Morgunblaðið - 20.07.1996, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 20. JÚLÍ 1996 29
BJARNIARNASON
+ Bjarni Árnason
fæddist í Efri-
Ey I í Meðallandi,
V-Skaft., 1. maí
1911. Hann lést á
hjúkrunarheimil-
inu Klausturhólum
á Kirkjubæjar-
klaustri 12. júlí síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hans voru Árni
Jónsson, f. 8.10.
1875, d. 21.3. 1946
og kona hans
Sunneva Ormsdótt-
ir, f. 23.4. 1884, d.
30.9. 1976. Systkini
Bjarna eru Sigurlín, f. 8.12.
1905, d. 18.2. 1969, Guðrún f.
16.10. 1907, Jón f. 1.11. 1908,
d. 25.12. 1992, og Vilborg, f.
28.6. 1913.
Árið 1941 kvæntist Bjarni
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Guðbjörgu Runólfsdóttur, f.
29.12. 1919 í Bakkakoti, Meðal-
landi, dóttur hjónanna Þor-
gerðar Runólfsdóttur og Run-
ólfs Bjarnasonar.
Börn Bjarna og
Guðbjargar eru
Þórir, f. 5.12. 1941,
ókvæntur, Guðgeir,
f. 10.6.1944, m. Sig-
rún Sæmundsdóttir,
f. 28.11. 1944, Arn-
dís Eva, f. 2.11.
1946, m. Gunnar
Þorsteinsson f. 16.3.
1946, Runólfur Rún-
ar, f. 4.7. 1949, m.
Anna Arnardóttir,
f. 16.7. 1954, og
Gunnhildur, f. 8.6.
1954, m. Siguijón
Einarsson, f. 12.3. 1950, og eru
barnabörnin orðin 12 talsins.
Bjarni og Guðbjörg tóku við
búi foreldra hans að Efri-Ey I
og bjuggu þau þar alla tíð nema
síðustu árin er þau fluttu að
Klausturhóluin.
Útför Bjarna fer fram frá
Langholtskirkju, Meðallandi, í
dag og hefst athöfnin klukkan
14.
Þá hefur náfrændi minn og góð-
ur vinur, Bjarni Árnason, fyrrum
bóndi í Efri-Ey í Meðallandi, kvatt
þetta jarðlíf í hárri elli. Pyrir fáum
árum lagði Jón, bróðir hans,
snögglega upp í sína hinztu för.
Eru þá horfnir úr hópnum bræður,
sem settu svip sinn á mannlíf í
Meðallandi nær alla þessa öld.
Minnast allir þeir, sem þeim kynnt-
ust, þeirra með miklum söknuði.
Fyrstu kynni mín af þessum
frændum ná allt frá bernsku minni,
þegar þeir, eins og margir ungir
menn austur þar, héldu hingað
suður með sjó í útver, svo sem
alsiða var á fyrstu áratugum þess-
arar aldar. Veitti mannmörgum
sveitaheimilum svo sannarlega
ekki af að geta drýgt tekjur með
því að senda unga menn í þessar
ferðir ár eftir ár.
Þeir Efri-Eyjarbræður komu
ævinlega við hjá foreldrum mínum
á Sjafnargötunni. Fylgdi þeim báð-
um mikill gáski og hressandi and-
blær, enda voru þeir miklir aufúsu-
gestir á heimili okkar. Þeir færðu
um leið föður mínum, sem ungur
hafði flutzt úr Meðallandinu og sá
það ævinlega í hillingum
bernskuáranna, kærkomnar kveðj-
ur og fréttir frá Sunnefu, systur
hans, en móður þeirra bræðra.
Á þeim árum var Meðalland í
raun í órafjarlægð frá höfuðstaðn-
um og því ekki svo auðvelt að
komast þangað nema á hestum.
Mun Meðallandið síðast allra sveita
í V.-Skaftafellssýslu hafa komizt
í öruggt vegasamband við þjóð-
vegakerfi landsins og það ekki fyrr
en um miðja öldina. Má fara nærri
um það, hvern svip þetta hefur
sett bæði á mannlíf og búskapar-
hætti í Meðallandi. En nú er öldin
önnur, og þeim fækkar óðum, sem
muna þá oft erfiðu tíð.
Árið 1886 fluttust að Efri-Ey
hjónin Guðrún Ólafsdóttir frá
Eystri-Lyngum og Ormur Sverris-
son frá Grímsstöðum, sem þá
höfðu um nokkur ár búið á Gríms-
stöðum með Vilborgu Stígsdóttur,
móður Orms. Á þeim árum og lengi
eftir það gerði sandfok mikinn
usla í þessari lágsveit og færði
mörg býli að austanverðu smám
saman í kaf. Af þeim sökum sett-
ust þau Guðrún og Ormur að í
Efri-Ey með börn sín, sem þá voru
orðin fjögur, þótt fyrir væru marg-
ir ábúendur og því landþröngt. En
þá voru gerðar aðrar kröfur í ís-
lenzku þjóðfélagi en nú á dögum.
Síðan bættust þijú börn við á
næstu fimm árum.
Má fara nærri um það, hversu
erfitt hefur verið að framfleyta sjö
börnum og það í því margbýli, sem
var í Uppbænum í Efri-Ey. Svo fór
líka, að þeim Efri-Eyjarhjónum
reyndist þetta ofviða. Þá var
brugðið á það ráð að flytja sig um
set með börn og bú og það ekki
skemmra en út í Mýrdal. Þetta var
árið 1905. Þarf engum getum að
því að leiða, að slík ákvörðun hefur
verið þungbær þeim hjónum, rúm-
lega á miðjum aldri. En taugin
slitnaði aldrei við gömlu fæðingar-
sveitina, þótt aldrei ættu þau þang-
að afturkvæmt.
Sunnefa, dóttir þeirra, varð ein
eftir í sveitinni og hóf stuttu síðar
búskap í Efri-Ey með manni sínum,
Árna Jónssyni frá Auðnum í sömu
sveit. Þau eignuðust fimm börn,
bræðurna tvo og svo þijár systur.
Eftir lifa nú í hárri elli þær Guð-
rún, sem alla ævi þjónaði heimili
foreldra sinna og bræðra af mik-
illi trúmennsku, en dvelst nú í
Klausturhólum á Kirkjubæjar-
klaustri, og Vilborg, sem býr ekkja
með sonum sínum tveimur mynd-
arbúi í Skammadal í Mýrdal.
Árni í Efri-Ey missti snemma
heilsuna, svo að búskapur allur
lenti á Sunnefu, frænku minni, og
börnum hennar, einkum þó þegar
fram í sótti á þeim bræðrum, Jóni
og Bjarna, ásamt og með Guð-
rúnu, systur þeirra.
Svo kvæntust þeir bræður, og
fljótlega settust þeir hvor að á sín-
um hluta Efri-Eyjar. Jón settist að
í Miðbænum, sem svo var nefndur,
en þaðan var kona hans, Ingibjörg
Ingimundardóttir. Bjarni varð eftir
í Uppbænum, þar sem afi okkar
og amma hófu sinn búskap fyrir
rúmri öld.
Bjarni kvæntist Guðbjörgu Run-
ólfsdóttur frá Bakkakoti árið 1941.
Bjuggu þau fyrst í sambýli við
foreldra Bjarna, en þegar Árni lézt
árið 1946, mun búskapurinn hafa
færzt að mestu á herðar ungu hjón-
anna. Þar dvaldist svo Sunnefa í
skjóli þeirra til æviloka 1976.
Þau Guðbjörg og Bjarni eignuð-
ust fimm mannvænleg börn, sem
öll eru löngu flogin úr hreiðrinu
og hafa sett saman bú víðs vegar
um land. Elzti sonurinn, Þórir, bjó
lengst með foreldrum sínum í Efri-
Ey, ókvæntur, og býr þar enn, einn
sinna systkina.
Bjarni var um fjölmörg ár
heilsulítill, og svo missti Guðbjörg
einnig heilsuna og fékk heilablóð-
fall fyrir nokkrum árum. Hefur
hún verið að mestu við rúmið síð-
an. Þetta varð til þess, að þau flutt-
ust í heimili aldraðra, Klausturhóla
á Kirkjubæjarklaustri. Þar hafa
þau dvalizt síðustu árin og notið
góðrar umönnunar á því vistlega
heimili.
Nú er rúm hálf öld síðan ég sá
Meðallandið fyrst og gisti hjá
frændfólki mínu í Efri-Ey. Frá
þeim tíma hefur samband mitt og
míns fólks aldrei rofnað við þetta
ágæta fólk. Er vissulega margs
að minnast frá þessum árum, en
það verður ekki tíundað hér. Þó
gleymist aldrei sú gestrisni og
hjartahlýja, sem við höfum ætíð
notið, þegar okkur hefur borið þar
að garði. Þar setti hinn látni frændi
minn, sem við kveðjum í dag, alveg
sérstakan svip á með glaðværð
sinni og skemmtilegu kímni, sem
einkenndi hann alla tíð, og það
allt til hans ehdadægurs, þótt hann
fengi margt að reyna á efstu árum
sínum.
Fyrir allar þær ánægjustundir,
sem ég og fjölskylda mín höfum
notið með Efri-Eyjarfólkinu fyrr
og síðar, vil ég þakka nú, þegar
Bjarni frændi er kvaddur hinztu
kveðju. Jafnframt færi ég Guð-
björgu og börnum hennar og öðru
skylduliði samúðarkveðjur okkar
allra.
Jón Aðalsteinn Jónsson.
Elsku afi.
Okkur langar til að kveðja þig
með nokkrum orðum. Það fyrsta
sem kom upp í huga okkar var
prakkaraskapurinn í þér. Það var
alltaf svo gaman að koma til ykk-
ar ömmu í sveitina, þú sitjandi við
skrifborðið þitt með prjónana og
spilin voru aldrei langt undan. Þú
hafðir alltaf gaman af því að gera
at í okkur og alltaf gast þú komið
okkur til að hlæja þó oft hafi á
móti blásið. Við kveðjum þig með
söknuði en vitum að þér líður bet-
ur þar sem þú ert nú. Anda þinn
er að finna í okkur öllum en þú
verður samt alltaf yfirprakkarinn.
Barnabörnin.
ASTA GUNNHILD
SÖBERG
+ Ásta Gnnnhild
* Söberg fæddist
í Kaupmannahöfn
30. nóvember 1930.
Hún lést á Vífils-
staðaspítalanum 4.
júlí síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Kópa-
vogskirkju 16. júlí.
Ég vil með örfáum
orðum kveðja vinkonu
mína, Ástu Gunnhild
Söberg, í hinsta sinn.
Við kynntumst fljót-
lega eftir að Ásta, þá á átjánda
ári, fluttist til íslands frá Kaup-
mannahöfn. Við vorum nágrannar
í Skeijafirðinum og tókst fljótt vin-
átta á milli okkar, sem entist fram
á hennar síðasta dag.
Við skemmtum okkur oft saman
á yngri árum og margar eru minn-
ingarnar af samveru-
stundum okkar. Ásta
var ætíð létt í lund og
kom vel fyrir sig orði,
enda þótt stundum
væri íslenskan bjöguð
hjá henni. Man ég sér-
staklega eftir skemmti-
legu svari hjá henni,
ef hún var spurð hvað-
an hún væri. Þá svar-
aði hún, að hún væri
norræn samvinna. En
móðir hennar var ís-
lensk, faðirinn norskur
og sjálf var hún dansk-
ur ríkisborgari.
Ásta varð þess láns aðnjótandi
að eiga sex börn, sem öll studdu
hana í hennar langvarandi veikind-
um.
Ég votta hér með börnum henn-
ar og öðrum aðstandendum mína
innilegustu samúð.
Erla Sigurvinsdóttir.
ÁSGEIR
SIGURJÓNSSON
+ Ásgeir Sigurjónsson fædd-
ist á Svínhóli í Miðdölum í
Dalasýslu 19. nóvember 1904.
Hann lést í Landakoti 15. júní
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Fossvogskirkju 1. júlí.
Þessi kveðjuorð eru nokkuð síð-
búin, þar sem ég var stödd erlendis
er ég frétti lát Ásgeirs móðurbróður
míns. Það kom mér ekki á óvart,
því hann var orðinn mjög lasinn.
Ási frændi minn var einstaklega
örlátur maður, og ég va_r ein þeirra
sem nutu góðs af því. Ég var ekki
há í loftinu þegar hann fór að gefa
mér gjafir, og því hélt hann áfram
nánast til dauðadags. Fyrir það er
mér sannarlega bæði ljúft og skylt
að þakka. Ási frændi hafði sjálfur
aldrei hátt um það sem hann gerði
fyrir aðra, svo hógyær og hjarta-
hlýr sem hann var. Ég veit að öllum
sem kynntust honum þótti vænt um
hann og virtu hann mikils. Blessuð
sé minning hans.
Nú er liðinn þessi þáttur
þá er loksins komið kvöld,
þeim er gott að sofna sáttur
er séð hefur næstum heila öld.
Guði nú fel ég frændann besta,
fapa þar vinir sem von er gesta.
Kæri vinur, nú hvíldu rótt,
þér kveðju ég sendi - góða nótt.
Kolbrún Eiríksdóttir.
t
Elskuleg dóttir mín, systir okkar, barna-
barn og frænka,
SARA DÖGG ÓMARSDÓTTIR,
Hólmgarði 7,
Reykjavík,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur að kvöldi
17. júlí.
Jarðarförin auglýst sfðar.
Aðalbjörg Ólafsdóttir,
Hörður Freyr Harðarson, Arinbjörn Harðarson,
Ólafur Bergmann Ásmundsson, Málfríður Ó. Viggósdóttir,
Helga Ósk Kúld,
Sverrir Svavarsson, Sigrún Halldórsdóttir,
Sigurlín Ester Magnúsdóttir, Rósinkrans Kristjánsson,
Arinbjörn Kúld, Ásmundur Bjarnason,
Magnea Sigurðardóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞORKELL GUÐMUNDSSON
skipstjóri,
Heiðarholti 38,
Keflavík
sem lést 16. júlí sl., verður jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 23. júlí
kl. 14.00.
Anna Annelsdóttir,
Agnar B. Þorkelsson,
Halldór R. Þorkelsson,
Aðalsteinn Þorkelsson,
Jón Á. Þorkelsson,
Hansborg Þorkelsdóttir,
Annel J. Þorkelsson,
Guðlaug Á. Þorkelsdóttir,
Steinunn Þorkelsdóttir,
Björg Þorkelsdóttir,
Guðmundur Sigurvinsson,
og barnabörn.
Karlotta Andrésdóttir,
Ólöf Sigurvinsdóttir,
Edda Bergmannsdóttir,
Bjarni Sigurðsson,
Dóra F. Gunnarsdóttir,
Hafsteinn Hafsteinsson,
Dagný Magnúsdóttir
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför systur okkar,
mágkonu og frænku,
ÞÓRLAUGAR ÓLAFÍU
JÚLÍUSDÓTTUR,
Hringbraut 76,
Hafnarfirði.
Eyþór Júlíusson, Bergljót Gunnarsdóttir,
Sigríður Júlíusdóttir, Arnfinnur S. Arnfinnsson,
Þorkell Júlíusson, Erla Friðjónsdóttir,
Guðbjörg Salvör Júlíusdóttir
og systkinabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför
BERGSTEINS JÓNASSONAR
frá Múla,
Vestmannaeyjum,
Reynigrund 51,
Kópavogi.
Vilborg Bergsteinsdóttir,
Jónas Bergsteinsson, Þórhildur Óskarsdóttir,
Halla Bergsteinsdóttir,
Kjartan Bergsteinsson, Arndís Egilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.