Morgunblaðið - 26.01.1996, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær eiginmaður minn,
FRYJOLF NÍLSSEN,
Sæbóli,
Eyrarbakka,
lést miðvikudaginn 24. janúar.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Eydís Vilhjálmsdóttir.
t
Eiginmaður minn og sonur, faðir okkar og afi,
RAFN SIGURVINSSON
loftsiglingafræðingur,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð.
Sólveig Sveinsdóttir, Jörfna Jónsdóttir,
Ólöf Rafnsdóttir, Sveinn Rafnsson, Björg Rafnsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
DAGMAR STRAUMBERG
KARLSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
f Goðheimum 26,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir
17. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey
samkvæmt ósk hinnar látnu.
Guðný Straumberg, Björn Þórhallsson,
Nfels Viðar Hjaltason, Lene Hjaltason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BERGSTEINN KRISTJÓNSSON
frá Laugarvatni,
andaðist þann 20. janúar.
Útför hans fer fram frá Selfosskirkju
laugardaginn 27. janúar kl. 13.30.
Jarðsett verður að Laugarvatni.
Sigrún Guðmundsdóttir,
Sigrfður Bergsteinsdóttir, Björn Jakobsson,
Hörður Bergsteinsson, Elín Bachman Haraldsdóttir,
Kristfn Bergsteinsdóttir,
Áslaug Bergsteinsdóttir,
Ari Bergsteinsson, Sigrún Skúladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Við þökkum innilega sýndan hlýhug og
vináttu við andlát, minningarathöfn og
útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
ÞORVALDAR JÓNSSONAR.
Oddný A. Jónsdóttir,
Jóhanna Á. Þorvaldsdóttir, Vilmundur Víöir Sigurðsson,
Guðný B. Þorvaldsdóttir, Sigurður Þorgeirsson,
Jóna Kristín Þorvaldsdóttir, Ómar Ásgeirsson,
Kristján Þorvaldsson, Helga Jóna Óðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdafööur, afa og langafa,
GUÐJÓNS G. TORFASONAR
fró Vestri-Tungu,
Vestur-Landeyjum.
Júlfa G. Jónsdóttir,
Guðrún Stefanía Guðjónsdóttir, Garðar Arnkelsson,
Árni Ólafur Guðjónsson,
Sigrún Erla Guöjónsdóttir, Jón Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
UNA
JÓHANNESDÓTTIR
+ Una Jóhannes-
dóttir fæddist á
Slitvindastöðum,
Staðarsveit, Snæ-
fellsnesi, 12.
september 1908.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 21.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Vilborg Kjart,-
ansdóttir og Jó-
hannes Guðmunds-
son, bændur á Slit-
vindastöðum. Mað-
ur Unu var Guðjón
Pétursson, bóndi,
Gaul, Staðarsveit, f. 6.5. 1894,
d. 7.8. 1968. Una og Guðjón
eignuðust 13 börn. Þau eru:
Jón, f. 10.7. 1926, maki Sigrún
Nielsdóttir. Þorbjörg, f. 27.5.
1927, d. á unga aldri. Pétur
Ingiberg, f. 25.5. 1928, maki
Sigrún Clausen. Jóhannes
Matthías, f. 14.7. 1929, maki
Ásgerður Halldórsdóttir. Jó-
hann Kjartan, f. 30.11. 1930,
maki Hrefna Björnsdóttir. Vil-
hjálmur Marius, f. 4.3. 1932,
d. 26.12. 1991, maki Halldóra
Lárusdóttir.
Sveinn, f. 8.10.
1933, maki Ragn-
heiður Þorsteins-
dóttir. Gunnar
Hildiberg, f. 11.10.
1934, maki Ingi-
björg Ágústsdótt-
ir. Olína Anná, f.
8.4. 1937, maki
Erling Jóhannes-
son. Guðmundur
Björn, f. 23.9.
1938. Magnús Sig-
urjón, f. 1.10.1940,
maki var Anna
Bjarnadóttir. Soff-
ía Hulda, f. 18.3. 1942, maki
Kjartan Eggertsson. Vilborg
Inga. f. 1.5. 1950, maki Finn-
bogi Þórarinsson. Afkomend-
ur Unu eru 163 á lífi. Una og
Guðjón fluttust að Gaul 1934
og bjuggu þar til hann lést en
eftir það bjó Una með Guð-
mundi syni sínum, þar til þau
brugðu búi 1985 og fluttu á
Akranes.
Útför Unu fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
MEÐ UNU er fallin frá ein af hin-
um hljóðlátu hversdagshetjum. Líf
hennar var ekki alltaf dans á rós-
um. Snemma missti hún föður sinn.
Hún átti 11 systkini, sex þeirra
dóu í blóma lífsins. Nú eru aðeins
eftir tveir bræður af þeim stóra
hópi.
Ung, nýtrúlofuð Pétri syni henn-
ar, kom ég á björtum sólskinsdegi
í fyrsta sinn á Gaul. Eg var nú
hálfkvíðin að vera að fara að hitta
tilvonandi tengdaforeldra í fyrsta
sinn. Við skildum bílinn eftir í tún-
fætinum og gengum upp túnið í
átt til bæjar. Þá komu þau út, hún
og Guðjón, og biðu okkar undir
húsveggnum. Mér fannst þetta svo
falleg sjón, að mér hvarf allur
kvíði. Þannig tóku þau ævinlega á
móti sínu fólki. Og síðar, þegar
Guðjón var fallinn frá, hélt hún
þessum fallega sið áfram. Á þess-
um árum var mjög vont að fá
sokka. Ég var í sokkum, sem ég
var búin að gera svolítið við. Áður
en ég fór kallaði hún á mig inn í
stofu og rétti mér sokka, sagði að
sig langaði að gefa mér þá. Ég
veit hún getur ekki hafa átt mikið
af sokkum. En þannig var hún
höfðingi í lund, þó hún hefði ekki
mikið handa á milli var hún veit-
andi. Með elju og dugnaði komu
þau Guðjón upp sínum stóra barna-
hópi.
Guðjón átti trillu og sá sínu
heimili fyrir fiski, saltaði og herti.
Aldrei finnst mér ég hafa fengið
jafn góðan saltfisk eins og hann
verkaði. Sem dæmi um það er lítil
saga. Eitt barnabarn hans spurði
hvar hann veiddi fiskinn. „Hérna
í Krossasjónum,“ svaraði hann. Þá
sagði barnið: „Besti fiskur í heimi
er saltfiskurinn úr Krossasjónum."
INGA OLOFINGI-
MUNDARDÓTTIR
+ Inga Ólöf Ingimundardótt-
ir fæddist á Akureyri 31.
október 1950. Hún lést í Borg-
arspítalanum 12. janúar síðast-
liðinn og fór útför hennar fram
frá Digraneskirkju 19. janúar.
Kveðja frá bekkjarsystrum
í dag kveðjum við skólasystur
okkar, Ingu Olöfu. Við kynntumst
henni haustið 1963 þegar við hóf-
um nám við Kvennaskólann í
Reykjavík. Hún var í fasi sínu ró-
Ieg en undir niðri kraumaði mikil
glettni. Eftir að skóla lauk 1967
lágu leiðir okkar í ýmsar áttir og
var langt á milli þess sem við hitt-
umst. Núna undanfarin ár kynnt-
umst við betur þegar við fórum
að hittast reglulega. Okkur var
fljótt ljóst að Inga Ólöf átti við
mikil veikindi að stríða en þrátt
fyrir það lét hún sig yfirleitt ekki
vanta, var ávallt létt og sá alltaf
ljósu hliðar lífsins.
Yfir henni var andleg reisn og
var auðheyrt að hún var vel lesin.
Hún hafði ákveðnar skoðanir og
var skemmtileg í viðræðum þar
sem gáfur hennar og glettni nutu
sín vel. Við sendum dóttur hennar,
Önnu Jónu, og ástvinum öðrum
okkar inrlilegustu samúðarkveðjur
og biðjum Guð að styrkja þau.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast hennar Ingu Ólafar.
Ég kynntist henni fyrir rúmum
tveimur árum þegar ég kom til
hennar í fyrsta sinn ásamt Sævari
manninun mínum. Það vakti undr-
un mína hve lífsglöð og jákvæð
hún var þrátt fyrir sinn erfiða sjúk-
dóm. Inga var einstök kona og er
ég þakklát fyrir að hafa kynnst
henni. Það er fullvíst að skoðanir
hennar og lífsviðhorf geta kennt
manni mikið um hvað það er sem
virkilega skiptir máli og hvers
maður er megnugur ef jákvæðni
og lífsgleði fá að stýra hugsunar-
hættinum.
Elsku Anna Jóna, ég votta þér
og öðrum aðstandendum mína
dýpstu samúð. Missir þinn er mik-
ill, en minningin um einstaka konu
lifír,
Sigurbjörg
Vilmundardóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vcl frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar tii
biaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubi! og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Una var lítil og nett kona en
enga konu hefi ég þekkt jafn dug-
lega og hana. Á sinn hljóðláta
hátt sinnti hún búi og börnum.
Hún virtist aldrei hreyfast en allt
í einu var komið hraukað bort af
mat, brauði og kökum. Enginn var
nú hrærivélin og má nærri geta
að tekið hafi í handleggina að baka
fyrir þetta stóra heimili. Og fram
á síðasta dag, orðin 87 ára, bakaði
hún sitt kaffibrauð og bar á borð
eins og veisla væri hvern dag. Hún
hafði lengi ekki rennandi vatn og
þurfti að dæla hveijum dropa inn
í húsið. Tauið sitt fór hún með út
í tjöm til að skola það og má nú
nærri geta að það hafi nú ekki
verið notalegt að standa úti við
að skola tauið. En hvít og falleg
voru rúmfötin hennar. Hún var
einstaklega laghent kona. Saumaði
á sína handsnúnu vél fyrir sitt
heimili, meira að segja bijósthald-
ara. Eftir að Una flutti á Akranes
hægðist um hjá henni. Hún bjó
með Guðmundi syni sínum og bjó
þeim fallegt og hlýlegt heimili.
Henni fannst nú ekki mikið hjá sér
að gera með vélar til alls eins og
hún orðaði það.
Una var hlédræg og prúð kona
en grunnt í glettnina og var hún
oft mjög hnittin í svörum. Hún bar
sig einstaklega vel og haft var á
orði hvað hún var fín og falleg í
íslenska búningnum. Una flíkaði
aldrei sínum tilfinningum og sum-
um fannst hún til baka en þegar
á reyndi kom hennar stóra hjarta
í ljós. Það reyndum við, þegar son-
ur okkar Péturs slasaðist. Það voru
hlý orð í því bréfi sem við fengum.
Og nú hin síðustu ár eftir að leiðir
okkar Péturs skildu var hún mér
einstaklega góð og sagðist vera
mín tengdamamma áfram. Ég
gæti haldið lengi áfram að rifja
upp okkar kynni, sem nú hafa stað-
ið í 47 ár en mál er að linni.
Kæra tengdamamma.
Ég þakka þér fyrir hvað þú varst
mér góð, fyrir að þú mundir alltaf
eftir afmælinu mínu og gladdir
með blómum. Eftir er minningin
um þig, sem eitt af því góða, sem
hefir hent mig í lífinu.
Sigrún Clausen.
í dag er til grafar borin frá
Akraneskirkju amma okkar, Una
Jóhannesdóttir frá Gaul í Staðar-
sveit.
Amma á Gaul, eins og við systk-
inin kölluðum hana alltaf, hefði
orðið 88 ára í september. Hún var
hress eftir aldri og hugsaði um
heimili fyrir Guðmund son sinn til
dauðadags.
Afi á Gaul dó 1968 en amma
bjó þar áfram til ársins 1985 ásamt
Guðmundi, en þá fluttu þau á
Akranes.
Okkur systkinunum þótti ávallt
gott að koma til ömmu og afa á
Gaul. Þau voru kát og hress og
þótti gaman að fá heimsóknir og
alltaf var hlaðið borð veitinga fyrir
gesti sama hvaða dagur var. Jóla-
boðin sem þau héldu voru fastur
liður og er minningin um þau eink-
ar góð. Þá komu saman börn þeirra
og barnabörn fyrir vestan og nutu
veitinga og spiluðu og áttu góða
kvöldstund. Oft biðum við eftir því
með eftirvæntingu að amma
hringdi til að bjóða okkur.
Þegar við systkinin urðum eldri
og fórum að fara í burtu úr sveit-
inni til vinnu eða í skóla, þá var
fastur siður að fara suður að Gaul
til að kveðja ömmu og þegar við
komum heim í frí fórum við til að
heilsa upp á hana. Frá þessum
heimsóknum eigum við margar
góðar minningar um hlýjar mót-
tökur og notalegar stundir.
Eftir að amma flutti á Akranes
fækkaði heimsóknum til hennar,
en þó reyndum við að hitta hana
eins oft og tök voru á. Við systkin-
in þökkum ömmu góð kynni og
vonum að henni líði nú vel hjá
afa. Guð geymi ykkur.
Lára, Una, Ingunn, Anna,
Halldór, Ingibjörg, Sigurður
og Guðjón frá Furubrekku.