Morgunblaðið - 10.05.1996, Side 29

28 FÖSTUDAGUR 10. MAÍ1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 10. MAÍ 1996 29

STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI
FRAMKVÆMDASTJÓRI
RITSTJÓRAR
Árvakur hf., Reykjavík.
Hallgrímur B. Geirsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
ÞRJU ÞUSUND
NÝSTÖRF
BATAMERKI í íslenzkum þjóðarbúskap voru umræðu-
efni Halldórs Ásgrímssonar utanríkisráðherra á fundi
með ungum framsóknarmönnum á dögunum. Ráðherrann
vitnaði til nýrrar áætlunar Þjóðhagsstofnunar. Samkvæmt
henni verður þrjú prósent hagvöxtur hér á landi á líðandi
ári og þrjú þúsund ný störf verða til. Ef miðað er við,
eins og spáin gerir, að 1.760 manns bætist við á íslenzk-
um vinnumarkaði á árinu, eru eftir 1.240 störf til að draga
úr atvinnuleysi. Á fyrsta fjórðungi þessa árs var atvinnu-
leysið rúmu prósentustigi minna en á sama tíma í fyrra.
Líkur standa til að það fari niður í um 4% á þessu ári.
Utanríkisráðherra sagði að kaupmáttur ráðstöfunar-
tekna hefði rýrnað árin 1988, 1989 og 1990, vaxið um
2,5% árið 1991, rýrnað um 2,3% 1992 og 6% 1993 en
staðið í stað árið 1994. Þróunin hafi á hinn bóginn snúizt
til réttrar áttar á nýjan leik. „Það var aukning um 4% á
árinu 1995,“ sagði hann, „og útlit er fyrir aukningu um
3,5-4% á árinu 1996.“
Ráðherrann sagði á hinn bóginn að ekki yrði undan því
vikizt að takast á við fjárlagahallann og hemja þenslu í
ríkisútgjöldum. „Það er lykilatriði,“ sagði hann, „að ná
jafnvægi í ríkisrekstrinum og eyða ekki um efni fram í
góðæri. Við höfum hins vegar ekki treyst okkur til þess
að ganga mikið lengra í því að sinni en ná jafnvægi, því
við óttumst að ef við göngum lengra komum við um of
við velferðarkerfið og drögum úr þjónustu við fólkið, bæði
á sviði heilbrigðismála og menntamála.“
Þijú þúsund ný störf og 3,5-4% kaupmáttaraukning
ráðstöfunartekna á þessu ári segja sitt um byrjandi bata
í samfélaginu. Styrking þorskstofnsins og stækkun álvers-
ins lofa og góðu um framhaldið, ef við kunnum fótum
okkar forráð. Meginmáli skiptir að eyða ríkissjóðshallanum
og varðveita stöðugleikann í verðlags-, gengis- og kaup-
gjaldsmálum. Takist það mun sígandi lukka leiða okkur
til farsældar á næstu árum.
STIMPILGJÖLD OG EES
AAÐALFUNDI Iðnlánasjóðs í fyrradag lýsti Orn Gúst-
afsson, formaður stjórnar Iðnlánasjóðs, þeirri skoð-
un, að álagning 1,5% stimpilgjalds stæðist varla sam-
keppnisreglur Evrópska efnahagssvæðisins. Þetta gjald
gerði það að verkum, að íslenzkar lánastofnanir stæðu
ekki jafnfætis erlendum samkeppnisaðilum. Um þetta
sagði stjórnarformaður Iðnlánasjóðs orðrétt:
„Lántaka hjá íslenzkum fjármálastofnunum er háð
gjaldtöku fyrir stimplun og nemur það gjald 1,5%. Erlend-
ar lánastofnanir, sem lána beint til fyrirtækja hérlendis
taka ekki stimpilgjald. Þessi mismunun getur varla stað-
izt samkeppnisreglur EES og verður að breyta þessu hið
fyrsta.“
Á undanförnum árum hefur verið lögð rík áherzla á
það af hálfu íslenzkra stjórnvalda, að íslenzkt atvinnulíf
ætti að búa við sömu rekstrarskilyrði og atvinnufyrirtæki
í helztu samkeppnislöndum okkar. Segja má, að talsmenn
allra stjórnmálaflokka hafi tekið undir þetta sjónarmið.
Jafnframt hafa stjórnvöld staðið myndarlega að því að
jafna rekstrarskilyrði íslenzkra fyrirtækja, þannig að þau
séu ekki verri en erlendra samkeppnisaðila.
Fjármálafyrirtæki eru hluti af íslenzku atvinnulífi.
Mörg þúsund manns hafa atvinnu af fjármálaþjónustu.
Með sama hætti og fyrirtæki í öðrum atvinnugreinum
geta gert kröfu um, að stjórnvöld standi við gefin fyrirheit
í þessum efnum, sem þau hafa vissulega gert, geta fjár-
málafyrirtækin gert sömu kröfu.
Það er augljóst, að samkeppni af hálfu erlendra fjár-
málafyrirtækja mun harðna mjög á næstu árum á okkar
markaði. Erlend tryggingafélög eru að hefja starfsemi
hér og erlendir bankar og aðrar lánastofnanir auka við-
skipti við íslenzk fyrirtæki. Stimpilgjaldið er svo augljós
mismunun á rekstrarskilyrðum íslenzkra fjármálafyrir-
tækja gagnvart erlendum fyrirtækjum í þessari grein, að
ríkisstjórn og Alþingi hljóta að láta málið til sín taka.
Hins vegar er ljóst, að það verður ekki auðvelt verk vegna
þess, að ríkið hefur svo miklar tekjur af þessu gjaldi. Það
verður áreiðanlega ekki afnumið án þess að eitthvað komi
í staðinn.
Krísuvíkursvæði og nágrenni rannsakað ítarlega með nýtingu jarðhita í huga
trnes
r&abær
Hafnarfjör&ur
Straumsvík vJt
Garöur
sKeflavík
s Njarðvík
ogar
Langahlíð
Tröllad;
Höskuldarvel
Keilir j $
.teinsl
Fagrádals-
:ngi fjall
anes
Grindavík
Jarbhiti á Reykjanesskaga
Sandger&i \
Hafnir
Þorlakshöfn
10 km
„Mjög álit-
legjarð-
hitasvæði“
Ríki, Reylg avíkurborg og Hafnarfjarðarbær
beina nú sjónum sínum að Krísuvíkursvæðinu
með rannsóknir og öflun á jarðgufu þaðan í
huga. Þar og í nágrenni er talið að fínna megi
gnótt orkulinda í formi jarðgufu sem hægt sé
að beisla til gufufreks iðnaðar sem og til
annarrar orkuframleiðslu.
Morgunblaðið/Einar Falur
MIKILVÆGI Krísuvíkursvæðis er talið liggja í nálægð við höfuð-
borgarsvæðið og góðum vísbendingum um nýtanlegan jarðhita til
iðnrekstrar eða stómotkunar.
Hafnarfjarðarbær,
Reykjavíkurborg og iðn-
aðar- og viðskiptaráðu-
neytið hafa orðið ásátt
um sameiginlegt átak til að kanna
kosti á afhendingu jarðgufu til
stórra notenda við starfandi stór-
skipahöfn og var samkomulag þar
að lútandi undirritað 3. maí sl.
Orkukragi um atvinnusvæði
Lykilþáttur í fyrirhuguðu sam-
starfi þessara aðila er að gera hið
fyrsta rannsóknaráætlun sem miði
að því að kanna forsendur til öflun-
ar jarðgufu til sérstakra stóriðn-
aðarnota, vinna verkfræði- og hag-
kvæmnisathugun á heildarfjárfest-
ingu vegna virkjunar jarðgufu á
Krísuvíkur-/Tröiladyngjusvæðinu
og til afhendingar í Straumsvík,
miðað við u.þ.b. 1,6 milljónir tqnna
á ári.
Þetta er í samræmi við viljayfir-
lýsingu Reykjavíkurborgar og Hafn-
arfjarðarbæjar frá 17. apríl sl. þar
sem kveðið er á um að bæjarfélögin
beiti sér sameiginlega fyrir sérstöku
átaki til rannsókna og öflunar jarð-
gufu frá Krísuvíkursvæðinu, m.a.
til jðnaðamota.
í greinargerð með viljayfírlýsingu
um þetta samstarf segir að þegar
litið er heildstætt á háhitasvæði í
nágrenni höfuðborgarsvæðisins sé
óhætt að segja að þau myndi ein-
hvers konar kraga, orkukraga svo-
nefndan, sem umlykur hið sameigin-
lega atvinnusvæði. Er þá litið til
Krísuvíkursvæðisins, Brennisteins-
fjalla og Hengilssvæðisins.
„Á öllum þessum svæðum virðist
vera gnótt orkulinda í formi jarð-
gufu sem hægt er að beisla sem
slíka til gufufreks iðnaðar sem og
til annarrar orkuframleiðslu,“ segir
í greinargerðinni. Talið er brýnt að
bæði bæjarfélögin hafi frumkvæði
að víðtækri og markvissri rannsókn-
aráætlun á háhitasvæðunum, sem
miði að vitneskju um getu þeirra
og upphafi virkjana á næstu tveimur
til fjórum árum.
Þekking minni
en vænta má
Jarðhitadeild Orkustofnunar tók
saman í marsmánuði síðastliðnum
saman yfirlit um sögu rannsókna á
jarðhitasvæðinu og ýmsan fróðleik
annan fyrir iðnaðarnefnd Alþingis
um Krísuvík. Þar kemur meðal ann-
ars fram að umrætt svæði býr yfir
sérstæðri náttúru í jarðmyndunum
og fuglalífí og „mjög álitlegum jarð-
hitasvæðum“.
Sérstaklega er bent á að háhita-
svæðin sem talin eru til Krísuvíkur-
sævðis ná yfir um 60 kmz og eru
nefnd Sveifluháls, Trölladyngja og
Sandfell en auk þess er hluti háhita-
svæðisins í Brennisteinsfjöllum inn-
an lands sem tekið var eignamámi
1936. Hluti þess lands var framseld-
ur Hafnarfjarðakaupstað og nú eiga
Hafnarfjörður, Reykjavík og ríkið
jarðhitarétt á svæðinu og er réttar-
staðan talin nokkuð flókin að mati
skýrsluhöfunda. Einungis hluti
Trölladyngju og Brennisteinsfjalla
er innan umræddrar landareignar.
Þama er að finna háhitasævði
með lítt söltu vatni og hita á bilinu
230-260°C sem er mjög ákjósan-
legur til gufuframleiðslu. Til saman-
burðar má geta þess að hiti í Svarts-
engi er 240°C, í Eldvörpum 260°C
og á Reykjanesi 290°C. Þrátt fyrir
allmiklar boranir, sem ná 50 ár aft-
ur í tímann og töluverðar rannsókn-
ir er þekking á jarðhitasvæðinu ekki
sú sem vænta mætti. Langur tími
hefur liðið milli þess að svæðið hef-
ur verið tekið til rannsókna segir í(
skýrslu Orkustofnunar og minnt á
að stórstígar framfarir hafi nú orðið
í rannsóknar- og bortækni.
Virkjað í
allstórum mæli
Halldór Ármannsson og Sverrir
Þórhallsson á Orkustofnun segja í
þessu yfírliti sínu um fyrri rannsókn-
ir á Krísuvík og nýtingarmöguleika,
að nálægð jarðhitsvæðisins í Krísu-
vík við höfuðborgarsvæðið geri það
að verkum að álitlegast sé að nýta
hitann þar til orkuvers sem gæti
þjónað húshitunarþörf höfðuborgar-
svæðisins jafnvel þótt það sé í fjar-
lægri framtíð.
„Fyrir nokkmm árum var vatns-
skortur talinn ókostur við hluta
svæðisins í samanburði við Nesja-
velli en í framtíðinni má reikna með
lokuðu dreifíkerfí sem ekki gerir
sömu kröfu til aðgangs að fersk-
vatni. Hitaveitan á því þarna mikilla
hagsmuna að gæta og hefur tryggt
sér jarðhitaréttindi í því sambandi.
Einnig kemur til álita að leggja
gufulögn til sjávar við Straumsvík
og nýta gufu til iðnaðar. Aflvaki hf.
er nú að kanna með hvaða hætti
unnt er að nýta jarðhita, einkum
jarðgufu, til iðnaðar á höfuðborgar-
svæðinu. Orkugarður við Straums-
vík, sem nýtir jarðgufu, er liður í
þeirri athugun enda Hafnarfjarðar-
bær nýlega orðinn hluthafí í Áflvaka
hf. Vegna fjarlægðar, kostnaðar og
þrýstifalls gufunnar þarf að virkja
gufuna í allstórum mæli,“ segja
þeir félagar.
í skýrslu þeirra em jafnframt
kynntar þær rannsóknir á jarðhita-
svæðinu sem talið er að þurfi að
leggja í, standi stórnýting fyrir dyr-
um. Staðbundinni nýtingu í minna
mæli mætti að þeirra mati koma af
stað á mun skemmri tíma en talið
hefur verið. Reikna megi með að
5-8 ár líði þar til slíkur stórrekstur
gæti hafist.
Réttarstaða talin óljós
„Nauðsynlegt er að skýra réttar-
stöðu þeirra þriggja aðila sem eiga
jarðhitaréttindi á svæðinu því að hún
dregur úr frumkvæði í rannsóknum
og nýtingu. Æskilegt er að koma
svæðinu á það stig rannsóknarlega
að hægt sé að taka ákvörðun um
nýtingu þess í allstórum mæli til
hitaveitu eða iðnaðar. Þá er mikil-
vægt fyrir Hitaveitu Reykjavíkur að
fá samanburð við önnur svæði, sem
eru í athugun, t.d. Ölkelduháls þar
sem hafin er rannsókn með djúpbor-
unum.
Mikilvægi svæðisins liggur í ná-
lægð við höfuðborgarsvæðið og góð-
um vísbendingum og trúi menn því
að framtíð sé í nýtingu jarðhita til
iðnrekstrar eða stórnotkunar t.d. í
ylrækt er Krísuvíkursvæðið auk þess
eitt álitlegasta svæðið til slíkrar
vinnslu," segir jafnframt.
Tap Landsbankans á eignarleigufyrirtækinu Lind er nú áætlað um 600 milljónir króna
Fagmennsku skorti
í lánastarfseminni
AÆTLAÐ er að Landsbanki
íslands muni tapa um 600
milljónum króna af þeim
eignarleigusamningum
sem bankinn yfirtók af dótturfélagi
sínu Lind hf. í árslok 1994, en þá
var félagið að komast í þrot. Þetta
skýrir að hluta hvers vegna afskrift-
ir bankans fóru um 2,5 milljörðum
fram úr áætlun og urðu 5,5 milljarð-
ar í stað 3 milljarða á árunum 1993-
1995. Það hafði aftur í för með sér
að heildarafkoma bankans varð um
1.200 milljónum lakari en áætlanir
gerðu ráð fyrir á tímabilinu.
Eftirstöðvar eignarleigusamninga
Lindar nema nú um 1,3 milljörðum
og hefur bankinn falið dótturfélagi
sinu Hömlum hf. að ljúka innheimtu
þeirra. Eftir stendur hins vegar sú
spurning hvers vegna svo illa tókst
til í rekstri þessa eignarleigufyrir-
tækis meðan annar slíkur rekstur
hefur oftast skilað hagnaði á undan-
förnum árum og stendur nú traust-
um fótum. Svörin eru ekki augljós.
Rekstri Lindar var rennt saman við
Landsbankann í árslok 1994 og því
fátt um opinberar upplýsingar um
fyrirtækið á síðasta starfsári þess.
Eignaðist allt
fyrirtækið 1992
Lind hf. var sett á stofn '
árið 1987 af Samvinnusjóði ,
íslands, Samvinnubankanum og ‘ý-
frönskum banka, Banque Indosu- ^
ez. Landsbankinn eignaðist hlut í '
fyrirtækinu við yfirtökuna á Sam-
vinnubankanum. Með kaupum á hlut
Banque Indosuez í árslok 1990 varð
Landsbankinn eigandi 70% hlutafjár-
ins. Hlutafé fyrirtækisins var aukið
um 115 milljónir á árinu 1991 og
aftur undir lok sama árs um 60 millj-
ónir. Landsbankinn keypti einn síð-
ari hlutafjáraukninguna og átti þá
80% hlutafjárins. Eftir kaup á hlut
Samvinnusjóðs í lok árs 1992 var
bankinn orðinn 100% eigandi Lindar.
Nýjasti ársreikningur fyrirtækis-
ins er frá árinu 1993 og sýndi hann
um 500 þúsund króna tap. I ávörpum
sínum í ársskýrslunni, sem út kom
í mars 1994, lýstu forráðamenn fyr-
irtækisins því yfir að útlit væri fyrir
slaka afkomu á næstu misserum.
Halldór Guðbjarnason, formaður
stjórnar, sagði þar m.a. að vænting-
ar sem hefðu vaknað í kjölfar góðrar
afkomu félagsins 1992 um áfram-
hald góðs árangurs hefðu brugðist.
„Viðvarandi erfíðleikar í efnahagslífi
landsins hafa ráðið þar mestu um
en afleiðingarnar hafa komið fram
í gjaldþrotum fyrirtækja og einstakl-
inga. Áf þessum sökum hef-
ur mörgum viðskiptavinum
félagsins reynst ókleift að
standa við gerða samninga
með þeim afleiðingum að
Lind þarf í auknum mæli
að veija árangri rekstursins
til afskriftarsjóðs leigusamninga.“
Umsvif fyrirtækisins voru töluverð
á þessum tíma í hefðbundinni eignar-
leigu af ýmsu tagi því útistandandi
samningar námu um 2,8 milljörðum
í árslok 1993.
Stefnt að því að \júka
innheimtu á næsta ári
í október 1994 var tekin ákvörðun
um að Landsbankinn yfirtæki eign-
Landsbankinn yfírtók eignarleigusamninga
Lindar þegar reksturinn var kominn í þrot
haustið 1994. Eins og aðrar lánastofnanir
mátti fyrirtækið þola mikil áföll vegna sam-
dráttarins í efnahagslífínu á árunum 1992-
1993, en einnig virðist ljóst að margvísleg
mistök voru gerð í lánastarfseminni.
Kristinn Briem kynnti sér þetta mál.
aasj
* # , igg
mj.
' f<t ;
Lánanefnd
var skipuð
fulltrúum
bankans
arleigusamninga Lindar og var öllu
starfsfólki sagt upp í kjölfarið. Form-
lega tók þessi ákvörðun gildi í árslok
1994 og voru af þeirri ástæðu ekki
birtar upplýsingar um afkomuna á
því ári. Af hálfu Landsbankans voru
þær ástæður nefndar fyrir samein-
ingunni að henni væri ætlað að
tengja eignarleiguformið betur við
önnur lánsviðskipti bankans sam-
hliða því að ná fram aukinni hagræð-
ingu við rekstur starfseminnar. Hins
vegar er augljóst að lánastarfsemin
var þá komin í þrot. í kjölfarið áttu
sér stað viðræður við Lýsingu hf.
um kaup á eignarleigusamningum
Lindar. Þær viðræður leiddu þó ekki
til neins og virðist sem forráðamönn-
um Lýsingar hafi ekki litist á sölu-
vöruna.
Öll kurl voru þó ekki enn komin
_________til grafar. Mörg erfíð mál
virðast hafa komið upp úr
kafínu eftir að byijað var
að fara ofan í saumana á
eignarleigusamningum fyr-
irtækisins innan Lands-
““ bankans. í ljósi ástandsins
var Hömlum hf., dótturfyrirtæki
bankans, falið að yfírtaka umsýslu
eignanna í júní 1995, ekki ósvipað
og gert var við Sambandið á sínum
tíma. Ákveðið var að ljúka innheimtu
eignarieigusamninganna á sem
skemmstum tíma. Gert er ráð fyrir
að stór hluti af þeim 1.300 milljónum
sem eftir standa verði að miklu leyti
greiddur upp á næsta ári og í árslok
1998 er reiknað með að innheimtu
verði nær lokið. Eins og fyrr segir
er tapið áætlað um 600 milljónir og
dreifist það á hvers kyns fjármögnun
sem fyrirtækið hafði með höndum.
Keppinautar
drógu ársskýrslur í efa
Ýmsar skýringar eru nefndar á
því að svona fór í rekstri Lindar og
bankinn tapaði öllu sínu 185 milljóna
hlutafé. Fýrirtækið varð auðvitað
fyrir barðinu á samdrætti í efnahags-
lífinu eins og önnur eignarleigufyrir-
tæki og þurfti að súpa seyðið af
gjaldþrotum fyrirtækja og einstakl-
inga.
1 röðum keppinauta Lindar hafa
ennfremur heyrst þær skýringar að
þetta mikla tap megi .rekja langt
aftur í tímann. Þannig lýsti Ragnar
Önundarson, stjórnarformaður
Glitnis, því yfir í mars á síð-____
asta ári að ljóst væri að hið
gífurlega tap Lindar hefði
ekki myndast á einu ári
heldur hlyti það að hafa
safnast upp á löngum tíma
og reyndar hefðu ársskýrsl- “
ur Lindar borið slíkt með sér. Hann
sagði ennfremur að ekki yrði undan
því vikist að álykta að hin venjulega
og fyrirvaralausa áritun löggilts end-
urskoðanda félagsins hafi verið röng.
Þessari ásökun var á þeim tíma
mótmælt af löggiltum endurskoð-
anda félagsins.
Tap af útleigu vinnuvéla
Meðal þeirra þátta sem ollu fyrir-
tækinu búsifjum var svonefnd
rekstrarleiga á vinnuvélum. Hún fól
í sér að verktakar gátu tekið á leigu
vinnuvélar vegna tímabundinna
verkefna. Fyrirtækið var með 10-15
vélar á sínum snærum sem voru
leigðar gegn ákveðnu gjaldi í einn
dag, viku eða mánuð í senn. Hjá
Lind var gert ráð fyrir ákveðinni
notkun vélanna á leigutímanum, en
einhveijir sáu sér leik á borði og
höfðu vélarnar í gangi nánast allan
sólarhringinn. í þeim tilvikum stóð
leigugjaldið engan veginn undir af-
skriftum og öðrum kostnaði.
Ennfremur er fullyrt að fram-
kvæmdastjórinn hafí farið langt út
fyrir þær heimildir sem stjóm fyrir-
tækisins veitti í upphafi í sambandi
við þessa rekstrarleigu. Umsvifín
hafi orðið mun meiri en til stóð.
Rekstrarleigan olli síðan mikilli
óánægju meðal vinnuvélaeigenda
sem fengu nú samkeppni úr óvæntri
átt. Hörð gagnrýni kom fram á að
fyrirtæki í ríkiseigu væri að hasla
sér völl í útleigu vinnuvéla á tímum
samdráttar í atvinnulífínu. Var því
raunar haldið fram að ríkisfé hefði
verið notað til að niðurgreiða leiguna
sem þótti grunsamlega lág.
Sat uppi með sérhæfð tæki
í öðru lagi þykir Lind hafa farið
mjög geyst í fjármögnun bíla. Fyrir-
tækið fjármagnaði m.a. nokkurra ára
gamla bíla sem það þurfti í sumum
tilvikum að leysa til sín og selja með
tapi.
í þriðja lagi er nefnt til sögunnar
að Lind hafi á sínum tíma fjármagn-
að nokkur dýr og mjög sérhæfð
tæki fyrir aðila sem síðan gátu ekki
staðið í skilum. Fyrirtækið sat því
uppi með tækin en söluandvirði
þeirra dugði engan veginn fyrir
þeirri fjármögnun sem það lét í
té í upphafi.
í Qórða lagi er á það bent að
alltof seint hafi verið gripið í taum-
ana í rekstri fyrirtækisins. Miklu af
samningum Lindar hafi verið skuld-
breytt, óháð virði þeirra tækja sero
um var að ræða. Þegar viðskiptavin-
ir komust síðan endanlega í þrot
hafí verðmæti tækjanna lækkað
langt niður fyrir samningsfjárha:ð-
ina. Stjómendur Lindar hafi þannig
ekki gætt sín á því verðfalli sem
varð á tækjum og jafnvel samið við
verktaka sem voru orðnir gjaldþrota.
Þá er því loks haldið fram að fyrir-
tækið hafí ekki gætt þess að halda
jafnvægi á milli gjaldmiðla í efna-
hagsreikningi sínum og orðið fyrir
verulegu gengistapi.
„Óheimilt að
ræða þessi mál“
Þórður Yngvi Guðmundsson, fyrr-
verandi framkvæmdastjóri, kvaðst í
samtali við Morgunblaðið ekki geta
tjáð sig um málefni fyrirtækisins þar
sem hann hafí ekki séð nein gögn í
vel á annað ár eða frá því hann lét
af störfum haustið 1994. Þar að
auki væri honum óheimilt að ræða
_________þessi mál.
í stjóm Lindar vom auk
Halldórs Guðbjamasonar
bankastjóra, þeir Barði
Ámason og Stefán Péturs-
son, aðstoðarbankastjórar
Landsbankans. Halldór
Umsvif
rekstrarleigu
urðu meiri en
tíl stóð
kvaðst ekki heldur geta rætt þessi
mál opinberlega.
Þegar á heildina er litið virðist sem
ekki hafi verið staðið nægjanlega
faglega að þessari lánastarfsemi.
Ljóst er að I þvi efni bar fram-
kvæmdastjórinn mikla ábyrgð, en á
það ber einnig að líta að sérstök lána-
nefnd var starfandi í fyrirtækinu sem
skipuð var fulltrúum Landsbankans.