Morgunblaðið - 24.04.1996, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 24. APRÍL1996 33
OLAFUR E.
ÓLAFSSON
+ Ólafur Eggert Ólafsson, fv.
kaupfélagssljóri frá Króks-
fjarðarnesi, var fæddur á Vals-
hamri í Geiradalshreppi 30.
janúar 1918. Hann lést í Borg-
arspítalanum 11. april síðastlið-
inn og fór útför hans fram frá
Dómkirkjunni 19. apríl.
Þegar komið er að kveðjustund,
langar mig til að minnast nágranna
míns, Ólafs E. Ólafssonar með
nokkrum orðum. Ég mun hafa ver-
ið um átta ára gömul, þegar ég
fyrst heyrði talað um Ólaf í Króks-
fjarðarnesi. Rúmum tuttugu árum
síðar var það mér og dóttur minni
mikil gæfa að flytja í sama hús og
þau hjónin, Ólafur og Rikka. A
þeirra heimili vorum við ætíð vel-
komnar; jafnvel þegar bamabömin
voru í heimsókn þótti þeim engin
fyrirhöfn að fá eitt bam til viðbót-
ar. Og Ólafur hafði oft á orði við
dóttur mína að hún væri jafnvel-
komin þó að þau hjónin væm ein
heima. Það voru þau raunar ekki
oft. Ég held að það hafi varla liðið
sá dagur öll þessi ár að ekki hafi
eitt eða fleiri barna þeirra eða
bamabarna komið í heimsókn.
Hann var mikill afi í sér og afabörn-
in em enn að fæðast, lítil stúlka
tæplega fjögurra vikna og eitt
barnabarn er rétt ófætt þegar þetta
er skrifað.
Ólafur vann um skeið hjá Rauða
krossi íslands og hafði umsjón með
starfsemi í Múlabæ og Hlíðabæ.
Hann fékk ýmsa tónlistarmenn til
að koma á þessa staði báða að stytta
vistmönnum stundir og var ég með-
al þeirra.
Ég kynntist Ólafi sem einstak-
lega ljúfum manni. Hann var oft
kíminn og þá ljómuðu augun með,
en hann gat líka verið einlægur og
alvarlegur. Ég minnist samtals okk-
ar á haustmánuðum. Þá hafði dótt-
ursonur hans núverið gengið í gegn-
um erfið veikindi og Ölafur var svo
þakklátur læknum og öðm starfs-
fólki sjúkrahússins. Þá hefur hann
sjálfur verið orðinn veikur af þeim
sjúkdómi sem læknavísindin fá enn
ekki við ráðið.
Rikka hefur sýnt mikið æðmleysi
frá því að Ólafur veiktist. Börn
þeirra og tengabörn hafa veitt henni
og þeim báðum mikinn stuðning.
Ég sendi innilegar samúðarkveðjur
frá mér og Valdísi Guðrúnu til allr-
ar fjölskyldunnar. Við biðjum Guð
að blessa minningu Ólafs Ölafsson-
ar. Hvíli hann í friði.
Guðríður St. Sigurðardóttir.
Ólafur Eggerts Ólafsson var son-
ur Ólafs Þórðarsonar bónda og konu
hans Bjameyjar Ólafsdóttur. Hann
ólst upp á Valshamri í Geirdals-
hreppi til sex ára aldurs og síðan
í Króksfjarðarnesi.
Eftir nám í unglingaskóla hjá
séra Helga Konráðssyni og nám í
Samvinnuskólanum í Reylq'avík
1934-36 gerðist Ólafur starfsmað-
ur Sambands ísl. samvinnufélaga,
þá 18 ára að aldri en hóf störf hjá
Kaupfélagi Króksíjarðar árið 1938
og tók við stjóm þess 1943 og lauk
þar starfsferli 1973.
Má af þessu sjá að Ólafur helg-
aði samvinnuhreyfíngunni meiri-
hluta starfsævi sinnar og var mik-
ils metinn sem góður samvinnumað-
ur og drengur góður, sem allsstaðar
lagði gott til mála. Hann sat í stjóm
Sambandsins frá 1968-78. Ólafur
lét sig öll mál, er til heilla horfðu
fyrir land og lýð, miklu skipta.
Rúmlega tvo áratugi var Ólafur
hreppsstjóri í fæðingarbyggð sinni,
með öðrum störfum. Hann var
hvatamaður að stofnun Þörunga-
vinnslunnar hf. að Reykhólum og í
stjórn hennar frá upphafi. I stjórn
Gests hf. á Patreksfirði og Baldurs
hf. í Stykkishólmi. Þá var hann
formaður Æðarræktarfélags ís-
lands um langt árabil.
Þegar Ólafur lét af störfum sern
kaupfélagsstjóri gerðist hann full-
trúi hjá Ríkisendurskoðuninni í
Reykjavík og hefur búið hér syðra
síðan.
Ólafur kvæntist afbragðskonu,
Friðrikku Bjarnadóttur. Friðrikka
reyndist manni sínum traustur lífs-
förunautur og studdi hann á allan
hátt á langri göngu. Á þessu ári,
hinn 3. ágúst, verða liðin 50 ár frá
því þau gengu í hjónaband. Þau
eignuðust sex mannvænleg böm.
Það er ljúft að minnast samfunda
við Friðrikku og Ólaf á liðnum
ámm. Þó er ein minning sem stend-
ur upp úr. Þau hjónin voru flutt í
bæinn, en áttu ennþá aðstöðu í
Króksfjarðarnesi. Þangað buðu þau
mér og konunni minni eitt sinn að
sumarlagi og áttum við með þeim
ógleymanlega daga. Inn í þessa
ferð fléttuðust heimsóknir til ótal
vina þeirra í sýslunni - út í Breiða-
fjarðareyjar og alla leið vestur á
Látrabjarg. í dýrlegu veðri nutum
við útsýnis yfir Breiðafjörð og leið-
sagnar þeirra hjóna og vina þeirra
sem allsstaðar tóku þeim opnum
örmum. Augljóst var að engum
þótti nóg gert fyrir Ólaf og Frið-
rikku, svo vinsæl og vinmörg voru
þau. Það orð fór af Ólafi að hann
hefði ætíð reynt að leysa vanda og
tekist það ótrúlega oft.
Þessi orð að skilnaði em engan
veginn úttekt á ferli Ólafs því að
hann átti svo ótal mörg áhugamál,
sem hér em ótalin. Þó vil ég ekki
láta hjá líða að minnast á hve líknar-
málin - kirkjan og viðgangur kristn-
innar í jandinu, stóðu hjarta hans
nærri. Ég og konan mín fiytjum
Friðrikku og fjölskyldunni allri inni-
legustu samúðarkveðjur og mann-
vininum Ólafi E. Ólafssyni þökkum
við samfylgdina.
Agnar Tryggvason.
Á mínu uppeldisheimili var hann
alltaf nefndur Ólafur E. og þegar
þurfti að skýra það nánar kom i
viðbót, kaupfélagsstjóri í Króks-
ijarðarnesi. Alltaf var talað um
hann með svo mikilli virðingu og
lotningu sem tilheyrði aðeins þeim
sem vom af konungakyni. Ég held
jafnvel að hann hafi verið af því
konungakyni, sem einkennir marga
að vestan.
Ég man þegar ég sá þennan
mann fyrst, þá á hlaðinu við Kaup-
félagið í Króksfjarðamesi og hann
var eins kurteis og tignarlegur og
hann hefði verið alinn upp við hirð.
Ég bar þá eins og ætíð síðan ótta-
blandna virðingu fyrir þessum
manni, sem talaði svo hægt og
hljóðlega, eins og hann væri að
yfirvega hvert orð sem hann sagði.
Leiðir okkar lágu lítið saman
þangað til að hann og Rikka, konan
hans, Friðrika Bjamadóttir frá
Hornafirði, fóm út í hinn þýsku-
mælandi heim. Komu þau þá við
hjá okkur Steinari í Vínarborg í
fáeina daga. Hann var alltaf glaður
í bragði, að tala um pólitík og allt
það sem íslandi var fyrir bestu. Það
vom góðir dagar sem við áttum
saman sem við minnumst oft.
Mörg fengum við líka bréfin frá
honum, með tíðindum frá heima-
landinu, hvar sem við vorum, í hin-
um ýmsu löndum.
Enginn var eins sannur vinur og
Ólafur E. Því kynntist ég þegar
pabbi minn, Árelíus Níelsson, var
hættur prestsstörfum í Langholts-
sókn, og fannst hann vera gleymd-
ur og grafínn í Kvosirini á Vestur-
götu 7. Enginn kom þá eins oft í
heimsókn og fór með honum í Guðs-
hús eða kaffíhús, á sýningar eða í
bíltúr í kirkjugarðinn á Eyrarbakka,
að leiðinu hennar mömmu.
Fyrir allt þetta og miklu fleira
viljum við þakka þér, Ólafur minn.
Steinari fínnst leitt að geta ekki
fylgt Ólafí, vini sínum, síðasta spöl-
inn, þar sem hann er að vinna í
fyrrum Júgóslavíu.
Við vottum ykkur öllum, fjöl-
skyldunni stóru og þér sérstaklega,
Rikka mín, samúð okkar.
Ég veit að Guð geymir Ólaf E.,
vin og velgjörðarmann ótal margra.
Þakka þér fyrir ajlt.
María Árelíusdóttir.
Mín reynsla er sú, að þegar frétt-
ist að aldraður heiðursmaður og
kunningi frá fyrri tímum sé fallinn
frá, þá grípur mann sorgartilfínning
í augnablikinu, en síðan snýst hug-
urinn snögglega að minningum frá
fortíðinni varðandi kunningsskap-
inn við hann og samstarf.
Þetta er einföld lýsing á því, sem
átti sér stað, þegar frétt af andláti
Ólafs E. Ólafssonar barst mér, en
hann var lengi kaupfélagsstjóri í
Króksfjarðamesi í Reykhólahreppi.
Á því langa tímaskeiði kom hann
víða við í baráttu fyrir bættum hag
fólksins í héraðinu.
Um miðja öldina gætti líklega
mest áhuga hans gagnvart upp-
byggingu veganna á svæðinu innan
sveita Austur-Barðastrandarsýslu.
Á þeim tíma var unnið stíft að þeim
málum og átti Ólafur kaupfélags-
stjóri mikinn þátt í hve góður árang-
uc náðist á skömmum tíma.
Síðan, eða upp úr 1970, þegar
ég var við kennslustörf á Reykhól-
um, þá áttum við Ólafur ítarlegt
samstarf um undirbúning við að
koma þar upp þörungaverksmiðju.
Það tókst á skömmum tíma og má
þakka Ólafí meginhluta þess að svo
varð.
Hann fylgdi jafnan stíft eftir sín-
um áhugamálum og átti yfirleitt
auðvelt með að ræða við fólk, hvort
sem það var honum sammála eða
ekki.
Það var að mínu mati áfall fyrir
sveitimar í austursýslunni, sem síð-
ar voru sameinaðar í einn hrepp,
þegar Ólafur E. Ólafsson flutti til
Reykjavíkur. Að vísu virðist kaupfé-
lagið í Króksfjarðamesi hafa hlotið
góða stjórnun á eftir og er nú eina
kaupfélagið sem eftir stendur í
byggðum Breiðaíjarðar.
Þegar maður á mínum aldri get-
ur litið yfir langt tímabil og minnst
margra vina og kunningja, þá ætti
mat hans á mannkostum að geta
haft gagnlegt gildi.
Stutt og einföld lýsing mín á
Ólafí E. Olafssyni er sú að hann
var heiðursmaður í hvívetna, sem
ætíð mátti treysta að stæði við sín
fyrirheit. Hann var maður sem mik-
ið lét sig varða um annað fólk, -
ekki síst það sem aðstoðar þurfti.
Það eru svona menn, sem já-
kvæðar minningar geymast um til
lengri tíma. Það er slíka menn, sem
þjóðina skortir mjög um þessar
mundir.
Ég læt þessi fáu orð nægja á
þessari stundu og óska konu hans,
bömum og ættingjum heilla og
hamingju og sendi þeim samúð
mína.
Jakob Gunnar Pétursson.
• Fleiri minning&rgreinar um
Ólaf E. Ólafsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í
miðvikudags-, fímmtudags-, fóstudags- og laugardagsblað þarf grein-
in að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag.
Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför
hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
+
Ástkær móðir okkar,
MÁLFRÍÐUR GUÐNÝ GÍSLADÓTTIR,
Droplaugarstöðum,
áðurtil heimilis
á Hagamel 38,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur, mánudaginn 22. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Börn hinnar látnu.
Elskuleg systir mín,
LOVÍSA DAGBJÖRT GÍSLADÓTTIR,
Víðigrund 8,
lést í Sjúkrahúsi Sauðárkróks 22. aprfl.
Jarðsett verður frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 27. apríl
kl. 11.00 f.h.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Sigurborg Gísladóttir.
+
Elskulegur faðir okkar, sonur og bróðir,
JÓN ERLENDSSON,
Ránargötu 12,
Akureyri,
lést 22. apríl.
Helgi Jónsson,
Eyþór Jónsson,
Erlendur Snæbjörnsson, Hrefna Jónsdóttir,
og systkini.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,.
SVEINBJÖRG INGIBERGSDÓTTIR,
frá Nýjabæ, Meðallandi,
sfðast til heimilis að Kópavogsbraut 1 b.
sem lést í Landspítalanum þann 19.
þ.m. verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 26. apríl kl. 10.30.
Elías Þorkelsson,
Þórhildur Eliasdóttir,
G. Inga Eliasdóttir, Gunnar Jóhannsson,
Eyþór Elíasson, Eygló Pála Sigurvinsdóttir,
Árni Jón Elíasson, Lára Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
útför elskulegrar eiginkonu minnar,
GUÐRÍÐAR KRISTÍNAR JÓNSDÓTTUR,
Hjallatúni,
Vík í Mýrdal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjallatúns.
Páll Jónsson.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför ástkærs eiginmanns míns, föð-
ur okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR SKARPHÉÐINSSONAR,
Reynimel 54,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir flytjum við starfsfólki
á deild 4-B, Sjúkrahúsi Reykjavíkur.
Helga Jónsdóttir,
Hjördís Sigurðardóttir, Hans Þór Jensson,
Gerður Siguröardóttir, Eyjólfur Sæmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Skrifstofur embættisins verða lokaðar frá hádegi í
dag - 24. apríl 1996 - vegna jarðarfarar DANÍELS
ÁGÚSTÍNUSSONAR, fyrrverandi aðalbókara.
Sýslumaðurinn á Akranesi.
Sigurður Gizurarson.