Morgunblaðið - 31.05.1994, Blaðsíða 22

22 ÞRIÐJUDAGUR 31. MAÍ 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Stórstúku- og
unglingaþing IOGT
Unglingaregluþing verður sett í
Templarahöllinni miðvikudaginn
1. júní kl. 10.00.
Stórstúkuþing hefst með guðsþjónustu
í Hallgrímskirkju fimmtudaginn
2. júní kl. 10.30.
Stórstúka íslands.
JMmiptitHb&ft
- kjarni málsins!
LISTIR
Morgunblaðið/Þorkell
MOTETTUKOR Hallgrímskirkju.
Að syngja fyrir þjóðir
TÓNLIST
Hallgrímskirkja
MÓTETTUKÓR
HALLGRÍMSKIRKJU
Verk eftir Schiittz, J.S. Bach., Mess-
iaen, Briickner, Poulenc, sálmar eftir
Jón Nordal, Atla Heimi Sveinsson
og Jón Hlöðver Áskelsson og frum-
flutt kórverkið Óður til kærleikans,
eftir Pál P. Pálsson. Sunnudagnrinn
29. maí 1994.
ÞRÓUN tónlistar hér á landi ber
sams konar einkenni og sjá má í
sögu tónlistar í Evrópu, allt frá 16.
öld og einkennið er, að sönglist nær
hér þroska, nokkru fyrr en hljóð-
færaleikur. Þetta á bæði við um tón-
flutning og tónsköpun, fyrst með
kórum og síðan einsöngvurum. Við
höfum í dag ágæta kóra allra aldurs-
hópa, sem hafa sungið fyrir þjóðir
og einsöngvararnir okkar eru enn
að nema lönd, með glæsilegum söng
sínum. Tónskáldin áttu þar vettvang
fyrir sköpun sína og því eru til ágæt
tónverk fyrir kóra og til einsöngs.
Þróun hljóðfæraleiks tekur þar við
sem vissu hámarki hefur verið náð
og fyrst fór starf hljóðfæraleikara
að miklu ieyti í það að byggja upp
sinfóníuhljómsveit, sem nú er orðinn
veruleiki og að því marki náðu, tók
einleikarahópurinn að stækka út frá
fáum einstaklingum, sem fyrst
reyndu sig í kammertónlist, er nú
stefnir til afreka á sviði einleiks.
Tónskáldin fylgja í fótspor hljóð-
færaleikaranna og semja verk sín
með hliðsjón af þeim vexti, sem ein-
kennir þróttmikið starf tónlistar-
mannanna, sem ef til vill á eftir að
rísa hæst í flutningi óperuverka, en
á því sviði er enn ýmislegt ógert,
bæði er varðar flutning og sköpun.
Nú hefur vissu marki verið náð og
þá rísa upp menn, sem gefa sig að
tónlistaruppeldi almennings og
þannig lokast þróunarhringurinn og
verður þá fyrst hægt að tala um
„standard" að saman fari góðir skól-
ar og blómstrandi starfsvéttvangur.
Mótettukórinn er orðinn frábær
kór og það sem þó gleður mest, er
að enn bætir hann við sig, því auk
tónfegurðar hefur hann náð meiri
skerpu í hryn og hljómi og stjórnand-
inn Hörður Askelsson er að ná því
marki listamennskunnar, að vera
óumdeilanlega frábær stjórnandi.
Tónleikar Mótettukórsins hófust á
tveimur afburða fögrum mótettum
eftir Schutz og þar eftir mótettan
Singet dem Herrn, eftir meistara
J.S. Bach, sem er ótrúlega marg-
slungið verk, hvað snertir raddferli
og hljóm- og formskipan. Þrátt fyrir
að kórinn væri tvískiptur var söngur
hans bæði kraftmikill og hljómfagur
en sakir mikillar endurómunar kirkj-
unnar týndist flókið raddferlið að
nokkru, þó greina mætti helstu
átakslínumar.
í þremur sálmalögum, eftir Jón
Nordal, Atla Heimi Sveinsson og
raddsetningu eftir Jón Hlöðver
Askelsson, hjálpaði enduróman
kirkjunnar við mótun fallegra blæ-
brigða verkanna og sama má segja
um fallegt tónverk Páls P. Pálsson-
ar, sem hann nefnir Óðurinn til
kærleikans og er samið við texta
úr fyrsta Korintubréfi (13). Einsöng
sungu Kristín Erna Blöndal, Guðrún
Finnbjarnardóttir og Þorbjörn Rún-
arsson, félagar í kórnum, og var
söngur hinn ágætasti og segir það
nokkuð til um stöðu söngfólksins í
kórnum.
Seinni hluta tónleikanna flutti
kórinn sig um set og tók sér stöðu
innst inni í altariskapellunni og þá
minnkaði bergmálsómun kirkjunnar
mjög mikið. Það hefði verið fróðlegt
til samanburðar, að heyra mótettu
Bachs sungna þar. Hvað um það,
þá var söngur kórsins mjög góður í
verkum eftir Messiaen (0 sacrum
convivium), Brúckner, (Locus iste
og Christus factus est) og Poulenc
(Salve Regina og Exultate Deo).
Margt gott hefur Mótettukórinn gert
undanfarin ár, undir stjórn Harðar
Áskelssonar, en tónleikarnir í Hall-
grímskirkju sl. sunnudag eru með
því fallegasta sem undirritaður hefur
heyrt og ber þar að nefna Locus
iste, sem oft hefur verið sungið, en
var nú frábærlega vel sungið. Sú
tónfegurð og mýkt, sem hefur verið
aðalsmerki kórsins, kom sérlega vel
fram í sálmalögunum íslensku og
Salve Regina eftir Poulenc. Þó segja
megi að þróun kórsöngs hafi náð
vissu marki hér á landi er löng leið
enn framundan í flutningi kórtónlist-
ar og á því sviði hefur Mótettukórinn
numið ný lönd og skapað sér stöðu
sem framsækinn kór auk þess að
leggja mikla rækt við eldri tónlist.
Fyrir glæsilega frammistöðu kórs
og stjórnanda, fylgja góðar kveðjur,
með ósk um gott gengi í væntan-
legri ferð kórsins að „syngja fyrir
þjóðir" og góða heimkomu.
Jón Ásgeirsson
I
I
Sjáanlegur
árangur
eftir 15 daga
ðu strax!
Skólastjóri kveður
Seyðisfirði. Morg-unblaðið.
SEINNI hluti vortónleika Tónskólans
á Seyðisfirði voru haldnir nú fyrir
skömmu. Þar komu fram um 25
nemendur skólans, auk kennara og
skólastjóra.
Tónleikarnir að þessu sinni voru
dálítið sérstakir fyrir þær sakir að
vera þeir síðustu sem fara fram und-
ir stjórn skólastjórans, Kristrúnar
Helgu Björnsdóttur, sem nú lætur
af störfum.
Kristrún hefur verið skólastjóri
Tónlistarskóla Seyðisfjarðar síðan
1987 en hún lauk prófi úr blásara-
kennaradeild Tónlistarskólans í
Reykjavík sama ár. Skólinn hefur
eflst mikið á þeim árum sem hún
hefur starfað við hann og má meðal
annars nefna hina stórgóðu Skóla-
lúðrasveit Seyðisfjarðar, sem Kristr-
ún hefur stjómað frá upphafi. Ekki
má heldur gleyma því að hún er frá-
bær flautuleikari og óhætt er að full- |
yrða að sá sem hefur heyrt hana
leika á þverflautu, gleymir því aldrei.
Að loknum tónleikunum þakkaði )
Kristrún samborgurum og nemend-
um samveruna og samstarfið og voru
síðan flutt nokkur ávörp þar sem
henni var sömuleiðis þakkað fyrir
hönd nemenda, bæjarstjórnar og
bæjarbúa allra og óskað velfarnaðar.
Greinilegt var að Seyðfirðingar sjá á
eftir henni til nýrra starfa með sökn-
uði og mörgum tónleikagestum vökn-
aði um augu þegar að kveðjustund-
inni kom. Kristrún ætlar nú að flytj-
ast til Reykjavíkur og hyggst leggja )
meiri stund á hljóðfæraleik í bland
við kennsluna.