Morgunblaðið - 01.11.1994, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 1994 31
KRISTIN FONN
ÓMARSDÓTTIR
+ Kristín Fönn
Ómarsdóttir
var fædd á Eski-
firði 17. nóvember
1978. Hún lést í bíl-
slysi 24. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Jóhanna Kristín
Friðgeirsdóttir og
Ómar Jónsson.
Systkini Kristínar
eru Björgvin, f. 21.
ágúst 1971, Dagný,
f. 16. nóvember
1984, og Kristrún,
f. 25. ágúst 1987.
huggun harmi gegn að
vita af góðum sama-
stað henni til handa.
Dýpsta sæla og sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfír storð.
Þeirra máli ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf frá Hlöðum)
Megi elskulegur Guð
styrkja og styðja alla
þá sem nú syrgja og
hjálpa þeim að sætta
sig við það sem ekki
verður breytt. Það er
ekki okkar að skilja,
heldur trúa því að hann
muni vel fyrir sjá.
Ingibjörg, Margrét,
Jónína, Þorkell og börn.
Kristín hafði nýlega byrjað
nám í Menntaskólanum á Egils-
stöðum. Útför hennar fer fram
frá Eskifjarðarkirkju í dag.
MIG LANGAR að kveðja elskulega
frænku mína sem nú hefur verið
tekin frá okkur, aðeins tæplega
sextán ára gömul.
Kristín var einstaklega ljúf og
góð stúlka sem framtíðin blasti við.
Eg man þá miklu gleðistund þegar
Kristín Fönn kom í þennan heim.
Móðir hennar átti hana heima þann-
ig að hún var aðeins nokkurra mín-
útna gömul þegar ég sá hana fyrst.
Upp í hugann koma margar minn-
ingar um litla fjörkálfinn sem nú
var orðinn að fallegri ungri stúlku.
Þó að ég hafi ekki notið daglegra
samvista við Kristínu Fönn undan-
farin ár fékk ég iðulega fréttir af
henni. Ávallt voru það góðar fréttir
og var ég svo sannarlega stolt af
frænku minni.
Kristín var mjög heilsteypt og
virtist búa yfir mikilli innri ró sem
ekkert gat haggað. Kristín var
nægjusöm. Hún fór sínar eigin leið-
ir og beygði sig ekki undir vilja
fjöldans. Kristín kom ævinlega
auga á jákvæða þætti í fari fólks.
Ekki minnist ég þess að hafa nokk-
urn tíma heyrt hana segja styggðar-
yrði um nokkurn mann. Þótt Krist-
ín væri stundum fámál var alltaf
stutt í grínið og glensið.
Kristín hafði nýlega hafið nám í
Menntaskólanum á Egilsstöðum þar
sem hún kunni ákaflega vel við sig.
Þar var hún búin að eignast marga
góða félaga. í skólanum blómstraði
líka rómantíkin og eignaðist hún
þar góðan vin. Kristínu gekk vel í
skóla. Hugurinn stóð til langskóla-
náms og stefndi hún á læknis-
fræði. Kristín tók þátt í starfi ung-
lingadeildar Slysavarnafélagsins á
Eskifirði. Hún hafði mjög gaman
af ferðalögunum og félagsskapnum
í kringum þetta starf. Kristín var
gædd tónlistargáfu og stundaði
nám í klarínettuleik.
Kristín var einstaklega góð og
þolinmóð við yngri systur sínar, þær
Dagnýju og Kristrúnu, sem nú
sakna stóru systur sárt. Einnig
þótti henni ákaflega vænt um
Björgvin, eldri bróður sinn.
Það verða þung skref að fylgja
til grafar þessari ungu fallegu
stúlku sem átti framtíðina fyrir sér.
Elsku Hanna Stína, Ómar og systk-
ini, ég bið góðan Guð um að styrkja
ykkur í þessari miklu sorg.
Inga Jóna Friðgeirsdóttir.
Elsku Ómar, Hanna Stína, Björg-
vin, Dagný og Kristrún.
Sorgin er mikil, en minningin
björt, því hér á við að „þeir deyja
ungir sem guðimir elska“.
I dag verður til moldar borin
okkar elskuleg Kristín Fönn, sem
lést á sviplegan hátt í slysi fyrir
aðeins viku, þá á vori lífs síns að-
eins 15 ára gömul. Hún var geisl-
andi af lífsþrótti og dugnaði, svo
fögur og yndisleg. Hver samveru-
stund okkar með henni skilur eftir
bjarta minningu sem við munum
geyma sem fjársjóð við hjarta okk-
ar.
Það er ekki síst erfitt að kveðja
efnilegt fólk og enginn veit hve löng
stund er til endurfunda. Víst er það
Okkur verður orða vant þegar
lífsins dyrum er lokað svo skyndi-
lega, þegar ung og falleg stúlka
með fangið fullt af fyrirheitum er
hrifin á brott. Eftir stöndum við sem
áttum hana að undurgóðri frænku
og vinkonu í sárri sorg. Hversu
erfítt er að trúa því, að þessi bros-
ljúfa yndislega stúlka sem bjartar
vonir voru bundnar við, sé ekki
lengur á meðal okkar. Hún sem
alltaf átti þetta yfirvegaða rólyndi,
jafnhliða þeirri geislandi hlýju og
gleði sem umvafði alla, sem nálægt
henn voru, svo einlæg í umhyggju-
semi sinni og góðvilja i garð allra.
Lítil böm eru næm á það sem að
þeim snýr, finna þegar vermandi
viðmótið kemur alla leið frá hjart-
anu, yljandi og gefandi. Það fundu
þær frænkur hennar best, Bára og
Karítas, sem hún annaðist af elsku-
semi sinni og ögun um leið.
Kristín var að hefja sitt fram-
haldsnám, þar sem gata hennar var
greið til aukins þroska og þekking-
ar, enda vel greind, skýr í hugsun
en dul í skapi. Umtalsgóð var hún
svo af bar, eins yndislegur ungling-
ur og unnt er að hugsa sér. Það
var sannarlega gott að vita af henni
nálægt sér. Hún Karítas okkar litla
á eftir að sakna sinna elskulegu
frænku sem umvafði hana með
undurþýðri ástúð sinni. Alltof stutta
samfylgd þökkum við af alhug og
vermandi minningar um hjartkæra
stúlku munu varpa birtu á veginn
og milda okkar mikla harm.
Foreldrum hennar, systkinum,
ömmum og afa biðjum við blessun-
ar í þeirra þungbæru sorg og ekki
síður henni Auði frænku hennar,
sem við vonum og biðjum að eigi
þrek til að ganga á ný á vit verk-
efna lífsins.
Elsku Kristín, hafðu ástarþökk
fyrir þitt alltof stutta en afar dýr-
mæta líf, sem öllum veitti svo und-
ur mikið. Megirðu eiga yndi með
englum guðs.
Kristgeir, Guðný
og Karítas.
Fagra bam, úr faðmi tekið mínum
flyttu hjartans kveðju nöfnum þínum.
Hátt á himinteigi
hitta nú á vegi
lifsins rósir, litla „gleym-mér-eigi“.
(Matthías Jochumsson.)
Við bræður vorum svo lánsamir
að fá tækifæri til að fylgjast með
Kristínu vaxa og dafna hér í skjóli
hárra fjalla við Eskifjörð. Hún var
fyrirferðarlítil í skólanum en þrátt
fyrir það vann hún vel og samvisku-
samlega allt það sem fyrir hana var
lagt. Hún var róleg á yfirborðinu,
en við sáum að innra með henni
leyndist kímni, vinnusemi og góð-
mennska í ríkum mæli. Eftir því
sem leið á uppvöxtinn, urðu þessir
eiginleikar hennar sýnilegri.
í 7. bekk, þegar hún hafði náð
aldri til að starfa í æskulýðsmið-
stöðinni okkar, Knellunni, má segja
að Kristín hafi verið þar fastagest-
ur, flesta daga. Hún var félagslynd
og hafði mjög gaman af samskipt-
um við aðra unglinga á staðnum
en þó helst að fylgjast með fjörleg-
um umræðum sem ósjaldan eiga
MIIMNINGAR
sér stað á þeim vettvangi. Oft mátti
sjá hana brosa að einhveiju sem
uppá kom og þá átti hún það til
að lauma einhvetju spaugilegu að,
svona eins og til að fullkomna fjör-
ugar umræðurnar. Flestir tóku eftir
því sem Kristín sagði, þegar hún á
annað borð hóf upp raust sína.
Kannski er Kristínu best lýst með
dæmum úr þeim skriftum sem sam-
bekkingar hennar settu saman í
útskriftarbók 10. bekkinga árið
1994. Þar segir meðal annars:
„Kristín er róleg, hefur húmor, get-
ur brandarast, dansar ofsalega mik-
ið og gengur oft um í mussu frá
blómatímabilinu. Það fer frekar lítið
fyrir henni í tímum og því verður
kennurum stundum á að skrifa fjar-
vistir hjá henni í kladdann, þrátt
fyrir að hún sé einna hörðust í góðri
stundvísi. Hugsun Kristínar gæti
verið þessi: „Vitrir menn þegja ef
þeir hafa ekkert að segja.““
Kristín átti marga góða vini og
var traust í samskiptum við aðra.
Hún tók virkan þátt í öllu sem sneri
að félagsmálum unglinganna hér á
staðnum, var hjálpsöm og dugleg í
Knellunni, vann ötullega við fjár-
söfnun í skólaferðalag 10. bekking-
anna síðasta vor og var virkur
meðlimur í unglingadeild björgun-
arsveitarinnar á Eskifirði. Kristínu
prýddi flest það sem við vildum sjá
hjá æsku landsins í dag.
Nú í haust hóf Kristín nám við
Menntaskólann á Egilsstöðum.
Þegar hún'heimsótti okkur í Knell-
una, í einu helgarfríanna, geislaði
hún af ánægju. Hún talaði mikið
um nýja skólann, nýju kennarana,
krakkana og námseftiið.
Henni leið sýnilega vel og var
þess fullbúin að takast á við það
sem framtíðin bæri í skauti sér.
En það er örstutt milli gleði og
sorgar. Á augnabliki var hún hrifin
burt frá okkur öllum sem þekktum
hana.
Við bræður viljum senda fjöl-
skyldu og ættingjum Kristínar inni-
legar samúðarkveðjur vegna þess
mikla harms, sem þau hafa nú orð-
ið fyrir við skyndilegt fráfall henn-
ar. Megi Guð styrkja þau öll og
hjálpa þeim að sigrast á þeirri djúpu
sorg sem óvænt kvaddi dyra hjá
þeim.
Megi minningin um Kristínu
Fönn lifa, björt og fögur, um
ókomna tíð.
Guðmann, Friðrik og
Þórhallur, Eskifirði.
Kristín Fönn Ómarsdóttir var
alla sína grunnskólatíð nemandi
Grunnskólans á Eskifirði. Strax á
fyrstu vikum hennar í skólanum
komu fram þeir eðliskostir sem
ævinlega einkenndu allt hennar fas
og samskipti við annað fólk. Hún
var góðum námsgáfum gædd, frá-
bærlega samviskusöm, samstarfs-
fús og ævinlega staðráðin í að gera
sitt besta. Slíkir nemendur verða
sjálfkrafa fyrirmynd annarra enda
var það svo að Kristín naut óskiptra
virðingar jafnt félaga sinna sem
kennara.
Við brautskráningu 10. bekkjar
síðastliðið vor þegar Kristín var að
kveðja skólann lék hún á hljóðfæri
ásamt stöllu sinni. Hún sýndi þá
sem jafnan fyrr ríkan vilja sinn til
virkrar og ábyrgrar þátttöku í öllu
því sem fram fór í skólanum.
í haust lá leið hennar í Mennta-
skólann á Egilsstöðum og þar tók
hún til við nám sitt af sama dugn-
aði og eljusemi sem endranær.
Kristín Fönn var mikilll mannkosta-
unglingur sem mikils var af að
vænta.
Mannlífinu er einatt líkt við ferð
og þó mönnum sýnist sitt hvað um
tilgang ferðarinnar eða hvert henni
sé heitið, fer flestum svo að þeir
geta tekið undir það sem segir í
Atómstöð Halldórs Laxness, að það
er dásamlegt að hafa farið þessa
ferð. Við sem eftir lifum megum
vera þakklát fyrir að hafa fengið
að vera Kristínu samferða þá allt
of stuttu ferð sem líf hennar var,
þótt samúð okkar með foreldrum
og öðrum ástvinum sé nú öllum til-
finningum yfirsterkari.
Hilmar Hilmarsson,
skólastjóri.
Það er stundum sagt að það sé
besta og efnilegasta fólkið sem er
kallað héðan á unga aldri. Þetta
er fullyrðing sem oft heyrist þegar
ungt fólk deyr og þykir kannski á
stundum nokkuð klisjukennd.
Okkur, sem þetta skrifum, er þó
svo farið að okkur finnst þessi orð
eiga fyllilega við núna, við fráfall
Kristínar Fannar Ómarsdóttur.
Það var sannarlega sorgardagur
í fjölskyldunni, þegar fréttir bárust
um að Kristín Fönn væri látin eft-
ir bílslys á Fagradal. Eftir fyrsta
áfallið sóttu á góðar minningar
af kynnum okkar Kristínar á liðn-
um árum. Minningar frá ferðinni
okkar í sumarbústað norður í
Kelduhverfi í fyrrasumar, þegar
við hittumst þar öll, foreldrar
Kristínar og yngri systur ásamt
okkur hjónunum og skemmtum
okkur við að skoða náttúruna þar
norður frá. Einnig rifjast upp
minningar af Kristínu að spila
„Yesterday" á klarinettið heima í
stofu á Eskifirði og þegar Kristín
var lítil og var að láta okkur heyra
sýnishorn af skopstælingu sinni á
óperusöngkonum. Og ótal margt
fleira rifjast upp af ungri stúlku
sem gat verið svo þroskuð og al-
varleg en um leið var þó alltaf
stutt í gamansemina.
Kristín var nýbytjuð í Mennta-
skólanum á Egilsstöðum auk þess
sem hún hélt áfram að sækja tíma
í klarinettleik hjá sínum gamla
kennara á Reyðarfirði. Ég hef frétt
að hún hafi verið mjög ánægð með
námið í menntaskólanum og full
af áhuga, eins og hún var reyndar
alltaf þegar hún hafði tekið sér
eitthvað fyrir hendur. Fyrir löngu
er mér sagt að hún hafí verið búin
að ætla sér að læra til hjúkrunar,
en eftir að hún byijaði í mennta-
skólanum, þá mun henni hafa þótt
svo gaman þar, að hún hafi alveg
eins hugsað sér að halda lengur
áfram í námi og þá að læra til
læknis!
Við Svanhildur viljum votta
innilega samúð okkar fjölskyldu
Kristínar, foreldrunum, Jóhönnu
og Ómari sem og systkinunum,
Björgvin, Dagnýju og Kristrúnu.
Einnig afa Kristínar og ömmunum
og siðast en ekki síst viljum við
votta Auði, sem var með Kristínu
í bílnum þegar slysið átti sér stað,
okkar dýpstu samúð og samhug.
Við biðjum þess að guð hjálpi þeim
og okkur öllum og veiti okkur
styrk i sorg okkar.
Ingólfur og Svanhildur.
Það var dapurleg frétt sem barst
austan af fjörðum í síðustu viku,
umferðin hafði svipt enn eitt ung-
mennið lífí sínu. Fórnarlambið í
þetta sinn var Kristín Fönn Ómars-
dóttir fyrrum nemandi minn við
Eskifjarðarskóla.
Leiðir okkar Kristínar lágu sam-
an frá því að hún hóf skólagöngu
sína fyrir rúmum tíu árum, þá
tæpra sex ára að aldri, og fram
að síðustu áramótum að ég lét af
starfi við Eskifjarðarskóla og flutti
til Reykjavíkur. Það kemur alltaf
illa við okkur sem störfum með
unglingum þegar einhver úr þeim
hópi sem við höfum starfað með
fellur frá. Þá bregður okkur for-
eldrum alltaf þegar einhver jafn-
aldri barna okkar er skyndilega
tekinn frá okkur, hvað þá þegar
um bekkjarsystkini er að ræða.
Kristín Fönn var ljúf stúlka, það
eiga fáir eftir að gleyma blíðu brosi
hennar sem fengu að njóta þess.
Það fór ekki mikið fyrir Kristínu i
stórum nemendahópi, en hún var
unglingur sem maður tók eftir af
öðrum ástæðum. Þær ástæður voru
að hún hafði tamið sér sérstaklega
ljúfa og prúmannlega framkomu
sem sýndi að þarna var á ferðinni
efnilegur unglingur sem framtíðin
birtist blasa við.
En engin veit sína ævi fyrr en
öll er, og nú er ævi Kristínar Fann-
ar öll. Eftir standa foreldrar, systk-
ini, ættingjar og vinir og eiga erf-
itt með að ná áttum. Þegar svona
válegir atburðir eiga sér stað í
byggðum ekki stærri en Eskifjörð-
ur er, þá snertir það alla, bæjarbú-
ar sameinast í harmi eins og ein
stór fjölskylda.
Ég vil með þessum fáu orðum
kveðja þig, Kristín Fönn, og bið
allar góðar vættir að vernda sálu
þína að eilífu. Ég og fjölskylda mín
vottum foreldrum, systkinum og
öðrum ættingjum dýpstu samúð á
erfiðri stundu.
Jón Ingi Einarsson
skólastjóri.
Mánudaginn 24. október þegar
ég lagði af stað til að taka strætó
í skólann fann ég hvernig veturinn
lá í loftinu. Jörðin var frosin, kuldi
og logn. Ég var að velta því fyrir
mér hvernig fólkið hefði það fyrir
austan í snjónum og hvað krakk-
arnir væru að gera. Það var svo
ótrúlega fjarlægt að æskuvinkona
mín og bekkjarsystir Kristín yfír-
gæfí okkur þennan fallega dag.
Kristín hefur verið ein besta vin-
kona mín frá því ég var fjögurra
ára gömul. Ég man þegar hún kom
til mín (við vorum þá varla meira
en fimm ára) hoppandi og skríkj-
andi af gleði og tilkynnti mér að
hún væri að fá gleraugu. Ég man
líka þegar við vorum að byija að
læra á klarinett. Við sátum inni í
eldhúsi heima hjá henni og reynd-
um að ná hljóði úr þessum fram-
andi hljóðfærum, en fengum ekkert
nema ískur og væl, hlógum svo
eins og vitleysingar að öllu saman.
Öll mín fallegustu orð nægja
ekki til að lýsa hversu góðhjörtuð,
glaðlynd og skemmtileg Kristín
var. Hún var yndisleg stelpa og
góður vinur.
Það er erfitt að kveðja vinkonu
sem er manni svo kær með nokkr-
um orðum á blaði. Hún var rétt
að byija að njóta lífsins, aðeins
rétt rúmlega sextán ára gömul.
Við verðum að vera sterk og
hugsa jákvætt. Það er það sem
Kristín hefði viljað. Söknuður og
tár færa okkur hana ekki aftur.
Það gerir henni einungis erfiðara
að halda áfram.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn, og
þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“
(Kahlil Gibran)
Foreldrum, systkinum og öðrum
aðstandendum sendi ég innilegustu
samúðarkveðjur.
Perla.
Islenshur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
SS. HELGASON HF
STEINSMIÐJA