Morgunblaðið - 16.03.1995, Blaðsíða 30

30 FIMMTUDAGUR 16. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
AÐSEIMDAR GREIIMAR
MIIMIMINGAR
Stj órnmálafræðing-
ar stofna fagfélag
Tímamót verða í
sögu félagsvísinda á
íslandi í kvöld. Þá
verður stofnað lang-
þráð félag stjórn-
málafræðinga. Löngu
tímabært er að stjórn-
málafræðingar eign-
ist sitt eigið fagfélag.
Stjórnmálafræðin
sem fræðigrein hefur
síðan 1970 (þá sem
undirgrein í þjððfé-
lagsfræði) verið
kennd við Háskóla
íslands og um 200
einstaklingar (að
meðtöldum þeim sem
lokið hafa námi er-
lendis) hafa útskrifast með gráðu
í stjórnmálafræði. Sé miðað við
fjölda nemenda við Háskóla ís-
lands, sem stunda nám í stjóm-
málafræði, bendir allt til þess að
útskrifuðum stjórnmálafræðing-
um muni áfram fjölga verulega.
Þetta staðfestir að nú er lag að
stjómmálafræðingar taki höndum
saman og fari að sinna sameigin-
VpKVABUNADUR
IVINNUVÉLAR
DÆLUR
PVG $AMSVARANDI
STJ0RNL0KAR 0G
FJARSTYRINGAR
GÍRAR 0G BREMSUR
GOTT VERÐ - GÓÐ ÞJÓNUSTA
= HÉÐINN =
VERSLUN
SELJAVEGI 2 SÍMI 562 4260
Sjábu
hlutina
í víbara
samhengi!
legum hagsmunum
og áhugamálum. Mik-
il þörf er á að auka
tengsl og samskipti
stjómmálafræðinga í
landinu. Of mikil til-
hneiging hefur verið
til að menn hafi starf-
að hver í sínu homi,
reynt að skapa sín
eigin tækifæri, en þá
stundum fundið til
einangrunar í faginu.
Að sjálfsögðu eiga
menn að geta skapað
sín eigin tækifæri og
starfað á eigin for-
sendum. Hins vegár
verður núna skapaður
vettvangur fyrir stjórnmálafræð-
inga til samvinnu, samræðna og
Stofnfundur félags
stj ómmálafræðinga
verður í kvöld að Odda,
segir Ragnar Garðars-
son, sem hvetur alla við-
komandi til að mæta.
endurmenntunar. Það er mjög
mikilvægt fyrir áframhaldandi
uppbyggingu fagsins og jákvæða
þróun fræðistarfa innan stjóm-
málafræðinnar að mönnum gefist
tækifæri til að bera saman bækur
sínar, miðla hugmyndum, leita og
veita aðstoð, öðlast meiri þekkingu
og yfirhöfuð að stuðla að fram-
sækinni þróun stjómmálafræð-
anna.
Með stofnun félagsins mun
stjórnmálafræðingum opnast
auknir möguleikar á samstarfi við
aðrar fræðigreinar. Stjómmála-
fræðin sækir í brunn heimspekinn-
ar, sagnfræðinnar, guðfræðinnar,
hagfræðinnar, félagsfræðinnar og
fleiri greina. Það má því sjá fyrir
samstarfsmöguleika á mörgum
sviðum.
Rétt væri einnig að minnast á
að Félag íslenskra félagsvísinda-
manna rekur kjaranefnd sem fjall-
ar um hagsmuni félagsvísinda-
manna í kjaramálum. Mikilvægt
er að viðhalda og efla samstarfið
á þessum vettvangi. Það em því
ekki uppi hugmyndir um að félag
stjórnmálafræðinga taki kjaramál-
in í eigin hendur, heldur standi
vörð um kjaranefnd Félags ís-
lenskra félagsvísindamanna.
Starfsemi félags stjórnmálafræð-
inga væri hins vegar rekin á fag-
legum og fræðilegum nótum.
Mikil þörf er á að kynna stjórn-
málafræðina betur fyrir lands-
mönnum._Þekking manna á faginu
virðist vera af skomum skammti.
Félag stjórnmálafræðinga væri
kjörinn vettvangur til slíkrar kynn-
ingar.
Aðstandendur stofnunar félags-
ins hafa orðið varir við gífurlega
þörf á þessum sviðum og að sama
skapi hefur áhugi manna á stofnun
félagsins verið mjög mikill. Fyrir
hönd undirbúningsnefndarinnar
að stofnun félags stjórnmálafræð-
inga hvet ég stjórnmálafræðinga
til þess að mæta á stofnfundinn í
kvöld í Odda, sal 101, kl. 20.00
og taka þátt í og móta þennan
merka viðburð. Það er vilji manna
að halda félaginu opnu öllum
stjórnmálafræðingum hvort sem
þeir eru með B.A.-próf eða „meira-
próf“. Það þarf krafta sem flestra
til þess að gera félag stjómmála-
fræðinga að öflugum og fram-
sæknum félagskap.
Höfundur er
stjórnmálafræðingur.
Ragnar
Garðarsson
INGVELDUR
ÓLAFSDÓTTIR
+ Ingveldur
Ólafsdóttir
fæddist á Þjórsárt-
úni 1. september
1901. Hún lést I
Kaliforníu 26. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Isleifs-
son, f. 17.1. 1859 í
Bakkakoti, d. 19.4.
1943, læknir í
Þjórsártúni, og
Guðríður Eiríks-
dóttir, f. 24.8. 1869
á Minnivöllum, d.
nóvember 1960,
húsmóðir í Þjórsártúni. Hinn
24. október 1920 giftist Inga
Lofti Loftssyni útgerðarmanni.
Þau eignuðust sex börn, eitt
þeirra dó mjög ungt, en upp
komust: Ólafur, kvæntur Svein-
björgu Jónatansdóttur; Loftur,
kvæntur Rannveigu Ágústs-
dóttur; Inga Heiða, d. 1993,
gift Giinther Stent, prófessor,
þau bjuggu í San Francisco;
Valgerður Rósa, gift Birni
Sveinbjörnssyni hæstaréttar-
dómara sem lést 1989; Júlíus
Huxley, ógiftur.
Utför Ingu fór fram frá Foss-
vogskapellu í gær.
ÞAÐ má segja, að um það leyti sem
Inga fæðist sé Þjórsártún nýbýli,
því laust eftir aldamótin byrjuðu
foreldrar hennar að byggja íbúðar-
hús í óræktarmóa austan við
Þjórsá. Um svipað leyti var byggð
brú yfir Þjórsá. Þetta var miðsvæð-
is, miðað við Rangárvallasýslu og
Árnessýslu, og kom sér vel með
tilliti til læknisstarfa, enda stað-
setningin við það miðuð.
Strax og Inga hafði aldur til, fór
hún að sinna gestum og hveiju
öðru, sem með þurfti á heimilinu.
Inga hafði gott eyra fyrir hljómlist
og fékk að læra á org-
el. Seinna fór hún til
Reykjavíkur og hélt
þar áfram hljómlist-
arnámi. Var hún orðin
allfær í að spila á org-
el og píanó.
Oft var það, þegar
Ólafur faðir hennar
kom heim, þreyttur
eftir langt ferðalag í
sjúkravitjanir, að
hann sagði við Ingu:
„Inga mín, spilaðu nú
fyrir mig eitthvert
gott lag.“ Brást það
aldrei, að Inga spilaði
fallegt lag og söng með, enda hafði
hún góða söngrödd. Það var eins
og við manninn mælt, að Ólafur
faðir hennar hvíldist fljótt og vel
við svona aðstæður.
Inga var nokkra vetur í Reykja-
vik og var meðal annars við nám
í Verslunarskólanum.
Um nokkurt skeið höfðu þau
Inga og Loftur sumarbústað í
Þjórsártúni. Inga hafði alveg sér-
staklega mikinn áhuga á blóma-
og tijárækt, en þarna var mjög góð
aðstaða fyrir slíkt. Inga beitti sér
þá fyrir því, að slíkur garður yrði
útbúinn í Þjórsártúni. Ég nefni hér
Ingu, en maður hennar, Loftur,
studdi hana einhuga við þessar
framkvæmdir. Inga teiknaði og
skipulagði garðinn, og sá að öllu
leyti um framkvæmdir á þessu
verki. Ég tel, að uppbyggingin hafi
tekist svo vel, að á þeim tíma hafi
aðrir ekki gert betur.
Inga átti nokkuð erfitt með heils-
una, þarfnaðist heitara loftslags.
Taldi hún það gott fyrir sig að
dvelja t.d. í Los Angeles.
Eftir fráfall Lofts 24. nóvember
1960, dvaldi hún þar, ásamt syni
sínum, Júlíusi Huxley, og þar and-
aðist hún 26. febrúar sl. eftir
skamma legu.
Inga var greind kona, létt í lund
og glæsileg í allri framkomu. Hún
hafði mikla listræna hæfileika,
teiknaði vel og málaði. Garðyrkja
var eitt af hennar áhugamálum,
enda kom hún upp fallegum görð-
um, þar sem hún bjó.
Ég sakna hennar og minnist með
virðingu, vinarhug og þakklæti og
sendi öllum aðstandendum og vin-
um samúðarkveðjur.
Huxley Ólafsson.
Inga, föðursystir mín, er fallin
frá. Langri vegferð er lokið. Hún
fæddist í Þjórsártúni 1. september
1901. Þar höfðu foreldrar hennar
resit nýbýli úr landi Kálfholts, við
hina nýju Þjórsárbrú, 1898. Ólafur
hafði dvalið í Vesturheimi, m.a. í
Winnipeg, 1887-1893. Hann hefur
fýst vestur aftur, því þau hjónin
seldu og ætluðu sér vestur um haf
aftur. En greiðslan fyrir býlið brást,
og þó Ólafur vildi samt fara, þá
sagðist Guðríður ekki láta aðra
nýta eigur þeirra fyrir ekki neitt.
Þau sneru því austur aftur frá
Reykjavík. Inga sagðist muna það
frá þessari ferð að hafa verið reidd
á hestbaki í meis, á móti eldri bróð-
ur sínum, Huxley, en hann lést
fjögurra ára gamall.
En Þjórsártún óx og dafnaði sem
gistihús og sem menningar- og
samkomustaður tveggja sýslna,
Árnes og Rangárvalla. Þar gistu
Friðrik VIII. og Hannes Hafstein
1907, og gestabókin er enn til með
nöfnum þeirra. Framkvæmda-
skáldið Einar Benediktsson og Ey-
jólfur „Landshöfðingi“ stjórnuðu
þaðan landnámi Titanfélagsins
(póstfang Þjótandi), er hún var um
fermingu. Hún sagðist muna, að
skáldið hefði brýnt sér barninu
bindindi, og það hélt hún alla sína
ævi. Hún fór ung til Reykjavíkur,
og hóf nám við Verslunarskólann,
en lauk ekki námi, því átján ára
giftist hún Lofti Loftssyni, útgerð-
armanni frá Akranesi, miklum at-
hafnamanni og ljúfmenni, sem
framan af hafði rekstur sinn í
Sandgerði, en hin síðari árin í
Keflavík. Þau bjuggu framan af á
MAGNÚS
BRYNJÓLFSSON
+ Magnús Brynj-
ólfsson fæddist
að Bár í Hraun-
gerðishreppi, Ár-
nessýslu, lá.janúar
1905. Hann lést á
Landakotsspítala 8.
mars sl. Foreldrar
Magnúsar voru
Margrét Þorvarð-
ardóttir og Brynj-
ólfur Magnússon.
Þau eignuðust þrjú
börn, auk Magnús-
ar, Elínu, f. 1903,
sem lifir bróður
sinn, og Guðríði, f.
1906, d. 1930.
Magnús kvæntist Guðnýju Stef-
aníu Guðmundsdóttur, f. 22.
maí 1903, d. 17. apríl 1987, frá
Brandagili í Hrútafirði. Magn-
ús og Guðný eignuðust þijá
syni. Þeir eru: 1) Brynjólfur,
rafvirkjameistari, f. 1930, d.
1972. Hann var ógiftur og barn-
laus. 2) Guðmundur, rafvirkja-
meistari hjá Rafrúnu hf., f.
1941, kvæntur Guðbjörgu
Richter. Þeirra börn
eru Guðný, f. 1970,
Margrét, f. 1974,
og Brynjólfur, f.
1980. Guðmundur
átti áður tvo syni,
Jóhann, f. 1960, og
Gunnar, f. 1965. 3)
Hrafn, fram-
kvæmdastjóri SAL,
f. 1943, kvæntur
Kristínu Erlings-
dóttur og eiga þau
þijú börn, Magnús
Frey, f. 1968, Sig-
rúnu Huld, f. 1970,
og Tinnu, f. 1973.
Magnús vann um
áratugaskeið sem verkstjóri við
byggingu Hallgrímskirkju eða
allt frá upphafi kirkjubygging-
arinnar 1945 til 1985 og átti
lengstan starfsaldur allra
þeirra, sem við kirkjusmíðina
unnu.
Útför Magnúsar verður gerð
frá Hallgrímskirkju í dag, 16.
mars, kl. 13.30.
í DAG verður til moldar borinn
tengdafaðir minn Magnús Brynj-
ólfsson, níræður að aldri. Eins og
títt var á uppeldisárum Magnúsar
hafði ungt fólk í þá daga hvorki
tækifæri né efni á langri skóla-
göngu. Magnús var því einn af
þessum greindu mönnum, vel les-
inn bæði á sögulegan fróðleik og
ljóð. íslendingasögurnar og skáld-
skapur Hallgríms Péturssonar voru
í miklum metum hjá honum. Ég
minnist þess að hafa sétið með
honum yfir Njálu, þar sem hann
hafði heilu setningarnar orðrétt
yfir og leiðrétti mig stöðugt ef
skilningur minn var ekki nákvæm-
lega réttur. Þá var hann ekki síður
minnugur á kvæði og ýmsar frá-
sagnir.
Tengdaforeldrar mínir, Guðný
og Magnús, unnu alla tíð hörðum
höndum við að færa björg í bú.
Þau keyptu þriggja hæða hús á
Vífilsgötu 22 í Reykjavík árið 1945
og sé ég fáa leika það eftir í dag,
en þá hafðkMagnús öll kreppuárin
haft stopula verkamannavinnu,
eins og títt var í þá daga og staðið
í biðröðum eftir vinnu. Þegar
tengdamóðir mín lést árið 1987,
hélt Magnús einn heimili eins lengi
og heilsan leyfði.
Það var árið 1945 sem smíði
Hallgrímskirkju hófst, en það var
Byggingarfélagið Stoð hf. sem tók
það verk að sér. Nær allan bygg-
ingartíma kirkjunnar starfaði
Magnús sem verkstjóri við kirkjuna
og sá um allar járnabindingar sem
var ærið verk. Hann varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að sjá kirkjuna
rísa fullbúna. Magnús leit á hana
ekki síður sem listarverk en guðs-
hús, þar sem samhentur hópur
smiða starfaði sem einn maður.
Hann var alla tíð bæði ánægður
með vinnustað sinn og samstarfs-
menn sína. „Að lifa vel er að vinna
vel, að sýna iðjusemi." Þetta spak-
mæli á vel við Magnús.
Magnús var í eðli sínu sannur
sóslalisti, aðhylltist ungur þá
stefnu og fór ekki dult með skoðun
sína. Hann fluttist á mölina árið
1925 og kynntist því þeim öru
breytingum sem urðu á íslensku
samfélagi á næstu áratugum ald-
arinnar. Þessi ár mörkuðu spor
hans.
Magnús var einstaklega barn-
góður maður. Hann kenndi barna-
bömum og barnabarnabörnum sín-
um bæði margt og mikið, var
ótæmandi viskubrunnur, sem þau
munu ávallt búa að.
Nú þegar ég kveð tengdaföður
minn vil ég þakka honum nær
þriggja áratuga samveru, sem
aldrei bar skugga á. Magnúsi var
lítið um hrós gefið, fannst það
bara fyrir aðra. Ég hygg þó að ég
misbjóði honum ekki með neinu
orðagjálfri þegar ég fullyrði að
hann var drengur góður. Ég veit
að þar mæli ég fyrir munn þeirra
sem kynntust honum og áttu með
hónum samleið. Ástvinum votta ég
samúð mína.
Kristín Erlingsdóttir.