Morgunblaðið - 26.10.1994, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMIIMGAR
MIÐVIKUDAGUR 26. OKTÓBER 1994 31
;
:
W
w
;
:*
P
b
j
i
)
J
'J
«
8
«
«
«
«
HALLDÓR
ÁSMUNDSSON
+ Halldór Ásmundsson var
fæddur í Reykjavík 10. júlí
1974. Hann lést af slysförum
30. september síðastliðinn og
var útför hans gerð frá Húsa-
víkurkirkju 8. október.
ÉG ÆTLA með fáum línum að
minnast góðs vinar míns, Halldórs
Ásmundssonar, eða Dóra eins og
við vinirnir kölluðum hann.
Ég kynntist Dóra í byrjun árs
1989 gegnum góðan vin, Sjonna.
Við þrír vorum alltaf saman. Ég
var á bíl, nýorðinn 17 ára, sótti þá
eftir kvöldmat og kíktum við þá í
bæinn eða bíó. Dóri var ekki vanur
að láta sér leiðast. Þegar við höfðum
ekkert að gera stakk Dóri upp á
því að skreppa í Bláijöllin til Sjonna
þar sem hann vann, fá okkur snarl
og bíða eftir honum, en skíðin urðu
nú ^yfirleitt eftir heima.
Eg gat alltaf leitað til Dóra þeg-
ar mér fannst lífið eitthvað of flók-
ið. Hann virtist alltaf hafa lausn
og eða svar fyrir mig.
Eftir að Dóri flutti með föður
sínum, Ásmundi, norður á Húsavík,
kom hann margar ferðir hingað til
Reykjavíkur, því vinahópurinn var
stór, sérstaklega í Seljahverfinu.
Hann hringdi þá gjarnan í mig og
bað mig að sækja sig eftir tvo tíma
út á flugvöll. Þegar ég átti tvítugs-
afmæli gaf hann mér gjöf og lét
þessi orð fylgja með: Hún vex ekki,
týnist né brotnar svo auðveldlega,
og ég ætti alltaf að muna hver gaf
mér hana. Þetta er stór Búdda-
stytta. Dóri minn, ég mun alltaf
hafa hana í herberginu mínu og
minnast þín þegar ég lít á hana.
Ég vona innilega að þér líði vel
og ég veit, að það var tekið vel á
móti þér.
Ég vil senda mínar innilegustu
samúðarkveðjur til Ásmundar og
fjölskyldu á Húsavík, Lindu og
Ádda, Ingólfs og Emu svo og allra
vina.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H.P.)
Þinn vinur, Sigurþór Orn.
LÁRUS HALLDÓR
JAKOBSSON
+ Lárus Halldór Jakobsson
fæddist í Vestmannaeyjum
21. júlí 1958. Hann lést á Land-
spítalanum 11. október síðast-
liðinn og fór útför hans fram
frá Landakirkju 22. október.
LÁRUS Halldór Jakobsson frá
Vestmannaeyjum er látinn langt um
aldur fram, aðeins 36 ára gamall,
eftir stutta en stranga legu og þrátt
fyrir að hæfustu menn með sín
tæki og tól gerðu allt sem þeir
gátu til að vinna á hans meini varð
maðurinn með ljáinn þeim ofraun
og Lalli dó.
Leiðir okkar Lalla lágu fyrst sam-
an haustið 1988 er ég tók sæti við
hlið hans í knattspymuráði ÍBV.
Fljótlega tókst með okkur mikil vin-
átta sem aldrei bar skugga á. Ótelj-
andi minningar frá starfinu varð-
andi fótboltann og margt annað
hrannast upp í huga mínum og allt
á einn veg, af hinu góða.
Það er sannarlega skarð fyrir
•skildi hjá ÍBV við fráfall Lalla og
verður hans sæti vandsetið, ef það
hefst. Það eru fleiri en við Vest-
mannaeyingar sem eiga um sárt
að binda við fráfall Lalla. Þeir
skipta þúsundum ungu sveinamir
sem komið hafa á Shell-mót Týs
undanfarin 11 ár og háð hér frum-
raun sína í knattspymukeppni.
Lalli, sem kom þessu móti á laggirn-
ar, var alla tíð skipuleggjandi þess
og bar af því hita og þunga og tókst
það með ágætum. Það er ljóst að
allir þessir guttar og aðstandendur
þeirra eiga Lalla gott að gjalda og
eiga vafalaust um hann fagrar
minningar Það gerist stundum hið
fomkveðna, þár sem segir: Þeir sem
guðimir elska deyja ungir. Það er
einnig staðreynd að Vestmannaeyj-
ar hafa misst hér einn af sínum
efnilegustu sonum. Þegar Lalli
keypti Turninn í sumar var hann
stórhuga með glæstar vonir til
góðra hluta. Lalla var þarna vel
tekið bæði af starfsfólki og við-
skiptavinum, hér horfði allt til góðs
vegar þegar dauðinn svo sviplega
batt þar endi á.
Sorgin og söknuðurinn sem hell-
ist yfir mann er svo góður vinur
sem Lalli var deyr á besta aldri er
ólýsanleg. Það er sárt að geta ekki
oftar í þessu lífi átt spjall við Lalla.
Við hjónin viljum senda móður,
bróður og öðmm aðstandendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Vertu sæll kæri vinur.
Eggert, Svava og
fjölskylda, Saltabergi.
fyrir stelpur og stróka
hefjast í nœstu viku.
Staða. ganga, snúningar,
[ pósur. leikrœn tjóning
i og sviðstramkoma.
IVamhalds-
módelv
I Tískusýning í lok nómskelös
| ásamt
I Leikfimi frá austurlöndum
fyrir konur á öllum aldri.
JÓN BJÖRN ÁRNASON
+ Jón Björn Árna-
son var fæddur
21. mars 1919 I
Litla-Haga á Fá-
skrúðsfirði. Hann
andaðist á Vist-
heimilinu í Víðinesi
mánudaginn 17.
október síðastlið-
inn. Jón var sonur
hjónanna Guðnýjar
Signýjar Jóhanns-
dóttur og Árna
Árnasonar á Fá-
skrúðsfirði, sem
bæði eru látin. Þau
hjón eignuðust
fjóra syni, Arnþór, sem er elst-
ur og býr enn á Fáskrúðsfirði,
Sigurð og Jóhann, sem báðir
létust ungir og Jón, sem var
yngstur þeirra bræðra. Hinn
21. mars 1959 giiftist hann
Guðrúnu Sveinsdóttur frá Við-
firði. Hún lést 20. maí 1991.
Útför hans fer fram frá Foss-
vogskapellu í dag.
JÓN HÓF snemma sjósókn, eins
og tíðkaðist á þeim árum. 13 ára
gamall var hann orðinn fullgildur
háseti og reri þá með föður sínum
og Arnþóri bróður sínum. Þeir feðg-
ar fóru síðan í sameiginlega útgerð,
gerðu út litla mótorbáta, sem voru
togarar síns tíma, og má þar helst
nefna Gylfann og Svaninn, sem
gerðir voru út yfir sumartímann.
Jón var margar vetrarvertíðir
með bræðrunum Árna Stefánssyni,
Frissa, Kidda og Berta. Þetta voru
uppáhalds frændurnir
og vinimir og minntist
Jón oft þeirra tíma. Hjá
þeim voru oft miklar
aflahrotur og mikil
vinna, en einnig glatt
á hjalla í landlegum og
brælum.
Jón bjó í foreldra-
húsum og stundaði út-
gerðina á sumrin á
Fáskrúðsfirði, með föð-
ur sínum og bróður,
allt þar til Arni faðir
þeirra lést, 14. nóvem-
ber 1948, á leið sinni
til skips. Eftir það bjó
Jón með móður sinni þar til hún
lést árið 1953. Við fráfall hennar
breyttist margt í lífi Jóns. Árið
1956 fluttist hann alfarinn frá Fá-
skrúðsfirði og lá þá leið hans til
Hafnarfjarðar. Þar stundaði hann
sjósókn og fiskvinnu. Þar kynntist
hann eiginkonu sinni, Guðrúnu
Sveinsdóttur. Mikill kærleikur var
ætíð milli þeirra hjóna og studdu
þau hvort annað á erfiðum tímum.
Seinustu árin átti Guðrún við mikil
veikindi að stríða, og reyndar þau
bæði. Þrátt fyrir það, vildu þau
halda heimili sínu og búa áfram á
Brekkustíg 15b, og kom það því í
hlut Jóns að hjúkra henni og gerði
hann það af mikilli alúð en veikum
mætti.
Missir Jóns við fráfall Guðrúnar
var mjög mikill. Við fráfall hennar
hafði hann misst allt sem var honum
mikilverðast í lífinu, eiginkonuna,
sem hann elskaði og dáði, vininn
og félagann sem deildi með honum
erfiðleikum og gleði lífsins. Eftir
fráfall hennar var Jón mjög ein-
mana, áfram varð hann að hald#>
göngu sinni, en með þá fullvissu í
huga sínum, að þau mundu hittast
aftur.‘
Hinn 9. desember 1991 fluttist
Jón að Vistheimilinu í Víðinesi og
bjó þar til dauðadags. Jón undi hag
sínum í Víðinesi eftir aðstæðum
vel. Hann mat starfsfólk Víðiness
mjög mikils og talaði oft um það,
hvað það væri sér gott. Honum
fannst hann ekki eiga þessa góðvild
og umhyggju skilið.
Jón var ákaflega barngóður og
alltaf ljómaði hann af gleði þegaijr
litlu frænkurnar og frændurnir
komu í heimsókn til hans í Víðines
og ætíð töfraði hann fram eitthvert
góðgæti eða aura til að gefa þeim.
Það var hans mesta ánægja að
gefa öðrum.
Ég kveð hér góðan vin, sem skil-
ur eftir góðar minningar og sökn-
uð. Bestu þakkir fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Ingi Helgason.
------------—-----—
OTAFLÍSARÁGŒ)UVERÐI
n "1 rmn
□ /■
penn«Kir ÍUllLUU hlflMH
1 r-n 1 1 1 1 1 II 1 II M
Stórhötða 17, við Gullinbrú,
sími 67 48 44
<1
Veljum íslenskt
Sunnudagsblaði Morgunblaðsins, 30. otkóber nk., fylgir blaðauki sem heitir
Veljum íslenskt. í þessum blaðauka verður m.a. fjallað um markmið átaksins,
Islenskt - já takk, þátttakendur í átakinu, viðtöl við forsvarsmenn ýmissa
atvinnugreina, hver árangurinn var af átakinu í fyrra og hvað framundan er.
Hvað segja neytendur, innkaupastjórar og atvinnurekendur?
Þeim sem áhuga hafa á aö auglýsa í þessum blahauka
er bent á ab tekib er vib auglýsingapöntunum
til kl. 16.00 mibvikudaginn 26. október.
Nánari upplýsingar veita Jónína Pálsdóttir og
Rakel Sveinsdóttir, starfsmenn auglýsingadeildar,
í síma 69 11 71 eba símbréfi 69 11 10.
PtorpmMaöib
- kjarni málsins!