Morgunblaðið - 20.06.1995, Side 45
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 1995 45
HÓLMFRÍÐ UR ÞÓRA
G UÐJÓNSDÓTTIR
+ Hólmfríður
Þóra Guðjóns-
dóttir frá Ármúla í
Onundarfirði var
fædd á Þorfinstöð-
um í Önundarfirði
21. september 1894.
Hún lést á Land-
spítalanum 10. júni
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Helga Einarsdóttir,
f. á Selabóli í Ön-
undarfirði, og Guð-
jón Sigurðsson, f. í
Trostansfirði í Arn-
arfirði, siðast bóndi
i Efrihúsum i Önundarfirði.
Systkini hennar eru: Jón, f.
1893, Guðjón, f. 1897, María, f.
1899, Þórunn, f. 1901, Einar; f.
1902, Guðbjartur, f. 1904, Ag-
ústa, f. 1905, og Jóna, f. 1907,
og lifa þær Agústa og Jóna eft-
ir af þeim systkinum. Hinn
25.12. 1914 giftist Hólmfríður
Þorgeiri Guðmundi Eyjólfssyni
sjómanni og bónda, f. 29.9. 1884
á Geirmundarstöðum í Stranda-
sýslu, d. 22.10. 1979 í^Reykja-
vík, og bjuggu þau í Ármúla í
Önundarfirði. Þau flytja suður
til Reykjavíkur 1947 og bjó hún
VIÐ ætlum að minnast hennar
ömmu.sem hafði náð að lifa í rúm
hundrað ár er hún lést. Fyrstu
æskuminningar okkar tengjast Ár-
múla í Önundarfirði, litla bænum
hennar ömmu og hans afa. Við
munum eftir ömmu að skola þvott-
inn sinn í ánni sem rann rétt við
bæinn. Minningarnar halda áfram
að leita á hugann og næst munum
við þegar amma og afi flytja frá
Önundarfirði árið 1947 og setjast
hér síðan. Þau eign-
ast fjögur börn sem
öll ná fullorðins
árum: 1) Aðalsteinn,
f. 19.1. 1916, var
starfsmaður hjá
Mosfellsbæ, d. 26.2.
1987, maki Svan-
laug Þorsteinsdótt-
ir, eiga átta börn.
2) Kristján, f. 21.2.
1918, póstmaður í
Mosfellsbæ, maki
Sigríður Ólafsdótt-
ir, eiga fimm börn
og eru fjögur á lífi.
3) Guðmundur, f.
17.5. 1924, strætisvagnasljóri í
Reykjavík, maki Guðrún Þor-
steinsdóttir, eiga fjögur börn.
Guðmundur átti eina dóttur,
Sigrúnu, með Guðrúnu Erlends-
dóttur. 4) Þórunn, f. 10.2. 1930,
húsmóðir í Reykjavík, maki
Eggert Bogason, þau hafa slitið
sambúð, eiga fjögur börn. Sam-
býlismaður Þórunnar er Þórir
Þorláksson. Afkomendur Hólm-
fríðar eru 139, þar af eru þrír
látnir.
Útför Hólmfríðar verður gerð
frá Langholtskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
að í Nesi á Seltjamamesi hjá for-
eldrum okkar þar sem faðir okkar
var bústjóri. Amma vann á búinu í
nokkur ár. Amma var alltaf komin
fyrst á fætur á morgnana og var
notalegt að koma í eldhúsið og fá
sér hafragraut og smurt brauð áður
en við fómm í skólann. Amma var
afskaplega iðin kona og margir
muna eftir henni þar sem hún gekk
pijónandi milli bæja því hún lét
ekki oft verk falla úr hendi. Það var
SIGRIÐUR GUÐLAUG
BENJAMÍNSDÓTTIR
+ Sigríður Guðlaug Benja-
mínsdóttir fæddist á Pat-
reksfirði 26. september 1925.
Hún lést í Reykjavík 5. júní síð-
astliðinn og fór útför hennar
fram frá Fossvogskirkju 9. júni.
NÚ ÞEGAR kær vinkona mín hefur
kvatt þennan heim þá streyma minn-
ingar fram frá árinu 1949 er ég sá
hana fyrst vestur á ísafírði, hún var
þá að læra að sauma hjá Kristínu
Sæmundsdóttur saumakonu er bjó í
sama húsi og ég og maðurinn minn.
Oft kom hún upp brattan stigann
með tvo stafí sér til stuðnings til að
heimsækja okkur hjónin. Hlátur og
gleði fylgdi þessari veikbyggðu ungu
stúlku og ógleymanlegur er mér fal-
legi tæri söngurinn hennar, hún elsk-
aði ljóð og söng.
Systa var hún kölluð af okkur
vinum hennar. Hún hafði fengið
mænuveiki tíu ára gömul og þurfti
að lifa við fötlun upp frá því. Er
við fluttum til Reykjavíkur týndum
við hvor annarri, en hittumst aftur
eftir 15 ár og tengdumst þá sterkum
vináttuböndum. Þá var hún búin að
eignast lífsförunaut, Árna Markús-
son, og bjuggu þau sér hlýlegt heim-
ili við Ránargötu hér í borg. Árni
var drengur góður og annaðist
Systu vel. Einnig á heimili þeirra
voru gleðin og hláturinn og söngur-
inn í fyrirrúmi.
Eftir um 20 ára sambúð á Ránar-
götunni fluttu þau í Sjálfsbjargar-
húsið og fóru þá kraftar Systu
þverrandi, en þrátt fyrir það hélt
hún glaðlyndi sínu. Fyrir sex árum
missti hún Árna. Þá sýndi hún mik-
inn styrk og lét ekki bugast, en líf-
ið reyndist henni erfiðara en áður.
Hún stóð samt ekki ein því Systa
var vinmörg og munu tryggð og
einlægni hennar og glaðlyndi hafa
átt stóran þátt í hversu vinahópur-
inn var stór. Þórunn systir hennar
stóð með henni í erfiðleikum enda
vorú þær systurnar mjög samrýnd-
ar, og ég veit að Hjördís systurdótt-
ir hennar og mágkona Árndís og
Kristín fóstursystir hennar sýndu
henni allar mikla umhyggju.
Systa var viðkvæm sál sem þurfti
lítið til að gleðjast yfir og lítið til
að hryggjast. Hún var draumlynd í
hugsum og rómantísk og eflaust
hefur það hjálpað henni til að tak-
ast á við ískaldan raunveruleikann.
Hún átti gott með að taka þátt í
kjörum annarra og tók hún nærri
sér ef vinir hennar voru í vanda.
Nú síðustu vikurnar eftir að hún
greindist með illkynjaðan sjúkdóm,
vildi hún sem minnst gera úr því
til að hlífa þeim sem stóðu henni
næst. Hún tók með aðdáunarverðri
stillingu og æðruleysi því sem að
höndum bar. í huga mér er djúpur
söknuður er ég sé á bak traustri
vinkonu.
Við hjónin vottum aðstandendum
hennar samúð okkar.
Við kveðjum með þakklæti hina
látnu vinkonu okkar með þessu versi
úr sálmi eftir Sigurð Kr. Pétursson:
Þegar æviröðull rennur
rökkvar fyrir sjónum þér
hræðstu ei, hel er fortjald
hinum megin birtan er
Höndin sem þig hingað leiddi
himins til þig aftur ber
Drottinn elskar - Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
María Rósinkarsdóttir.
Drottinn gefur, Drottinn tekur,
var það sem kom upp í huga mér
þegar ég gekk út til að draga fán-
ann í hálfa stöng í fjórða sinn frá
síðustu áramótum. Fyrst vegna hör-
munganna í Súðavík, æskustöðvum
mínum, hinn 16. janúar, næst þegar
systursonur minn kvaddi þetta líf,
aftur stuttu seinna þegar bróður-
dóttir mín lést og nú hefur Systa,
vinkona min, einnig kvatt þetta líf.
En þrátt fyrir að við vitum með vissu
MINNINGAR
aldrei nein lognmolla yfír henni
ömmu, helst hljóp hún alltaf við fót
og þegar maður var lítil sál þá
fannst manni oft of hratt farið. Hún
var mikil hannyrðakona og yljuðu
margar peysurnar og sokkamir okk-
ur bamabörnunum. Þegar aldur
færðist yfir hana þá fór hún að
stunda félagsstarf aldraðra í Lang-
holtskirkju þar sem hún spilaði brids
og í Gerðubergi þar sem hún stund-
aði hannyrðir, m.a. að mála á silkisl-
æður og borðdúka. í gegnum tíðina
hefur hún haft gaman af útsaumi
og liggja eftir hana mörg stórkost-
leg útsaumuð listaverk, heklaðir
dúkar o.fl. Þegar hún var 94 ára
gömul þá dreif hún sig í sumarfrí
til Portúgals með Þórunni dóttur
sinni, Ágústu og Jónu systmm sín-
um og fleira fylgdarliði. Þetta var
hin besta ferð. Hún sá mest eftir
því að hafa ekki farið fyrr.
Árið 1956 flytur hún til Þómnnar
dóttur sinnar og bjó þar til dauða-
dags. Amma var Þórunni og hennar
fjölskylda mikil hjálparhella og laun-
uðu þau henni fyrir hjálpina með
því að vera henni góð og trygg alla
tíð. Amma átti notalegt ævikvöld í
faðmi Þómnnar og hennar fjöl-
skyldu. Þórunn, hafðu kæra þökk
fyrir allt sem þú gerðir fyrir ömmu
til að hún gæti átt náðuga daga í
ellinni.
Amma hafði fulla hugsun til
hinstu stundar. Hún vissi nöfnin á
öllum sínum afkomendum sem orðn-
ir em 139, þar af eru þrír látnir,
faðir okkar sem lést 71 árs árið
1987 og tvö andvana fædd börn.
Hún vissi nokkurn veginn hvað hver
og einn var að gera hveiju sinni og
var best að fara til ömmu og spyija
frétta. Það er ekki leitt að verða
100 ára ef hugurinn er jafn skýr
og hjá ömmu. Farðu í friði, elsku
amma og hafðu þökk/yrir allt. Guð
blessi minningu þína.
Guðrún og Hólmfríður
Þorgerður Aðalsteinsdætur.
að öll fömm við þessa leið að lokum,
erum við aldrei viðbúin þegar ástvin-
ir okkar eru kallaðir burt. Þá spyij-
um við hvers vegna en fáum engin
svör. Þannig leið mér þegar Systa
æskuvinkona mín var burt kölluð.
Af hverju hún sem mér fannst vera
svo ung, þrátt fyrir að hún nálgað-
ist sjötugasta afmælisdaginn sinn.
Þó að hún væri talsvert eldri en ég
fannst mér alltaf að við værum jafn
gamlar því að hún var alltaf svo
kát og glöð. ég hef aldrei kynnst
manneskju sem þurfti svo lítið að
gleðja. Hún var svo þakklát fyrir
það sem fyrir hana var gert og
fannst hún aldrei geta launað fólki
það sem það gerði fyrir hana.
Við ólumst upp vestur í Súðavík
og þar byijaði okkar vinskapur. Það
var svo gott að koma til Siggu á
Jaðri eins og hún var kölluð þar
vestra. Á Jaðri hafði henni barn-
ungri verið komið fyrir í fóstur eft-
ir að hún missti móður sína. Á tví-
tugsaldri flutti hún til Reykjavíkur
og fór að vinna fyrir sér sem vinnu-
stúlka þrátt fyrir að hafa verið löm-
uð frá tíu ára aldri. Hún réð sig
fyrst til heiðurshjónanna Unnar og
Gunnars Melsted sem reyndust
Systu alla tíð vel og sömuleiðis börn
þeirra sem hún kallaði alltaf bömin
sín. Á þessi fjölskylda þakkir skilið
fyrir hvað þau reyndust henni alla
tíð vel. Það sama má segja um Amd-
ísi mágkonu hennar. Oft nefndi
Systa Öddu sína við mig og hversu
góð hún væri sér. Hún var henni
sannarlega stoð og stytta. María
Rósinkarsdóttir var líka meðal
þeirra mörgu sem reyndust henni
vinir í raun og of langt er að telja
upp hér.
Árið 1956 kynntist Systa mann-
inum sínum Árna Markússyni. Það
var mikið gæfuspor fyrir þau bæði
og reyndist Árni Systu frábær eig-
inmaður. Það var svo 14. apríl 1989
sem sorgin kvaddi dyra þegar Árni
lést og Systa mín náði aldrei að
komast til fulls yfir það. En nú trú-
um við því að þau séu saman á ný.
Nú kveð ég þig, kæra vinkona,
og hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín vinkona,
Svava Jóna Markúsdóttir
frá Sjónarhóli.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför móður
minnar og tengdamóður,
JÓHÖNNU GUÐJÓNSDÓTTUR,
Miðvangi 10,
Hafnarfirði.
Sigrfður Sigurðardóttir,
Kjartan Guðjónsson.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug vegna
andláts móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓRUNNAR ÞORGEIRSDÓTTUR,
Stöðlakoti,
Fijótshlfö.
Halla Sigurðardóttir, Ólafur Ó. Jónsson,
Anna Sigurðardóttir, Einvarður G. Jósefsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
VALGARÐS MAGNÚSSONAR,
Hrafnistu,
áður Karfavogi 19.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu og deildar 13 D, Land-
spítalanum
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SÆMUNDAR SÆMUNDSSONAR.
Sérstakar þakkir og kveðjur til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu
Kumbaravogi, Stokkseyri.
Sigríður Theodóra Sæmundsdóttir, Guðni Kristinsson,
Margrét Sæmundsdóttir, Jón Marvin Guðmundsson,
Sæmundur Sæmundsson, Elísabet Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug
við andlát og útför eiginmanns míns,
BJÖRNS Þ.
JÓHANNESSONAR
fyrrverandi lektors,
Heiðarási 24,
Reykjavík.
Valgerður Vilhjálmsdóttir.
t
Alúöarþakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og jarðarför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
séra JÓNS ÓLAFSSONAR
fyrrv. prófast að Holti,
Önundafirði.
Ragnhildur Jónsdóttir, Skúli Sigurðsson,
Sigriður Jónsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Friðrik Páll Jónsson, Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Einhildur Jónsdóttir, Heiðar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t . :
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
KRISTÍNAR S.
SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
Hólabraut 5,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrun-
arheimilisins Sólvangs, Hafnarfirði
Sigrún Þorsteinsdóttir, Sigurður Halidórsson,
Viggó Þorsteinsson, Margrét Bjarnadóttir,
Hjördís Þorsteinsdóttir, Gisli Sigurgeirsson,
Sigurbjörn Þorsteinsson, Sigríður S. Þormóðsdóttir,
Þorsteinn Þorsteinsson, Margrét Hafsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.