Morgunblaðið - 16.03.1995, Blaðsíða 32

32 FIMMTUDAGUR 16. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ERLA
G UNNARSDÓTTIR
+ Erla Gunnars-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 23.
febrúar 1936. Hún
andaðist á Landa-
kotsspítala aðfara-
nótt 11. mars síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
hjónin Margrét
Björnsdóttir, f. 1.
október 1901, d. 6.
febrúar 1980, og
Gunnar Ásgeirs-
son, verkstjóri, f.
7. ágúst 1904, d. 1.
janúar 1990. Erla
ólst upp í Hafnarfirði á Kross-
eyrarveginum ásamt systur
sinni Hállbjörgu, f. 21. júní
1928, gift Guðna V. Björnssyni
bifreiðastjóra. Þau eru búsett í
Hafnarfirði og eiga sex börn.
Hinn 14. apríl 1956 giftist
Erla Guðmundi Jafetssyni, vél-
sljóra, f. 16. september 1935.
Guðmundur varð bráðkvaddur
um borð í varðskipinu Óðni 26.
janúar sl. eða fyrir röskum sex
vikum. Dætur Erlu og Guð-
mundar eru: 1) Margrét Halla,
f. 5. apríl 1955, var gift Ágústi
Björgvinssyni, þau slitu sam-
vistir. Margrét er nú í sambúð
með Jóni Sigurðssyni, verslun-
armanni. Börn Margrétar og
VIÐ andlát kærrar vinkonu og fé-
laga hvarflar hugurinn aftur til ár-
anna 1949-’50 þegar nokkrir ungir
sveinar úr Reykjavík fóru að sækja
í Hafnarfjörðinn og varð fljótlega
góð vinátta milli þeirra og Erlu.
Þessir sveinar kölluðu sig K.K.8. Það
má segja að frá þeim tíma hafi vin-
áttan staðið og Erla verið akkerið í
hópnum. Þegar hún og strákarnir
festu ráð sitt féllu makarnir algjör-
lega inn í hópinn. Saumaklúbbur var
stofnaður og eru strætóferðirnar til
Hafnarfjarðar í saumaklúbb til Erlu
minnisstæðar. Börnin komu, fjöl-
skyldan stækkaði, en alltaf var tími
fyrir vinahópinn. Erla og Guðmund-
ur bjuggu fýrstu árin í Hafnarfirði.
Árið 1966 fluttu þau til Raufarhafn-
ar og svo að Mývatni og voru þau
þar til 1972, en tengslin rofnuðu
aldrei, þó langt væri á milli og heim-
sóknir til þeirra alltaf jafn ánægju-
legar. Þau fluttu aftur til Hafnar-
fjarðar og síðan 1973 bjuggu þau á
Svöluhrauni 9.
Crfisdrukkiur
iralcAPi-
IftO
Slmi 555-4477
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N sími 620200
Erfídrykkjur
Glæsileg kaffi-
hladborð, fallegir
salír og mjÖg
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
IIÍÍTFiL LOFTLEIÐIR
Ágústs eru Guð-
mundur, f. 1977,
Björgvin Eyjólfur,
f. 1981, og Anna
Linda, f. 1983. 2)
Björg, f. 31. mars
1962, gift Helga
Sverrissyni, raf-
virkja. Þeirra börn
eru: Erla, f. 1983,
Dagný, f. 1987, og
Andri, f. 1989. 3)
Elva, f. 15. septem-
ber 1964, gift Eiríki
Sigurðssyni, raf-
virkja. Þeirra böm
eru: Erla, f. 1990,
og Egill, f. 1993.
Á meðan Erla var í gagn-
fræðaskóla vann hún á sumrin
hjá Sólveigu Sveinbjarnardóttur
og Lofti Bjamasyni við bama-
pössun, bæði í Hafnarfirði og í
Hvalstöðinni í Hvalfirði. Síðar
þegar hún hafði lokið gagn-
fræðanámi, vann hún í eldhús-
inu í Hvalstöðinni. Erla vann við
fiskvinnslu bæði í Hafnarflrði
og á Raufarhöfn. Síðar starfaði
hún í Ásmundarbakaríi og
Haukahúsinu í fimm ár. Frá
1981 starfaði hún í Fjarðar-
kaupum.
Útför Erlu fer fram frá Þjóð-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Mjög gott samband hefur verið
milli Erlu og dætranna og hafa
barnabörnin átta veitt henni margar
ánægjustundir og hafa þau oft þurft
að passa ömmu þegar afi var á sjón-
um.
Árið 1981 stofnaði hópurinn
ferðaklúbb og voru nokkrar innan-
og utanlandsferðir famar saman, en
bæði höfðu hjónin mjög gaman af
ferðalögum. Veglegasta ferðin var
þó farin 1992, þegar siglt var um
Karíbahafið og síðan dvalið í Puerto
Rico. Sameiginlegar gönguferðir
hófust 1988 og var gengið um Stór-
Reykjavíkursvæðið og farið í helgar-
ferðir.
Það var mikið áfall þegar hinn
illvígi sjúkdómur uppgötvaðist hjá
Erlu fyrir tíu mánuðum, en þá komu
í ljós eiginleikar hennár til að takast
á við vandamálið af rósemi og yfir-
vegun, hefja baráttuna við sjúkdóm-
inn með dyggum stuðningi Guð-
mundar, dætra, fjölskyldna og vina.
Það var því reiðarslag fyrir Erlu
í hennar erfiðu veikindum þegar
Guðmundur varð bráðkvaddur 26.
janúar sl. Það var með ólíkindum
hve sterk hún var að takast á við
þetta mikla mótlæti. En þá kom enn
betur í ljós styrkur hennar og æðru-
leysi.
Árið 1995 verður vinahópnum
þungbært, því á rúmum sex vikum
hafa hjónin Erla og Guðmundur
kvatt og farið í þá ferð sem bíður
okkar allra.
Elsku Magga, Björg, Elva,
tengdasynir og barnabörn, við æsku-
vinirnir biðjum Guð að styrkja ykkur
í ykkar miklu sorg. En við vitum
að Guðmundur tekur brosandi á
móti henni.
Blessuð sé minning vinkonu okkar
Erlu Gunnarsdóttur.
Fyrir hönd æskuvinanna,
Hjördís Kröyer.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Hún Erla amma er dáin, hún er
farin frá okkur allt of fljótt. Farin
að hitta hann afa.
Amma, sem var svo lífsglöð og
brosmild, gaf okkur og kenndi svo
mikið, við munum sakna hennar
sárt. En í minningunni lifa góðu
stundimar sem við áttum með henni
og afa á Svöluhrauninu, ferðirnar í
Fjarðarkaup, þar sem við fengum
alltaf vínber í poka, og útilegurnar
á sumrin.
Elsku amma, við kveðjum þig með
söknuði, en nú vitum við að þér líð-
ur vel og þið afi eruð saman aftur.
Guð geymi þig, elsku amma.
Erla og Egill.
SVANBORG
SÆMUNDSDÓTTIR
+Svanborg Sæ-
mundsdóttir var
fædd 19. des. 1913.
Hún lést að kvöldi
8. mars á Borgar-
spítalanum. For-
eldrar hennar voru
Sæmundur Jó-
hannsson, síðast
bóndi á stað í Stein-
grímsfirði og kona
hans Elísabet Jóns-
dóttir. Systkini
Svanborgar voru:
Katrin, dó ung, Jón,
dáinn, Benedikt,
dáinn, Guðmundur,
dáinn og Jóhann, sá
eini sem er á lífi. Svanborg hlaut
venjulega ménntun eins og börn
þeirra tíðar og fór á unglinga-
skóla að Hólum í Hjaltadal og
síðar Húsmæðraskólann á
Blönduósi. Var í vinfengi við
skólastjórann frú Huldu Stef-
ánsdóttur og vann á hennar
heimili meðal annars á Þingeyr-
um. Svanborg fór til náms í
vefnaði í Noregi og lauk þaðan
prófi. Kenndi síðan við Húsmæð-
raskóla Reykjavíkur 1945-46
og Húsmæðraskóla Borgfirð-
inga á Varmalandi 1946-1949.
Svanborg giftist eiginmanni sín-
um Bjarna Péturssyni Walen, f.
22. mars 1913, d. 2. mars 1987,
18. april 1948. Foreldrar Bjarna
voru Peder Mikael Sjursson
Walen bóndi í Vík, Vikebygd,
Hördalandi, Noregi, og Berta
Lovis Hansdóttir.
Bjarni og Svanborg
bjuggu fyrst á
Svarfhóli í Staf-
holtstungum, 1 ár á
Hofsstöðum í sömu
sveit. Fluttust þá að
Hjarðarnesi á Kjal-
arnesi og voru þar
búandi i 6 ár. Þá
varð Bjarni bústjóri
á Kópavogsbúinu á
meðan þar var rek-
inn búskapur og
síðan verkstjóri á
sama stað. Svan-
borg fór aftur að
kenna vefnað, með-
al annars á Húsmæðraskólanum
að Staðarfelli. Ennfremur tók
Svanborg um tíma nemendur
heim til sín og kenndi vefnað.
Er störfum Bjarna lauk við
Kópavogsbúið festu þau hjónin
kaup á snoturri íbúð að Furu-
grund 34 í Kópavogi. Eftir það
starfaði Bjarni við gróðrarstöð
í Fossvogi á meðan heilsan
leyfði. Börn. þeirra hjóna eru
Magni Skarphéðinn, doktor í
landbúnaðarlíffræði, starfar nú
í Þýskalandi. Kona hans Bar-
bara Bjarnason. Eiga þau einn
son, Benedikt. 2) Elísabet Berta
Lovísa, félagsráðgjafi, hennar
börn eru Svanborg Þórsdóttir
og Bjarni Þórisson. Útför Svan-
borgar fer fram frá Kópavogs-
kirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 13.30.
MAÐUR finnur best til aldurs þeg-
ar samferðafólkið kveður, þá renn-
ur það upp fyrir okkur hve árin
hafa liðið hratt, án þess að maður
tæki eftir því sem skyldi. Mér finnst
ekki svo langt síðan sem raun ber
Mikið finnst okkur lífið skrítið.
Nú vonum við að þú sért komin til
hans afa, sem fór svo skyndilega
frá okkur. Við vonum líka að ykkur
líði báðum vel. Það er erfitt til þess
að hugsa að við eigum ekki eftir
að hitta þig og eiga góðar stundir
með þér, en í minningu okkar lifir
þú sem besta amma í heimi.
Við þökkum þér fyrir allt það
góða sem þú hefur gert fyrir okkur
og allar stundirnar sem við höfum
fengið að vera með þér, þú varst
alltaf svo kát og glöð og gafst okk-
ur svo mikið.
Við systkinin biðjum góðan Guð
að geyma elsku Erlu ömmu og varð-
veita hana.
Ég fel í forsjá þína
Guð faðir sálu mína
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bomin þín, svo blundi rótt
(M. Joch.)
Erla, Dagný og Andri.
Elsku amma mín.
Það er sárt að kveðja þig svona
fljótt. Það er svo stutt síðan afi dó
og nú ert það þú. Það var kannski
best fyrir þig að þú fékkst að deyja
og fara aftur til afa. Ég sakna þín
og okkar stunda. Mér þykir vænt
um þig, elsku amma mín. Mér finnst
sárt að ná ekki að kveðja þig. Guð
geymi þig og hvíldu í friði, elsku
amma mín.
Anna Linda.
Elsku amma mín.
Það er sárt að þurfa að kveðja
þig svona fljótt, ekki eldri en þú
varst, kona á besta aldri. Það eru
ekki nema nokkrar vikur síðan afi
dó og nú þú, amma mín. Þó er
gott að vita að þú ferð aftur til
afa. Mér þykir mjög vænt um þig.
Guð geymi þig, þangað sem þú
ferð núna.
Guðmundur.
Því miður þurftir þú að deyja
svona fljótt á eftir afa. Það var
kannski best fyrir þig að deyja frá
þessum veikindum, sem voru orðin
svo mikil og ólæknandi. Þú varst á
besta aldri, aðeins 59 ára gömul,
og það er sárt að vita að hvorki
þú né afi verðið viðstödd ferming-
una mína nú í vor. Mér þykir gott
að vita til þess að það var ég sem
eyddi með þér einu af síðustu dægr-
um ævi þinnar, þegar ég svaf hjá
þér í þijár nætur og þar á meðal
síðustu afmælisnóttina þína. Þetta
verður erfitt því nú ert þú farin
aðeins einum og hálfum mánuði á
eftir afa. Nú verða sumarbústaða-
ferðirnar ykkar afa með okkur
barnbörnin ekki fleiri. Nú ferð þú
aftur til afa þar sem hann bíður
eftir þér. Guð geymi þig og passið
þið afi hvort annað.
Mér þykir mjög vænt um þig.
Björgvin Eyjólfur.
Nú andar næturblær um bláa voga.
Við bleikan himin daprar stjömur loga.
Og þar sem forðum vor í sefi söng,
nú svífur vetramóttin dimm og löng.
(Tómas Guðmundsson)
Með þessum ljóðlínum vil ég
kveðja elsku systur mína og þakka
henni samverustundirnar í gegnum
tíðina.
Systir.
Hún Erla frænka er látin langt
um aldur fram, aðeins 59 ára. Þetta
er þungbær staðreynd, sem maður
verður að sætta sig við.
Þegar við fréttum um veikindi
hennar síðastliðið sumar vonuðum
við að það mætti komast fyrir þau.
En batinn lét á sér standa. Ekki
eru nema rúmar fimm vikur frá því
við sátum og skrifuðum fáein minn-
ingarorð um elskulegan eiginmann
hennar, Guðmund Jafetsson, sem
lést þann 26. janúar sl.
Ofarlega í hugum okkar eru
minningar frá síðasta vori, þegar
haldið var mikið niðjamót Kjartans
og Hildar langafa og ömmu Gunn-
ars afa okkar suður á Garðskaga.
Þar mætti Erla frænka full áhuga
á að hitta skyldfólkið, þar sem
margir voru að sjást í fyrsta sinn.
vitni er fundum okkar bar fyrst
saman, mín og þeirra hjóna Svan-
borgar Sæmundsdóttur og Bjarna
P. Walen, sem þá voru nýgift
bændahjón í Borgarfirði. Það var
árið 1950 sem fjölskylda mín flutti
úr dölum byggðar niður í Stafholts-
tungur í næsta nágrenni þeirra
hjóna. Ég var þá unglingsstelpa
fákunnandi að fljúga úr foreldra-
húsum. Það talaðist svo til að ég
færi til þessara hjóna til aðstoðar
við börn og bú, þau tóku mér afar
vel og tókst strax með okkur góð
vinátta sem hélst alla tíð. Þau hófu
fljótlega að kenna mér ýmis störf
sem áður voru mér framandi, svo
sem vélmjaltir og þessháttar vinnu-
brögð. Einnig slógu þau á léttari
strengi, æfðu mig á kvöldin i
„norskum dönsum“. Þetta og svo
margt fleira lærði ég, bæði til leikja
og starfa og gekk námið bara furðu
vel. Hæfni í fjósverkunum náði ég
nokkuð vel og fimi í dansinum
svona bærilega. Þau voru grínsöm
og fróð, sögðu mér ótal sögur frá
sínum heimaslóðum sem voru bæði
Strandir og'Noregur. Var ég oft
gagntekin af frásagnahæfileikum
þeirra. Hjón þessi voru semsé vel
upplýst til munns og handa. Hann
landbúnaðarfræðingur frá Noregi,
hún húsmæðraskólalærð frá
Blönduósi auk þess að hafa sér-
hæft sig í vefnaðarkennslu. Þarna
á Svarfhóli dvaldi ég að mestu leyti
þar til þau brugðu búi í Borgarfirði
og fluttu árið 1954 á Kjalarnes þar
sem þau bjuggu til 1959 að þau
flytjast í Kópavog þar sem Bjarni
gerðist bústjóri á Kópavogsbúinu.
Héldust áfram góð kynni milli
þeirra og fjölskyldu minnar. *
Hér í Kópavogi vorum við ná-
grannar og var þá mikill samgang-
ur milli heimila okkar. Á hátíðar-
stundum voru þau mér nærri, svo
sem við giftingu mína, þar var
hann svaramaður minn og hún ráð-
gjafi. Á skírnar- og fermingardög-
um bama minna mættu þau gjarn-
an öllum til gleði. Þau voru okkar
ágætustu vinir alla tíð.
Það var unun að sjá hve samtaka
þau voru í öllu sem þau tóku sér
fyrir hendur. Ástúðina hvors til
annars mátti lesa úr augum þeirra
til þess síðasta. Þau eignuðust tvö
börn sem þau studdu til mennta.
Sonurinn Magni Skarphéðinn hefur
dvalið erlendis á þriðja tug ára, en
dóttirin Elísabet Berta er búsett
hér og hefur verið hjálparhella
mömmu sinnar mörg hin síðustu
ár. Bamabörnin eru þrjú, auga-
steinar ömmu sinnar.
Hinn 2. mars 1987 lést Bjarni
Walen eftir erfið veikindi. Eftir það
bjó Svanborg ein og hefur það orð-
ið henni mikil viðbrigði. En nú sem
fyrr sýndi hún stillingu sem hún
bjó yfir í svo ríkum mæli, hún sneri
sér að starfsemi aldraðra og stund-
aði það sem þar var upp á boðið.
Hún tók þátt í söngkór þeirra af
lífí og sál því söngur og músík
voru hennar hjartans mál. Síðustu
mánuðir urðu henni erfiðir - á
haustdögum fékk hún áfall sem
varnaði henni máls - samt hélt hún
sínu andlega þreki og hafði þrótt
til gönguferða og gat stundað
handavinnu sem fyrr.
Okkar vinátta hefur staðið í 45
ár. Ég minnist ótal góðra stunda
— oft ef eitthvað bjátaði á leitaði
ég til minnar gömlu húsmóður,
sótti styrk, þáði góð ráð svo sem
ég hafði gjört svo oft. Nú við leið-
arlok vil ég þakka henni vináttu
og tryggð liðinna ára. Hún var
alltaf þessi trausta kona sem mað-
ur bar virðingu fyrir. Hún var
börnum sínum góð móðir, manni
sínum sterk stoð sem aldrei brást.
Barnabörnin sem enn eru á við-
kvæmum aldri sakna nú ömmu
I
I
(
(
(
I
(
(
<
(
(
(
(
f
(
(
(
(
(
(
(
(
(
(
(
I
(