Morgunblaðið - 22.12.1995, Blaðsíða 32

32 FÖSTUDAGUR 22. DESEMBER 1995
AÐSENDAR GREINAR
MORGUNBLAÐIÐ

Verð aðeins frá kr. 7.990,-
til kr. 13.990,- (sjá mynd).
/FOrax
HÁTÚNI6A REYKJAVÍK SÍMI 552 4420
„Stalín er
ekki hér“
Óréttlátar og löngu úr-
eltar kosningareglur
gilda í Dagsbrún, segir
Gunnar Guðmunds-
son, sem hér skrifar um
nýtt framboð í félaginu.
gilda um kosningar innan félagisns
og settar voru fyrir áratugum síðan
þegar Stalín var og hét. Mönnum er
gert ókleift að bjóða fram til stjómar
nema að bjóða einnig fram 120 manns
í trúnaðarmannaráð félagsins. Það
getur ekki verið önnur tilætlan með
slíkum reglum en að viðhalda þeirri
valdaklíku sem hreiðrað hefur um sig
í Dagsbrún. Það vekur óneitanlega
athygli að árásir núverandi stjómar
Dagsbrúnar á nýtt framboð til stjóm-
ar félagsins hafa ekki snúist um
málefni svo sem mismunandi áherslur
í kjarabaráttu eða deilur um lýðræði
innan félagsins heldur hefur statt og
stöðugt verið hamrað á því að núver-
andi valdahópur muni halda velli.
Hvers vegna sú niðurstaða væri væn-
leg fyrir félagið fer hins vegar færri
sögum af.
Það verður oft svo að þeim sem
hafa völd og áhrif er sárt um að láta
þau af hendi og á það við jafnt í
verkalýðsfélögum sam annars staðar.
Völdin og bitlingar sem þeim fylgja
verða takmark í sjálfu sér og hinn
eiginlegi tilgangur sem valdið á að
þjóna verður í öðm sæti eða aftar.
Málflutningur þeirra sem nú ráða Iög-
um og lofum í Dagsbrún verður því
miður ekki skilinn á annan veg en
þann að svona sé komið fyrir valdhöf-
unum þar. Þeir geta ekki þolað að
nýir vindar blási í forystu félagsins,
þeir eiga félagið og aðrir en fulltrúar
þeirra valdahóps eiga ekkert erindi í
stjóm Dagsbrúnar.
Ég tók þá ákvörðun að styðja nýtt
framboð til stjómar Dagsbrúnar þar
sem ég hef verið ósáttur við árangur
síðustu kjarasamninga og fínnst vera
kominn tími til að nýir menn fái að
spreyta sig og sýna hvað í þeim býr.
Sú tilraun gæti að mínu mati aldrei
orðið annað en til góðs því ekki er
úr háum söðli að falla í þeim efnum.
Ég hvet alla Dagsbrúnarfélaga til
þess að styðja okkur við næsta stjóm-
arkjör í félaginu. Það er engu að tapa
en allt að vinna. Losum okkur við
eilífðarstjóm stöðnunar og afturhalds.
Höfundur er verkamaður.
EINI DJÚPSTEIKINGARPOTTURINN
MEÐ HALLANDI SNÚNINGSKÖRFU:
* Olíunotkun aðeins 1,2 Itr. í
stað 2,5 Itr. í venjul. pottum.
* Styttri steikingartími, jafnari
steiking og 50% orkusparnaður.
* Einangrað ytrabyrði og
sjálfhreinsihúðað innrabyrði.
* Gluggi á loki og 20 mín.
tímarofi með hringingu.
FALLEGUR FYRIRFERÐARLÍTILL FLJÓTUR.
Barátta fyrir
bættum skóla
Svar við opnu bréfi til foreldra
Gunnar
Guðmundsson
Dóra Hansen
EINS og fram hefur
komið í fréttum fjöl-
miðla undanfama daga
hyggur hópur félags-
manna í Dagsbrún á
framboð til stjómar og
trúnaðarmannaráðs fé-
lagsins í janúar nk.
Mörgum félagsmönnum
í Dagsbrún hefur þótt
starfshættir innan fé-
lagsins ólýðræðislegir
og innviðir allir stirðnað-
ir. Sama hirðin hefur
verið við völd innan fé-
lagsins síðastliðinn ára-
tug og hefur mörgum
þótt baráttan fyrir bætt-
um kjömm láglauna-
fólks fara fyrir lítið þann tíma sem
þessi hirð hefur staðið við stjómvöl-
inn. Ekki hefur vantað yfirlýsingamar
og gífuryrðin um bætta stöðu þeirra
sem minnst mega sín í þjóðfélaginu
við hveija samningsgerð á fætur ann-
arri á vinnumarkaðnum. En stað-
reyndin er nú sú að kjör hins al-
menna verkamanns eru á þann veg
að þeir era vart lengur matvinnungar
og hvað þá þess umkomnir að fram-
fleyta fjölskyldu.
Sífellt fleiri launamenn standa
frammi fyrir þeirri lítilllækkun að
þurfa að afloknum fullum starfsdegi
að leita ásjár félagsmálastofnunana
eða frjálsra góðgerðasamtaka til þess
að hafa ofan í sig og á. Það gleymist
oft í umræðunni um kjaramál að viss
hópur í þjóðfélagi okkar hefur einung-
is á dagvinnulaun sín að treysta og
hlýtur hveijum manni að vera það
ljóst að heildarmánaðarlaun á bilinu
50-70 þúsund krónur duga hvergi
nærri til framfærslu einstaklings eða
íjölskyldu. Þrællinn fyrr á öldum stóð
þó að þvl leyti betur að vigi að hann
fékk fæði, klæði og húsaskjól frá
þrælahaldara sínum fyrir þrældóm
sinn en sú stefna hefur orðið ofan á
hér á landi að laun duga aðeins fyrir
hluta brýnustu nauðsynja en það sem
á vantar til þess að vinnudýrin skrimti
er sótt í sameiginlega
sjóði landsmanna sem
innheimtir era með
sköttum og þá að
stærstum hluta af
launamönnum sjálfum.
Með öðrum orðum hafa
kjarasamningar fyrst og
fremst snúist um niður-
greiðslu ríkisins á laun-
um þeirra sem minnst
hafa og í því skjóli hafa
atvinnurekendur á hin-
um almenna vinnumark-
aði geta boðið launakjör
sem ekki era samboðin
þjóð sem gjaman vill
bera sig saman við aðrar
sæmilega siðaðar þjóðir.
Taxtalaun almenns verkafólks hér á
landi eru langt að' baki því sem ger-
ist og gengur í nágrannalöndum okk-
ar og þótt víðar væri leitað þrátt fyr-
ir það að verð á ýmsum algengum
matvöram hérlendis sé eitt hið hæsta
sem um getur. Þessar staðreyndir um
lífsafkomu verkamanna verða því
óskiljanlegri þegar það er haft í huga
að verðmætasköpun á hvert manns-
bam í landinu hefur verið með því
hæsta sem gerist í veröldinni a.m.k.
síðustu tvo áratugi.
Þegar menn líta yfír farinn veg og
hafa þetta fyrir augunum er ekki að
furða þótt ýmsum komi í hug hvar
verkalýðsforystan hefur eiginlega
verið og þá ekki síst forysta Dags-
brúnar sem gjaman er litið til sem
framvarðarsveitar í verkalýðsbaráttu.
Það hvarflar óneitanlega að manni
sú hugsun hvort þessi hirð geri sér í
rauninni grein fyrir lífskjöram þeirra
sem þeir telja sig vera að beijast fyr-
ir. Þessar hugrenningar verða áleitn-
ari þegar málin era skoðuð nánar.
Formaður og varaformaður félags-
ins hafa ekki stundað verkamanna-
vinnu svo vitað sé undanfarin 40 ár
og era í launakjörum langt fyrir ofan
þá skjólstæðinga sem þeir era í for-
ystu fyrir. Varla getur maður ályktað
svo að stjóm félagsins hafi haldið
velli svo langan tíma sem- raun ber
vitni vegna afreka sinna í kjarabar-
áttu fyrir þá sem Iakast eru settir
eins og staðan er í dag. í raun er
ekki fjarri lagi að ætla að stjómin
hangi einfaldlega í skjóli óréttlátra
og löngu úreltra kosningareglna sem
SÆLL Gísli og
þakka þér fyrir bréfið
til okkar foreldra. Ég
stóðst ekki freisting-
una að svara þér því
ég hef nefnilega miklar
áhyggur af skólamál-
um og þau hafa valdið
mér andvökunóttum.
Agaleysi er eitt af því
sem mikið er talað um
núna og vandi kennara
við að halda aga í bekk
virðist vera meiri núna
en oft áður. Sumir hafa
gengið svo langt að
segja að það þurfi karl-
menn til að hræða
krakkaskammirnar.
Ég ætla ekki að taka þátt í um-
ræðunni á þeim nótum. Ég hef lært
að hlusta á mitt barn, eins og þú
bendir okkur réttilega á að gera.
Það bætir hins vegar ekki úrræða-
leysi skólanna. Segjum sem svo að
barnið mitt sé í bekk með frábærum
kennara eins og þú segir, Ijúfum,
notalegum, fullum af vilja til að láta
öllum líða vel og leyfa öllum að njóta
sín til fulls. Samsetning bekkjarins
er hins vegar þannig að allur tími
kennarans fer í að sussa á óþægu
börnin og sinna námsörðugleikum
einstakra barna.
Það er rétt hjá þér, Gísli, að við
foreldrar þurfum að taka okkur á
og ala börnin okkar betur upp. En
skólakerfið er meingallað. Eins og
fram kemur í þinni grein fá börn
með námsörðugleika oftast sér-
kennslu en það er hins vegar ekki
algilt eins og þú veist. Mergur máls-
ins er nefnilega sá að grunnskólinn
hefur ekki verið á forgangslista hjá
stjórnvöldum. Þrátt fyrir að stjórn-
völd séu alltaf að setja ný grunn-
skólalög eru þau bara orðin tóm ef
ekki er sett aukið fjármagn í grunn-
skólann.
Sérkennsluþörfinni er ekki full-
nægt. Börn með minniháttar eða
tímabundna örðugleika fá oft enga
eða litla aðstoð, þ.e. forvarnarstarf
er lítið og sálfræðiþjónusta er ófull-
nægjandi. Stuðningur við kennara
vegna agavandamála er lítll eða
enginn.
Starf kennarans er hreint ekki
öfundsvert og honum er ætlað ansi
stórt hlutverk þrátt fyrir lág laun.
Öll börn eiga að fá kennslu við
hæfi en oft er agavandinn það mik-
ill að allur tími kennarans fer í að
slást við örfáa nemendur og reyna
að skapa vinnufrið fyrir hin börnin.
Því miður líður börnunum okkar
ekki alltaf vel í skólanum.
Forsenda þess að börn sýni náms-
árangur er að þau finni til öryggis,
líði vel og umfram allt að námið sé
skemmtilegt og áhugavert. Ég held,
Gísli, að það sé kominn tími til að
foreldrar og kennarar beijist saman
fyrir bættum skóla. Kennarar verða
að komast út úr varnarstöðunni og
beijast með okkur foreldrum. Þið
kennarar sem hafið sinnt ykkar
starfi af samviskusemi og dugnaði
eigið því að geta tekið umræðu um
grunnskólann á faglegum nótum en
ekki persónulegum.
Samstarf heimila og skóla er mik-
ilvægt að mínu mati. Þar á ég jafnt
við ýmiss konar samvinnu og
skemmtun, sem börn og foreldrar
standa að, en einnig frumkvæði skól-
búið hafa erlendis, segir
Dóra Hansen, eru virk-
ir í foreldrafélögum.
þeir erlendu en starfsumhverfi þeirra
er hins vegar ekki eins gott. Við
eigum heldur ekki nógu marga
metnaðarfulla skóla með skýra
skólastefnu og kröfur skólastjórn-
enda til kennara eru oft óljósar.
Það eru auðvitað ekki allir kenn-
arar jafn hæfir til starfsins og menn
leggja mismikið á sig við vinnu eins
og gerist í öllum starfsgreinum.
Vandinn er að það fylgir því mun
meiri áhætta ef kennari er óhæfur
eða á ekki erindi með börnum. Mál
af því tagi mega ekki vera varin af
starfsfélögum og skólastjórar verða
að þora að taka til í sínum skólum.
Að smíðakennari noti sandpappír til
að pússa handarbakið á börnunum
finnst sumum kennurum e.t.v. fynd-
ið en okkur foreldrum finnst það
óveijandi.
I skóla barnanna minna fór for-
eldrafélagið fram á námskynningu
fyrir foreldra, svarið var nei frá
kennurum ákveðins aldurshóps
vegna þess að kennurunum þótti
þeim vera stillt upp fyrir framan
foreldrana.
Veistu Gísli, að stundum veit ég
ekki hvort ég á að hlæja eða gráta.
Finnst þér ekki skrítið ef tíu ára
barn sem alltaf hefur verið í sér-
kennslu í lestri og íslensku fær nýjan
kennara að það gleymist að segja
kennaranum að nemandinn er að
sitja í sínum fyrstu íslenskutímum
með bekknum? Mér finnst þetta
óstjórn sem ekki á að eiga sér stað.
Höfundur er innanhússarkitekt og
þriggja barna móðir.
ans til að kynna starfið,
veita okkur nauðsynleg-
ar upplýsingar og gefa
okkur þannig kost á að
vera þátttakendur í
námi barnanna að ein-
hveiju leyti. Gísli, þú
talar um sjálfskipaðar
málpípur foreldra og átt
þar eflaust við samtökin
Heimili og skóla. Það
eru samtök með 10.000
foreldrum sem era þar
af fúsum og frjálsum
vilja og borga árgjald.
Hvernig þú færð þá
hugmynd að einhver sé
sjálfskipaður veit ég
ekki en mér finnst þú
frekar dónalegur með þeim ummæl-
um. Ég sem foreldri er mjög ánægð
með samtökin en að sama skapi
ekki mjög áriægð með íslenskan
grunnskóla. Ég tel það ekki vera
neina tilviljun að margir þeir foreldr-
ar sem eru virkir í foreldrasamstarfi
hafa búið erlendis og verið með börn
sín í skóla þar.
Ég get trúað þér fyrir því, Gísli,
að það var mikið áfall fyrir mín
börn að koma í íslenskan grunn-
skóla eftir að hafa búið erlendis í
fimm ár. Mér hefur aldrei dottið í
hug að það væri vegna þess að ís-
lenskir kennarar væru lélegri en
Margir foreldrar, sem
KAFFI MARINO
góða kaffið
í rauðu dósunum
frá MEXICO
£
Skútuvogi 10a - Sími 568 6700
Blab allra landsmanna!
- kjarni máisins!