Morgunblaðið - 31.12.1993, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. DESEMBER 1993
t
MAGNGEIR VALUR JÓNSSON
andaðíst á öldrunardeild Landspítalans 30. desember.
Jón Magngeirsson.
t
Eiginmaður minn,
VILHJÁLMUR ÖRN LAURSEN,
Álfheimum 28,
er látinn.
Amalia Jóna Jónsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín,
KRISTÍN VESTMANN
frá Gunnarshólma,
Vestmannaeyjum,
lést þann 29. desember.
Þorsteinn Jónsson.
t
Okkar elskulegi faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
JAKOB LÍNDAL JÓSEFSSON,
lést f Sjúkrahúsi Sauðárkróks.þann 27. desember.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 8. janúar
kl. 14.00.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
GARÐARJÓNSSON,
Skólastíg 14,
Stykkishólmi,
er látinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Jón Steinar Kristinsson.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
KJARTAN ARNFINNSSON
skósmiður,
Kleppsvegi 30,
andaðist 23. desember.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskapellu mánudaginn 3. janúar
1994 kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Nanna Sveinsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÓSK DAGÓBERTSDÓTTIR
frá Hellissandi,
lést á Hrafnistu í Reykjavík aðfaranótt 30. desember.
Guðmundur Sigurðsson,
Lára D. Sigurðardóttir,
Sigurbjörg Sigurðardóttir,
Guðni Þ.T. Sigurðsson,
Fanney Sigurðardóttir,
Anna Þorleifsdóttir,
Theódór Jónasson,
Haraldur Brynjólfsson,
Áslaug Úlfsdóttir,
Georg Elfasson,
Magnea G. Sigurðardóttir, Pétur Jóhannesson,
Sigrún Sigurðardóttir, Þorbergur Friðriksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg dóttir okkar og systir,
HELGA
BERGÞÓRSDÓTTIR,
Logalandi 3,
(Skálatúni),
lést í Landspítalanum aðfaranótt
30. desember.
Bergþór Guðjónsson, Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Brynhildur Veigarsdóttir,
Guðmundur Orri Bergþórsson.
Vilhelm Vernharður
Þorsteinsson, fyrrv.
framkvstj. — Miiming
Hinn 22. desember sl. lést á
Akureyri Vilhelm Þorsteinsson
fyrrverandi framkvæmdastjóri Út-
gerðarfélags Akureyringa hf. langt
um aldur fram eða 65 ára að aldri.
Vilhelm hafði átt við heilsubrest
að stríða í nokkur ár og gekkst
undir mjög erfiða læknisaðgerð
fyrir réttum tveimur árum. í fyrstu
virtist hún hafa heppnast vel, mið-
að við aðstæður. Honum gekk illa
að öðlast fyrri líkamlegan styrk
og lét því af störfum hjá Ú.A.
haustið 1992. Eftir að hann hafði
látið af störfum og létt þar með
af sér áhuggjum hinnar daglegu
framkvæmdastjórnar, virtist okk-
ur, sem til hans þekktu, hann
sækja í sig veðrið og auka við styrk
sinn á ný.
Þannig kom hann okkur fyrir
sjónir á stjórnarfundi í L.Í.Ú. fyrir
réttum tveimur vikum, en þar sat
hann í stjórn fyrir félaga sína fyr-
ir norðan, þótt hann hafi látið af
störfum hjá Ú.A.
Hann skynjaði þörf fyrir útivist
og hreyfingu og því hvatti hann
félaga sinn til gönguferðar að
morgni 22. desember sl. en átti
ekki afturkvæmt úr henni því hann
féll niður og var örendur áður en
hann komst undir læknishendur.
Þannig skildi hann við þennan
heim tveimur árum og einum degi
síðar en tvíburabróðir hans Bald-
vin, sem lést með sama hætti og
af völdum sama sjúkdóms.
Vilhelm var fæddur 4. septem-
ber 1928 í Hléskógum í Grýtu-
bakkahreppi í Suður-Þingeyjar-
sýslu. Hann var sonur hjónanna
Þorsteins Vilhjálmssonar fískmats-
manns og konu hans Margrétar
Baldvinsdóttur ljósmóður. Hann
átti sín æsku- og unglingsár í for-
eldrahúsum í Hrísey. Þar kynntist
hann sjómannsstörfum, sem hann
lagði fyrir sig strax á unglingsár-
um. Það leiddi til þess að hann fór
í Stýrimannaskólann í Reykjavík
og brautskráðist þaðan 1950 með
rétti til skipstjórnar á öllum stærð-
um fiskiskipa.
Fljótlega komu í ljós hæfileikar
hans til þess að stjórna fólki og
réðst hann því fljótlega sem stýr-
maður á togara. Þá leyndu sér
ekki veiðihæfileikarnir og var hann
ráðinn skipstjóri á Harðbak sem
var í eigu Ú.A. á árinu 1956 og
gegndi hann því starfi til ársins
1965, er hann réðst sem annar
tveggja framkvæmdastjóra Ú.A.
Því starfi gegndi hann til ársins
1992 lengst með Gísla Konráðssyni
og síðar Gunnari Ragnars. Þeir
ljúka miklu lofsorði á Vilhelm og
samstarf þeirra var ávallt með
ágætum og mikið jafnræði ríkti
með mönnum.
í verkaskiptingu forstjóranna
kom í hlut Vilhelms að sjá um
útgerðarreksturinn. Það starf innti
hann af hendi með einstakri kost-
gæfni, enda þekking hans á því
sviði yfirgripsmikil.
Stjórnunarhættir hans fólust
ekki í miklum hávaða. Hann gjör-
þekkti aðstæður til sjós og lands
og því reyndust honum samskipti
við hina mörgu skipstjóra félagsins
auðveld. Gestkomandi þurfti ekki
að dvelja lengi á skrifstofu Ú.A.
til þess að kynnast því hvílíkar
virðingar Vilhelm naut meðal sam-
starfsmanna.
Það var því eðlilegt að á Vilhelm
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGURLÍNA HÖGNADÓTTIR,
lést á elliheimilinu Grund 29. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Unnur Hafdís Einarsdóttir, Sigurður Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
Svalbarði 11,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju 4. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu,
er bent á heimahlynningu Krabba-
meinsfélagsins.
Þorleifur Gunnarsson,
Lilja Sveinsdóttir, Haukur Jónsson,
Guðrún Sveinsdóttir, Þórarinn Kristinsson,
Anney Sveinsdóttir, Franz Arason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
MARÍA MAGNÚSDÓTTIR,
Austurgötu 22,
Keflavík,
andaðist í Sjúkrahúsi Keflavíkur
29. desember.
Sigurður Sumarliðason,
Emil B. Sigurbjörnsson,
Magnús S. Sigurðsson,
Margrét B. Sigurðardóttir, Bergur Vernharðsson,
Halldóra Sigurðardóttir, Ástvaldur Valtýsson,
Sigmar Sigurðsson, Edda E. Hjálmarsdóttir,
Emilia Magnúsdóttir, Dallas Blevins,
barnabörn og barnabarnabörn.

l| Mi Blir IIHIIHII 111114 lllll
hlæðust ýmis trúnaðarstörf. Hann
var strax eftir að hann varð for-
stóri Ú.A. kjörinn í stjórn Félags
ísl. botnvörpuskipaeigenda og for-
maður þess frá 1978 og þar til það
sameinaðist hinum ýmsu útvegs-
mannafélögum af skipulagsástæð-
um. F.Í.B. var á þessum árum eitt
áhrifamesta félag innan L.Í.Ú.
Hann var kjörinn í stjórn L.Í.Ú. á
árinu 1967 og sat þar til dauða-
dags. Hann var varaformaður
L.I.Ú. til margra ára og sótti
stjórnarfundi af einstakri sam-
viskusemi þótt langt væri að fara.
Hann sat í stjórn Lífeyrissjóðs sjó-
manna fyrir útvegsmenn óslitið frá
árinu 1965 og gegndi þar for-
mennsku um tíma.
Þegar togaraflotinn var end-
urnýjaður og skuttogararnir komu
í stað gömlu síðustogaranna var
Vilhelm mikill áhugamaður um þá
endurnýjun og átti mikinn þátt í
því hvernig hin nýju skip voru
smíðuð.
Hin síðari ár var hann mikill
áhugamaður um fiskeldi og var
einn af frumkvöðlum þess starfs,
sem nú er unnið á vegum Fisk-
eldis Eyjafjarðar á Hjalteyri. Hann
sá þar suma drauma sína rætast
og vonandi eigum við hin eftir að
njóta ávaxta af framsýni hans á
því sviði.
Vilhelm var mikill gæfumaður í
einkalífi. Hann kvæntist árið 1950
eftirlifandi eiginkonu sinni Önnu
Kristjánsdóttur frá Flateyri. Þeim
varð 5 barna auðið, sem öll eru
mikið dugnaðarfólk, en þau eru
Þorsteinn skipstjóri, kvæntur Þóru
Hildi Jónsdóttur og eiga þau fimm
börn og eitt barnabarn. Kristján
útgerðarstjóri, kvæntur Kolbrúnu
Ingólfsdóttur og eiga þau fimm
börn. Margrét Jóna kennari, gift
Wolfgang Burkert lækni og eiga
þau 2 börn. Þau eru búsett í Þýska-
landi. Sigurlaug, skirfstofumaður,
gift Guðjóni Jónssyni rafmagns-
verkfræðingi. Þau eiga eitt barn.
Valgerður Anna hjúkrunarfræði-
nemi gift Ormarri Örlygssyni efna-
fræðingi. Þau eiga tvö börn.
Vilhelm og Anna höfðu komið
sér upp sælureit austur í Bárðar-
dal, þar sem þau nutu hvíldar.
Eftir að Vilhelm lét af störfum
forstjóra hugðu þau gott til þess
að njóta þar útivistar í fallegu
umhverfi á nsætu árum. Af ein-
stakri smekkvísi og alúð höfðu þau
búið þessum sumarbústað það
umhverfí sem var svo lýsandi um
snyrtimennsku þeirra. Allt fágað
og fínt og hver hlutur á sínum stað.
Vilhelm og Anna veittu börnum
sínum gott uppeldi þar sem rík
áhersla var lögð á dugnað og heið-
arleika. Þau nutu návista við
barnabömin af mikilli ánægju og
veittu þeim mikið af sinni dýrmætu
lífsreynslu.
Ég minnist þess að Vilhelm og
Anna sögðu mér frá því, að eitt
sinn um jól, þegar algengt var að
skipveijar vildu fá frí til að vera
hjá ástvinum um hátíðirnar, að
Þorsteinn sonur þeirra fékk tæki-
færi til þess að vera skipstjóri á
einum af togurum Ú.A., þá aðeins
24 ára að aldri. Kristján bróðir
hans var vélstjóri og Margrét Jóna
systir þeirra sá um matseldina.
Þetta var ungt fólk sem hafði ver-
ið sýnt mikið traust, sem það stóð
undir. Á gamlársdag eða nokkrum
dögum áður en sjóferðinni átti að
ljúka, kom skipið að landi með
fullfermi, sem var um 300 lestir
af þorski. Ég greindi ekki á milli,
hvor var stoltari af börnum sínum,
faðirnn eða móðirin í þessu tilviki.
Vilhelm hlotnaðist sá heiður á
árinu 1961 að fá afreksbikar
F.Í.B., sem veittur var fyrir fræki-
leg björgunarafrek. Þannig stóð
á, að í slæmu veðri út af Garð-
skaga að vetri til féll maður fyrir
borð. Vilhelm varð þessa var og
sá ekki annað úrræði en að stökkva
sjálfur í sjóinn með bjarghring og
tókst með mikilli þrekraun að
bjarga manninum. Þetta atvik
reyndi mjög á heilsu Vilhelms lengi
á eftir.
Með þessum fáu fátæklegu orð-
um kveð ég vin minn Vilhelm Þor-
steinsson, sem ég tel að hafi yerið