Morgunblaðið - 27.07.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 27. JÚLÍ 1996 37
JÓSEFÍNA MARSIBIL
JÓHANNSDÓTTIR
+ Jósefína Marsibil Jóhanns-
dóttir fæddist í Siglufirði 12.
júní 1914. Hún lést á Horn-
brekku í Ólafsfirði 28. júní síð-
astliðinn og fór útför hennar
fram frá Olafsfjarðarkirkju 6.
júlí.
Það er svo margt sem mig langar
til að segja um hana ömmu Massý.
Ég trúi því varla enn að hþn sé far-
in, hún var svo stór hluti af lífi okk-
ar allra. Ég man þegar ég var lítil
stelpa, þá var mér stundum hugsað
til þess að sú stund rynni upp að
amma yrði ekki lengur hjá okkur og
fannst mér það óhugsandi.
Mér er efst í huga mikið þakklæti
þegar ég hugsa til ömmu Massýar,
þakklæti yfir því að hún skyldi vera
amma mín, vegna samverustunda
okkar og hvað þær gáfu mér mikið.
Jafnframt er ég full af þakklæti til
hennar fyrir að hafa gætt mín og
systkina minna þegar mamma lá
veik á sjúkrahúsinu á Akureyri.
Reyndi hún einatt að létta okkur
lundina þótt sjálf væri hún áhyggju-
full vegna veikinda dóttur sinnar.
Amma vildi alltaf vita af börnunum
í flölskyldunni nærri sér, helst hverja
stund ef þess var kostur, og gætti
hún þeirra vel, því reynslan hafði
kennt henni að slysin gera ekki boð
á undan sér. Ég sé hana fyrir mér
í huganum skimandi út um gluggann
að athuga hvort hún sæi ekki örugg-
lega ömmubarnið í garðinum.
Ef einhveijir í fjölskyldunni voru
að ferðast á milli staða var hún ekki
í rónni fyrr en hún vissi að allir
væru komnir örugglega á leiðarenda,
sérstaklega um vetrartímann.
Amma mundi tímana tvenna og
eru mér ofarlega í huga óteljandi
sögur sem hún sagði mér bæði af
fólki og atburðum frá_ liðnum tíma
og sögur af sjálfri sér. Ég mun sakna
þess að heyra hana ekki segja frá á
sinn einstaka hátt. Hún var skemmti-
leg og orðheppin kona og gott að
vera í návist hennar. Það var engin
lognmolla þar sem amma Massý fór.
Amma þekkti erfiða tíma í gegn-
um árin. Reynsla hennar og kynni
af lífsbaráttunni á árum áður hafði
þau áhrif á hana að hún tók engu
sem sjálfsögðum hlut í lífinu og fór
vel með það sem hún átti. En allir
erfiðleikar í lífi hennar virtust aðeins
gera þessa fallegu konu sterkari.
Ég man ekki eftir ömmu öðruvísi
en að vera sífellt að; í eldhúsinu, að
baka, í garðinum eða að hjálpa öðr-
um. Hún vildi alltaf hafa snyrtilegt
í kringum sig og allt þar til hún
veiktist annaðist hún öll heimilsstörf
eins og henni var frekast unnt. Henni
féll aldrei verk úr hendi.
Það var alltaf gott að geta leitað
til ömmu í hlýjuna í eldhúsinu í Vest-
urgötunni þar sem ilmurinn af ný-
bakaðri plötutertu eða formköku tók
oft á móti manni. Hún átti alltaf til
góð ráð, stundum var dreginn upp
spilastokkurinn, horft saman á
spennandi mynd í sjónvarpinu eða
bara spjallað um alla heima og
geima. Amma fylgdist vel með öllu
sem var að gerast, bæði hér á landi
og í umheimunum og hafði ávallt
eindregna skoðun á mönnum og
málefnum.
Amma Massý kenndi okkur margt
mikilvægt, til dæmis að vera hreykin
af því hver við erum og bera höfuðið
ætíð hátt. Allir væru jafnir fyrir
Guði og menn dæmdir af gjörðum
sínum og hugsunum. Amma var stolt
kona og lét engan eiga neitt inni hjá
sér. Ef henni þótt eitthvað miður
mátti viðkomandi eiga von á því að
amma léti það í ljós. En ofar öllu
var amma hlý og hjartagóð og mátti
ekkert aumt sjá. Mættum við öll
vera sæl að því að hafa erft eitthvað
af hennar mannkostum sem oft birt-
ust á marga vegu í umhyggju henn-
ar fyrir fjölskyldu sinni.
Amma var kjarnakona og eftir að
hún veiktist var hún hress í anda og
gerði að gamni sínu sem fyrr. Þótt
hún væri orðin rúmföst og gæti ekki
ELÍNBORG DRÖFN
GARÐARSDÓTTIR
+ Elínborg Dröfn
Garðarsdóttir
fæddist 31. maí 1933
á Sauðá við Sauðár-
krók. Hún andaðist á
Sjúkrahúsi Sauðár-
króks 20. júlí síðast-
liðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sigríður
Ingibjörg Ámunda-
dóttir, fædd í Dalkoti
á Vatnsnesi 20. sept-
ember 1907, dáin 26.
júní 1985, og Garðar
Haukur Hansen,
fæddur á Sauðá við
Sauðárkrók 12. júní
1911, dáinn 30. október 1982.
Systkini: Steingrímur, f. 27. júní
1928, búsettur á Sauðárkróki,
Friðrik, f. 21. mars 1931, dáinn
4. ágúst 1982, siðast búsettur í
Hafnarfirði, Gunnar, f. 24. mars
1932, búsettur í Garði, Sveinn,
f. 7. október 1934, búsettur á
Skagaströnd, Steinunn f. 9. jan-
úar 1936, búsett á Selfossi.
Elínborg giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Friðrjki A. Jónssyni,
syni Önnu Friðriks-
dóttur og Jóns L.
Nikodemussonar.
Þau bjuggu alla sína
lniskapartið á Sauð-
árkróki, síðast í
Háuhlíð 14. Þau
eignuðust eina dótt-
ur, Önnu Sigríði, f.
5. ágúst 1952. Henn-
ar maður er Hörður
Ólafsson, f. 16. maí
1950 á Blönduósi,
þau eru búsett á
Sauðárkróki. Börn
þeirra eru Elínborg
Björk, f. 29. maí 1970, Ólafur
Friðrik, f. 23. apríl 1976, og Lísa
Dröfn, f. 10. nóvember 1981.
Elínborg vann m.a. við fisk-
vinnslu, eigin verslunarrekstur
og síðustu ár hafa þau hjón ver-
ið umboðsmenn fyrir happ-
drætti.
Elínborg verður jarðsungin
frá Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Senn er leiðin á enda,
sumarið horfm tíð.
Mun þó helkuldann lifa
minningin skær og blíð.
(Helgi Sæmundsson)
Hún er skær og blíð minningin um
frænku mína Elínborgu Garðarsdótt-
ur, eða Boddu eins og hún var ávallt
kölluð. Hún lést á Sjúkrahúsi Sauðár-
króks eftir baráttu við krabbamein
um rúmlega eins árs skeið. Veikindum
sínum mætti hún með æðruleysi,
þroska og ró sem einkenndu hana
alla tíð. Hún gat alltaf hlegið, og
skærasta minningin um hana er hlát-
ur. Ég sat hjá henni á sjúkrabeði í
fyrrasumar á Landspítalanum þar
sem hún var í erfiðri og strangri
meðferð vegna sjúkdómsins. Áttum
við þarna góða samveru ásamt dóttur
hennar. Margt bar á góma, þá sér-
staklega fjölskyldan sem átti hug
hennar, bamabömin og lét hún sér
ekkert óviðkomandi um velferð þeirra.
Þarna kom hjúkrunarfólk af og til,
einnig urðu vaktaskipti. Það vakti
sérstaka athygli mína að allir virtust
þekkja hana persónulega, öll sam-
skipti í þá átt og hún sagði ávallt
tjáð sig í orðum einkenndi hana óbil-
andi kjarkur, allt til hinstu stundar.
Elsku amma Massý, þín verður
sárt saknað en okkur er það huggun
að nú líður þér vel og ert hjá afa
Magga sem þú saknaðir mjög. Ég
vona að þú hafir vitað hversu vænt
okkur öllum þótti um þig. Minning
þín lifir í huga og hjarta okkar allra,
ástvina þinna.
Guð blessi þig og varðveiti.
Guðrún Pálína.
t
ÁSLAUGJOHANSEN,
Bergen, Noregi
Austurbrún 6,
Reykjavík
sem andaðist 17. júlí, verður jarðsungin
frá Fossvogskapellu mándaginn 29. júlí
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Mig langar til að minnast hennar
ömmu minnar, hennar Massýar, eins
og hún var kölluð. Það sem mér er
efst í huga nú eftir að hún er horfin
yfir móðuna miklu er söknuður. Hún
hafði alltaf verið mín hægri hönd frá
blautu barnsbeini og leiðbeint mér í
lífinu frá því að ég var lítil stúlka
hjá henni í Guðmundarhúsinu, eins
og það hús er kallað. Þaðan flutti
hún í Vesturgötuna og ég og bróðir
minn, hann Maggi, fluttum með. Þar
ólumst við upp hjá ömmu og afa
Magga. Þar var gott að vera þau ár
sem við vorum hjá þeim og það varð
okkur systkinunum gott veganesti
út í lífíð. Hjá ömmu og afa lærðum
við að vera sátt við Guð og menn
og bænimar okkar lærðum við þar
en við fórum aldrei að sofa á kvöldin
fyrr en amma Massý var búin að
lesa með okkur bænirnar.
Það var oft glatt á hjalla hjá ömmu
og afa. Afí Maggi var mjög glaðlynd-
ur og létti okkur ávallt lundina. Þeg-
ar ég var orðin fullorðin og fór að
búa og eiga mín böm þá var alltaf
gott að hafa ömmu í næstu íbúð.
Þangað var stutt að leita og fá góð
ráð. Amma kenndi mér það að passa
bömin mín vel því hún sagði alltaf
við mig að ef eitthvað kæmi fyrir
bömin mín þá gæti ég ekki kennt
mér þar um en sumu væri ekki hægt
að afstýra. Þegar ég hugsa aftur í
tímann þá erum við amma búnar að
vera saman mestalla ævi mína og
ég þakka guði fyrir það að hafa átt
hana ömmu mína og allar þær sam-
verustundir sem við áttum, því amma
mín gaf mér svo mikið.
Amma Massý, ég mun sakna þín
en ég geymi þig í mínu hjarta. Hafðu
þökk fyrir allt. Guð geymi þig.
Aðalbjörg.
„þetta er allt í lagi, elskurnar mínar,
mér líður vel“ er spurt var af þessu
góða fólki, sem lagði sig fram um
að gera allt það mesta og besta.
En þannig var ekki um frænku
mína að hún hefði sig í frammi eða
hefði hátt. Hún talaði oft um það
hvað hún væri ómannglögg, þekkti
fáa, hélt sér frekar til hliðar, kvartaði
aldrei eða bar tilfínningar sínar á
torg. Þeir sem henni kynntust, vissu
hins vegar að hún var trú og trygg
á sínum stað, fús til að hjálpa og
gleðja, ófáir eru sem notið hafa hjálp-
semi og velvildar fyrr og síðar.
Þegar mér barst andlátsfregn
hennar rifjaðist margt upp frá liðnum
tímum. Hún var nær kynslóð eldri
en ég, en aldrei var hægt að fínna
annað en við værum á sama reki.
Hún fæddist á þeim árum er fátt var
nútíma þæginda á heimilum, ijórða í
röð sex systkina. Fljótlega hefír hún
lagt lið við heimilishaldið eins og títt
var, mikið unnið og heimagert, hvað-
eina sem til féll á stóru heimili. Vinnu-
semi og elja var einstök, verklagni
og handbragð sérstakt, allt lék í hönd-
um hennar, svo ber heimili þeirra
hjóna vott um. Stór þáttur í h'fi henn-
ar var að hugsa um aðra. Minnisstæð-
ar eru heimsóknir frændfólksins á
Sauðárkróki á æskuheimili mitt, með
Siggu frænku og Garðar í far-
arbroddi. Eigum við systkinin og for-
eldrar okkar Ijúfar minningar frá
þeim stundum. Bodda hafði oftast veg
og vanda að undirbúningi.
Hún hafði yndi af blómum og rækt-
un hvers konar. Að fegra og prýða
hvort sem var úti eða inni var henni
lagið. Henni varð að ósk sinni að
dótturdóttir og nafna, nemi í hjúkrun
yrði hjá henni uns yfír lyki. Áttu þær
eins og alla tíð dýrmætan tíma, gam-
ansemin og hláturinn ríkjandi. Það
er ótalmargt sem hægt væri að minn-
ast og þakka á kveðjustund. Söknuð-
ur ríkir hjá ástvinum, en minningar
um mæta konu eru huggun harmi
gegn. Guð blessi minningu hennar
og fjölskyldu.
Guðrún Jónsdóttir.
Dagmar Svala Runólfsdóttir,
Guðjón Sigurbergsson.
t
Útför
JÓHANNS ANDRÉSSONAR,
Boðahleín 12,
Garðabæ,
áður Barónsstíg 20,
hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Arndís Jóhannsdóttir, Gunnar Þór Adolfsson,
Grétar Kristinn Gunnarsson,
Fríða Björnsdóttir, Trausti Björnsson.
t
Ástkær unnusti minn, faðir, sonur,
bróðir og mágur,
ISLEIFUR HEIÐAR KARLSSON,
Ástúni 8,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Hjallakirkju í
Kópavogi mánudaginn 29. júlí kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Heiður Hjaltadóttir,
Hjalti Þór ísleifsson,
Karl Stefánsson, Valborg (sleifsdóttir
Guðrún Karlsdóttir, Guðjón Helgason,
Herdís Karlsdóttir, Árni Arnarson,
Stefán Karlsson.
t
Alúðarþakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUNNARSGUNNARSSONAR
húsasmíðameistara,
Miötúni 72,
Guð blessi ykkur öll.
Guðfinna Lárusdóttir,
Inga Gunnarsdóttir, Gylfi Gíslason,
Gunnar Gunnarsson, Gerður Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkirtil allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför
BJARNA ÁRNASONAR,
Efri-Ey 1,
Meðallandi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Klausturhóla, Kirkjubæjarklaustri.
Guðbjörg Runólfsdóttir,
Þórir Bjarnason,
Guðgeir Bjarnason, Sigrún Sæmundsdóttir,
Arndis Eva Bjarnadóttir, Gunnar Þorsteinsson,
Runólfur Bjarnason, Anna Arnardóttir,
Gunnhildur Bjarnadóttir, Sigurjón Einarsson
og barnabörn.
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85„ Akureyri.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfí í númer 5691181.
Framvegis verður við það miðað, að um látinn einstakling birtist ein
uppistöðugrein af hæfílegri lengd en lengd annarra greina um sama ein-
stakling er miðuð við 2.200 tölvuslög eða um 25 dálksentimetra í blað-
inu. Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Grein-
arhöfundar eru beðnir að hafa skímarnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar em birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.