Morgunblaðið - 04.08.1994, Blaðsíða 28

28 FIMMTUDAGUR 4. ÁGÚST 1994
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐNÝ
SIG URÐARDÓTTIR
+ Guðný Sigurð-
ardóttir fædd-
ist í Hrísey, 21.
nóvember 1933.
Hún Iést á Land-
spitalanum 25. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Baldrún Árnadótt-
ir (f.28.5. 1897,
d.2.3. 1983) og Sig-
urður Jóhannsson
~*(f.2.11. 1896, d.8.9.
1945). Guðný var
yngst þriggja
systkina. Bróðir
hennar var Mikael,
fæddur 24.5. 1922, en hann lést
á siðasta ári. Systir Guðnýjar
er Guðrún Björg, fædd 23.9.
1923. Guðný útskrifaðist úr
Húsmæðraskólanum á Laugum
árið 1952. Eftirlifandi eigin-
manni sínum, Olafi Bjarnasyni
fiskmatsmanni, giftist Guðný
árið 1954. Börn þeirra eru fjög-
ur: Anna, hjúkrunarfræðingur,
f.30.11. 1954, Sigurður, tré-
smiður, f.28.12. 1958, Berglind,
». . sjúkraliði, f.15.9. 1967 og
Bjarni vistmaður á Sólborg,
f.24.8. 1968. Guðný og Ólafur
tóku einnig í fóstur Sólveigu,
leikskólakennara, f.8.8. 1962.
Þau bjuggu allan sinn búskap
á Húsavík. Útför Guðnýjar fer
fram frá Húsavíkurkirkju í
dag.
EKKI grunaði mig að ég væri að
kveðja elskulega tengdamóður mína
hinsta sinni er ég kosskvaddi hana
stuttu fyrir för mína til Bandaríkj-
knna í upphafi síðasta mánaðar.
Þrátt fyrir að hún lægi á sjúkra-
húsi haldin illkynja sjúkdómi fannst
mér hún svo sterk og hress að ég
trúði ekki öðru en að hún lifði þeg-
ar ég sneri heim á ný. Sú varð
ekki raunin. Andlátsfregnin kom
mér á óvart og það var þungbært
að þurfa að takast á við sorgina
fjarri fjölskyldunni.
Stórt skarð hefur verið höggvið
í flölskyldu okkar við fráfall
Guðnýjar. Hún var lífið og andinn
í hópnum, aðalsprautan, samein-
ingartáknið eða hvað maður vill nú
kalla þessa sterku einstaklinga sem
virðast endalaust geta gefið af sér
og innblásið öðrum dug og kraft
til að takast á við lífið. Henni var
annt um sitt fólk og hugsanir henn-
ar dvöldu einlægt hjá fjölskyldunni.
Til þess að tryggja að fólk hittist
reglulega matbjó hún ávallt grjóna-
graut í hádeginu á laugardögum.
Þá komu börn, makar og barnabörn
og hámuðu í sig besta gijónagraut
á Norðurlandi. Guðný var heilsteypt
manneskja og hreinlynd, það gust-
aði af henni, engin lognmolla þar
sem hún fór. Hún var ákveðin og
sanngjörn. Hún átti
auðvelt með að um-
gangast fólk á öllum
aldri, því að henni þótti
gaman að spjalla. Á
sumrin þegar við Sig-
urður lögðum leið okk-
ar til Húsavíkur sátum
við Guðný oft yfir
kaffibolla og spjölluð-
um saman um lífið og
tilveruna fram á rauða
nótt. Guðný var stálm-
innug, hún mundi öll
ártöl, alla afmælis-
daga. Alltaf voru af-
mælisgjafirnar komn-
ar daginn áður.
Guðný var myndarleg húsmóðir.
Hún lagði mikla vinnu í matargerð
heima og alltaf kraumaði eitthvað
í pottunum hjá henni. Hún stundaði
bíómarækt af mikilli innlifun og
pijónaði marga hlýja flíkina á
barnabörnin.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
þess kost að kynnast Guðnýju og
fyrir að hafa átt hana að. Hún
fylgdist vel með sínum og átti þá
ósk eina að öllum farnaðist vel hér
í lífinu. Um ókomna tíma mun það
ylja og styrkja í senn að hafa notið
nærveru Guðnýjar árin sem við átt-
um saman. En nú er komið að skiln-
aðarstund. Megi blessun Guðs
fylgja henni handan móðurnnar
miklu.
Drottinn minn
gefi dauðum ró
og hinum líkn er lifa.
(Úr Sólarljóðum.
Arna B. Arnardóttir.
Hún Guðný er dáin. Það er erfitt
að trúa að hún hafi ekki fengið
lengri frest en þetta frá Guði. Mér
finnst tíminn hafa flogið áfram síð-
an ég vissi að hún væri alvarlega
veik. Innst inni vissi ég hvert
stefndi, en hún var svo sterk hún
Guðný. Mér fannst að það þyrfti
meira til að buga hana en raun
varð á. Þessi yndislega hláturmilda
kona sem gaf mér svo margt.
Það eru sex ár síðan við kynnt-
umst fyrir alvöru. Hún tók mér
strax opnum örmum líkt og hún
gerði við flesta sem stóðu henni
nærri. Hún var kletturinn í hafinu,
sú sem stóð upp úr hvað sem á
gekk í kringum hana. Hún var
þakklát kona, vildi allt fyrir alla
gera, en hafði samviskubit, ef vinir
hennar gerður einhver smáviðvik
fyrir hana. Þannig var hún.
Það var notalegt að vera nálægt
Guðnýju, hún hafði gjarnan orðið,
skellti oft uppúr og gerði að gamni
sínu. Það var alltaf ánægjulegt að
hitta hana. Frásagnarhæfileikar
hennar voru einstakir. Hlutir sem

LEGSTEINAR
MOSAIKH.F.
Hamarshöfða 4 — sími 871960
HA UKUR
KRISTJÁNSSON
MINNINGAR
virtust einskis verðir í meðförum
annarra, urðu að bráðfyndnum at-
burðum í frásögn hennar. Hún lét
margt flakka, en hún kunni að „láta
það flakka“. Það var ekki hægt að
taka það nærri sér sem hún sagði,
því að hún kom því þannig frá sér.
Hún hefur þurft að reyna rnargt
í gegnum áranna rás, og kannski
hefur það skilið eftir ákveðin sár í
sál hennar. En hún var skynsöm
kona, og eflaust hefur það verið
hennar heitasta ósk að fá að deyja
fljótt eftir að ljóst varð að hún yrði
ekki læknuð. Það er mín huggun,
að hún þurfti þá ekki að vera fár-
veik um lengri tíma.
Ég bið Guð að styrkja fjölskyldu
Guðnýjar í gegnum erfiða tíma, og
bið Guð einnig að fylgja Guðnýju
til látinna ættingja sinna sem henni
voru svo mjög kærir.
Hulda Ragnheiður Árnadóttir.
Okkur systkinin langar að minn-
ast elskulegrar móðursystur okkar
sem lést langt fyrir aldur fram að-
eins 60 ára að aldri. Guðný greind-
ist seint í vetur með krabbamein,
sjúkdómurinn tók öll völd og var
við ekkert ráðið þrátt fyrir alla þá
erfiðu meðferð sem reynd var.
Guðný var yndisleg kona og mynd-
arleg á öllum sviðum. Það var mjög
gaman að koma til Ola og Guðnýjar
á Húsavík. Þar ríkti glaumur og
gleði.
Óli og Guðný eignuðust fjögur
börn og eina fósturdóttur ólu þau
upp sem Mikael bróðir Guðnýjar
átti. Hana tóku þau nýfædda þar
sem Sólveig, kona Mikaels, dó af
barnsförum. Guðný og Óli bjuggu
í eitt ár í Hrísey og þar fæddist
þeirra fyrsta barn, Anna 1954. Þau
fluttu til Húsvíkur 1955 og þar
hafa þau búið síðan. Stuttu eftir
að þau fluttu kom Baldrún amma
okkar inn á heimilið og bjó hún þar
til hún flutti á elliheimili í Reykja-
vík. Þegar Guðný bjó í Hrísey bjó
öll fjölskyldan saman, tvær ömmur,
mamma okkar og tvö elstu systkini
og var þetta eins og ein stór fjöl-
skylda. Það myndaðist því systkina-
kærleikur á milli Guðnýjar og
systrabamanna, þeirra Sigrúnar og
Mikaels, enda var aldursmunurinn
ekki mikill. Oft höfum við óskað
þess að styttra hefði verið á milli
okkar því heimsóknirnar hefðu þá
verið fleiri. Guðný var einstaklega
barngóð kona og nutu barnabörnin
hennar þeirrar ástúðar. Guðný og
Óli voru mjög samhent og ber fal-
legt heimili og yndislegi garðurinn
þess glöggt merki.
Nú er þessi yndislega kona fallin
fyrir manninum með ljáinn. Elsku
Óli og bömin, við systkinin vottum
ykkur okkar dýpstu samúð. Elsku
amma, við vitum að harmur þinn
er mikill. Það er erfitt að horfa á
eftir báðum systkinum sínum
hverfa hér af jörð með svo stuttu
millibili. Við biðjum góðan Guð að
geyma minningu Guðnýjar í hjört-
um okkar.
Systrabörn.
Erfidrykkjur
Glæsileg kíiffi-
hlaðbonl fallegir
s*dir og mjög
góð þjóniLStíL
Ipplvsingar
í sínva 2 23 22
FLUGLEIDIR
HÖTEL LOFTLEIDIR
- kjarni málsins!
+ Haukur Kristjánsson var
fæddur á Stapa í Lýtings-
staðahreppi 13. júlí 1928. Hann
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 15. júií síðastliðinn
og var útför hans gerð frá
Akureyrarkirkju 22. júlí.
ÞEGAR blómin fölna og deyja á
haustin þá höfum við mennirnir
lært að taka því sem eðlilegum hlut
og lært að sætta okkur við það, við
vitum að þau lifna aftur að vori og
koma með enn ferskari blæ en sum-
arið á undan og ýta ærilega undir
góða skapið og lífsgleðina.
Þegar við missum góðan vin sem
jafnframt er vinnufélagi okkar þá
verður alltaf jafn erfitt að sætta
sig við þá staðreynd að lífið tekur
einhverntíma enda og því miður
oftlega langt um fyrr en við getum
með nokkru móti sætt okkur við.
Undarlegur tómleiki greip okkur
þegar okkur var tilkynnt lát Hauks
Kristjánssonar sem eins og blómin
á vorin var sífellt að koma okkur á
óvart og ýta undir góða skapið með
sínu oft óviðjafnanlega og hressi-
lega viðmóti og skondnu athuga-
semdum.
Við vissum allir hve heilsu hans
hrakaði þó hann kvartaði ekki og
vissum líka að eftir stóra og erfíða
aðgerð nú nýverið varð ljóst að
brugðið gæti til beggja vona með
að hann yrði með okkur í vinnunni
á ný, en samt var trúlega enginn
okkar við því búinn þá að þurfa að
sætta sig við að Haukur yrði ekki
meðal okkar á ný.
Það er ekki auðvelt að finna vel
valin kveðjuorð um mann eins og
Hauk Kristjánsson. Eins og við
þekktum hann þá vitum við jafn-
framt að hann hefði lítið kært sig
um orðskrúð og grát sín vegna og
hefði trúlega frekar valið að um sig
yrðu hressilegri eftirmál en þetta
greinarkom er, svo sem góð vísa
eða hressilegur gleðibragur vel rím-
aður því ógrynni kunni hann af slíku
sem Skagfirðingum einum er best
gefið.
En það er nú svo að gamlar siða-
reglur kveðju- og minningargreina
brýtur maður ekki jafnvel þó Hauk-
ur vinur okkar eigi í hlut.
Við félagarnir höfðum þekkt
Hauk mis lengi, allt frá örfáum
árum til áratuga en engum okkar
duldist að þar fór maður óvenjuleg-
ur og mjög svo minnisverður.
Það var fátt sem óx honum í
augum og trúlega minnist enginn
okkar þess að hann hafi nokkurn
tímann gefið sig með að hægt væri
að smíða nánast hvaða hlut sem er,
í það minnsta að bjarga málunum
þar til annað betra byðist. Hann
vildi á stundum fara öðru vísi að
en sumir aðrir og var þá trúr þeirri
+ Þrándur Jakobsson fæddist
í Götu í Færeyjum 21. febr-
úar 1922. Hann lést á Landspít-
alanum 7. júlí síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Bú-
staðakirkju 13. júlí.
HANN Þrándur er dáinn. Mikið
finnst mér það skrýtið. Mér finnst
eins og hann hafi alltaf fylgt KR-
heimilinu, enda var það ekki eins
að koma í KR-heimilið eftir að hann
hætti.
ERFIDRYKKJUR
perlan sími 620200
sannfæringu sinni og það sjálfsör-
yggi átti eftir að fleyta honum
býsna langt. Hann vissi það að verk-
stjóra ber að vera staðfastur og
þannig var hann og naut virðingar
fyrir.
Hann lá aldrei á skoðunum sín-
um, var heill í öllu sem hann tók
sér fyrir hendur og hreinskilni hans
var orðlögð, jafnvel svo að stöku
sinnum áttu menn erfitt með að
sætta sig við það.
Hann hafði sitt mikla skap en
var samt svo ótrúlega glettinn og
kátur, hafði ómælt skopskyn og var
aldrei síðastur manna til að taka
þátt í einhveiju sprelli og óvenju
gott var að leita til hans með vanda-
mál eða kvabb því hann vildi öllum
gott gera.
Hann ætlaðist til að menn ynnu
sína vinnu skammlaust, það gerði
hann sjálfur og var lítið fyrir það
að hvíla sig, og sem verkstjóri við-
haldsdeildar Mjólkursamlags KEA
í marga áratugi hefur að öllum
öðrum ólöstuðum enginn verið fyr-
irtækinu farsælli í verkum jafnt sem
sparnaði fjármuna. Þá eru þau ótal-
in verkin sem hann hannaði og
smíðaði frá grunni.
Haukur var hijúfur persónuleiki
en hjartahlýr og við gengum ekkert
að því gruflandi hveijar skoðanir
hann hefði á hlutunum, hann vildi
hafa sinn hátt á með hlutina og þó
við vinnufélagar hans værum hon-
um ekki alltaf sammála þá vorum
við honum þakklátir fyrir það að
hann sagði okkur skoðanir sínar
hvort heldur sem var heflaðar eða
óheflaðar og ætlaðist til slíks hins
sama af okkur, og góða skapið og
glensið var alltaf stutt undan þó
svo að stundum hvessti og ekki
minnumst við þess að hann hafi
nokkurn tímann erft það við menn
þó þeir væru honum ekki ævinlega
sammála. Slíkan mann er gott að
hafa fengið að þekkja og eiga að
vini jafnt sem vinnufélaga.
En þótt hann sé nú horfinn úr
augsýn er alveg öruggt að hann á
eftir að gefa okkur gaum að hand-
an og vera með okkur í vinnunni
og allavega verður minning hans
sterk og geymd en aldrei gleymd
og menn eiga eftir að brosa í kamp-
inn þegar þeir hugsa til hans því
það erum við allir sammála um að
það var gaman að þekkja hann og
minningarnar um hann vekja mönn-
um gleði.
Önnu, Úlfari, Selmu og fjölskyld-
um þeirra sendum við okkar dýpstu
samúðakveðjur og biðjum guð að
blessa ykkur öll og minningu góðs
vinar og félaga.
Starfsmenn viðhaldsdeildar
og mjólkureftirlits Mjólkur-
samiags KEA.
Þrándur var mikill húmoristi og
kom alltaf vel fram. Einu atviki
gleymi ég aldrei. Það var hádegis-
æfing og ég kom hlaupandi á æf-
ingu úr vinnunni á inniskónum. Ég
hljóp náttúrlega inn á skónum en
Þrándur kallaði á eftir mér að bann-
að væri að fara inn á skónum, það
ætti við um mína skó líka. Ég huns-
aði þessi tilmæli og fór á mína
æfingu. En viti menn, skórnir voru
horfnir þegar æfingunni lauk. Ég
leitaði út um allt. Fann ég þá eftir
nokkra leit í ruslinu frammi við
dyr. Þrándur sá til þess að ég fór
ekki aftur inn á skónum, allavega
ekki þegar hann var á vakt.
Þrándur minn, ég þakka þér fyrir
árin sem ég fékk að hafa þig hjá KR.
Hvíl í friði.
ÞRANDUR
JAKOBSSON
Nellý.