Morgunblaðið - 09.04.1995, Blaðsíða 32

* 32 SUNNUDAGUR 9. APRÍL 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Bróðir minn,
RAGNAR ÓLAFSSON
kaupmaður,
Vesturbrún 2,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík miðvikudaginn
12. apríl kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigrún Ólafsdóttir.
t
Maðurinn minn og afi,
STEFÁN HERMANNSSON,
Otrateigi 18,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 10. apríl kl. 15.00.
Katrín Jóhannesdóttir,
Stefán Jóhannesson.
t
Við þökkum innilega alla þá samúð og
vináttu, sem okkur hefur verið sýnd við
andlát og útför föður okkar, tengdaföð-
ur og afa,
GUÐMUNDAR GUÐMUNDSSONAR,
Sunnuvegi 27.
Sérstakar þakkir til Sigurðar Björnsson-
ar, læknis og starfsfólks deildar 3-B
Landakotsspítala og Heimahlynningar
Karitasar fyrir umhyggju þeirra.
Sigrún Guðmundsdóttir, Kristinn Bjarnason,
Björg Elín Guðmundsdóttir, Bjarni Vilhjálmsson
Guðmundur Rúnar Kristinsson,
Fanný Svava Bjarnadóttir,
Henný Sif Bjarnadóttir.
AÐALHEIÐUR
FRIÐÞJÓFSDÓTTIR
+ Aðalheiður Sig-
ríður Friðþjófs-
dóttir bókasafns-
fræðingur fæddist á
Húsavík 17. maí
1930. Hún lést á
Landakotsspítala 1.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Friðþjófur
Pálsson, símstöðv-
arstjóri, f. 13.4.
1902 á Húsavík og
Auður Aðalsteins-
dóttir f. 15.1. 1901.
Aðalheiður lauk
stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1950, stundaði nám við háskól-
ann í Reading í Englandi
1952-53 og lauk BA-prófi frá
Háskóla Islands í ensku og
bókasafnsfræði 1970. Hún
starfaði hjá Pósti og síma á
Húsavík 1950-52
og 1953-55, vann
skrifstofustörf hjá
Ræsi hf. 1955-57
og var starfsmaður
Þjóðleikhússins
1957-70. Hún var
bókavörður við Há-
skólabókasafn
1970-71 og við
Landsbókasafn ís-
lands 1971-84.
Aðalheiður var for-
stöðumaður bóka-
safns Pósts og síma
frá 1984 til dauða-
dags. Hún var rit-
ari Félags bókasafnsfræðinga
1981-83, ritari Sálarrann-
sóknafélags íslands 1977-79 og
gjaldkeri félagsins frá 1981.
Utför Aðalheiðar fer fram
frá Fossvogskirkju á morgun
og hefst athöfnin kl. 10.30.
HUGPRÚÐ og hljóðlát kvaddi Aðal-
heiður Friðþjófsdóttir þennan heim.
Þannig hafði hún lifað lífinu og
þannig skildi hún við það.
Við Allý kynntumst þegar ég var
ráðin á skrifstofu Sálarransóknar-
félags íslands, en hún var þá í stjórn
félagsins. Það reyndist upphaf að
mikilli og góðri samvinnu og vin-
áttu. Síðan eru liðin mörg ár og
mikið vatn runnið til sjávar. Vinnu-
staðir breyttust en vináttan hélst.
Aðalheiður Friðþjófsdóttir var
fædd á Húsavík, einkabarn foreldra
sinna, hjónanna Auðar og Friðþjófs,
og ólst hún upp við mikið ástríki.
Þessi kærleikur styrkti hana í gegn-
um lífið, kannski ekki síst nú, í
þunga veikindanna. Báðir foreldrar
hennar eru Iátnir.
Allý var bókasafnsfræðingur að
mennt, víðlesin og áhugasöm um
allt milli himins og jarðar. Hún var
mjög skemmtilegur ferðafélagi, sá
gjarnan spaugilegu hliðamar á mál-
unum, jafnvel þó eitthvað væri að.
Allý hafði yndi af listum, ekki
síst tónlist, hún hafði næmt auga
fyrir fegurð náttúrunnar, þannig að
aðeins nokkrum klukkustundum
áður en hún lagði aftur augun í síð-
asta sinn, veitti það henni frið að
sjá snæviþakta Reykjavík i ljósa-
skiptunum út um spítalagluggann.
Það er komið að kaflaskiptum,
Allý heldur áfram sínu ferðalagi á
nýjum lendum, ásamt ástvinum sín-
um. Ég óska henni velfarnaðar og
vil kveðja hana að sinni með sálma-
versi sem hún hélt upp á.
r
{ Gefur þú gagnlegar
*
*
Æ iog vanaaoar § ^ § a
fermmgargjafir?
Landsins
mesta
úrval af
iLWjÆb k kúlutiöldum
nanna 3,5 kg.
t90Q, J og svefnpokum
u

•••
Póstsendum samdægurs
... þar sem ferðalagið byrjar
SEGLAGERÐIN
^ ÆGIR
Eyjaslóð 7 Reykjavík s. 562-1780
I
Þú vígir oss sem votta þína
að veruleika þeim:
að vinir aldrei vinum týna,
þótt víki til þín heim.
Þú lætur efnisþokur þynnast,
svo það sé hægra elskendum að fínnast,
og jafnvel heljarhúmið svart
þín heilög ástúð gjörir bjart.
(Vald. V. Snævarr.)
Hafðu hjartans þakkir fyrir sam-
fylgdina, vinkona.
Auður Helga Hafsteinsdóttir.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er Jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
(Tómas Guðm.)
Aðalheiður Friðþjófsdóttir, vinnu-
félagi minn og vinkóna, er látin.
Við andlát hennar koma margar og
góðar minningar upp í huga minn.
Við unnum báðar hjá Pósti og síma,
hún var bókasafnsfræðingur og leit-
aði til mín þegar hana vantaði skrif-
stofuþjónustu. Vorum við orðnar
málkunnugar þegar okkur datt í hug
fyrir nokkrum árum að fara saman
í sumarleyfi. Ef til vill voram við
báðar dálítið kvíðnar fyrir hvernig
okkur félli samveran í mánaðar-
löngu sumarleyfí, en sá kvíði reynd-
ist með öllu ástæðulaus. Aðalheiður
kom mér svo sannarlega á óvart.
Þessi hæga og prúða kona, sem aldr-
ei tranaði sér fram, reyndist svo
góður ferðafélagi sem mest mátti
vera. Hún hafði víða farið og var
fróð með ólíkindum um allt milli
himins og jarðar. Hún var líka góð
í tungumálum og gat talað við hvern
sem var. Svo runnu upp úr henni
gamansögur, fyndin tilsvör og orða-
tiltæki þegar sá gállinn var á henni.
Og ekki varð henni mikið fyrir að
aka bíl í útlöndum, það var eins og
hún hefði aldrei gert annað. Ég
óskaði þess oft að vinnufélagarnir
væra komnir að sjá til hennar. Samt
var látleysið, prýðmennskan og
heiðarleikinn alltaf í öndvegi. Ég
held að hún hafí verið ein vandað-
asta manneskja sem ég hef þekkt.
Seinna fóram við aðra ferð saman
og sú þriðja var fyrirhuguð, en nú
er hún farin í sína síðustu ferð,
þessa sem við förum öll að lokum.
Tómas Guðmundsson segir í kvæði
sínu um Hótel Jörð að alltaf bætist
nýir hópar í skörðin. Það er mikið
rétt, en ég er hrædd um að skarðið
hennar Aðalheiðar verði vandfyllt.
En allir dagar eiga kvöld, -
ég hræðist ekki húmsins völd.
Fyrir handan höfin blá
heiðan veit ég dag.
Þar sumarþrá mín athvarf á
eftir sólarlag.
(Sefán frá Hvítadal.)
Vertu sæl, kæra vinkona. Hitt-
umst á „lífsins landi“.
Guðbjörg Arndal.
Það er erfitt að hugsa sér sam-
verustundir með Allý án gleði og
hláturs. Þegar við fyrst kynntumst
henni tókum við strax eftir þessari
smávöxnu konu sem var aðeins var
smáxaxin í útliti, hún var stórkostleg
að innræti og betri vinkonu er vart
hægt að hugsa sér. Við kynntumst
henni ekki fyrir svo mörgum árum
síðan þegar sameiginlegur áhugi
okkar á dulrænum málum dró okkur
að starfsemi Sálarrannsóknarfélags
íslands þar sem Allý hafði verið
starfandi í mörg ár bæði í stjórn
félagsins og einnig sem einlægur
áhugamaður um málefnið. Hún var
hafsjór fróðféiks um dulræn málefni
og gátum við setið tímunum saman
og spjallað og hún frætt okkur um
svo ótal margt sem okkur þótti
merkilegt. Á þeim árum var alltaf
gott að koma saman og ef Allý var
í hópnum var öraggt að það var
gaman. Hún hafði skemmtilega
kímnigáfu og hafði hæfileika að sjá
skemmtilega hlið á flestum málum.
Jafnvel eftir að hún veiktist var
kímnin á sínum stað alveg fram á
síðustu stund. Hún var aðdáunar-
verð í erfíðum veikindum sínum, hún
kvartaði ekki og bað ekki um hjálp,
þótt hún ætti oft erfitt með að sinna