Morgunblaðið - 10.11.1995, Qupperneq 39

Morgunblaðið - 10.11.1995, Qupperneq 39
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FÖSTUDAGUR 10. NÓVEMBER 1995 39 I I I I i I I I I I g i og er hann ekki einungis að missa afa sinn, heldur líka sinn besta vin. Sjaldan sá maður annan að hinn væri ekki í námd og sjaldan talaði annar að hinn væri ekki viðriðinn málið. Þannig var það og þánnig endaði það austur í Öræfum. Eftir stendur ótrúlegur fjársjóður sem Marteinn yngri mun búa að alla ævi. Ég vil að lokum senda eigin- konu, börnum og fjölskyldum þeirra mínar bestu samúðarkveðjur og bið Guð að styrkja þau í sorg sinni. Eygló Þorgeirsdóttir. „Dáinn horfinn! - Harmafregn! Hvílíkt orð mig dynur yfir! En ég veit að látinn lifir, það er huggun harmi gegn“. (J.H.) Þegar ég kveð vin minn og vel- gjörðarmann Martein Davíðsson, hrannast upp minningar frá þeim björtu dögum sem ég man fyrst eftir mér. Minningar um skemmti- legan, hlýjan, góðan og vel gefinn mann. Marteinn þorði að vera hann sjálfur, lét ekki berast með straumnum og var glitrandi per- sónuleiki Ég minnist næmleika hans fyrir fögrum listum, því hann var lista- maður af Guðs náð, bera heimili fjölskyldu hans og mörg önnur þess fagurt vitni. Það var gæfa mín að fá að vera á heimili Sigríðar og Marteins þijá heila vetur og eiga samastað hjá þeim á Kambsvegi, þegar ég var í framhaldsnámi hér í Reykjavík. Ég vil þakka þeim óendanlega hlýju, kærleika og vináttu sem þau sýndu mér og minni fjölskyldu. „Nú er Skúmsstaðakerlingin ekki lengur vond.“ Ský dregur fyrir sólu og dagam- ir eru dimmir, en við vitum að sólin sigrar og skýið fjarlægist, en minn- ingin um Martein lifir ljúf og skær í hjörtum okkar allra. Innilegar samúðarkveðjur til þín, elsku frænka mín Sigríður Ársæls- dóttir og fjölskylda. Guð gefi ykkur styrk í ykkar miklu sorg. Minning um góðan dreng lifir. Hvíli hann í Guðs friði. Ragnheiður Þorvalds. • Fleiri minningargreinar um Martein Davíðsson bíða birtingar ogmunu birtast í blaðinu næstu daga. ANNA KRISTJÁNSDÓTTIR + Anna Kristjáns- dóttir fæddist í Vestmannaeyjum 27. ágúst 1910. Hún lést á hjúkrun- arheimilinu Garð- vangi í Garði 5. nóvember sl. For- eldrar hennar voru Kristján Þórðarson og Guðný Elías- dóttir frá Vest- mannaeyjum. Systkini Ónnu voru 8, þar af eru 5 lát- in. Anna giftist Auðuni Karlssyni 29. maí 1929 í Vestmannaeyj- um. Þau hjónin fluttu að Stapa- koti í Innri-Njarðvík 1930 og þaðan til Keflavíkur 1937. Anna og Auðunn eignuðust þijár dætur; Maríu, f. 4. desember 1929, gift Hall- grími Kristmunds- syni, Sigríði, f. 3. maí 1934, gift Reynaldi Þorvalds- syni, Helgu, f. 1. ágúst 1935, gift Garðari Bryiy'ólfs- syni. Anna og Auð- unn eiga 10 bama- böm, þar af em 4 látin, 2 dóu í bernsku, Krislján 1990 og Auðunn 1994. Þau eiga 24 bamabaraaböra og 5 barna- barnabamabörn. Útför Önnu fer fram frá Keflavíkurkirkju 10. nóvember og hefst athöfnin kl. 14.00. ELSKU amma mín. Nú hefur þú kvatt þennan heim og hvíldin lang- Iþráða komin. Mig langar að kveðja þig með nokkrum orðum og minn- |§ ast allra þeirra góðu stunda sem m við áttum saman. ® Amma mín var stór hluti af lífi mínu, alla mína æsku var hún allt- af til staðar. Það var yndislegt að koma að Ásabraut 2 og fá sér mið- degiskaffi, þess minnumst við öll, bæði ég og hin bamabömin. Þar var oft glatt á hjalla, mikið fjör og gaman. Amma kenndi mér að hekla. m Við sátum oft saman við eldhús- borðið og hekluðum dúllur og dúka. Hún hafði sérstakt dálæti af því f að segja mér frá hekluðu kjólunum sem hún gerði á litlu stelpumar sínar á ámm áður. Ekki spillti fyrir frásagnargleði ömmu ef ég hafði súkkulaðistykki meðferðis til henn- ar, en súkkulaði var í sérstöku uppáhaldi hjá henni. Þær nætur sem ég dvaldi hjá þér, elsku amma mín, vom yndis- (J legar. Ég svaf í stofunni, svo þegar m afi fór til vinnu í morgunsárið, hljóp ég upp í til þín og við kúrðum sam- V an. Amma giftist einstökum manni, Auðuni Karlssyni, og lifðu þau í ástríku hjónabandi í 66 ár. Elsku afí minn, þú hefur reynst henni ömmu svo einstaklega vel og ekki síður árin sem hún hefur verið sjúk. Amma var mjög myndarleg hús- móðir, hafði gaman af fallegum hlutum og var mikið fyrir hannyrð- ir. Eldaði góðan mat og einstaka • kjötsúpu, sem mér var oft boðið í. Strax á haustin byija amma að undirbúa jólin, en þau voru mikill gleðitími í hennar huga. Heimilið hennar glansaði af hreinlæti og fínu smákökurnar sem þú bakaðir fékk enginn að bragða fyrr en um jólin. Ekki má gleyma ferðalögunum á sumrin. Þú hafði svo gaman af því að ferðast um í bíl, og dásamaðir landslagið. Margar minningar koma upp í hugann. Það sakna þín marg- ir og þá sérstaklega hann afi minn, sem hefur sótt þig heim á Garðvang næstum dag hvem í þessi 4 ár sem þú hefur dvalið þar. Auðunn afí minn og aðstandend- ur allir senda sérstakar þakkir til starfsfólks á Garðvangi fyrir góða umönnun. Elsku amma mín, nú ertu komin til Didda, Auðuns bróður og litlu bamanna. Þú hefur svo sannarlega fengið góðar móttökur, megi Guð varðveita ykkur. Afa mínum og fjöl- skyldu votta ég mína samúð. Guð blessi ykkur öll. Nú kveð ég þig, elsku amma mín, ég mun ávallt geyma minning- una um þig í hjarta mínu. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og ailt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Anna Garðarsdóttir. SIGURÐUR B. JÓNSSON + Sigurður Borgfjörð Jónsson loft- skeytamaður fæddist á Borg í Arnarfirði 29. maí 1913. Hann andað- ist á Droplaugar- stöðum í Reykja- vík 31. október síðastliðinn. For- eldrar hans voru hjónin Jón Einars- son bóndi á Borg, f. 4. september 1860, d. 7. aprfl 1917, og Valgerð- ur Jónsdóttir frá Skammadal í Mýrdal, V-Skaft., f. 23. ágúst 1877, d. 30. nóvember 1969. Systkini Sigurðar vom: Eyjólf- ur Ágúst Finnsson (hálfbróðir) verkamaður í Rcykjavík, f. 1. ágúst 1901, d. 4. maí 1985, Li(ja Jónsdóttir, Reykjavík, f. 24. júní 1906, d. 8. apríl 1926, Ás- laug Markúsína Jónsdóttir verkakona, Reykjavík, f. 12. júní 1908, d. 25. ágúst 1968, og Jón Hólmgeir Mýrdal Jóns- son, fiskmatsmaður, Reykja- vík, f. 13. apríl 1912, d. 23. febrúar 1993. Árið 1937 gekk Sigurður að eiga Guðríði Þórdísi Sigurðar- dóttur, Jónssonar í Görðum, f. 13. marz 1913, en hún lézt 2. marz 1980. Böm þeirra: 1) Sigrún, f. 18. janúar 1938, gift Jónasi Jónassyni út- varpsmanni hjá Rik- isútvarpinu, f. 3. maí 1931, barn þeirra Sigurlaug sjón- varpsþula, f. 12. nóv- ember 1963.2) Gerð- ur, skrifstofumaður, f. 2. nóvember 1940, gift Tryggva Ólafs- syni myndlistar- manni, f. 1. júní 1940. Börn þeirra: Gígja, f. 13. júlí 1964 og Þrándur, f. 1. maí 1979. Sonur Gerðar: Stígur Stein- þórsson, f. 18. janúar 1960. 3) Órn, húsgagnasmiður, f. 7. júní 1943, kvæntur Guðrúnu Guð- mundsdóttur, f. 10. marz 1945. Börn þeirra: Ásta og Harpa, f. 28. marz 1964, Stefania, f. 21. ágúst 1974. 4) Rúnar Valur, útvarpsvirki, f. 29. marz 1946, kvæntur Lára Ósk Arnórsdótt- ur, f. 3. janúar 1947. Böra þeirra: Arna, f. 1. aprfl 1965, Gauja, f. 10. desember 1966, Hlynur, f. 11. desember 1968, Valgerður, f. 9. nóvember 1978. Útförin fer fram í dag frá Bústaðakirkju og hefst athöfn- in klukkan 15. KÆRI Sigurður, það er söknuður í hjarta mínu, en þakklætið og ótelj- andi minningar eru þar líka. Frá því við Rúnar sonur þinn hófum sambúð, höfum við alltaf átt þig að og ekki síst börnin okkar fjögur. Það eru ekki fá leikföngin sem afí þurfti að laga, festa hönd á dúkku, sauma saman bangsa o.fl. Við eignuðumst gamalt hús, sem varð að hlýlegu heimili, ekki síst fyrir þína aðstoð og áhuga á vel- ferð fjölskyldunnar. Það voru þínar fjölhæfu hendur sem gátu tekið á hveiju sem var. Síðar þegar bömin okkar eignuð- ust sín heimili, þá varstu þar öllum stundum við framkvæmdir og að leiðbeiná unga fólkinu. Þú varst líka vinur sem gladdist með okkur á gleðistundum ásamt vinum okkar í ferðalögum heima og að heiman, t.d. þegar saumaklúbburinn minn hélt jólin í Austurríki, þá varst þú hrókur alls fagnaðar, einn af okk- ur. Föst ferðalög á Þingvelli einu sinni á sumri með tjald - allt lifir þetta í minningunni og margar aðr- ar ferðir með bömum þínum og barnabömum, því þú naust þín best úti í náttúmnni í góðra vina hópi. Svo komu barnabamabörnin eitt af öðm og veittu þér gleði. Það var alltaf viss ljómi þegar þú sást þau, einhver hlýja sem fékk útrás. Síðast þegar þú fórst út, var það til að vera við skím nafna þíns í ágúst, þá orðinn mikið veikur. Þeg- ar þú hafðir hvílt þig um stund í rúminu við hliðina á litla Sigga, sagðirðu, mikið er gaman að vera hér, þar sem allir eru. En Sigurður minn, það er ekki hægt að kveðja þig án þess að minnast Gauju, tengdamóður minnar, sem þú misstir allt of snemma. Þið vomm svo samrýnd og virðingin sem þið báruð hvort fyrir öðra og skoðunum hvort ann- ars hefur verið mér gott veganesti í lífínu. Við Rúnar og fjölskylda okkar þökkum þér samfylgdina. Valgerð- ur, sem kemst ekki heim til að kveðja afa sinn, sendir saknaðar- kveðjur. Með þökk fyrir allt. Þín tengdadóttir, Lára. Það húmaði hægt að lokakvöldi tengdaföður míns, hann kvaddi loks kyrrlátlega eins og hann hafði lifað síðustu árin, þjáður en kvartaði ekki, einn en umvafinn kærleika barna og bamabarna og enginn veit hvað hann hugsaði þegar lík- aminn lét undan sífelldum skæm- hemaði sjúkdómsins sem síðast hló. Sigurður Jónsson var einn af þeim mönnum sem maður kynnist án þess að þekkja vel, hann flíkaði ekki tilfinningum sínum en hikaði ekki við að láta í ljós skoðanir sin- ar á málefnum, hafði áhuga á póli- tík augnabliksins og var oft ómyrk- ur í máli ef honum þótti hún undar- leg, og heimsk ráð mannanna sem glímdu um völd og áhrif. Það var oft ekkert spaug að vera á annarri skoðun en hann og ég lærði fljót- lega að vera ekkert að karpa við hann á því sviði. Sigurður var fim- ur maður í höndum og hjálpsamur klaufum en hafði þann næmleika að láta engin orð falla, hann bara kom á staðinn og lét hendur tala af skynsemi, verkin unnust fljótt og virtust einföld, en þannig er um allan galdur og töfrabrögð þeirra sem kunna betur en aðrir. Árið 1980 lést kona Sigurðar, Guðríður Sigurðardóttir, Jónssonar í Görðum. Það var öllum erfítt þeg- ar hún, svo innilega hlý og blíð, kvaddi þennan kalda heim en gerði Sigurði sálarsár sem aldrei greri. Þögull bar hann sorg sína, orðfár um hveiju hann trúði um endur- fundi þeirra, en ég trúi að nú leiki bros um varir þeirra beggja eins og gjarnan gerði meðan þau vom á dögum, og gleðin Iék um stofur þeirra og sendi hlátra til himins. Fyrir þessa samfylgd þakka ég af hjarta og svo gera allir mínir, sem sáu og mátu góða kosti þessa sér- stæða manns sem var svo fárra en kunni svo sannarlega að gleðjast með mörgum. Jónas Jónasson. í örfáum orðum langar mig að minnast mágs míns og vinar, Sig- urðar Jónssonar eða Sigga eins og hann var alltaf kallaður. Það var fyrir hartnær sextíu árum að við systurnar Gauja og ég hittum tvo föngulega stráka á skemmtun sem haldin var á Víði- staðatúni í Hafnarfirði. Vom þama komnir Siggi og Mummi, Guð- mundur Kristmundsson, sem látinn er fyrir tæpum fimmtán árum, sem síðar urðu förunautar okkar systr- anna í gegnum lífið. Við giftum okkur eins og lög gera ráð fyrir og byijuðum búskap í lítilli 3ja herbergja íbúð á Baróns- stig 43 í Reykjavík þar sem við leigðum saman fyrstu árin. Þar var j oft þröng á þingi, sérstakiega eftir að bömin byijuðu að koma í heim- , inn. Má segja að upp frá því vom fjölskyldur okkar eins og ein fjöl- skylda og börnin okkar eins og systkini. Siggi hafði numið loftskeyta- fræði áður en þau Gauja kynntust en hafði ekki fengið fast starf fyrr en hann fékk loftskeytamanns- stöðu á togaranum Haukanesi í upphafí stríðsins. Sigldi hann öll stríðsárin á Haukanesinu og var biðin og óvissan erfíð í landi því engar fréttir af ferðum skipa máttu berast vegna stríðsástandsins. Þessi bið var oft milli vónar og ótta og batt fjölskyldur okkar sterkum böndum því þá reið á að , standa saman. Siggi hætti á sjónum þegar hon- | um bauðst loftskeytamannsstarf hjá Pósti og síma. Var það mikil i gleðistund því Siggi var orðinn I þreyttur á að dvelja langdvölum á i sjó burtu frá konu sinni og bömum. j Upp frá því starfaði hann allan sinn starfsaldur hjá Pósti og síma. Eftir að Siggi kemur í land er farið að hugsa um að eignast sínar eigin íbúðir enda börnin orðin mörg'í hvorri fjölskyldu. Á þessum tíma bauð Reykjavíkurbær, sem þá var bara bær, barnmörgum fjöl- skyldum íbúðir á góðum kjöram til kaups í Bústaðahverfi. Fjöl- skyldur okkar uppfylltu þau skil- yrði sem sett vom að böm yrðu að vera minnst fjögur í fjölskyldu til að eiga möguleika á þessum íbúðakaupum. Siggi og Gauja sóttu þá strax um og fengu íbúð og hvatti Siggi okkur mjög til dáða að gera slíkt hið sama. Við slógum til og fengum íbúð í sömu götu og þau, Hólmgarði, með nokkurra húsa millibili. Samgangur milli heimilanna var alltaf mjög mikill og hjálpsemi hvors í annars garð í blíðu og stríðu. Börnin léku sér saman og var allt- af mikill kærleikur milli þeirra og er svo enn í dag. Seinna þegar hagur vænkaðist keyptum við tvo alveg eins bíla sem voru af gerðinni Morris, gámng- amir í Hólmgarðinum kölluðu þá tvíburana. Með tilkomu þeirra hóf- ust ferðalög okkar hjónanna saman vítt og breitt um landið og var Siggi ávallt fararstjóri í þeim ferðum. Áttum við margar ógleymanlegar stundir í þessum ferðum á fallegum . stöðum í kyrrð og ró úti í náttúm landsins okkar. Margs er að minnast frá löngum tíma og fjöldi ljúfra minninga sæk- ir á mann á stundu sem þessari. En það sem stendur upp úr er sú mikla vinátta og væntumþykja sem batt fjölskyldur okkar saman. Það fór ekki fram hjá neinum sem þekktu Gauju systir mína og Sigga mág minn að þar fóm mikl- ar manneskjur sem elskuðu og virtu hvort annað. í þeim miklu veikindum sem systir mín gekk í gegnum fyrir andlát sitt sýndi Siggi svo sannar- lega hvaða mann hann hafði að geyma, nærgætinn, umhyggjusam- * ur, blíður og sterkur í þeirri miklu þraut. Eftir missinn stundaði Siggi úti- veru og göngur og em þau ófá fjöll- in sem hann gekk á og sigraði. Þessi iðja hjálpaði honum að yfír- stíga söknuðinn sem hann bar. Það veit ég, Siggi minn, að nú ert þú kominn aftur í faðm þinnar heitt- elskuðu sem þú saknaðir svo mikið. Elsku Sigrún, Gerður, Örn og Rúnar. Gunna frænka vottar ykkur og fjölskyldum ykkar dýpstu samúð á / erfiðri stundu og biður góðan guð að geyma ykkur öll. Margt er það, og margt er það, sem minningamar vekur, og þær eru það eina, sem enginn frá mér tekur. (Davíð Stefánsson.) Guðrún Sigurðardóttir. 1

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.