Morgunblaðið - 03.02.1996, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 3. FEBRÚAR 1996 33
MINNINGAR
+ Ester Skúladótt-
ir fæddist á
Reykjum í Hrútafirði
hinn 23. ágúst 1911.
Hún lést á Hrafnistu
í Reykjavík 19. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Skúli Einarsson
bóndi og úrsmiður,
Reylq'um, og kona
hans, Steinunn Söe-
beck frá Reykjafirði
á Ströndum. Faðir
Esterar og tvö eldri
systkini hennar lét-
ust þegar hún var komung og
flutti hún með móður sinni til
Reylgavíkur árið 1925.
Hinn 11. mars 1944 giftist
Ester Guðmundi Guðmundssyni
stýrimanni, f. 20. nóvember
1898 í Ófeigsfirði á Ströndum,
og eignuðust þau eina dóttur,
Steinunni Öldu, f. 6. apríl 1945,
gift Asbirai Val Sigurgeirssyni,
f. 22. febrúar 1943 og eiga þau
tvö böra, Guðmund
og Ester.
Ester Skúladóttir
stundaði barnaskóla-
nám í Dalasýslu og
síðar nám við
Kvennaskólann í
Reykjavík og vann
síðan við verslunar-
störf þar til hún gift-
ist. Eftir það vann
hún ekki utan heim-
ilis.
Ester Skúladóttir
og Guðmundur Guð-
mundsson bjuggu á
Hringbraut 111 og síðan á
Hagamel 41 i Reykjavík.
Guðmundur Guðmundsson
lést 25. febrúar 1982 og bjó þá
Ester áfram á Hagamel til 13.
nóvember 1994, en eftir það
dvaldi hún á Landspítalanum,
Hátúni 12B og Hrafnistu i
Reykjavík.
Utför Esterar Skúladóttur fór
fram í kyrrþey.
LANGRI og fagurri ævi er lokið.
Andstreymi lífsins mætti Ester
mjög ungri, því að tveggja ára
gömul missti hún föður sinn og
tvö eldri systkin. Móðir hennar
hætti þá búskap á jörðinni Reykj-
um í Hrútafirði og réð sig til starfa
á ýmsum bæjum. Ester litla, sem
komið hafði verið fyrir nokkru
áður í fóstur á Þóroddsstöðum í
Hrútafirði, fór þá til móður sinnar
og skildu þær aldrei hvor við aðra
upp frá því. Dvöldu þær fyrst í
Hrútafirði, síðar í Reykjafirði á
Ströndum og loks vestur í Dölum.
Þaðan fluttust þær til Reykjavíkur
þegar Ester var 14 ára og bjuggu
þar alla tíð síðan.
Ester var afar hrifnæm kona
og hafði mikinn áhuga á ljóða-
lestri. Hafði hún yndi af að ráða
í torskildar merkingar ljóða og
njóta fegurðarinnar í ljóðrænni
framsetningu þeirra.
Ég undirritaður kynntist Ester
árið 1967, er ég gekk að eiga
Steinunni Öldu, dóttur hennar,
hinn 16. desember 1967. Bjuggum
við hjónin á heimili hennar um
hríð, og kynntist ég þá einstæðri
ástúð og umhyggju hennar í okkar
garð. Eftir það vorum við ætíð
aufúsugestir á Hagamel 41 og
okkur tekið þar opnum örmum.
Dóttir hennar og barnabörn senda
móður sinni og ömmu hjartans
kveðjur með kæru þakklæti fyrir
allt sem hún var þeim og gerði
fyrir þau.
Hin síðari ár dvaldi Ester í íbúð
sinni á Hagamel 41, auk þess sem
hún fór í Múlabæ eins oft og hún
gat, þar til í nóvember 1994, en
eftir það þurfti hún að vera lang-
dvölum á sjúkrastofnunum til
dauðadags. Eru starfsfólki Land-
spítalans í Hátúni 12B svo og
starfsliði Hrafnistu í Reykjavík,
sem annaðist hana, hér með færð-
ar sérstakar þakkir fyrir framúr-
skarandi vel unnin störf við hjúkr-
un hennar á síðustu mánuðum.
Dag skal að kveldi lofa, og
tengdamóðir mín, Ester Skúla-
dóttir, hefur svo sannarlega
ástæðu til að líta yfir farinn veg
með stoltum huga og þakklát for-
sjóninni fyrir gæfurík ævispor.
Handan hulunnar miklu taka þau
á móti henni, sem unna henni
heitast.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú.
Þó ævin sem elding þijóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo 'ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
- Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur - síðar.
(Jóh. úr Kötlum.)
Far þú í friði, blessuð sé minning
Esterar Skúl adóttur.
Ásbjörn Sigurgeirsson.
Ó, hvar ert þú, ljós, sem að lifðir í gær?
Þú lifír vist enn, þó að bærist þú fjær,
því birtan þín hverfur ei bjarta frá mjer,
nje blíðan og varminn sem streymdi frá þjer.
En fyrst að þú hlauzt samt að fara á burt
í fjarlæga geiminn - jeg veit ekki hvurt -
þá þreyi jeg vongóð; jeg veit að senn dvín
min vegferðin hjema, svo kem jeg til þín.
Og svo þegar líð jeg um ljósanna geim
og ljósálfa miljónir benda mjer heim,
mín heitasta þrá verður fund þinn að fá,
það fegursta og trúasta er minningin á.
(Undína.)
Ég kveð þig að sinni, elsku amma
mín. Hjartans þakkir fyrir allt.
Þín Ester.
ESTER
SKÚLADÓTTIR
SIGRÍÐUR
HALLDÓRSDÓTTIR
+ Sigríður Hall-
dórsdóttir fædd-
ist á Kollsá í Hrúta-
firði 4. ágúst 1905.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Hvamms-
tanga 23. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Halldór
Jónsson, hreppstjóri,
oddviti og bóndi á
Kjörseyri, d. 1948 og
kona hans Jófríður
Gróa Brandsdóttir,
d. 1915. Sigríður átti
þrjú systkini sem öll
eru Iátin. Þau voru
Georg Jón, Pétur og
Rannveig. Eftir dauða konu
sinnar fluttist Halldór að Kjörs-
eyri og bjó þar allt til dauða-
dags. Sigríður hefur búið á
Kjörseyrrfrá árinu 1916 er hún
fluttist þangað ásamt föður sín-
um og systkinum. Eftir dauða
móður hennar tók
föðursystir hennar
við búsforráðum og
gegndi þeim til ævi-
loka.
Sigríður gekk í
kvennaskóla á Stað-
arfelli í Dölum, en
hélt búskap á Kjörs-
eyri ásamt Pétri
bróður sínum eftir
dauða föður þeirra
til ársins 1968. Þá
brá hún búi en bjó
þó áfram á jörð
sinni. Hún var virk-
ur félagi í Kvenfé-
laginu Iðunni. Síð-
ustu árin dvaldi hún á Elli- og
hjúkrunarheimilinu á Hvamms-
tanga. Hún var ógift og barn-
laus.
Útför Sigríðar fer fram frá
Prestbakkakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
SIGGA á Kjörseyri, eða Sigga „úti
í Húsi“ eins og við kölluðum hana
alltaf, á stóran sess í æskuminning-
I um okkar. Sem börn og unglingar
( var hún hluti af okkar daglega lífi.
, Við vorum heimagangar úti í húsi
' hjá henni og systrunum Jónu og
Höllu sem þar bjuggu með henni en
eru látnar fyrir nokkru. Við fórum
bara út í hús þegar okkur sýndist,
eitt, fleiri eða bara öll. Alltaf var
okkur vel tekið og ávallt var tími til
að sinna okkur. Okkur voru sagðar
sögur, kennt að spila, pijóna eða
hekla.
I Alltaf var Sigga boðin og búin að
( líta eftir okkur er pabbi og mamma
brugðu sér af bæ, ekki hefur það
’ nú alltaf verið auðvelt, ónei, því pott-
ormamir voru hveijum öðrum uppá-
tækjasamari en hún tók því með sinni
stökustu ró og alltaf var sama við-
kvæðið þegar pabbi og mamma komu
heim; „Þau voru svo góð.“
Kartöflugarðurinn niðri á Tanga
var eitt af því sém henni var afar
hugleikið og var það fastur liður hjá
( okkur systkinunum þegar við höfðum
| aldur til, að fara og taka upp kartöfl-
ur og rófur með henni. Óll vinnu-
( brögð við það voru bundin föstum
skorðum og nauðsynlegt að fylgja
þeim til hins ýtrasta. Alltaf fengum
við kakóið góða þegar dagsverki lauk
og fulla fötu af uppskerunni til að
taka með okkur heim.
Niðri á Tanga hlúði Sigga líka vel
að æðarkollunum sem þar verptu og
má segja að eftir að hún hætti þar
( dúntekju þá hafi æðarvarp þar
minnkað ár frá ári.
Sigga var ansi seig og dugleg, hún
( vann í sláturhúsinu á hveiju hausti,
langt fram eftir aldri og rogaðist þar
j
með þungar fötur, án þess að kvarta
eða kveina.
Á hveijum degi kom hún labbandi
yfir hólinn til okkar annaðhvort að
sækja póstinn sinn eða mjólkina elleg-
ar bara að líta inn. í lengri tíma fór
hún árlega til Reykjavíkur yfir hávet-
urinn og kom aftur þegar voraði.
Fannst okkur þá tómlegt þegar hún
fór og langt þangað til við sæjum
hana aftur.
Ó, já, þær voru æði margar stund-
imar sem við áttum með henni og
nú þegar við erum flest orðin fullorð-
in er okkur það vel ljóst að líf Siggu
var enginn dans á rósum, en hennar
hugsanir, langanir og drauma þekkj-
um við ekki, hún bar ekki tilfinningar
sínar á torg.
Elsku Sigga við þökkum þann tíma
og þær skemmtilegu stundir er við
áttum með þér. Megi góður Guð
geyma þig, minningamar geymast í
huga okkar.
Ó, dauði, taktu vel þeim vini mínum,
sem vitjað hefur þreyttur á þinn fund.
Oft bar hann þrá til þín í huga sínum
og þú gafst honum traust á banastund.
Nú leggur hann það allt, sem var hans auður,
sitt æviböl, sitt hjarta að fótum þér.
Er slíkt ei nóg? Sá einn er ekki snauður,
sem einskis hér á jörðu væntir sér.
Ei spyr ég neins, hver urðu ykkar kynni,
er önd hans, dauði, viðjar sínar braut,
og þú veizt einn, hvað sál hans hinzta sinni
þann sigur dýru verði gjalda hiaut.
En bregztu þá ei þeim, er göngumóður
og þjáðri sál til fundar við þig býst.
Ó, dauði, vertu vini mínum góður
og vek hann ekki framar en þér lízt.
(Tómas Guðm.)
Systkinin Kjörseyri.
GUÐRUN
SVEINSDÓTTIR
+ Petrína Guð-
rún Sveinsdótt-
ir fæddist á Hjalla-
bakka í Húnavatns-
sýslu 27. desember
1909. Hún lést á
öldrunardeild
Landakotsspítala
22. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Lilja
Lárusdóttir og
Sveinn Benjamíns-
son. Systkini henn-
ar voru átta að tölu
og var hún næ-
stelst. Hin voru, í
aldursröð: Gunnlaugur, Sigurð-
ur Ingi, Lárus Finnbogi, Gunn-
björn, Ingibjörg, Sigurlaug,
Jónas og Júdith. Eftir lifa Ingi-
björg og Sigurlaug.
Sambýlismaður Guðrúnar
var Kristján Guðbrandsson, f.
24. apríl 1902, d. 29. júní 1943.
Börn þeirra eru Gunnlaug
Heiðdal, f. 5. október 1936,
Ingimar Worm, f. 10.
júní 1939, d. 18. ág-
úst 1989, og Lilja
Þuríður, f. 31. júlí
1943. Árið 1933 eign-
aðist Guðrún Fjólu
Heiðdal Hafsteins-
dóttur, d. 23. mars
1969. Baraabömin
eru átta talsins,
barnabaraabörain
16 og eitt barna-
baimabarnabarn.
Árið 1947 fór Guð-
rún ráðskona að
Miðsitju í Blönduhlíð
í Skagafirði, til
Björns Pálssonar, f. 3. ágúst
1906, og hafði bömin sín með
sér. Árið 1974 fluttist hún til
Reykjavíkur, til dóttur sinnar
Lilju, og var hjá henni til 1. júlí
1994, en þá fór hún á hjúkrunar-
heimili aldraðra í Hafnarbúð-
um. Þaðan fór hún á Landakot.
Útför Guðrúnar fór fram í
kyrrþey.
Elskulega mamma min,
má ég örstutt ljóð þér færa,
lítt þótt mýki meinin þín,
mæðraprýðin góða, kæra.
Meiri sól og sældarkjör
sjálf þú öðrum létir valin
heldur en þinni fylgdu fór
fram í gegnum kalda dalinn.
Nyrðra, út við ægi blá,
æskudagar skjótir liðu.
Ei skal herma hörmum frá.
Harma nokkra flestir biðu.
Afskipt naumast þú varst þess,
þó var jafnan sálin hreina
trúarglöð, og hugur hress
huggun öðrum til að beina.
(Hannes Hafstein)
Kæra tengdamóðir. Ég vil þakka
þér fyrir þessi 12 ár sem við áttum
samleið. Það var alltaf gott að koma
til þín og fá kaffisopa, því alltaf
var heitt á könnunni, og góðgæti á
borðum. Það var gaman að geta
farið í Kolaportið um helgar þegar
þú varst komin í Hafnarbúðir og
það var brunað að hákarlinum og
fengið smakk. Það var þitt uppá-
hald.
Mikil var gleðin í sumar þegar
Kiddi og Stína komu með þig á
Laugarvatn. Þér fannst svo gaman
að komast út í náttúruna.
Líf þitt var ekki dans á rósum,
tvö börn tekin frá þér í blóma lífs-
ins, en þú hélst þinni glöðu lund,
og það var stutt í hláturinn.
Þín mesta gleði var þegar þú
eignaðist vininn okkar, kisuna
Brand, og það var mikill söknuður
þegar hann dó. Dóttir þín, Lilja,
umvafði þig og sagði alltaf: Barnið
mitt hún mamma.
Þetta átti ekki að vera nein lang-
loka. Það væri ekki í þínum anda.
Löngum starfsdögum er lokið og
það eru margir sem þakka þér,
Guðrún mín, fyrir allt.
Góður guð þig leiði á nýrri veg-
ferð. Blessuð sé minning þín.
Þinn tengdasonur,
Dagbjartur Jóhannsson.
Hjartans móðir, minningar vaka
mér í hug þá litið er til baka.
Þú ert dáin, þrekið mikla bilað,
þínu góða dagsverki er skilað.
Með Guð í hjarta gekkstu þínar slóðir,
göfuglynda hjartans elsku móðir.
Nú sefur þú í sælum draumafriði
og sólin bjarta hnigin er að viði.
(Ók. höf.)
Elsku amma mín.
Ég vil þakka þér allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Það var alltaf gaman að heim-
sækja þig norður í sveitina á sumr-
in. Þar átti ég minn heim og hafði
alltaf nóg fyrir stafni. Amma hafði
gaman af að pijóna og þau voru
ekki fá sokkapörin og vettlingarn-
ir, sem hún pijónaði á mig. Einnig
hafði hún gaman af bókum og
átti margar skemmtilegar bækur.
Þegar hún flutti til Reykjavíkur
bjó hún hjá foreldrum mínum, og
sat ég oft hjá henni við lestur á
mörgum bókum hennar.
Elsku amma, þín er sárt saknað
af lítilli níu ára telpu sem langar
að kveðja langömmu sína með
þessum ljóðlinum:
Aldrei brást þér orka og þor
önn við lífsins bundin,
er við fjölmörg ævispor
ávallt hress var lundin.
Þinn andi svífur víða vega,
vorsól skín af öldungs brá,
sigrar lífíð laus við trega,
ljóssins vita stefnir á.
(Rapar S. Helgason.)
Hafðu þökk fyrir allt. Guð blessi
þig-
Guðrún Valbjörk, Fjóla
Heiðdal og Jón Hákon.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld i úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega Itnulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sln en ekki stuttnefni undir greinunum.