Morgunblaðið - 03.02.1996, Blaðsíða 38
38 LAUGARDAGUR 3. FEBRÚAR 1996
MIIMNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Guðrún Sigur-
björg Sigurð-
ardóttir frá Bónda-
stöðum, Seyðisfirði,
síðast Smáratúni 13,
Selfossi, fæddist 3.
maí 1920 i Miðhúsa-
seli, Fellum á Fljóts-
dalshéraði. Hún lést
á Sjúkrahúsi Suður-
lands 29. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
Guðrúnar voru Sig-
þrúður Gísladóttir
og Sigurður Jó-
hannsson. Guðrún
átti fjögur systkini,
Gísla Frímann, látinn 1974, Sig-
ríði Valborgu, Eirík, látinn
1992, og Oddrúnu, búsett í Dan-
mörku. Eiginmaður Guðrúnar
var Þórður Valgeir Hannesson
frá Bakka í Ölfusi, hann lést I
sjóslysi 7. febrúar 1946. Guðrún
og Þórður Valgeir áttu tvö
börn, Reyni Valgeirsson, f. 12.6.
1943, og Þóru Valdísi, f. 12.1.
1946. Guðrún eignaðist einn son
síðar, Örn Jónsson, f. 11.5.1952,
maki Sigríður Gísladóttir.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
ELSKU amma, þú hefur fengið
hvíldina.
Minningarnar um þig munum við
geyma í hjarta okkar, því þú varst
okkur svo kær.
En nú þegar við kveðjum þig er
efst í huga þakklæti fyrir það góða
veganesti sem þú gafst okkur án
þess að vita af því beint.
Við söknum þín sárt en gleðjumst
þó fyrir þína hönd yfir því að þú
þurftir ekki að þjást úr því sem
komið var varðandi veikindi þín sem
+ Elín Ólöf Þórarinsdóttir
fæddist 13. júní 1904 á Látr-
um í Mjóafirði. Hún lést 27. jan-
úar síðastliðinn á ísafirði. For-
eldrar Elínar voru Þórarinn
Einar Einarsson, f. 25. nóv. 1876
í Gjörfudal, d. 8. apríl 1968, og
kona hans Guðrún Asgeirsdótt-
ir, f. 11. des. 1879 á Látrum,
d. 8. maí 1961. Þórarinn og
Guðrún giftust 17. okt. 1903 og
bjuggu nokkur ár á Látrum en
skildu. Elín var elst þeirra
barna, en hin voru: Jóhannes,
lengi bóndi á Skarði í Skötu-
firði, f. 26. nóv. 1906, Ásgeir,
vinnumaður á Keldu, f. 26. nóv.
1908, d. 8. júlí 1988, Kristjana
Halldóra, f. 27. okt. 1911, d. 9.
ágúst 1994, verkakona í Reykja-
vík og Guðrún, f. 29. júni 1916,
húsfreyja í Reykjavík. Faðir
Þórarins var Einar Kristján
Torfason, f. 9. okt. 1836 í Svefn-
eyjum, vinnumaður í Svansvík
1870, átti Ólöfu dóttur Þórarins
Hannessonar, bónda þar og víð-
ar í Vatnsfjarðarsveit og Krist-
ínar Friðriksdóttur, bónda á
Látrum, Halldórssonar. Þau
Ólöf voru húsfólk í Gjörfudal,
síðan á Látrum og á Kleifum í
Skötufirði. Foreldrar Einars
Kristjáns voru húsfólk, lengst í
HvallátrUm, þau Torfi Brands-
son, f. 3. des. 1796 í Stagley og
kona hans Guðrún Einarsdóttir,
f. 25. okt. 1815 í Hvallátrum.
Erfidrykkjur
Kiwanishúsið,
Engjateigi 11
s. 5884460
hafa verið að taka þig
til sín smátt og smátt
án þess að nokkur tæki
eftir því og þú kvartað-
ir aldrei.
En þar sem þú
kvaddir svo snöggt
vorum við ennþá að
meðtaka veikindin þín
því þú varst alltaf svo
hraust og sterk.
Undanfama daga
höfum við verið að ylja
okkur við góðar minn-
ingar um þig og hversu
vel þér leið ef þú fékkst
að vera heima því i
ferðalög lagðir þú aldrei í og mann-
fagnaðir vom ekki að þínu skapi.
Þú sagðir alltaf að innan um marg-
menni yrðir þú fyrst einmana en í
fámenni liði þér vel. Helst ef verið
væri inni í eldhúsi í Smáratúninu.
Amma var góð saumakona og
saumaði marga flíkina á okkur
systkinin og annað sem vantaði. Og
gott lesefni var henni ömmu mikið
góður fengur. Gestrisni var henni í
blóð borin og nísku átti hún ekki
til hvorki á mat né peninga. Alltaf
þurfti hún að vera að gefa öllum
eitthvað og ef það var ekki áþreifan-
legt þá mikla hlýju og kærleik bæði
mönnum og dýrum. Ekki þýddi að
ætla að kíkja rétt inn til hennar
ömmu því fyrr en varði voru klukku-
stundimar farnar að líða því hún
hafði alltaf eitthvað að spjalla um
og kom því margoft upp tilvitnun
að austan, en Austurlandi unni hún
ofur heitt.
Mikið dálæti hafði hún á
langömmudrengjunum tveimur og
komu þeir ófáar ferðimar til
langömmu sinnar og gáfu kisu að
borða og fengu sjálf.r líka í gogginn
um leið.
Torfi varð heilsulaus á miðjum
aldri en Guðrún kona hans vann
fyrir sex börnum þeirra af
dæmafárri orku, reri vanfær á
vertíð úr Dritvík og féll aldrei
verk úr hendi. Móðir Elínar,
sem hér er minnst, Guðrún Ás-
geirsdóttir, var dóttir Ásgeirs
Krisljánssonar, bónda á Látr-
um, f. 1. des. 1828 á Látrum,
d. 9. júní 1907 og bústýru hans,
Guðrúnar Elíasdóttur frá Hesti.
Foreldrar Ásgeirs bónda á Látr-
um voru Kristján Þórarinsson
bóndi á Hálshúsum og svo Látr-
um, f. 3. júní 1798, d. 21. nóv.
1858 og kona hans Anna Ás-
geirsdóttir frá Rauðamýri. For-
eldrar Kristjáns voru Þórarinn
bóndi á Látrum, Halldórsson
bónda á Látrum Eiríkssonar en
kona Þórarins var Þórdís Sig-
urðardóttir bónda í Ögri Ólafs-
sonar bónda á Eyri i Seyðis-
firði, Jónssonar. Anna, kona
Krisljáns Þórarinssonar, var
dóttir Ásgeirs bónda á Rauða-
mýri, Þorsteinssonar bónda á
Laugalandi, Pálssonar en kona
Ásgeirs var Guðrún Þorsteins-
dóttir prests á Stað í Súganda-
firði Þórðarsonar.
Elín var ógift, barniaus og
annarra hjú alla ævi.
Útför Elínar verður gerð frá
Vatnsfjarðarkirkju við Isafjarð-
ardjúp og hefst athöfnin klukk-
an 14.
Þegar nóttin kemur
taktu henni fegins hugar.
Hún mun loka hurðinni
að baki deginum
og lyfta byrði hans
af herðum þínum.
Elsku amma, þó við værum ekki
tilbúin og hefðum sjálfsagt aldrei
orðið það þá varst þú sjálf orðin
tilbúin og reyndir hvað þú gast til
þess að undirbúa okkur hin.
En nú er komið að kveðjustund
og kveðjum við þig með kökk í hálsi
og tár í augum og við erum sann-
færð um að við munum hittast aftur
einhvers annars staðar.
Minningin um mjög góða
mömmu, ömmu og langömmu mun
lifa meðal okkar.
Blessuð sé minning þín.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sigfinnur, Hildur, Guðrún,
Jónas, Hannes, Soffía og
fjölskyldur þeirra.
Elsku langamma, þar sem þú
kvaddir svo snöggt og við getum
ekki fylgt þér til hinstu hvílu hugs-
um við því meira til þín. Við geym-
um vel minninguna um þig.
Elsku ömmu, Reyni, Erni og fjöl-
skyldum þeirra ásamt öðrum að-
standendum sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Guð gefi ykkur styrk á þessari
stund.
Ég vil ganga til náða nú,
nú bið ég, Guð, mig geymir þú.
Vertu hér minni hvílu hjá,
hjá mér vak þú og að mér gá.
Veittu mér, drottinn, værð og ró.
Vek mig í réttan tíma þó.
Líkaminn sofi sætt sem ber,
■ sálin og andinn vaki í þér.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Karel Fannar og Aron Freyr.
Hún, sem geymir fortiðina
og safnar óskunum,
mun vita
hvert skal leiða þig
og vídd hennar er önnur.
(Þóra Jónsdóttir)
Þegar við vorum lítil áttum við
heima fyrir vestan. Þá var eilíft
sumar. Lífíð var Ieikur frá morgni
til kvölds. Lækjasull og drulluköku-
bakstur, tamdir kálfar og reistir
kofar. Þegar svengdin rak halaróf-
una heim voru auðvitað allir sull-
andi blautir í fæturna, en það var
allt í lagi því Ella sokkamálaráð-
herra tók okkur fagnandi. Sumir
verða af verkum sínum ómissandi
og því fleiri plögg sem við bleyttum,
þeim mun betur fann Ella hvert
hennar hlut.verk var, hlutverk sem
enginn mátti ganga í, ekki einu
sinni móðir barnanna. Ymis verk á
heimilinu voru henni falin og þeim
sinnti hún af stakri trúmennsku.
Við vorum orðin stálpuð þegar
við áttuðum okkur á því að ókunn-
ugir skildu ekki nema brot af því
sem Ella sagði. Hún talaði óskýrt
og nokkuð bjagað en það kom ekki
að sök heima, því þar skildu allir
hvað Ella var að segja. Ella var
ekki læs eða skrifandi en hún hafði
endalausa þolinmæði að spila
svartapétur og lönguvitleysu við
okkur og dagur við kommóðuna hjá
Ellu við að rísla við talkúm-dósirnar
hennar og vasaklútasafnið var
sjaldgæf skemmtun sem ekki býðst
lengur. Hún var afar barngóð og
leit á okkur systkiríin sem börnin
sín. Við vorum öll sem hennar fjöl-
skylda.
I hugum okkar sem höfum yfir-
gefíð sveitina er Ella gamla minnis-
varði um áhyggjulausa bernsku-
daga, sem varðveitast að eilífu í
minningunni. Grasið grær yfir spor-
in okkar eins og það mun gróa yfir
gröf Ellu í kirkjugarðinum í Vatns-
firði.
Systkinin frá Þúfum.
+ Guðmundur
Bjarni Jón Jóns-
son fæddist 2.
nóvember 1926 í Bol-
ungavík. Hann lést á
heilsustofnun NLFÍ í
Hveragerði 28. jan-
úar sl. Foreldrar
hans voru Elisabet
Bjarnadóttir hús-
móðir f. 9.5. 1895,
d. 26.8. 1980 og Jón
Guðni Jónsson sjó-
maður, bóndi og
verkstjóri í Bolunga-
vík. f. 20.1. 1899, d.
5.1. 1958. Guðmund-
ur var þriðji elstur af 7 systkin-
um. Systkini Guðmundar eru
Ingibjörg Jóna kjólameistari, f.
1923, búsett í Reykjavík, Friðrik
Pétur, sjó- og verkamaður í
Bolungavík og Þorlákshöfn, f.
1921, d. 12.8.1995, Guðrún Hall-
dóra, húsmóðir, f. 1928 búsett í
Garðabæ, Georg Pétur f. 1931,
andaðist á fyrsta ári, Sólberg,
sparisjóðsstjóri, f. 1935, búsett-
ur í Bolungavík, Karitas Bjarn-
ey kjólameistari, f. 1937, búsett
í Reykjavík.
Guðmundur kvæntist 25.9.
1948 eftirlifandi eiginkonu sinni
Fríðu Pétursdóttur, f. 11.4.1926
í Hafnardal í Nauteyrarhreppi.
Foreldrar hennar voru Pétur
Pálsson og Sigríður Guðmunds-
dóttir. Guðmundur og Fríða
eiga 6 börn. Þau eru: Björg Sig-
ríður, bankastarfsmaður í Bol-
ungavík, f. 8.12. 1948, giftist
Rúnari Jóhannssyni, bifvéla-
virkja. Þau skildu. Þau eiga 3
börn og 1 barnabarn. Elísabet,
kennari og húsmóðir í Bolunga-
vík, f. 18.3. 1951, gift Björgvin
Bjarnasyni, framkvæmdasljóra,
Þau eiga 4 böm. Ása, sálfræð-
ingur í Reykjavík, f. 16.12.1952,
gift Georg Karonína, kerfis-
fræðingi. Þau eiga 2 börn. Jón
Guðni, framkvæmdastjóri í Bol-
ungavík. Fyrri kona hans var
SÍÐSUMARS 1977 kom ég öðru
sinni til Bolungarvíkur. Hafði komið
þangað með vini mínum að vori til
þremur árum áður og fundist mikið
til staðarins koma, þarna virtist
dijúpa smjör af hveiju strái og bar
allur bærinn þess merki. Allavega
fékk ég þá tilfinningu þessa björtu
vordaga.
En nú var ég kominn í allt öðrum
erindagjörðum en í fyrra skiptið,
hafði um vorið verið að eltast við
stúlku úr plássinu, stúlku sem átti
heima í húsi sem heitir Sólberg og
þangað var ferðinni heitið. Hafi ein-
hver ótti bærst með sunnanmanni
hvernig húsráðendur, foreldrar
stúlkunnar, tækju honum, reyndist
hann með öllu tilhæfulaus. Þetta
reyndist við fyrstu kynni hið ágæt-
asta fólk sem virtist ekki hafa neina
fordóma gagmvart honum. Húsmóð-
irin hafði meira að segja haldið
matnum heitum. Þar sem fréttatími
stóð einmitt yfir, sem ekki leyndi sér
þegar gengið var inn í húsið, gafst
húsbóndanum í fyrstu ekki mikill
tími til að sinna komumanni en á
því varð breyting þegar honum lauk.
Þá var staðið upp, slökkt á tækinu
og sá að sunnan tekinn tali og innt-
ur tíðinda. Þarna ræddi ég í fyrsta
en ekki síðasta skiptið við tendaföð-
ur minn, Bofvíkinginn Guðmund
Bjarna Jónsson. Seinna um kvöldið
bauðst hann svo til að aka stúlkunni
og komumanni til systur hennar sem
bjó ofar í plássinu, á bíl sínum, sem
reyndist vera af Volvo-gerð. Hann
væri hvort sem er að fara kvöldrúnt-
inn. Ekki var nú farinn alveg bein-
asta leið á áfangastað heldur ekið
um bæinn og komumanni veittar þá
þegar helstu grunnupplýsingar. Þá
var í leiðinni litið eftir hvernig vega-
gerðarmenn sem voru að malbika
götur bæjarinns hefðu skilið við um
kvöldið. Þetta var fyrsti rúntur minn
Eyrún Gunnarsdótt-
ir, d. 17.6. 1987, þau
eignuðust 3 börn.
Seinni kona hans er
Guðríður Guðmunds-
dóttir, húsmóðir og
starfsstúlka á sjúkra-
húsi. Guðríður á 4
dætur. Ragna, bóka-
safnsfræðingur í
Kópavogi, f. 16.6.
1957, gift Sveinbirni
Sveinbjörnssyni, lög-
manni. Þau eiga 3
börn. Ingibjörg,
stj ór nmálaf ræð ingur
í Hafnarfirði, f. 1.5.
1964, gift Magnúsi Birgissyni,
þroskaþjálfa. Þau eiga 1 barn á
lífi. Guðmundur stundaði iðn-
nám í Iðnskólanum á Akureyri
og var járnsmiðameistari að
mennt. Hann vann í Vélsmiðj-
unni Þór á ísafirði til 1958 er
hann flutti til Bolungavíkur og
tók við rekstri Vélsmiðju Bol-
ungavíkur og var þar fram-
kvæmdastjóri fram á síðustu ár.
Guðmundur tók virkan þátt í
félagsmálum alla tíð. Hann sat
í hreppsnefnd og síðar bæjar-
stjórn Bolungavíkur 1962-1982
og var í sljórn Sambands ís-
lenskra sveitarfélaga 1978-
1982. Auk þessa gegndi Guð-
mundur fjölmörgum öðrum
trúnaðarstörfum á sviði sveit-
arstjórnarmála. Hann starfaði
mikið innan Sjálfstæðisflokksins
og var m.a. formaður og í sljórn
kjördæmisráðs Sjálfstæðis-
flokksins á Vestfjörðum um
langt skeið. Guðmundur var
einn af þeim sem beittu sér fyr-
ir stofnun Lionsklúbbs Bolunga-
víkur 1959 og starfaði þar til
dauðadags. Þá var hann meðlim-
ur í Frímúrarareglunni um ára-
tugaskeið.
Utför Guðmundar B. Jónsson-
ar fer fram frá Hólskirkju, Bol-
ungavík, í dag og hefst athöfnin
kl. 11.
um götur Bolungarvíkur með
Gumma Bjarna en ekki sá síðasti
og það sem merkilegra er að þrátt
fyrir að farinn væri sami rúnturinn
eða svipaður í hvert skipti þá varð
hann seint leiðigjarn. Bílstjórinn
óspar að uppfræða um staðhætti,
söguna, menn og málefni, einkum
varðandi sveitarstjórnina og at-
vinnulífíð milli þess sem harmon-
ikkumúsíkin var skrúfuð upp. E.t.v.
stundum aðeins of hátt, en það var
nú bara í stuttan tíma því fljótlega
þurfti að halda áfram að spjalla.
í næsta húsi við heimili stúlkunn-
ar minnar átti heima föðuramma
hennar, öldruð kona sem hafði verið
ekkja um 20 ára skeið. Dugnaðar-
og sómakona sem bjó þarna í skjóli
Sólbergs sonar síns. Bræðurnir
bjuggu því við hliðina hvor á öðrum
og hefur alla tíð verið mikill sam-
gangur þar á milli, enda börn Betu
Bjarna mjög samheldin. Sl. sumar
lést sá elsti úr þeim hóp, Pétur,
þannig að stutt var á milli þeirra
bræðranna. Veit ég að Gummi tók
andlát hans nærri sér, enda kært
með þeim bræðrum. Og ef að Pétri
hefur fundist daufleg vistin þar efra
er næsta víst að breyting hefur orð-
ið þar á við komu Gumma bróður.
Gummi Bjarni var mikill félags-
málamaður og sjálfstæðismaður með
stóru essi. Er erfitt að ímynda sér
að sá flokkur nafi átt öllu tryggari
stuðningsmann, alla vega ekki Matt-
hías. En þrátt fyrir það kom það oft
fram hjá honum að hann mat að
verðleikum ekki síður en sína eigin
flokksbræður menn úr öðrum flokk-
um sem að hans mati höfðu unnið
vel að sveitarstjórnarmálum með
honum í Bolungarvík og víðar. Þá
var hann ekki síður mikill Bolvíking-
ur og bar hag síns sveitarfélags
mjög fyrir bijósti. Hann tók því
mjög nærri sér þau gjömingaveður
GUÐRÚN
SIG URBJÖRG
SIG URÐARDÓTTIR
ELÍN ÓLÖF
ÞÓRARINSDÓTTIR
GUÐMUNDUR
BJARNIJÓN
JÓNSSON