halldóri Jóns-
syni, en þau era bæði látin og El-
ías, sem kvæntur er Guðránu Ein-
arsdóttur. Saman áttu þau, auk
Guðránar, Guðmund, sem lést 1973
og var kvæntur Helgu S. Eiríksdótt-
ur, Gunnar, sem lést 1981 og var
kvæntur Sigránu L. Hjartardóttur
og Jón, sem kvæntur er Hólmfríði
Einarsdóttur. Þetta fólk era foreldr-
ar okkar sem þetta skrifum.
Árið 1942 giftist Gunna eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Einari Sæm-
undssyni, og bjuggu þau nær allan
sinn búskap á Reykjavíkurvegi 25a.
Heimili þeirra var eins og Gunna,
látlaust, fallegt og laust við óþarfa
pijál.
Gunna og Einar eignuðust tvö
börn. Ásbjörn (f. 1944), sem er
kvæntur Jónu Guðbrandsdóttur og
eiga þau tvö börn, Einar Jón og
Elínu Björku; og Sigránu Elísabetu
(f, 1953), sem er gift Gunnari Guð-
mundssyni og eiga þau fjögur böm,
Áma Hrafn, Guðrúnu Sóleyju, Einar
Bjarka og Guðmund Reyni.
Gunna hafði ágæta námshæfí-
leika en vegna veikinda föður henn-
ar varð hún að hætta námi eftir
gagnfræðapróf. Hún starfaði fyret
hjá Sjóvá og síðar hjá íslenskri end-
urtryggingu. Árið 1942 stofnuðu
þau Einar Sápugerðina Mjöll, sem
Ásbjörn sonur þeirra hefur nú tekið
við. Gunna var heimavinnandi í
nokkur ár en starfaði síðan með
Einari í Mjöll. Hún hélt styrkri hendi
um fjármál fyrirtækisins og það var
alvanalegt að sjá hana hlaupa aðeins
við fót inn og út úr ýmsum stofnun-
um miðbæjarins.
Gunna og Einar tóku mjög mikinn
þátt í félagslífi einkum tengdum
íþróttum en hann var formaður KR
um árabil. Þau gengu, spiluðu golf
og fóra á skíði og það var aðdáunar-
vert að fylgjast með því hve vel þau
vora á sig komin. Þau gáfu yngri
íþróttafélögum sínum ekkert eftir.
Því var erfítt að sætta sig við aí
hún skyldi veikjast svo alvarlega og
verða rúmliggjandi í tvö ár.
Gunna var ákveðin í fasi og gat
jafnvel stundum verið nokkuð snögg
upp á lagið. Hún var ekki allra en
hún var einstaklega trygg ættingjum
og vinum og stóð eins og klettur í
hafínu með þeim sem þess þurftu.
Hún var líka glöð í góðra vina hópi
og það var ánægjulegt að sjá hve
vel hún naut þess að vera amma.
Gunna og Einar byggðu sumarbú-
stað við Búðavík á Þingvöllum árið
1954. Síðar byggðu þar einnig bú-
staði Jón og Gunnar bræður hennar.
Við þessa litlu fallegu vík stóðu því
sumarbústaðir þriggja systkina og
fjölskyldna þeirra. Frá upphafí þótti
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R L A IN sími 620200
Blóm bkreytingar C_»jatavara
Kransar Krossar Kistuskreytingar
Opið alla daga frá kl. 9-22
Fákafeni 11
s. 68 91 20