Morgunblaðið - 16.02.1995, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIUGAR
FIMMTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1995 37
„Þeir vinir sem ég met mest eru
þeir sem ég get deilt þögninni
með.“
Þessi orð Nonna munum við
ávallt geyma.
Við kynntumst Nonna fyrst í
undirbúningsnámi fyrir flugvirkjun
í Iðnskólanum 1990. Síðar héldum
við allir til áframhaldandi náms í
Svíþjóð.
Því miður hafa örlögin valdið því
að Nonni er ekki með okkur núna
þegar við erum að ljúka námi.
Þessa góða félaga munum við
minnast eftir allar þær góðu stund-
ir sem við höfum átt með honum.
Það er okkur efst í huga hversu
jákvæður og viljasterkur Nonni var
þrátt fyrir allt það sem hann gekk
í gegnum.
Með þessum fáu orðum viljum
við kveðja góðan vin og félaga og
senda Rakel, Brynju og nánustu
aðstandendum innilegustu samúð-
arkveðjur okkar.
Sverrir, Guðmundur, Jón,
Þorsteinn, Rúnar og Arnar,
Svíþjóð.
Haustið 1978 er haust sem ég
gleymi aldrei, það var haustið sem
ég flutti frá Eyjum, byijaði í nýjum
skóla og kynntist nýjum krökkum.
Það var ekki efst í huganum þegar
ég gekk inn í nýja bekkinn að þama
væru krakkar sem ættu eftir að
verða mínir bestu vinir. Ein minning
frá fyrsta deginum er sterkari en
aðrar núna, minning um einn af
strákunum sem sátu aftast í bekkn-
um, dálítið prakkaralegur og glotti
til mín. Þetta var strákurinn sem
við kveðjum í dag, Nonni.
Ekki man ég nákvæmlega hve-
nær vinskapur okkar hófst, en
hann þróaðist smám saman í gegn-
um sameiginleg áhugamál, fyrst á
reiðhjólum, svo mótorhjólum og
síðar bílum. Fljótlega komst ég að
því að allt lék í höndunum á Nonna.
Hann gat aldrei átt neitt án þess
að rífa það í sundur og setja það
síðan saman aftur, yfirleitt með
einhverjum breytingum til batnað-
ar. Bílar Nonna báru þess glöggt
vitni og þó að öðrum fyndist lítið
til þeirra koma voru þeir gull í
hans augum og bíll sem ekki hafði
, sál var ekki bíll. Mótorhjól og bílar
okkar vinanna nutu góðs af þessu
grúski Nonna og sjaldgæfar voru
þær bilanir sem hann fann ekki
lausn á.
Þetta var þó aðeins ein hlið á
okkar vinskap. Dýrmætar eru
minningarnar um daga, kvöld og
nætur þar sem setið var og pælt
I tónlist og málin rökrædd. Rök-
ræður voru einmitt ein af sterku
hliðum Nonna. Enginn komst upp
með að halda neinu fram án þess
að geta fært fyrir því góð rök,
jafnvel þó að í ljós kæmi að hann
hefði verið sammála allan tímann.
Nú hrúgast fram minningar um
góðar samverustundir, sumarbú-
staðaferðir, útilegur, grillveislur
og fleira, þar sem vel kom í ljós
hversu barngóður Nonni var, eigin-
leiki sem sonur minn fékk að njóta
alltof stutt.
Þegar ég hugsa til baka er þó
ein minning sem ber hæst. Kvöldið
24. apríl 1990 sáum við Nonna
koma inn gangstéttinna, hann
gekk ekki, hann sveif. Rakel var
komin í heiminn. Þegar við spurð-
um hvernig honum liði, horfði hann
á okkur í sæluvímu og það eina
sem hann gat sagt var að nú tryði
hann á ást við fyrstu sýn.
En hér mitt í sorginni og minn-
ingaflóðinu átta ég mig á hversu
heppinn ég er í raun og veru að
hafa þekkt og notið vináttu Nonna
í tæp 17 ár og yfir mig færist gleði,
gleði yfir þeim minningum sem ég
á og mun alltaf geyma. Þannig
mun Nonni ávallt fylgja mér.
Elsku Brynja og Rakel. Guð
gefi ykkur styrk í þeim erfiðleikum
sem þið gangið í gegnum núna og
trú til að takast á við framtíðina
þar sem minningarnar um Nonna
verða okkur öllum dýrmætur
styrkur.
Hvíldu í friði, kæri vinur.
Víðir.
+ Konráð Júlíus-
son fæddist á
Melanesi á Rauðas-
andi 3. nóvember
1902. Hann lést á
Sólvangi í Hafnar-
firði 9. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Júlíus
Tómasson, f. 1885,
d. 1903, og Pálína
Krisljánsdóttir, f.
1874, d. 1908. Hálf-
systir hans var Sig-
ríður Kristinsdótt-
ir, f. 20. des. 1900,
d. 14. okt. 1986. Árið 1928 gift-
ist Konráð Jónfríði Jónsdóttur
frá Tungu í Örlygshöfn, f. 22.
sept. 1904, d. 5. febrúar 1988.
Útför Konráðs fer fram frá
kapellu við kirkjugarð Hafnar-
fjarðar í dag og hefst athöfnin
kl. 13.30.
KONRÁÐ var fæddur á Melanesi
og steig þar sín fyrstu spor. Hann
naut ekki lengi foreldra sinna. Fað-
ir hans drukknaði árið 1903 ásamt
föður sínum Tómasi Sigmundssyni
við Suðureyri í Tálknafírði. Móðir
hans lést svo fímm árum síðar.
Hann fór því til ömmu sinnar, Þór-
kötlu Þórðardóttur, sem bjó í Duf-
ansdal í Arnarfirði, og þar ólst hann
upp ásamt fóstursystur sinni Krist-
rúnu Ólafsdóttur.
Þar var nóg að starfa fyrir
hraustan ungling bæði til sjós og
lands. Stutt var til Bíldudals þar
sem útgerðin var og nóg að starfa
á þeim tímum. Konráð var þéttur
á velli og kraftmikill.
Sem barn var hann
byijaður að setja sam-
an vísur, og sú árátta
fylgdi honum alla ævi.
Einnig var hann mús-
íkalskur og spilaði á
harmóníku fyrir dansi.
Þegar hann stofnaði
heimili kom Þórkatla
amma hans fljótlega til
hans og fylgdi honum
uns hún lést á Koti 2.
júlí 1944, þá 103 ára.
Konráð kvæntist
föðursystur minni,
Jónfríði Jónsdóttur. Þau byijuðu
sinn búskap á Patreksfírði, en 1931
voru þau farin að búa á Hnjóti í
Örlygshöfn. Eitt af því fyrsta sem
ég man eftir mér sem barn, þá
þriggja ára, var tímabundin dvöl
hjá þeim hjónum. En það var ekki
það eina, heldur eitt af mörgum
skiptum sem ég naut þess að vera
hjá þeim um lengri eða skemmri
tíma.
Stuttu seinna fluttu þau svo yfír
Vaðalinn að Efri-Tungu. Oft lá leið
okkar systkinanna niður Hlíðina að
heimsækja Jónu frænku og Konna.
Alltaf var von á einhveiju góðu og
skemmtilegu þar. Þau eignuðust
ekki böm, en mörg kaupstaðarbörn-
in nutu þess að vera hjá þeim að
sumri til í sveitinni. Árið 1938 fluttu
þau svo inn að Koti, litlu býli við
Patreksfjörð. Við létum það ekki
aftra okkur frá að heimsækja þau
þó lengra væri orðið á milli, enda
orðin öflugri til ferðalaga.
Fyrir utan venjulegan búskap
átti Konráð mótorbát sem mikið var
notaður. Hann gat þá róið til fískj-
ar út á fjörðinn, eða skotið einn og
einn sel, og var það allt mikil bú-
bót. Þá var hægt að skreppa í kaup-
stað sjóleiðina eftir þörfum.
Svo kom að því að heilsa þeirra
hjóna leyfði ekki lengur búskapar-
baslið, svo þau fluttu yfir fjörðinn
til Patreksfjarðar 1946. Þar vann
Konráð ýmis störf í vélsmiðju og
við fiskvinnslu. En svo keypti hann
skóverkstæði og varð sér úti um
smá tilsögn í skóviðgerðum og vann
svo við það í mörg ár. Hann var
verklaginn og allt lék í höndum
hans, þó menntunina vantaði, og
enginn kvartaði undan vinnubrögð-
um hans. Hann var mjög virkur á
þessum árum í félagi verkamanna
og barðist fyrir bættum kjörum
þeirra. Var hann oft kjörinn til for-
ustu og sótti fundi og Alþýðusam-
bandsþing bæði um Vestfírði og til
Reykjavíkur. Hann hafði oft frá
mörgu að segja af sínum ferðum
og samferðafólki. Frásagnargleðin
var mikil og minnið trútt lengst af.
Árið 1960 urðu þáttaskil í lífi
þeirra hjóna, en þá tóku þau sig
upp og fluttu alfarið úr heimahög-
um og til Hafnarfjarðar. Þar keyptu
þau lítið hús, Öldugötu 27. Konráð
vann fyrst á skóverkstæði, og svo
hjá bænum. Jafnframt hafði hann
aðstöðu heima til skóviðgerða, sem
hann stundaði meðan hann gat.
Upp úr 1970 fór að bera á skertri
sjón hjá honum, sem dró svo til
næstum algerrar blindu. Hann tók
sínum örlögum með stakri ró, vissi
að ekki þýddi að kvarta, heldur
reyna að bjarga sér eftir föngum.
Og 1977 missti svo kona hans heils-
una og dvaldi eftir það á Sólvangi
til dauðadags. Eftir það bjó hann
einn í húsinu, því þar vildi hann
vera uns yfir lyki. Með góðri heimil-
ishjálp og stuðningi vina gat þetta
gengið. Vil ég sérstaklega nefna
hana Rögnu Helgadóttur sem síð-
ustu árin var hans heimilishjálp og
ómetanleg stoð, miklu meira en
skyldan bauð. Eina dægrastyttingin
var útvarpið og hljóðbækur sem
hann fékk frá Blindrafélaginu og
notaði óspart. En að lokum sigraði
elli kerling og hann varð að fara á
Sólvang. Hann varð fljótt sáttur við
það, þó það væri erfið ákvörðun í
fyrstu. Þar fékk hann gott atlæti
og umönnun sem hann var þakklát-
ur fyrir.
Það var hans tómstundagaman
alla ævi að gera vísur um margt
sem skeði í hinu daglega lífi. Hann
var góður hagyrðingur og nánast
talandi skáld. Mikið er til af vísum
og smáljóð'um sem til urðu á langri
ævi. Margt skrifaði hann hjá sér
meðan sjónin leyfði, og sumt skrif-
uðu aðrir fyrir hann, en margt er
nú týnt eins og gengur.
Hann var í Kvæðamannafélagi
Hafnarfjarðar og naut þess að
hlusta og leggja fram sinn skerf,
enda góður kvæðamaður sjálfur.
Síðast kom ég til hans 17. jan-
úar. Þá var nú minnið farið að gefa
sig en nokkrar vísur mundi hann
til að fara með fyrir mig, m.a. þessa
sem hann sagðist hafa ort á Sól-
vangi 1992 rétt fyrir 90 ára afmæl-
ið:
Láttu andans vorið vaka,
vertu hjá mér hverju sinni,
ljúfa þýða litla staka,
leiktu þér á tungu minni.
Hann var sáttur við lífíð og sátt-
ur við dauðann sem honum fannst
kominn tími til að sækti sig heim.
Guð blessi minningu hans.
Helga Helgadóttir.
KONRAÐ JULIUSSON
t
SVAVARÁRNASON
fyrrv. oddviti
og organisti,
í Grindavík,
lést á hjartadeild Landspítalans að
kvöldi 14. febrúar.
Sigrún Högnadóttir.
t
Föðurbróðir okkar,
SIGURJÓN GOTTSKÁLKSSON
frá Hraungerði
í Vestmannaeyjum,
siðast til heimilis
í Hraunbúðum,
andaðist í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja mánudaginn 13. febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ingunn Sigurðardóttir,
Sigurður G. Sigurðsson.
t
Móðursystir okkar,
GUÐMUNDA S.
KRISTINSDÓTTIR,
Freyjugötu 34,
lést í Borgarspítalanum þann
13. febrúar.
Guðmundur Guðmundsson (Erró),
Lárus Siggeirsson,
Kristinn Siggeirsson,
Gyða Siggeirsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐSTEINN INGVAR
ÞORBJÖRNSSON
frá Vestmannaeyjum,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala þriöjudaginn
14. febrúar.
Margrét Guðmundsdóttir,
Reynir Guðsteinsson, María
Sóley Guðsteinsdóttir Hólm,
Birgir Guðsteinsson,
Lilja Guðsteinsdóttir,
Smári Guðsteinsson,
Eygló Björk Guðsteinsdóttir,
Erna Rós Guðsteinsdóttir Johnson,
Helga Arnþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
J. Helgadóttir,
Árni Hólm,
Jórunn Brádshaug,
Steinþór Þórðarson,
Eygló Einarsdóttir,
Róbert Brimdal,
EddyJohnson,
Bjarni Sigurðsson,
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BJÖRN HERMANNSSON,
Aðalstræti 54b,
Akureyri,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Seli
9. febrúar, verður jarðsunginn frá Ak-
ureyrarkirkju þriðjudaginn 21. febrúar
kl. 13.30.
Hulda Baldvinsdóttir,
Hermann Björnsson, Lísa B. Sigurðardóttir,
Rósa M. Björnsdóttir, Gylfi Pálsson,
Jón Björnsson, Sigurlína Styrmisdóttir,
Davið Björnsson, Guðríður Jónasdóttir,
Auður H. Björnsdóttir, Ari Þórðarson,
Héðinn Björnsson, Nanna Stefánsdóttir
og barnabörn.
t
KÁRI GUNNARSSON
bíistjóri,
sem lést í Landspítalanum þann 8. febrú-
ar, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
föstudaginn 17. febrúar kl. 13.30.
Anna Karen Káradóttir,
Einar Kárason,
Guðrún Edda Káradóttir,
Sigríður Stefánsdóttir,
Anna Soffia Jóhannsdóttir,
Camilla Einarsdóttir
Jón G. Kristinsson,
Hildur Baldursdóttir,
Martin T. Götuskeggi,
Erlingur Sigurðarson,
Konráð Sigurjónsson,
og barnabörn.