Morgunblaðið - 12.09.1995, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 12. SEPTEMBER 1995 41
J
I
I
1
í
J
1
I
‘!
í
I
!
Í
<
i
i
i
i
i
i
i
i
<
i
i
HRAFNHILDUR
KRISTINSDÓTTIR
+ Hrafnhildur
Kristinsdóttir
fæddist í Reykjavík
11. apríl 1934. Hún
lést á heimili sínu,
Álftahólum 6, að
morgni 3. septem-
ber sl. Foreldrar
hennar voru Svein-
björg Helgadóttir,
f. 1913 d. 1987, og
Kristinn Ólason, f.
1910, d. 1992. Hálf-
systkini Hrafnhild-
ar, sammæðra, eru
Aðalbjörg Garðars-
dóttir, f. 1943, Þor-
steinn Garðarsson, f. 1947, og
Friðrik Garðarsson, f. 1951, og
samfeðra Kristinn Ó. Kristins-
son, f. 1940, og Einar Ágúst
Kristinsson, f. 1945. 1. janúar
1971 giftist Hrafn-
hildur eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Hjörvari Sævalds-
matreiðslu-
f. 4. júní
Foreldrar
hans voru Sævaldur
Ó. Konráðsson, f.
1905, d. 1988, og
Friðrikka Júlíus-
dóttir, f. 1899, d.
1982. Dóttir Hrafn-
hildar og Hjörvars
er Hjördís Hjör-
varsdóttir, f. 6. des-
ember 1971, og er
sambýlismaður hennar Magnús
Axelsson.
Hrafnhildur verður jarðsung-
in frá Bústaðakirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 13.30.
ÞAÐ VAR falleg stund sem ég átti
með þeim hjónum Hrafnhildi og
Hjörvari við sjúkrabeð hennar á
Borgarspítalanum nokkrum dögum
áður en hún kvaddi þennan heim.
Hún átti að fara heim næsta dag,
eftir fjögurra mánaða legu á spítal-
anum. Þetta hafði verið erfið raun
og gleðin yfir að fá að fara heim
var mikil. Ástúðin og væntumþykjan
á milli þeirra hjóna fór ekki fram
hjá mér og ég minntist orða hennar
fyrir nokkrum árum þegar hún sagði
mér að maðurinn sinn væri sinn
allra besti vinur. Það hlýtur að vera
mikils virði að eiga slíkan vin á
raunastund.
Heim fór hún, en áður en hún
yfirgaf spítalann færði hún starfs-
fólki deildar 4A stóra blómaskreyt-
ingu sem þakklætisvott fyrir alla
hjálpina og umönnunina. Fárveik
lagði hún allt kapp á að geta sýnt
þeim i verki hversu vel hún kunni
að meta allt sem fyrir hana var
gert. Þeir urðu ekki margir dagarn-
ir heima, en hún lést að morgni 3.
september, fjórum dögum eftir að
heim kom.
Hrafnhildur og Hjörvar kynntust
þegar þau störfuðu bæði hjá Loft-
leiðum, hún sem hlaðfreyja á Kefla-
víkurflugvelli og hann sem mat-
reiðslumaður. Henni líkaði ákaflega
vel að vinna hjá Loftleiðum og átti
þar góðan starfsferil. Síðar starfaði
hún til margra ára við afgreiðslu í
versluninni Olympiu og nú síðustu
árin við heimilishjálp. Það starf átti
vel við hana og var hún mjög gef-
andi í samskiptum sínum við eldra
fólkið.
Á meðan einkadóttirin Hjördís
var lítil var Hrafnhildur heimavinn-
andi og lenti uppeldið að mestu á
henni eins og svo margri sjómanns-
konunni. Hjördís var augasteinninn
hennar og ekki leyndi stoltið sér
þegar um hana var rætt. Hún er
nú sjálf búin að stofna sitt eigið
heimili og á von á sínu fyrsta barni
í byrjun nóvember.
Ekki er hægt að minnast Hrafn-
hildar án þess að nefna Krika, sum-
arbústaðinn í Hraunborgum í
Grímsnesi, þar sem hún undi sér svo
vel. Hún var náttúrubarn, hafði
yndi af gróðri og ræktun tq'á-
plantna. Landið umhverfis Krika er
lýsandi dæmi um garðáhuga hennar
og þá alúð sem hún iagði í að fegra
umhverfíð. Á næstu árum á sú vinna
hennar eftir að koma enn betur í
ljós.
Ekki fórum við Einar varhluta
af gestristni hennar. Ég minnist
sérstaklega afmælisveislunnar í
Krika í apríl 1994 og síðasta nýárs-
dags í Alftahólunum. Nýársdagur
var brúðkaupsdagur Hrafnhildar og
Hjörvars og var þá viðtekin venja á
heimilinu að hafa eftirrétt með blá-
beijum, sem hún hafði tínt haustinu
áður. Þetta átti að minna á að brátt
kæmi betri tíð, hækkamh sól og
sumar að nýju.
Elsku Hjörvar og Hjördís. Megi
minningin um góða eiginkonu og
móður styrkja ykkur á sorgarstund.
Guð blessi minningu hennar.
Rebekka.
Það var að morgni 3. september
sem við fengum fréttina. Habba
hafði tapað stuttri en hetjulegri
baráttu við manninn með ljáinn og
langar okkur að minnast hennar
með þessum fátæklegu orðum.
Habba frænka eins og hún var
oftast kölluð var okkur mjög kær
og það voru alltaf mjög hlýjar og
góðar móttökur sem við fengum
þegar við sóttum þau hjón heim.
Heimilið þeirra bar merki um mikla
smekkvísi og natni enda var hún
listamaður í höndunum hvort sem
um var að ræða umhverfi sitt eða
heilu listaverkin úr matvælum því
hún var líka listakokkur.
Það var hennar guðsgjöf að eiga
gott með að hugsa um og sitja hjá
veiku og gömlu fólki og var það
hennar starf síðustu árin. Hún var
okkur mikill styrkur í veikindum
systur sinnar og móður okkar fyrir
ári og munum við ætíð þakka þann
stuðning.
Elsku Hjörvar og Hjördís, við
biðjum góðan guð að gefa ykkur
styrk á þessum erfiðum stundum.
Guð blessi ykkur.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
(Höf.ók.)
Hrafnhildur, Sveinbjörg
og Halldóra.
Veistu ef þú vin átt,
þann er þú vel trúir,
og vilt þú af honum gott geta,
geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta
fara að finna oft.
(Hávamál)
Þessi orð úr Hávamálum voru
sannarlega einkunnarorð Hrafn-
hildar, eða Höbbu eins og hún var
ætíð kölluð, vinkonu okkar úr
saumaklúbbnum sem nú hefur verið
tekin frá okkur. Jafnvel þótt inn-
sæið segði okkur að kveðjustundin
væri að nálgast þá kemur fréttin
sjálf alltaf á óvart. Á slíkum tíma-
mótum taka minningarnar að leita
á mann og myndir frá liðnum sam-
verustundum að streyma fram, ein
á eftir annarri. Við höfðum allar
unnið saman hjá Loftleiðum á
[' — .;'"1
ICGSTCINRR
1 = Guðmundur Jónsson 1 j F. 14.11.1807 D. 21.3. 1865
SÍMI:
Grciníl s/f HELLUHRAUN 14 220 HAFNARFJÖRÐUR : 565 2707 FAX: 565 2629
Kefiavíkurflugvelli til margra ára
og áttum því margt sameiginlegt.
Það var einmitt Habba sem átti
hugmyndina að því að við stofnuð-
um saumaklúbb til að viðhalda þeim
tengslum sem höfðu skapast á sam-
eiginlegum vinnustað, sem síðan
urðu að vináttu sem hélst áfram
þrátt fyrir að við færum hver í sína
áttina. Habba var elst af okkur og
við bárum ákveðna virðingu fyrir
henni, við litum á hana sem eins-
konar „móður“ klúbbsins. Hún var
glæsileg á að líta, veraldarvön og
með fágaðan smekk. Það var ætíð
spennandi að mæta í klúbb hjá
Höbbu, móttökurnar voru svo „kon-
unglegar“, maður ímyndaði sér að
svona hlyti það að vera í Bucking-
ham Palace. Hún var með allar siða-
reglurnar á hreinu, hvort sem það
var við móttökurnar, borðhaldið eða
eldamennskuna. Slík var fag-
mennskan að það læddist stundum
að manni kvíði að halda klúbb næst
á eftir Höbbu.
Þótt klúbburinn sé kominn til ára
sinna þá tókst okkur ekki nema
einu sinni að komast saman í ferða-
lag. Það var fyrir tveimur árum sem
við fórum í fjögurra daga ferð til
Lúxemborgar til að heimsækja eina
úr klúbbnum sem býr þar. Sú ferð
tókst mjög vel og áttum við þar
ógleymanlegar stundir.
Fyrir nokkrum árum byggðu þau
hjónin, Hjörvar og Habba, sér sum-
arbústað á Suðurlandi og var hann
nefndur Kriki. Þetta var hennar
sælureitur og helsta áhugamál
seinni árin. Þar höfðu þau hreiðrað
um sig á smekklegan hátt, gróður-
sett tré og plöntur sem veita staðn-
um Höbbulega hlýju. Á síðastliðnu
sumri héldum við einmitt einn
„saumafundinn" í Krika. Sú til-
breytni og skemmtunin sem við
höfðum af því hefur skilið eftir sig
minningar sem seint munu gleym-
ast.
Það var ætíð líflegt í kringum
Höbbu. Hún hafði svo gott skop-
skyn og hún hafði frá svo mörgu
að segja. Við eigum eftir að sakna
þess mjög að fá ekki lengur að
heyra skopsögurnar hennar.
Það er búið að höggva stórt skarð
í okkar litla hóp, því sá illvígi sjúk-
dómur sem hefur lagt marga að
velli hefur knúið dyra hjá okkur
tvisvar í sumar og þrisvar á líftíma
klúbbsins. Það verður erfitt að hefja
vetrarstarfið að þessu sinni þegar
vantar bæði Höbbu og Nunnu, en
í huganum munu þær og Mæja
Bjarna áfram verða okkur samferða
á góðum stundum. Hver dagur er
dýrmætur og okkur er því skylt að
nýta hann til að gleðjast með öðrum
og gleyma ekki að rækta vináttuna
í dagsins önn. Okkur hættir mörg-
um hveijum til þess og einmitt þess-
vegna þökkum við fyrir að hafa
fengið að eiga hana Höbbu okkar
fyrir vinkonu, því það var hún sem
stuðlaði að því að við héldum hóp-
inn. Við sendum Hjörvari, Hjördísi
og öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð og vonum að Guð
veiti þeim styrk til þess að glíma
við sorgina.
Saumaklúbburinn.
108 Reykjavík. Simi 31099
Opift öll kvöld
tíl kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur. v

t
I djúpri sorg tilkynnum við ótímabært
og óskiljanlegt andlát ástkærrar móður
minnar, hjartkærrar dóttur og yndis-
legrar systur,
VÍVAN HREFNU ÓTTARSDÓTTUR
líffræðings
í Genf,
sem lést að morgni þess 9. september
1995.
Urður Úa Guðnadóttir,
Elín Sólveig Benediktsdóttir,
Guðlaugur Kristinn Óttarsson,
Sólveig Jóhannesdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KATRIN MAGNÚSDÓTTIR,
Lambastöðum,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi,
lést i Borgarspítalanum þann
10. september.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
AÐALBJÖRG SNORRADÓTTIR,
Hafnarstræti 37,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 14. september kl. 10.30.
Hulda Marinósdóttir, Einar Helgason,
Marinó Marinósson, Hrönn Guðmundsdóttir,
Borghildur Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför systur minnar,
GUÐNÝJAR JÓNSDÓTTUR,
síðast til heimilis
á dvalarheimilinu Hvammi,
Húsavík,
sem andaðist í Sjúkrahúsi Húsavíkur 4. september sl., fer fram
frá Húsavíkurkirkju ídag, þriðjudaginn 12. september, kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Þorgeir Jónsson.
t
Sonur okkar, bróðir, faðir og vinur
BOGI ÞÓRARINN FRIÐRIKSSON,
Hrafnakletti 1,
Borgarnesi,
sem lést 7. september sl., verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju
fimmtudaginn 14. september kl. 14.00.
Jarðsett verður á Ytri-Rauðamel.
Hulda Bára Jóhannesdóttir,
Friðrik Bogason,
aðstandendur og vinir.
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró
KAIVÝN
OlJtuw

—........<*.■
M
pz~s>
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
ifi

S. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 . SÍMI 557 6677