Morgunblaðið - 04.07.1993, Page 6

6 FRÉTTIR/BWSULEWT
MORGUNBLÁÐIÐ SUNNUDAGUR 4. JÚLÍ 1993
Unglingar frá Vinnuskólanum og ÍTR ferðast með leiktæki og skemmta börnum
Samveran er
skemmtileg
og þroskandi
VERKEFNI nemenda í Vinnuskóla Reykjavíkur eru sennilega alika
mörg og krakkamir eru margir. Einn vinnuhópurinn, sem í era
fimm krakkar úr Vinnuskólanum og fjórir frá íþrótta- og tómstund-
aráði, vinnur með börnum og telja unglingarnir samvera með þeim
bæði skemmtilega og þroskandi. Krakkarnir ferðast milli skólaleik-
valla með ýmis leiktæki og bjóða bömum hverfisins til að mynda
að hoppa hæð sína á trampólíni, spila míní-golf eða keyra kassa-
bíla. Ekki má gleyma þvi að börnunum býðst að auki að fá andlit
sitt málað en við það fjölgar kisum, kanínum og öðrum kynjadýrum
veralega á leikvöllum borgarinnar.
Það voru einbeittir unglingar
sem blaðamaður Morgunblaðsins
hitti fyrir við Árbæjarskóla en þau
voru í óða önn að mála andlit ungra
bama. „Má ég vera kisa?“ spurði
ein lítil telpa. „Get ég verið Jord-
an,“ sagði einn og viðbrögðin voru
á eina leið: „Jú, það hlýtur að vera
hægt.“
Aldís Hilmarsdóttir sagðist vera
að vinna sitt þriðja sumar í Vinnu-
skólanum. „Þetta er tvímælalaust
skemmtilegra en að reyta arfa,“
sagði hún ákveðið. „Okkar verkefni
er að bjóða börnunum upp á leiki
og skemmtun og sennilega eru
trampólínið og andlitsmálunin
langvinsælust meðal barnanna."
Börnin flykkjast að
Jónas Ingi Jónasson er að vinna
í fyrsta skipti við skólann. Hann
sagði að mikill fjöldi bama flykkt-
ust á skólaveilina hvar sem þau
kæmu. Stefanía Ragnarsdóttir sem
einnig er I skólanum í fyrsta sinn
skýrði frá því að þau muni reyna
að heimsækja alla skóla borgarinn-
ar í sumar en alla jafna eru þau
einn til tvo daga í senn á hverjum
stað.
Nokkrir í hópnum eru starfs-
menn ÍTR en ein þeirra er hin
franskættaða Valerie Anne Descri-
eres. „Mér finnst þetta starf mjög
skemmtilegt enda hef ég mjög
gaman af börnum,“ sagði Valerie
en þetta er í annað sinn sem hún
tekur þátt í verkefninu. Aðspurð
kváðust þau öll vilja vinna við þetta
verkefni eins lengi og þau muni
starfa í Vinnuskólanum.
BÖRNIN úr Árbæjarhverfinu
virtust kunna vel að meta leik-
tæki unglinganna úr Vinnuskól-
anum. Trampólínið reyndist þó
einna vinsælasta tækið.
Una sér vel með
börnumim
STEFANÍA, Aldís, Jónas og
Valerie, sem öll vinna að verk-
efninu Sumargrín á skólavöll-
um, segja starf sitt mjög
skemmtilegt og þroskandi.
Morgunblaðið/Svemr
v
I
Hinn þekkti ljósmyndari Mary Ellen Mark sýnir myndir sínar á Kjarvalsstöðum
Ég held að raunveru-
leíkinn sé svarthvítur
MARY Ellen Mark er bandarískur ljósmyndari og sýnir um þessar
mundir ljósmyndir á Kjarvalsstöðum. Það er sýning sem hefur
farið víða; um leið og myndimar eru hér þá eru þær í Tókýó.
Hingað kom sýningin frá París og fer síðan til Englands. Þannig
er sýningin viðförul, rétt eins og yósmyndarinn; myndirnar eru
teknar út um allan heim, í Bandaríkjunum, Englandi, Indlandi.
Listinn yfir verk Mary Ellen er langur og ber vott um fjölbreytnina
í viðfangsefnum hennar. Sýningin er líka komin á bók sem er í
metsölu. Mary Ellen er óneitanlega meðal þekktustu ljósmyndara
í heiminum. Hún byrjaði að taka myndir árið 1963; segir að það
hafi reyndar ekki verið af neinni sérstakri ástæðu.
Mbrguhbláðíð/Knstinn
Ljósmyndarinn
MÁRY Ellen Mark: „í Bandaríkjunum snýst allt um tísku og frægt
„Ég byijaði að læra málaralist,
en svo líkaði mér ekki einangrunin
sem fylgdi því. Það var engin sér-
stök hugsun sem lá að baki því
að fara út í ljósmyndun; ég próf-
aði það og féll afskaplega vel og
ákvað að ljósmyndun væri það sem
ég vildi gera. En tímamir voru
öðruvísi þá, heimurinn var opnari
en núna. Að byija núna myndi
vera mun erfiðara; maður hefði
minna frelsi og ætti minni mögu-
leika á að gera núna það sem
maður vill, einfaldlega vegna þess
að nú fæst síður fjárhagslegur
stuðningur frá tímaritum sem vilja
birta efni á borð við það sem ég
var að gera þegar ég byijaði í ljós-
myndun."
Hef mestan áhuga á
raunveruleikanum
„Það hefur orðið mikil breyting,
sérstaklega á síðustu tíu árum.
Núna er mun meira hugsað um
yfirborðslega hluti eins og frægt
fólk; fjölmiðlar vilja helst slíkar
myndir. í Bandaríkjunum snýst
allt um tísku og frægt fólk - ekki
um raunveruleikann. Ég held að
þetta stafi helst af slæmu efna-
hagsástandi; fólk vill sjá það sem
er auðvelt að skoða; það sem er
öruggt. Önnur ástæða er auðvitað
sjónvarpið. Nú þarf allt að gerast
svo skyndilega og fólk vill sjá hlut-
ina um leið og þeir gerast.“
Mary Ellen vinnur langmest í
svarthvítu og hvað innihaldið varð-
„Kannski sé ég hlutina
í svarthvítu. En ég kann
að meta litmyndir þar
sem þær ná betri tökum
á viðfangsefninu, en
sjálfri hefur mér alltaf
líkað betur að vinna í
svarthvítu og mér
finnst að þannig verði
innihaldið beinskeytt-
ara og styrkur þess
komi betur í ljós.“
fólk; ekki um raunveruleikann.“
ar þá segist hún hafa mestan
áhuga á raunveruleikanum. „Ég
held að svarthvítt sé raunveruleik-
inn,“ andmælir hún því innskoti
að veruleikinn sé í lit. „Kannski
sé ég hlutina í svarthvítu. En ég
kann að meta litmyndir þar sem
þær ná betri tökum á viðfangsefn-
inu, en sjálfri hefur mér alltaf lík-
að betur að vinna í svarthvítu og
mér fínnst að þannig verði inni-
haldið beinskeyttara og styrkur
þess komi betur í ljós. Liturinn er
líka erfíðari. Þá þarf að taka tillit
til mun fleiri atriða í myndinm,
sem hafa áhrif á hvernig Húh er
byggð. Sjáðu þessa mynd af stúlk-
unni hérna, ef þetta tjald í bak-
grunninum væri skærbleikt þá
hefði myndin kannski ekki orðið
eins góð og ég hefði þá byggt
hana öðruvísi."
Handan við klisjurnar
Hún segir að hún dragist
kannski helst að viðfangsefnum
sem skila sér sterkt í myndum.
„Og sérstaklega að ákveðnum
myndum; myndum sem búa yfir
einhveiju kynlegu, einhveiju duttl-
ungafullu og ókunnu. Þegar ég tek
myndir af fólki þá reyni ég að
finna það kynlega og kenjótta í
fari þess. Og það er kannski dálít-
ið kynlegt að vera venjulegur."
„Eg vil að myndirnar mínar
hrífí fólk; að fólki fari kannski að
þykja vænt um það fólk sem ég
tek myndir af. En ég er ekki svo
barnaleg að halda að myndimar
mínar geti á einhvern hátt breytt
heiminum. Mig langar einungis til
þess að fólk horfí á myndirnar
mínar og hrífíst af þeim; finni fyr-
ir einhveiju. Við höfum séð svo
mikið af myndum af fátækt til
dæmis, að slíkar myndir eru næst-
um orðnar klisjukenndar. Þess
vegna er erfítt að taka myndir af
fátækt. Maður þarf að fara handan
við þessar myndir sem við höfum
öll séð svo oft; kafa undir yfír-
borðsatriði fátæktar."
Ljósmyndir eru ætíð
markmiðið
Myndirnar bera það með sér að
Mary Ellen hefur farið víða. Hún
segir að það gæti verið gaman að
koma til íslands og dvelja þá á
einhveijum ákveðnum stað um
tíma og taka myndir. í bæ eða
landshluta. „Ég hef ekki ferðast
nógu víða. Ferðalög eru í sjálfu
sér ágæt, en ég hef samt ekki
gaman af þeim nema hafa það að
markmiði að taka myndir. Líf mitt
snýst um ljósmyndun."
*
Ij:
i,
1
B
+