Morgunblaðið - 06.01.1996, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
BREF TIL BLAÐSIMS
Kirkja í kreppu
Frá Kristjáni J. Gunnarssyni:
STÖKU sinnum fer ég í kirkju. Ekki
af því að ég sé sérstaklega trúaður.
Því miður. Eiginlega öfunda ég þá
sem eru trúaðir og sigrast hafa á
efanum. Og þó. Baráttan við efann
er þjálfunarglíma hugsunarinnar.
Tvískinnungur minn í trúarefnum
stafar af því að okkur Jahve gamla-
testamentisins hefur aldrei komið
nægilega vel saman. Þáð getur svo-
sem verið að þessi einkaguð Israels-
manna hafí verið almáttugur en al-
góður var hann ekki ef marka má
sumt það sem gyðingamir sjálfir hafa
frá honum sagt og hrósvert talið.
Hvers vegna er ég þá að fara í
kirkju? Af því að mér líður vel á helgi-
stund. Sérstaklega þegar ég er í sam-
félagi við hógværan prest og leitandi
söfnuð. Eg hef verið svo lánsamur
að vera alltaf í þannig kirkjusóknum
hingað til og vona að endist héreftir.
Meðan ég var eitthvað að vasast
í menntamálum hafði ég þá bjarg-
föstu sannfæringu að skólinn væri
fyrst og fremst til vegna barnanna,
nemendanna, hagsmunir starfs-
manna skólans eins og kennaranna
yrðu, ef í odda skærist, að víkja og
vera skör neðar.
Sama máli finnst mér gegna um
kirkjuna. Kirkjan er fyrst og fremst
til vegna sóknarbarnanna og ef að
prestur og söfnuður ná ekki saman
er það vegna þess að presturinn hef-
ur ekki lent í réttri sókn eða sóknin
ekki á réttum presti. Þar sem kirkjan
er sjálfstæð og óháð ríkisvaldi eru
slík mistök fljótlega leiðrétt með
sambúðarslitum og báðir aðilar leita
sér nýrrar lausnar og meir við hæfi.
Að vera umboðsmaður guðs á jarð-
ríki krefst mikils og stöðugs lítillæt-
is. Það fengu ýmsir fornir keisarar
og faraóar að reyna sem í fyrstu
voru þjónar guða sinna en enduðu
svo með því að hafa gert sjálfa sig
að guðum. Guði sé lof að slíkt og
þvílíkt getur aldrei hent okkar lúth-
ersku presta. Þaðan af síður organ-
ista. Hinsvegar er það ekkert tiltöku-
mál, og ekki til að falla í stafi af
undrun yfír, þó að t.d. presti og org-
anista falli það illa hvorum við annan
að þeir geti ekki unnið saman. Það
gerist alltaf af og til í mannlegum
samskiptum að fólk á ekki saman
og getur þár af leiðandi ekki unnið
saman, og það að ætla að þvinga
það til að halda samstarfi áfram er
forkastanlegt, og getur aldrei leitt
til annars en að bitna á þeirri stofn-
un og þeim málum sem þjóna skal.
Hafi allar sáttaumleitanir verið
reyndar, e.t.v. gerðar en ekki borið
árangur í bráð né lengd, er ekkert
annað fyrir hendi en að höggva á
hnútinn. Spurningin sem aftur á
móti virðist stundum vefjast fyrir
mönnum er hver höggva skal.
Komi vandamál, sem hér hefur ver-
ið um rætt, upp innan safnaðar í ís-
lensku þjóðkirkjunni, en auðvitað geta
þau komið upp innan hvaða stofnunar
sem er, þá er það ekki dómprófastur-
inn eða kirkjumálaráðherrann, ekki
einu sinni biskupinn sjálfur, sem setj-
ast skal í dómarasætið. Það er aðeins
á valdi eins aðila: safnaðarins.
Aftur á móti eiga kirkjuyfirvöld
að veita söfnuðinum hlutlausar og
málefnalegar upplýsingar þar sem
deiluaðilum gefst færi á að koma
sjónarmiðum sínum á framfæri og
samskiptasaga, sættir og sáttarof
rakin á hlutlægan hátt.
A grundvelli þeirra upplýsinga á
söfnuðurinn síðan í almennri, leyni-
legri kosningu að kjósa um hvort
hann vill láta prestinn fara, organist-
ann fara, eða að báðir fari ef sú af-
staða kynni að koma upp. Og sá dóm-
ur á að standa. Sársaukafull málalok
að vísu fyrir einhveija, en þau einu
sem eru lýðræðisleg og þau einu sem
bjargað geta því sem bjargað verður
til að koma í veg fyrir að söfnuður
og safnaðarstarf leysist upp.
Þó að tilefni þessara skrifa sé
nýlegar og yfirstandandi fréttir af
deilumálum innan Langholtskirkju,
vita allir, jafnvel þeir sem aðeins
fylgjast með kirkjumálum gegnum
almennar fréttir, að þær eru því
miður ekki einsdæmi.
Ef íslenska kirkjan reynist þess
ekki megnug að setja svona deilur
niður á lýðræðislegan hátt, helst eft-
ir fyrirfram ákveðnum reglum og
með sem kyrrlátustum hætti, er óhjá-
kvæmilegt að íslenskir skattborgarar
fari að líta á þjóðkirkju sem tíma-
skekkju.
KRISTJÁN J. GUNNARSSON,
fv. fræðslustjóri.
Um aðför
að mannorði
Frá Önnu Maríu Pálsdóttur:
ÞAÐ blæs ekki byrlega fyrir kristni
í landinu um þessar mundir, og ég,
sem er áhorfandi úr fjarlægð, er
þess fullviss, að yfirvöld eða yfir-
menn kirkjunnar hafa gleymt ein-
hvetju af því, sem Frelsarinn kenndi.
Eða var ekki í boðun Frelsarans að
vera réttlátir meðbræðrum sínum?
Mál það, sem ég er með í huga, er
mál prests og organista í Langholts-
kirkju. Mér þykir það mjög undar-
legt, að hægt sé að ásaka prestinn
fyrir að vilja einhveiju ráða um sín
störf og þjónustu í kirkjuhúsinu, en
ekki láta organista og hans áhang-
endum (kór og konu) eftir öll ráð.
Og að hann þurfi að vera eins og
þægur krakki undir ráðríkri hendi
organista. Ekki efa ég, að þessi kór,
er alls góðs verður, en þegar það er
farið að ganga á þennan veg, að
kjörinn prestur er hafður hornreka
í eigin kirkju, held ég að nær væri
prestum og biskupum að standa við
hlið prests, í stað þess að níða hann
niður. Og mér fannst fjarskalega
sorglegt að lesa greinarkorn síra
Sigurðar Hauks, og ég velti því lengi
fyrir mér, hvar hann væri staddur í
trúarlegum hugleiðingum sínum,
þessi prestur, sem eitt sinn boðaði
orð Guðs. Eg, sem þessar línur skrifa,
átt þess kost að sækja þijár messur
í þremur kirkjum, þar sem þijú
barnabörn mín voru fermd vorið
1994. Þessar messur voru allar hátíð-
legar, sem vera ber. Ein var samt
minnisstæðust vegna þess, að það
sem presturinn talaði til barnanna
var, fannst mér, með þeim ágætum,
a'ð seint gleymist. Þessi messa var í
Langholtskirkju og síra Flóki prest-
urinn. Ég veit, að fjölskyldu og barni
líkaði mjög vel við prestinn. Svo heyr-
ir maður fólk segja sem svo: „Hann,
presturinn, hlýtur að vera ómöguleg-
ur, það segja það allir." En þetta
sama fólk veit ekkert, það þekkir
ekki prestinn, hefur ekki haft við
hann nein samskipti, jafnvel aldrei
sótt til hans guðsþjónustur. En þetta;
að láta áróðurinn, svo ógeðfelldur
sem hann er, ráða, án þess að gera
minnstu tilraun til að meta hlutina,
eða kynnast málavöxtum frá báðum
aðilum, er látið ráða ferðinni. Ég vil
hvetja fólk til að hugsa, áður en það
fer að kasta grjóti, gera sér grein
fyrir hvað það er að gera. Það hefur
aldrei verið neinum til góðs að
gleyma eða nenna ekki að hugsa,
og með því móti kannski eyðileggja
fólk og gera lítið úr sjálfum sér.
ANNA MARÍA PÁLSDÓTTIR,
Hofi, Vopnafirði.
Til að fyrirbyggja
misskilning
Frá Ómari Óskarssyni:
TIL AÐ fyrirbyggja leiðindamisskiln-
ing sem grein mín, „Hverra er himna-
ríki“, er birtist í Bréf til blaðsins sl.
fimmtudag, gæti valdið, þá skal það
tekið fram að umrætt atvik átti sér
ekki stað í Fella- og Hólakirkju, eins
og sumir gætu ætlað vegna heimilis-
fangs míns.
ÓMAR ÓSKARSSON,
Möðrufelli 7, Reykjavík.
LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 1996 49
í Skátabúðinni við Snorrabraut
Okkar flugeldar
bjarga mannslífum'
f-j Hjálparsveit skáta í Reykjavík
LANDSBJORG
Latidssamband bjorgunarsveita
Kvennakór - Kórskóli
Léttsveit - Vox feminae - Senjórítur
Söngstarf kórsins á nýju starfsári hefst nú senn:
Vetrarstarf hefst með námskeiði hjá hinni
þekktu Sibyl Urbancic. Hún verður með
námskeið í Feldenkrais tækni. Einstak-
lingstímar og hóptímar.
• Kvennakórinn
Kórfélagar mæti 10. jan. kl. 20:30. Kórinn
er nú fullskipaður. Stjórnandi er sem fyrr
Margrét J. Pálmadóttir og píanóleikari
Svana Víkingsdóttir.
• Vox Feminae
Hópurinn mun starfa áfram og er einnig
fullskipaður.
• Kórskólinn
verður starfræktur áfram og er ætlaður
konum með litla eða enga reynslu af
söngstarfi. Kennd verður raddbeiting,
tónfræði og samsöngur. Verið velkomnar,
kennsla hefst 15. jan kl. 18:30. Kennari
verður Harpa Harðardóttir.
• Léttsveit Kvennakórs
Reykjavíkur
Þessi glæsilegi sönghópur 80 kvenna
hefur starfað síðan í haust. Nýir meðlimir
velkomnir. Inntökupróf verður laugar-
daginn 13. jan. kl. 11 -13. Hópurinn er
undir stjórn Jóhönnu V. Þórhallsdóttur og
Aðalheiðar Þorsteinsdóttur. Æfingar verða
einu sinni í viku auk raddæfinga. Þær
hefjast þriðjudaginn 9. janúar kl. 20.
• Senjórítukórinn
Nýr sönghópur fyrir síungar eldri konur
var stofnaður s.l. haust undir stjórn Rutar
Magnússon. Æfingar verða á mánu-
dögum kl. 16 og hefjast 15. jan.
Nýjar konur velkomnar.
• Nýi söngskólinn - Hjartans mál
býður upp á einsöngsdeild og
undirbúningsdeild.
Hin velheppnuðu Fimmtudagskvöld
Kvennakórsins verða áfram í vetur. Allir
eru hjartanlega velkomnir. 15. feb. verður
söngkvöld með Sibyl Urbancic. 21. mars
verður "Vorkvöld í Reykjavík" og 25. aprfl
verður "Söngveisla á sumardeginum
fyrsta" með Diddú. Þessi fimmtudags-
kvöld verða auglýst síðar.
Allar æfingar verða í húsnæði Kvennakórs
Reykjavíkur að Ægisgötu 7.
Innritun og frekari upplýsingar eru veittar í síma 562 6460
dagana 8. - 12. jan. kl. 10 - 12 og 18 - 20.
KVENNAKÓR REYKJAVÍKUR