Morgunblaðið - 10.12.1995, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 10. DESEMBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
HERMANN
SVEINSSON
+ Hermann Sveinsson fæddist
á ísafirði 11. desember
1903. Hann lést á Landakots-
spítala 30. júlí síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Foss-
vogskapellu 9. ágúst.
Á MORGUN, ellefta desember,
hefði hann Hermann orðið níutíu
og tveggja ára gamall. Af því til-
efni vil ég minnast hans í nokkrum
orðum. Eg hafði ekki þekkt hann
lengi þegar hann dó en með lífí sínu
'M*511u, orðum og gerðum hafði hann
áhrif tiþeftirbreytni. Hann var afí
hennar Ástu og frá fyrstu tíð fannst
mér eins og ég hefði þekkt hann
um aldur og ævi og á vissan hátt
gekk hann mér strax í afastað.
Þegar ég kynntist henni Ástu
fyrst, leið ekki á löngu þar til hún
fór að segja mér frá honum afa
sínum. Hann væri svo yndislegur.
Hún sagðist alltaf byrja á því að
heimsækja hann þegar hún færi
suður til Reykjavíkur. Því ætlaði
hún að sjálfsögðu ekki að breyta.
Svo var það í fyrstu ferð okkar
saman suður að hún fer að heim-
sækja afa sinn og ég fór auðvitað
Ifieð. En við hveiju býst maður þeg-
ar maður fer að heimsækja gamlan
mann sem á hálft ár eftir í níræðis-
aldurinn. Ég sá fyrir mér mann sem
lá í rúmi sínu, hlustaði á útvarpið
og beið eftir gestum. Jú, hann hlust-
aði á útvarpið og hann beið eftir
gestum, enda sérlega gestrisinn.
En að hann væri liggjandi upp í
rúmi eins og gamalmenni var alveg
af og frá. Hann spratt upp úr sæti
sínu og fagnaði okkur innilega.
Hermann tók alltaf afar vel á móti
okkur sem og öllum öðrum sem til
hans komu. Mér þótti orðið mjög
vænt um hann og þegar ég fór einn
suður fór ég og leit inn til hans.
Mig langaði að vita hvemig hann
hefði það og hvað væri af honum
að frétta. Alltaf tók hann upp léttan
tón og sá tilverunnar bjartari hlið-
ar. Uppörvaður kvaddi maður hann
og hugsaði til næstu heimsóknar
með eftirvæntingu.
Umhyggja hans fyrir fólkinu sínu
framkallaðist í öllum hans skoðun-
um og gerðum. Hann elskaði hana
puðmundu sína sem og allt sitt
fólk. Hann vildi að það væri dug-
legt og engir letingjar því það væri
rétt, og sannarlega var hann mjög
duglegur sjálfur. Enda vann hann
langan starfsaldur og það langt
fram um það sem lögboðið var.
Hann vildi að fólk væri heiðarlegt
og ef það var eitthvað sem honum
leist illa á, var það vaxandi fíkni-
efnavandi og glæpir meðal fólks.
Þetta fannst honum slæmt.
Hermann mátti reyna ýmislegt á
lífsleiðinni. Hluti sem beygt hefði
minni mann en hann. En í einni
heimsókninni var hann að segja
okkur frá reynslu sinni og sagði
okkur þá að það eina sem hjálpaði
honum var vinur hann Jesús Kristur
og trúin á hann. Hann hefði beðið
hann um hjálp og þar hefði hann
styrk sinn fengið. Þegar ég sá
æðruleysi Hermanns trúði ég hon-
um og skildi að þannig hefði það
einmitt verið. Hann sagðist hafa
beðið til Jesú þegar erfiðast hefði
verið og þar hafí hann fengið svör.
Þar hafi hann hlotið ró og frið á
erfíðum tímum. Alltaf þegar hann,
kvaddi okkur í Lönguhlíðinni gekk
hann með okkur út að bílnum. Þar
sagði hann mér að fara vel með
hana Ástu sína. Hann sagði mér
að gæta hennar því hún væri svo
góð stúlka. Ekki þrætti ég fyrir
það. Svo bað hann okkur allrar
Guðs blessunar. Það var ekki hægt
að kveðja hann án þess að finna
til saknaðar en þó var samt léttara
yfír manni en þegar maður kom.
Það er stundum talað um að
menn séu vinir vina sinna. En ef
einhver var vinur vina sinna var
það hann Hermann. Reyndar er ég
viss um að hann hefur enga óvini
átt. En trúmennska hans var ein-
stæð. Hún endurspeglaðist ekki síst
í umhyggju hans fyrir veikri eftirlif-
andi konu sinni sem hann sagði
mér að hann færi til út á Grund á
hveijum laugardegi, svo framarlega
sem nokkur kostur væri. Og þegar
hann var ekki keyrður af barna-
börnunum sínum tók hann bara
strætó. Sjóninni hafði hrakað en
það lét hann ekki stöðva sig. Aldur-
inn færðist yfír en það lét hann
heldur ekki stöðva sig. Og veðrið
það var nú bara aukaatriði. En
svona var hann Hermann. Um-
hyggjusamur, trúr og góðgjarn.
Fyrir tveimur árum varð hann
níræður og bauð okkur þá til sín í
afmælið. Allir muna hversu einstak-
lega vel til tókst. En fyrst var mót-
taka í Lönguhlíðinni þar sem marg-
ir komu. Allir virtust þekkja gamla
manninn og allir áttu um hann
góðar minningar. Um kvöldið bauð
hann svo nánasta fólkinu sínu í jóla-
hlaðborð í Perlunni. Þar var glatt
á hjalla og maður sá að hann naut
þess að hafa svona mikið af fólkinu
sínu hjá sér. Ég rifja þetta ekki
síst upp vegna þess að í byijun síð-
asta sumars heimsóttum við Ásta
hann upp á Landakot. Þá leið hon-
um orðið illa. Hann var þjáður af
veikindum sínum. En það var svo
lýsandi fyrir persónugerð hans að
þá sagði hann hálfhlæjandi við okk-
ur að hann væri að hugsa um að
fara með okkur öll á Sögu þegar
hann yrði hundrað ára gamall.
Þarna lá hann þjáður og vondapr-
ari en maður hafði áður séð hann,
en mitt í því öllu saman horfír hann
með gleði fram á veginn. Horfir
með eftirvæntingu ”til þess að geta
verið á góðri stund með sem flestum
afkomenda sinna.
Með Hermanni er genginn góður
maður. Hann var öðrum til eftir-
breytni og margir syrgja hann í
dag. Þeim til huggunar læt ég fylgja
23. Davíðssálminn sem ég gæti trú-
að að hafi verið honum styrkur á
misjöfnum dögum.
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
Fyrir hönd okkar Ástu og hans
Hermanns Inga bið ég öllum að-
standendum Guðs blessunar og bið
Guð að styrkja þá. Með trega en
jafnframt þakklæti fyrir að hafa
kynnst þessum góða manni kveð
ég hann og blessa minningu hans.
Kristinn P. Birgisson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@eentrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skirnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Innilegár þakkir fyrir auðsýnda samúð
við andlát og útför móður okkar og
tengdamóður,
ELÍNAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Breiðumörk 17,
Hveragerði.
Árni G. Stefánsson, Aðalbjörg Árnadóttir,
Unnar Stefánsson, Maria Ólafsdóttir,
Guðmundur Stefánsson, Erla K. Valdimarsdóttir,
Guðjón Ingvi Stefánsson, Guðrún Broddadóttir,
Atli Þ. Stefánsson.
Innilegar þakkir til allra, er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÁSTU M. SIGURÐARDÓTTUR,
Hólmgarði 13.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lyflækn-
ingadeildar St. Jósepsspítala.
Ágúst Guðjónsson,
Sigurður Grétar Eggertsson,
Vilberg Ágústsson, Sigurbjörg Ágústsdóttir,
Erna K. Ágústsdóttir, Ólafur Már Magnússon,
Þurfður Jóna Ágústsdóttir, Valdimar K. Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samhug og hlýju við
andlát og útför eiginkonu minnar, móð-
ur okkar, tengdamóður, systur og
ömmu,
LILLÝAR SVÖVU SNÆVARR,
Granaskjóli 7.
Sverrir Ingólfsson,
Unnur Sverrisdóttir, Bergsteinn Georgsson,
Laufey Brynja Sverrisdóttir,
Svava Guðlaug Sverrisdóttir,
Stefanfa Snævarr, Lárus Guðmundsson,
Sesselja Snævarr, Kristján Steinsson,
Sigrún Snævarr, Jakob Möller
Unnur Ásta og Sverrir Bergsteinsbörn.
JÓNHELGI
SVEINBJÖRNSSON
+ Jón Helgi Sveinbjörnsson
fæddist á Skíðastöðum í
Ytri-Laxárdal 26. maí 1917.
Hann lést á Héraðssjúkrahús-
inu á Blönduósi 11. október síð-
astliðinn og fór útför hans fram
frá Blönduóskirkju 21. október.
HELGI minn.
Síðbúnar kveðjur frá okkur.
Fyrst þegar ég sá þig var í Gríms-
tungu þegar þið Helga systir voruð
nýtrúlofuð. Strax leist mér vel á
þig, kátur og léttur, enda Skagfirð-
ingur í báðar ættir. Gömul kona sem
kom hér oft sagði mér að hún hefði
verið vinnukona hjá mömmu þinni
og pabba og þar líkaði henni vel.
Þau voru góð við sína samferða-
menn, eins og þú varst ætíð.
Þú varst mikill sveitamaður í
þér, fluttir úr Reykjavík, að vísu í
byijun til Blönduóss, settir þar upp
bílaverkstæði, byggðir þar stórhýsi
sem heitir Helgafell. Settir upp
verslun, rakst líka verkstæðið, svo
kom það fyrir að bílaverkstæðið
brann. Ég held að lítið sem ekkert
hafí bjargast. Þetta var slíkt rot-
högg fyrir ykkur hjónin. Uppúr
þessu fluttuð þið að Orrastöðum í
Húnaþingi. Ég var þá hjá ykkur
Lillu, eins og hún var kölluð, við
þessa flutninga. Man ég vel hvað
ég kenndi í brjósti um ykkur að
flytja úr stórri og góðri íbúð í
braggahreysið sem var á Orrastöð-
um, þar sem ekki var einu sinni
rennandi vatn og þurfti að skola
úr bleium barnanna í lind í túninu.
En þú þráðir alltaf sveitina. Þið
voruð þá búin að eignast tvö elstu
börnin, Björgu og Lárus. Svo fædd-
ust Ragnhildur og Erna. Þá var ég
hjá ykkur nokkra daga, eftir að
Erna fæddist. Kom fyrir jólin, hún
er fædd 15. desember og fór svo
heim fyrir nýár. Þessi jól sem ég
var hjá ykkur Lillu eru mjög eftir-
minnileg, og hugsa ég oft um þau
sem jólasögu handa nútíma börn-
um. Það voru nú ekki margar jóla-
gjafír, en börnin þijú elstu voru svo
glöð yfir sínum tveimur pökkum
hvert. Ekki var nú mikið í þeim,
en ánægjan og gleðin ljómaði af
börnunum, svo á hveiju kvöldi var
jólapappír settur utan um dótið og
geymt undir koddum til næsta
morguns. Ekki gerist þetta í dag,
bara heimta meira og meira.
Síðan flytjið þið í Meðalheim í
sömu sveit. Þar var allt í kofum og
þar byggir þú íbúðarhús og öll úti-
hús, ræktar heilmikið. Auðvitað
stór Lilla við hlið þína, hugsaði um
bömin, þreif og eldaði í alla þá
menn sem þú hafðir þér til hjálpar.
Svo eignuðust þið tvær dætur,
Sveinbirnu og Vigdísi.
Þá gerist það að þið verðið bæði
veik hjónin og verðið að fara á
sjúkrahús og skyldfólk tók bömin
um tíma. Þá kemur Helgi í heimsókn
til okkar á Bakka. Ragnhildur var
hjá okkur. Við áttum nú bara einn
mmmmmu
S
|
S
|
I
|
5
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri
KmfllllilMIWlfgl
Persónuleg þjónusta
Fákajeni 11, simí 568 9120
s
I
5
I
I
I
5

traktor og hann var bilaður. Þetta
var um hásláttinn. Helgi sér að þetta
gengur ekki með vélina og rífur
hana í sundur og fer suður með
stykkið, gerir við það, kemur með
það norður og setur saman vélina
og allt í fínu lagi. Hann þurfti að
fara á milli með rútu og ekki mátt-
um við einu sinni borga rútufarið
fyrir hann. Þetta lýsir honum vel.
Systir mín er nú eina skyldmenni
mitt sem ég gæti helst líkt við nöfnu
hennar og ömmu okkar sem fór
með Birni afa fram á heiði. Á Rétt-
arhól hét það, og bjó þar með hon-
um og eignaðist þar tvo syni, Þor-
stein og Lárus, pabba okkar. Þau
komu sonunum óskemmdum á sál
og líkama í byggð aftur. Afi flutti
til heiðar sökum þess það var svo
mikil pest í fénu hans, en allt lagað-
ist. Svo flytja þau suður, Helgi og
Lilla með börnin. Helgi fór að vinna
á bílaverkstæði með bróður sínum.
Lilla tók að sér skúringar með sínu
stóra heimili.
Síðan flytja þau í Þórormstungu
í Vatnsdal og fara að búa þar stór-
búi. Leigðu af Hannesi Jónssyni.
Þeim leið mjög vel þar og Helgi
byggði þar stórt íbúðarhús fyrir
Hannes.
Síðan flytja þau til Blönduóss,
byggja þar nýtt einbýlishús að Urð-
arbraut 12. Þá fara þau að vinna
í Pólarpijóni, hann að pijóna og hún
saumaði og sneið. Svo hættu þau
þar, og þá fór Helgi að smíða þessa
fínu muni og Lilla hjálpaði til. Þetta
var alveg listafallegt. Askar, skart-
gripaskrín, lítil púlt, spilakassar og
allt mögulegt. Síðan fór, Helgi að
skera út, mjög fallega muni. Einnig
var hann vel hagmæltur.
Helgi var fyrir löngu orðinn las-
inn, en í byijun ágúst fór hann til
Akureyrar í rannsókn og þá var
hann kominn með illkynja sjúkdóm.
Kom svo eftir tvær til þijár vikur
heim og systir mín hugsaði um
hann eins og hægt var. Helgi var
ekki nema tvo sólarhringa á sjúkra-
húsinu á Blönduósi, eða þar til yfir
lauk, með konu sína sér við hlið.
Við sendum ykkur samúðar-
kveðjur, systir min, börn, tengda-
böm, barnaböm og barnabarna-
börn.
Þökkum öll liðnu árin.
Jón, Kristín og fjölskyldur,
Bakka.
Krossar
á leiði
I vioarlit og málaoir
Mismunandi mynsrur, vönduo vinna.
i Simi BBS S9S9 og B83 B736
::
«
«
«
«
«
«
«
«