Morgunblaðið - 24.11.1994, Blaðsíða 44

44 FIMMTUDAGUR 24. NÓVEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Dýraglens
IM YOUR Y0UN6ER BROTHER,
AND I DON'T SUC< MV
TMUMB 0R CLIN6 TO A
0LANKET FOR SECURITY..
AS TME YEARS 60
BY,Y0U'LL PROBABLY
DEYELOP A REAL
RE5ENTMENT TOWARP ME„
--------------------
II-H
Ég er yngri bróðir þinn, en Húrra
ég sýg ekki á mér þumalinn þér!
og rígheld mér í teppi mér
til öryggis ...
fyrir Þú verður líklega gramur
út í mig eftir því sem árin
líða...
AND FIND DIFFERENT
WAY5 TO GET EVEN..
V4 ’-is
Og finnur ýmsar leiðir til að
ná þér niðri á mér ...
„Að álykta
staðreyndir“
Frá Þorsteini Guðjónssyni:
í „Bréfum til blaðsins" 4. nóv. sl. birt-
ist grein eftir mig undir nafninu:
„Vofa frá París.“ Var ég þar að svara
árásargrein, sem maður í París hafði
fengið birta í Mbl. En nú hefur Vil-
hjálmur Ö. Vilhjálmsson, starfsmaður
við Þjóðminjasafn íslands, tekið að
sér málið fyrir þann mann. „Hvað eru
nokkrir gyðingar milli vina?“ segir
V.Ö.V. í fyrirsögn og ýmislegt annað
í framhaldi af því. Með þessum orðum
er verið að eigna undirrituðum fyrir-
litningu á mannslífum og er það eitt
ferleg ásökun á hendur manni, sem
ekki hefur kynnt sig að slíku.
Til marks um tilvist gasklefa hefur
V.Ö.V. þetta: .....ætlar einhver að
segja okkur, að Krupp-verksmiðjum-
ar... hafi aldrei búið til líkbrennslu-
ofna fyrir fangabúðir?" — Lík-
brennsla hefur tíðkast í flestum lönd-
um lengst af þessari öld og hveijum
dettur í hug að tilvist þeirra sé sönn-
un fyrir gasklefum? Það er „doktor í
heimspeki" (Ph.D.) sem dregur þessa
ályktun!
„Við sem trúum á háu tölurnar,"
segir hann þar sem hann talar um
flölda látinna í Osviecim, en nokkru
síðar segir hann:......það er eitt-
hvað mikið að, ef einn maður telur,
að dauði 500 þús. manna sé betri en
6 milljóna." í þessum orðum hans
felst, að hann veit að lægri talan er
réttari, þó hann kalli „ljótt að segja
það“.
Simon Wiesenthal, í Vín, hafði fyr-
ir löngu sagt: „Engar útrýmingarbúð-
ir vora á þýsku landi.“ (Books &
Bookmen, ap. 1975.) Og Dr. Martin
Brozat hafði þegar árið 1960 tekið
það fram, að „hvorki í Dachau, Buc-
henwald né Belsen hefðu verið til
gasklefar". En þá var reynt að halda
í þá „von“ að þeir hefðu verið í Pól-
landi og á þeim grundvelli var „Holoc-
aust“-iðnaðurinn reistur. — Manntjón,
af ýmsum orsökum, varð auðvitað
gífurlegt í röðum gyðinga sem ann-
arra í styijöldinni.
Þegar jámtjaldið féll kom ýmislegt
óvænt í ljós sem sýnir, að óvarlegt
er að „trúa“ á suman „opinberan
sannleik".
Þetta kynnu íslendingar að vilja
hafa á hreinu áður en þeir hverfa inn
í Efnahagssambandið, þar sem Þjóð-
veijar ráða miklu.
Þeir sem Vilja leita sér undirstöðu-
upplýsinga um þessi mál gætu leitað
til: Christian Research — 279 Spreing
Street — Eureka Spreings — AZ
72632, USA.
ÞORSTEINN GUÐJÓNSSON,
Rauðalæk 14, Reykjavík.
Hafa skal það sem
sannara reynist
Frá Emilíu Biering:
ÞAÐ vekur furðu mína hversu marg-
ir af elstu kynslóð vorra tíma virðast
annaðhvort lítt pennafærir eða láta
sig litlu skipta rangfærslur eða lélega
fræðslu okkar hámenntaða unga fólks
um hætti liðinnar tíðar, sem liggur
þó ekki flær en svo að ýmsir lifa
ennþá, sem betur vita en að alhæfa
ástandið þá, eftir örfáum brotum af
því versta sem þekkist.
Staðhæfíngar án raka eða neinna
skýringa segja litla sögu. Það er ljót-
ur siður nútímans að fjölyrða jafnan
um það versta sem finnst, en láta
ekki getið þess sem gott var.
Þótt fátækt væri mikil á fyrstu
tugum þessarar aldar vora þó hung-
urkvalir Iiðinna alda á undanhaldi
þótt fátækt væri almenn og fjöldinn
lifði jafnvel í torfbæjum, þá var það
betri kostur en fólk vill trúa, sem
veit ekki um hvað talað er.
Torfbæir ekki alslæmir
Torfbæir vora klæddir innan með
timbri og héldu vel inni hita á vetr-
um, en vora svalir í sumarhitum. En
hreinlæti fór eftir hegðun fólks og
ótrúlegt er að sóðaskapurinn hafi
verið eins slæmur og sagt er, fyrst
svo fáar kynslóðir hefur þurft til að
rækta það ofurmagn hreinlætis sem
læknar telja nú spilla heilsu fólks.
En hvað sem öllum „sögum“ líður
býst ég við að sóðar og slóðar finnist
á öllum tímum — jafnvel í dag.
Það er annað sem mér finnst at-
hyglisverðara þegar borið er saman
„fyrr og nú“, það er hinn geigvæn-
legi mismunur á kjöram fólks, sem
skapar hættu fyrir þjóðina á margan
hátt.
Nýtni, sparsemi og nægjusemi
Meðan kjörin voru lakari voru þau
einnig jafnari og því minni úlfúð 0g
öfund en nú þekkist manna á milli.
Systurnar nýtni, sparsemi og
nægjusemi áttu það skilið að vera
í hávegum hafðar, og þó að þeir
væru færri sem þá sigldu þjóðar-
skútunni, virtist stefnan öllu beinni
til hagsbóta fyrir afkomendurna en
nú sýnist.
Við áttum þá marga mæta menn
við stjórnvölinn og einn af þeim var
Hákon Kristófersson alþingismaður
en einn af okkar menntamönnum,
og háttsettur í UNESCO hefur nú
dregið nafn Hákonar fram í dags-
ljósið í Lesbók Mbl. 12. þ.m. á mið-
ur skemmtilegan hátt og nokkuð
rangfærðan. T.d. telur hann að
seinni kona Hákonar hafí verið ein
af vinnukonum hans, en sannleikur-
inn var, að sú stúlka gegndi aldrei
vinnukonustörfum, hvorki hjá hon-
um né öðrum — vil ég þó ekki kasta
rýrð á það starf, eða ’starfsheiti,
þótt sumum fínum nefjum nútímans
virðist Ieggja af því óþef.
Á þeim tímum var vistráðning
kvenna eini möguleiki þeirra til að
sjá fyrir sér í flestum tilfellum og
segja mátti að sú lagaskipun væri
einn þáttur karlpeningsins til að
kúga kvenkynið!
En af meðfæddu sjálfstæði og
miklum kjarki aflaði þessi „seinni
Björg“ sér réttinda í karlmannafata-
saumi, sem var vel þegið starf með-
an tilbúin föt fengust ekki. Að því
loknu, 0g 22 ára að aldri, lærði hún
svo ljósmóðurstörf, sem hún stund-
aði með sæmd og prýði til hárrar
elli. Auk þess mætti svo geta þess
að hún var organisti í báðum kirkj-
um sveitarinnar í áratugi og fyrsta
konan sem kosin var þar í sveitar-
stjórn.
Hvíli svo aldamótakynslóðin í friði.
EMILÍA BIERING,
Skúlagötu 40, Reykjavík.