Morgunblaðið - 29.06.1996, Blaðsíða 62

62 LAUGARDAGUR 29. JÚNÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
HASKOLABIO
SÍMI 552 2140
Háskólabíó
Heimasíða Barb Wire
http://vortex.is/pamela
„EKKI SEGJA VINAN"!!

DEAD^LöViHG
Leslie Nielsen fer á kostum í hlutverki sínu sim Drakúla greifi
í sprenghlægilegri gamanmynd frá gríngreifanum Mel
Brooks. Nielsen og Brooks gera hér stólpagrín aö
þjóðsögunni um blóðsuguna ógurlegu. Þú munt aldrei líta
blóðsugur sömu augum eftir þessa mynd!!!
Sýnd kl. 5, 7, 9 og 11. B.i 12 ára.
uiinmjiur
FUGLABURIÐ
IAN
HART
ART
MALIK
Vleistari
slekking
alekkir o
sjálfan si
Sýnd kl. 4.45, 7
og 9.15.
MAUELEMi
SJÖi'/E
Sýnd kl. 5.
Nýr kennari í skóla fyrir vandræðaunglinga fær eldskírn í því að
takast á við vandræðaunglinga sem eru eins og eimreiðar á fullri
ferð til glötunar. Allar venjulegar leiðir til að ná til krakkana eru
fánýtar og þá er um að gera að reyna eitthvað nýtt.
Aðalhlutverk: lan Hart (Backbeat) og Art Malik (True Lies).
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sérkennilegar poppperlur
TÓNLIST
Gcisladískur
EFTA!
Efta! breiðskífa Risaeðlunnar. Á plöt-
unni skipa Risaeðluna þau Margrét
Kristín Blöndal söngkona og fiðlu-
leikari, Ivar Ragnarsson bassaleik-
ari, Sigurður Guðmundsson gítar-
leikari, Þórarinn Kristjánsson
trommuleikari, Hreinn Stephensen
gitar- og harmonikkuleikari og Hall-
dóra Geirharðsdóttir söngkona og
saxófónleikari. Upptöku stýrði ívar
Ragnarsson. Lög eru eftir hljóm-
sveitarmeðlimi. Níu laganna eru áð-
ur óutgefin, en 13 lög á plötunni eru
af áður útkomnum geisladisk og tólf-
tommu. Smekkleysa s/m hf. gefur
út. 77,17 mín., 1.999 kr.
NOKKUÐ er um liðið síðan Risa-
eðlan var í fremstu röð íslenskra
rokksveita með þær Margréti og
Halldóru fremstar í flokki og lík-
lega hefur íslensk hljómsveiti aldrei
haft eins afgerandi framlínu; Mar-
grét með villtan og á köflum sker-
andi falskan fiðluleik og Halldóra
Morgunblaðið/Kristinn
RISAEÐLUR. Margrét Kristín Blöndal, Ivar Ragnarsson, Sigurð-
ur Guðmundsson, Þórarinn Kristjánsson, Hreinn Stephensen og
Halldóra Geirharðsdóttir.
með þróttmikla kontraltorödd og
kraftmikinn saxófón; að sjá hana
syngja Allah eða Tequiero gleymist
engum. Tónleikar Risaeðlunnar
voru ein besta skemmtun sem völ
var á í lok níunda áratugarins, en
einhvern veginn fór svo að sveitin
hætti smám saman að koma fram
og gefa út. Einhverju réð kannski
um að Risaeðlur virtust ekki ýkja
spenntar fyrir frægð og frama; þær
áttu það til að leggjast í leti mánuð-
um saman og þá var lítið geft af
lagasmíðum og æfingum. Loka-
rispa sveitarinnar var lögin níu sem
eru upphaf þessarar plötu, tvö tek-
in upp 1991, en hin frá 1991 til
1995. Það var svo í takt við annað
að aldrei var lokið við upptökurn-
ar. Það var ekki fyrr en snemma
á árinu að Eðlurnar vöknuðu til
lífsins og luku við þær.
Undir loks ferils Eðlunnar var
Halldóra gengin úr skaftinu en
Hreinn Stephensen kom sterkur inn
með ýmislegar hugmyndir í gítar-
leik og ekki síst skemmtilegt fram-
lag í harmonikkuleik. Lögin níu
sem hefja Efta! eru og bráðgríp-
andi og vel slípuð því sveitin hafði
leikið þau á tónleikum víða um
heim. Þau eru um leið einkennandi
fyrir Eðluna; sérkennilegt popp
með óvæntum uppákomum á
hveiju strái. Þegar best lætur verð-
ur úr snilldar poppperlur, eins og
til að mynda ísást, með líbönskum
blæ, og Alltaf ást aftur, og einnig
sérkennileg lög eins og þungarokk-
ið í „Metalbeib", þungarokk með
harmonikku og fiðlu. Það var sitt-
hvað á seyði í Eðlunni þegar hún
hætti og gaman ef liðsmenn hefðu
þróað áfram hugmyndir eins og
sveitastemmuna í Alltaf ást aftur.
Mikið ber eðlilega á Margréti og
Halldóru í verkum Risaeðlunnar og
þéttur bassaleikur Ivars og lifandi
trommuleikur Þórarins hafa sitt að
segja. Ekki má gleyma Sigurði
Guðmundssyni, sem er bráð-
skemmtilegur gítarleikari og brotn-
ar gítarlínur hans gefa stóran hluta
af „Risaeðlublænum“ til að mynda
er millikaflinn í Bíbí eftirminnilega
góður. Frumlegs framlags Hreins
er þegar getið.
Það er eftirsjá að Risaeðlunni
af tónleikasviðinu, þó segja megi
að tími hennar hafi verið liðinn
þegar hún loks lagði upp laupana.
Eftir stendur grúi skemmtilegra
laga, þar á meðal nokkur sem eru
með þvi besta sem komið hefur
fram á síðustu árum, til að mynda
perlan Kindness and Love.
Árni Matthíasson
Skjögrað á
ströndinni
REGGAE on Ice.
TONLIST
Gcisladiskur
í BERJAMÓ
í beijamó, breiðskífa hljómsveitar-
innar Reggae on Ice. Hljómsveitina
skipa Matthías Matthíasson söngvari,
Stefán Örn Gunnlaugsson hljóm-
borðsleikari, Viktor Steinarsson, gít-
arleikari, Ingimundur Óskarsson
bassaleikari og Hannes Pétursson
trommuleikari. Lög eftir ýmsa höf-
unda, erlenda sem innlenda, en fjög-
ur lög semja liðsmenn sveitarinnar.
Hljómsveitin gefur út, Japís dreifir.
42,14 mín., 1.999 kr.
ÍSLENSKAR reggísveitir hafa
engar verið sem eitthvað hefur kveð-
ið að þar til Reggae on Ice hóf upp
raust sína fyrir nokkru. Fyrsta breið-
skífa sveitarinnar leit dagsins ljós
fyrir fáum dögum og lög af þeirri
plötu hafa mikið heyrst í útvarpi.
Ástæða þess hve lítið er um íslenskt
reggí er öðrum þræði að reggí er
vandmeðfarið; það er ekki nóg að
hægja á bassagangi og syngja pato-
is. Utangarðsmenn reyndu fyrir sér
með reggí á sínum tíma, líklega fyr-
ir áhrif frá breskum pönksveitum
eins og Clash, en það var yfirleitt
nær rokki en reggí; þeim lá alltaf
svo mikið á.
Reggí þeirra Reggae on Ice-
manna er dæmigert íslenskt reggí,
stirt og hugmyndasnautt, í það
minnsta í gömlum íslenskum lumm-
um sem þeir reyna að endurlífga
með reggítakti. Dæmi um það er
upphafslag plötunnar, Hversvegna
varst’ ekki kyrr, eftir Jóhann G. Jó-
hannsson og útsetningin á Lóan er
komin er líka heldur klén, ekki síst
fyrir innlegg Mána Svavarssonar
sem hreinsar endanlega alla sveiflu
úr laginu með geldri forritun. Öllu
betur tekst upp með lög sem upphaf-
lega voru samin sem reggílög, þó
þeir bæti engu við, fara reyndar af-
skaplega illa með Redemption Song
Bobs Marleys, og reyndar rétt að
spyija hvaða tilgangi það gegni að
taka þessi lög upp aftur og gera
ekki betur. Líklega gengur slíkt vel
á balli þegar ofurölvi gestirnir staul-
ast um gólfið og geta ímyndað sér
um stund að þeir séu að skjögra um
ströndina í Kingston, en á heldur illa
við heima í stofu. í íslenska reggílag-
inu Kyrrlátu kvöldi við sjóinn eftir
þá bræður Ásbjörn og Þorlák Krist-
inssyni eru þeir Reggae on Ice-liðar
á álíka slóðum og Utangarðsmenn í
haltrandi reggíi, gera reyndar eitt-
hvað betur, en Matthías, sem kemst
almennt vel frá sínu á plötunni, hef-
ur þó ekkert í Bubba Morthens sem
söngvari og skilar engu af reiðinni
sem ólgaði undir á Geislavirkum.
Stefán Örn Gunnlaugsson hljóm-
borðsleikari á reyndar góðan leik í
því lagi eins og víðar á plötunni.
Frumsömdu lög plötunnar eru það
eina sem gerir hana eigulega, því
þar gera Jæir félagar víða vei, til að
mynda í I berjamó og Lolítu, þó við-
lagið hljómi ankannalega. Húðf-
lúraðar konur hefði líka getað orðíð
gott lag ef einhver hefði ráðið þeim
félögum frá því að hafa „sögumann"
í laginu; það hljómar ágætlega í eitt
sinn eða svo en verður síðan óbæri-
lega leiðinlegt.
Með útgáfu eins og þá sem hér
er til umfjöliunar er alltaf spurning
hvaða mælikvarða á að leggja á grip-
inn. Á að meta hann sem reggíplötu,
eða á að bregða á hana poppkvarða?
Á poppvigtinni er platan hæfilega
létt sumarpopp, eflaust gott til síns
brúks á dansgólfinu og í útilegunni.
Á reggíkvarða fá þeir félagar klára
falleinkunn.
Árni Matthíasson