Morgunblaðið - 02.12.1994, Qupperneq 42

42 FÖSTUDAGUR 2. DESEMBER 1994 .
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
INGVIRAFN
ALBERTSSON
+ Ing-vi Rafn Albertsson fædd-
ist á Eskifirði 13. ágúst 1939.
Hann lést á Landspítalanum 9.
nóvember og fór útför hans fram
frá Eskifjarðarkirkju 19. nóvem-
ber.
FALLINN er í valinn, langt fyrir
aldur fram, Ingvi Rafn Albertsson,
skipstjóri á Eskifirði, nýorðinn 55
ára. Ingvi Rafn var einn af þessum
hressilegu og skemmtilegu per-
sónuleikum, sem maður kynnist á
lífsleiðinni. Aldrei nein lognmolla í
kringum hann. Hann tók jafnan
afstöðu til allra málefna sem efst
voru á baugi hveiju sinni, hvort
heldur þau snertu bæjarfélagið okk-
ar, landsmálin eða heimsmálin.
Aldrei skorti umræðuefnin þegar
Ingvi Rafn var í hópnum.
Ingvi Rafn er mér eftirminnileg-
ur fyrir margra hluta sakir, og satt
best að segja setur mann hljóðan,
þegar menn á besta aldri eru svo
skyndilega og óvænt á brott kallað-
ir. Ósjálfrátt fer maður að vona að
fregnin um dauðann sé ekki rétt.
En þetta er nú einu sinni það eina
sem við vitum fyrir víst að bíður
okkar allra.
Ég átti því láni að fagna að kynn-
ast Ingva þegar ég byijaði feril
minn á sjónum haustið 1973. Ég
hafði þá stundað nám í Verslunar-
skólanum í 2 ár, og orðinn hálf leið-
ur á skólagöngunni, og ákvað að
hvíla mig í einn vetur. Hugurinn
stefndi á sjóinn, enda gáfu loðnu-
veiðar þá vel af sér launalega séð.
Ingvi Rafn var þá skipstjóri á mb.
Sveini Sveinbjörnssyni NK og var
ég svo heppinn að fá hásetapláss
hjá honum. Síldveiðar voru um
haustið stundaðar í Norðursjónum
og aðallega landað í Skagen í Dan-
mörku. Eftir áramótin var farið á
loðnuveiðar hér við land og byijuðu
þær þá í lok janúar.
Enda þótt Sveinn Sveinbjörnsson
NK væri með afkastaminni loðnu-
bátunum þá, en hann bar um
230-240 tonn, gekk okkur afar vel
á þessari loðnuvertíð. Hæfileikar
Ingva Rafns sem skipstjóra komu
einkar vel í ljós. Árangurinn var
frábær. Mátti margur skipstjórinn,
sem hafði yfir að ráða stærri bátum
en Ingvi, sætta sig við verulega
minna aflamagn á vertíðinni. Er
mér sérstaklega minnisstætt þegar
við á Sveini lönduðum þrisvar sinn-
um fullfermi á sama tíma og burð-
armesta loðnuskip landsins, sem tók
þrisvar sinnum meira en við, land-
aði sama magni eftir langa útivist.
Þarna sannaðist svo sannarlega að
margur er knár þótt hann sé smár.
Hæfileikar Ingva sem snjalls veiði-
manns komu vel í ljós.
t
Frændi okkar,
SIGURÐUR VIGFÚSSON
trésmiður,
Auðbrekku 29,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu mánudaginn 5. desember
kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Auður Gunnarsdóttir,
Álfheiður Unnarsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HILDIGUNNI MAGNÚSDÓTTUR,
Víðilundi 24,
Akureyri.
Ragnheiður Garðarsdóttir, Þráinn Karlsson,
Helga Garðarsdóttir,
Jóhannes Óli Garöarsson, Ásta Þorsteinsdóttir,
Brynhildur Garðarsdóttir, Þórður Jón Guðlaugsson,
Magnús Garöarsson, Barbara M. Geirsdóttir,
Gerður Garðarsdóttir, Smári P. Aðalsteinsson
og aðrir aðstandendur.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem auðsýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og jarðarför
ÁRNA JÓNSSONAR
frá Fossi
á Húsavík.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks Sjúkrahúss Húsavíkur.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Árnadóttir, Birgir Lúðvíksson,
Steingrfmur Árnason, Ragna Pálsdóttir,
Sigrún Árnadóttir, Sveinn Indriðason,
Bjarni Árnason, Þórdfs Helgadóttir,
Jón Ármann Árnason, Agnes Arnardóttir,
Sigurður Árnason og fjölskyldur
t
Hjartans þakkir sendum við öllum, nær
og fjær, sem sýnt hafa okkur ómetan-
lega hlýju og vináttu vegna andláts
elskulegs eiginmanns míns, sonar, föð-
ur okkar, tengdaföður og afa,
FINNBJARNAR HJARTARSONAR
prentara.
Helga Guðmundsdóttir,
Jensfna Sveinsdóttir,
Oddur Kristján Finnbjarnarson, Björg Dan Róbertsdóttir,
Guðrún Finnbjarnardóttir, Guðmundur Helgi Finnbjarnarson,
Jensína Helga Finnbjarnardóttir, Jón Hjörtur Finnbjarnarson,
Guðmundur Helgi Oddsson, Finnbjörn Oddsson.
Ingvi naut þess vel að vera skip-
stjóri. Hann var ætíð með sjálfs-
öryggið í lagi, og naut þess ósjaldan
að skjóta kollegum sínum, sem á
stærri og fullkomnari skipum voru,
ref fyrir rass í árangri.
Ingvi Rafn var á sínum skip-
stjórnarferli farsæll í sínu starfi.
Naut hann jafnan virðingar áhafnar
sinnar, góður stjómandi, einkar
fiskinn og framúrskarandi flinkur
á nótaveiðum, hvort heldur var á
síld eða loðnu.
í sínum einkamálum var Ingvi
afar lánsamur að kynnast mikilli
heilladís, Maríu Hjálmarsdóttur,
sem hann valdi að lífsförunaut sín-
um. Eignuðust þau 4 böm, sem öll
eru uppkomin og farin að heiman.
Það stendur mér ennþá skýrt
fyrir hugskotssjónum, þegar við á
Sveini Sveinbjömssyni vomm að
koma með fullfermistúr af loðnu tii
Eskifjarðar fyrir tæpum 20 árum,
og Mæja kom niður á bryggju að
taka á móti manni sínum ásant
börnunum, sem þá voru ung að
árum.
Það er svo ótrúlegt hvað tíminn
er fljótur að líða. Og látandi tímann
reika til baka, finnst mér svo stutt
síðan ég samfagnaði Ingva í 50 ára
afmælinu hans, sem þau hjón héldu
veglega upp á í félagsheimilinu
Valhöll á Eskifirði.
Það er einkennilegt að það skuli
heyra liðinni tíð að mæta þeim hjón-
um Mæju og Ingva í göngutúr.
Ingvi var duglegur í útiverunni,
sérstaklega eftir að hjartasjúkdóm-
ur hans kom í ljós.
Eftir að kvótakerfið kom á, gerð-
ist Ingvi opinber starfsmaður. Nán-
.ar tiltekið veiðieftirlitsmaður á
Austfjörðum, hjá Halldóri Ásgríms-
syni þáverandi sjávarútvegsráð-
herra og síðar Fiskistofu. Er það
mál manna að Ingvi Rafn hafi, með
sinni löngu reynslu sem sjómaður,
verið réttur maður á réttum stað,
á þeim starfsvettvangi.
í landi tók Ingvi virkan þátt í
félagsstörfum. Þannig var hann í
stjórn Félags hjartasjúklinga á
Austurlandi frá stofnun samtak-
anna 1990, og formaður frá 1992
til dauðadags. Ennfremur sat hann,
fýrir framsóknarmenn, í hafnar-
stjórn Eskifjarðar frá 1990-1993,
og gegndi hann formennsku í
nefndinni.
Ósjaldan var leitað til Ingva með
að koma tímabundið til starfa sem
skipstjóri á síldveiðar. Algengt var
að hann næði þá að fiska tvo og
þijá kvóta, þegar aðrir voru að
basla við ná einum kvóta. Þótti
Ingvi Rafn með ólíkindum fiskinn
og ótrúlega rétt staðsettur þegar
síldin, á sinn dyntótta hátt, gaf sig
allt í einu til.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Ingva Rafni fýrir góð kynni og
ógleymanleg. Ég gleðst yfir því að
hafa kynnst góðum dreng. Mæju
eiginkonu hans, börnum og barna-
börnum þeirra, svo og Hrefnu, aldr-
aðri móður hins látna og öðrum
aðstandendum flyt ég innilegustu
samúðarkveðjur.
Minningin um Ingva Rafn mun
lifa. _ „
Emil Thorarensen.
Erfidrykkjur

HÓTEL ESJA
i
Sími 689509 1
GUÐMUNDUR
KRISTJÁNSSON
+ Guðmundur Kristjánsson
var fæddur á Gíslabæ á
Snæfellsnesi 18. júlí 1902. Hann
lést á Siglufirði 10. október síð-
astliðinn og fór útför hans fram
frá Fossvogskirkju 21. október.
FORELDRAR Guðmundar Kristj-
ánssonar voru Kristján Kristjánsson
bátasmiður frá Skógarnesi og
Helga Ingibjörg Helgadóttir frá
Gíslabæ. Móður sína missti hann
ungur. Hann átti einn albróður,
Helga. Þá átti hann þijú hálfsystk-
ini, Jóhönnu, Oliver og Magnús (lát-
inn).
Guðmundur ólst upp í Gíslabæ á
Hellnum, sem .er næsti bær við
mig. Hann reri til fiskjar á árabát-
um frá Hellnum. Síðan fór hann
að stunda sjó á þilfarsbátum, bæði
á Suðurlandi og fyrir norðan á síld-
veiðum. Hann settist svo að á Siglu-
firði og setti þar upp vélsmiðju sem
hann rak svo lengi sem þrek og
heilsa leyfði. Hann átti heima á
Siglufírði til dauðadags.
Guðmundur var mikill smiður
bæði á tré og jám. Hann var með
afbrigðum vandvirkur, sama hvað
hann gerði. Allt lék í höndum hans.
Hann byijaði ungur að smíða. Mér
er sérstaklega minnisstæð segl-
skúta sem hann smíðaði ungur í
Gíslabæ. Hún var um einn metri á
lengd, máluð svört með hvítan fleyg
og spruði með fullum seglum og
öllum þeim útbúnaði sem þá þekkt-
ist á seglskútum. Skútan var svo
mikið listaverk að allir undruðust
sem hann sáu.
Guðmundur átti ekki langt að
sækja þennan hagleik, því margt
listafólk var í báðum ættum hans,
Jóhannes Helgason frá Gíslabæ,
móðurbróðir hans, var skurðlista-
maður. Meðal annars skar hann út
altaristöflurammann í Hellnakirkju
sem er rómað listaverk. Jóhannes
og systkini hans gáfu kirkjunni
rammann árið 1919 til minningar
um 50 ára sambúð foreldra þeirra.
Guðmundur smíðaði marga góða
gripi. Meðal annars ýmis verkfæri,
vel vönduð. Mér gaf hann nokkur
verkfæri sem hann smíðaði. Þegar
Hellnakirkja var 100 ára gaf hann
kirkjunni tvo blómavasa á altarið
ásamt blómum og voru þeir vel
vandaðir.
Móðir Guðmundar, móðurafi og
amma og mörg móðursystkini hans
voru jarðsett í kirkjugarðinum á
Hellnum. Guðmundur kom á sumrin
frá Siglufirði til að hirða um leiði
ættingja sinna og gerði hann það
af mikilli snilld svo lengi sem hann
gat. í þessum ferðum sínum að
norðan kom hann alltaf til mín, og
gisti hjá mér. Hann var á eigin bíl,
og bíllinn hans var alltaf að sjá sem
nýr væri þótt hann væri gamall.
Mér er það mjög minnisstætt hvað
bíllinn hans gat verið vel hirtur,
vélin var táhrein og glansandi felg-
ur skrautmálaðar og það sama má
segja um allan bílinn utan og inn-
an. Ég hef aldrei séð svo vel hirtan
bíl. Það var alltaf fýrsta verk Guð-
mundar þegar hann kom að þvo
bílinn eftir ferðina.
Það var alltaf gaman að fá Guð-
mund í heimsókn, hann var hlýr,
ræðinn og skemmtilegur. Mikla
tryggð bar hann alltaf til æsku-
stöðvanna. Við höfðum alltaf náið
samband. Það gladdi hann að fá
fréttir frá æskustöðvunum. Alla tíð
sendum við hvor öðrum jólakveðju.
Guðmundur var traustur vinur,
raungóður og hjálpfús. Hann gaf
mikið til hjálpar bágstöddum. Hann
var trúaður og treysti Guði. Ég
átti því láni að fagna að vera með
Guðmundi lengi í æsku og eiga
hann að góðum og traustum vini
allt til hinstu stundar. Af hlýhug
þakka ég honum alla þá góðvild og
hlýju sem hann sýndi mér og minni
konu alla tíð.
Nú hefur hann fengið hvíldina.
Hann fær nú signuð sigurlaun hjá
góðum Guði og dvelur nú með engl-
um Guðs í sólardýrð. Blessuð sé ljúf
minning hans.
Aðstandendum Guðmundar bið
ég blessunar Guðs.
Finnbogi G. Lárusson,
Laugarbrekku.
ÞORGERÐUR
BJÖRNSDÓTTIR
+ Þorgerður
Björnsdóttir
fæddist á Refsstöð-
um í Húnavatns-
sýslu 22. nóvember
1912. Hún lést á
Borgarspítalanum
23. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru María
Guðmundsdóttir og
Björn Leví Gests-
son, sem bjuggu á
Refsstöðum. Þor-
gerður var næstelst
fjögurra systra, og
lifir ein þeirra, Mar-
ía, sem var yngst og býr á
Sauðárkróki, en hinar tvær,
Heiðrún og Bergþóra, eru látn-
ar. Þorgerður giftist Einari
Vilhjálmssyni, d. 1970. Þau
eignuðust átta börn. Þau eru:
Birna, Leví (dó á öðru ári), Vil-
hjálmur, Rúnar, Sævar, Gunn-
ar, Karl og María. Afkomend-
IHinningarsjóður
, Skjóls
Sími 688500
urnir eru orðnir 56.
Utför Þorgerðar
fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag.
NÚ ER látin elskuleg
amma okkar Þorgerð-
ur Björnsdóttir til
heimilis í Hólmgarði
6. Okkur langar til að
þakka henni fyrir allt
sem hún gerði fyrir
okkur á meðan hún var
á lífi.
Þau voru ófá skiptin
sem hún hringdi og
bauð í kaffi og pönsur eða kleinur.
Við systkinin eyddum hjá henni
margri helginni og þáðum þar
margvíslegar kræsingar. Hún hafði
gaman af því að spila enda tókum
við oft í spil. Hún hefur alltaf verið
fastur punktur í tilveru okkar og
okkur þótti mjög vænt um hana.
Okkur brá því illilega þegar við
fréttum að hún þjáðist af alvarleg-
um sjúkdómi. og lítil von væri til
þess að hún lifði marga mánuði.
En minningin um hana mun lifa
með okkur alla ævi ásamt þeirri
vissu að hún fylgist með okkur
þaðan sem hún er nú, laus við þján-
ingar og sorgir heimsins. Hún var
sérstök amma og alltaf var hún til-
búin að hafa okkur.
Og einhvern tímann þegar jarð-
vist okkar lýkur munum við hitta
hana aftur og þá verða fagnaðar-
fundir.
Birkir Rúnar og
Gunnur Ýr Gunnarsbörn.