Morgunblaðið - 14.11.1996, Blaðsíða 50

50 FIMMTUDAGUR 14. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MARIANNE
EMMÉ PLANVIG
Marianne
Emmé Planvig
fæddist í Kaup-
mannahöfn 3. sept-
ember 1945. Hún
lést í Kaupmanna-
höfn 3. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar Marianne
voru hjónin Lise
Gronquist og Jarg-
en Emmé Pedersen
sálfræðingur en
þau eru bæði látin.
Marianne giftist i
Reykjavík árið
1964, Ágústi J.
Schram og eru dætur þeirra:
1) Unnur Lísa, f. 1964, gift Ei-
riki Þórkelssyni, bónda og líf-
fræðingi en þau búa að
Vorsabæ II, Skeiðum. Synir
Marianne fluttist til íslands 17
ára að aldri til að vitja ættlands
ömmu sinnar, Soffíu Ágústsdóttur
Gronquist frá Valhöll í Vestmanna-
eyjum. Marianne var björt yfirlit-
um, gullfalleg og flutti með sér
andblæ meginlandsins. Dálítið bó-
hemsk í klæðaburði, langt áður en
~ það varð tíska hér og miðað við
okkur hér heima á þessum tíma
var hún mikil heimskona þrátt fyr-
ir ungan aidur. Eftir að hún giftist
og stofnaði heimili að Hávallagötu
kom í ljós listhneigð hennar og
afar góður smekkur. Við horfðum
með undrun á gamla muni og áhöld
sem hún dró að sér, oft einfalda
hluti sem fengu nýtt hlutverk í
hennar höndum. Hún afsýrði gömul
húsgögn, gerði fallegar skreytingar
úr þurrkuðum íslenskum blómum
og skapaði stemmningu með kerta-
ljósum og klassískri tónlist.
Marianne lærði til snyrtifræð-
þeirra eru Jakob
Þór og Baldvin Ari.
2) Anna HUn, f.
1969, meinatæknir,
búsett í Kaup-
mannahöfn. Sam-
býlismaður hennar
er Lars A. Jensen,
rekstrarhagfræð-
ingur. Sonur þeirra
er Frederik Ágúst
A. Schram. Mar-
ianne og Ágúst slitu
samvistum en seinni
maður hennar er
Bent Planvig,
tæknifræðingur í
Kaupmannahöfn. Sonur þeirra
er Davíð, f. 1984. Marianne var
jarðsungin frá Kirke-Værlase
7. nóvember.
ings á snyrtistofunni Jean de
Grasse, hjá Rut Guðmundsson,
æskuvinkonu móður sinnar, og
stundaði starf sitt í heimahúsum.
Hún var virk í Félagi íslenskra
snyrtisérfræðinga og vann til verð-
launa fyrir listförðun. Marianne var
mikil tungumálamanneskja og af-
sannaði rækilega goðsöguna um
Danann sem aldrei getur lært góða
íslensku og er búinn að gleyma
sínu eigin máli. Alveg fram á síð-
asta dag var íslenskan hennar hrein
og hljómfalleg, jafnvel þó svo hún
talaði hana afar sjaidan.
Eftir að fjölskyldan fluttist til
Kaupmannahafnar árið 1974 hóf
Marianne störf sem deildarstjóri
hjá Inter Coop, norrænu innkaupa-
sambandi. Þar kom hún oft íslensk-
um fundargestum á óvart með is-
lenskukunnáttu sinni. Fyrir rúmum
tveimur árum lét hún langþráðan
draum rætast þegar hún hóf versl-
t
Okkar ástkæri
VALDIMAR INGIBERG
EINARSSON,
Söndu,
Stokkseyri,
verður jarðsunginn
frá Stokkseyrarkirkju laugardaginn
16. nóvember kl. 14.00.
Þorsteinn Valdimarsson, Bryndís Guðmundsdóttir,
Stefán Axel Valdimarsson, Sædís Gísladóttir,
Lárus Ingi Valdimarsson, Stefán Axel Guðmundsson,
Róbert Hjálmar Valdimarsson, Garðar Skarphéðinsson,
og barnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁSTA ÞORKELSDÓTTIR,
Hraunbæ 108,
síðast til heimilis
á Hrafnistu í Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 15. nóvember kl. 15.00.
Reynir G. Karlsson, Svanfríður María Guðjónsdóttir,
Þorbjörg Hilbertsdóttir,
Sævar Hilbertsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega vinarkveðjur og hlýhug við andlát og útför ást-
kærrar eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
KRISTÍNAR LILYAR KJÆRNESTED,
Þórufelli 20,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Steingrímur Nikulásson,
Annie Kjærnested Steingrímsdóttir,
Margrét Lís Steingrímsdóttir, Helgi Þorgils Friðjónsson,
Nikulás Ásgeir Steingrímsson,
Friðfinnur Arni Kjærnested Steingrimsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
GUÐMUNDA
GUÐRÚN
GUÐMUNDSDÓTTIR
unarrekstur við Strandvejen í
Hellerup. Þar seldi hún vandaðan
kvenfatnað, „til kvalitetsbeviste
piger“ eins og hún sjálf kynnti
verslun sína.
Þó að sjúkdómurinn sem leiddi
hana til dauða, hefði þegar knúið
dyra lagði hún hart að sér til að
allt mætti vera sem best og vandað-
ast, jafnvel þó að kreppan væri enn
viðloðandi í Danmörku og mörg
fyrirtæki í vanda. Verslunin bar
fagurt vitni um hennar góða smekk
og hún laðaði að sér marga trausta
viðskiptavini sem einnig urðu per-
sónulegir vinir hennar. Hún tók
þátt í sorg þeirra og gleði eins og
reyndar allra sem hún kynntist.
Það liðu heil sautján ár þar til
Marianne sneri aftur til íslands og
þá var tilefnið skím fyrsta bárna-
bamsins, Jakobs Þórs, á sólríkum
sumardegi í Ólafsvallakirkju á
Skeiðum. Hún naut dvalarinnar og
endurfunda við gamla vini sem
höfðu saknað hennar sárt og þegar
næsta sumar sótti hún brúðkaup
Unnar Lísu dóttur sinnar og Eiríks
til íslands. Þá var dansað fram eft-
ir sumamóttinni í hlöðunni á fallegu
jörðinni þeirra undir Vörðufellinu.
Við útför Marianne hljómaði í
kirkjunni gömul íslensk vögguvísa,
„Sofðu unga ástin mín“, sem Soff-
ía amma hafði sungið fyrir hana á
barnsaldri og hún söng við bömin
sín. ísland átti stóran hlut í hjarta
hennar og böndin styrktust enn-
fremur við að Unnur Lísa settist
að á íslandi. En það var henni
ákaflega mikils virði að hafa Önnu
Hlín, Lars og litla Frederik nálægt
sér í Kaupmannahöfn. Anna Hlín
og Guðrún frænka voru hennar
stoð og stytta síðustu mánuðina.
Elskulegri frænku og vinkonu
þökkum við samfylgdina og góðar
samverustundir. Sár söknuður er
kveðinn að ástvinum hennar hér
heima og erlendis og við vottum
þeim samúð okkar.
Vigdís, Hafdís og
Hrafnhildur.
■+■ Guðmunda Guðrún Guð-
■ mundsdóttir fæddist á
Kluftum í Hrunamannahreppi
20. ágúst 1940. Hún lést í
Landspítalanum 2. nóvember
síðastliðinn og fór útför henn-
ar fram frá Áskirkju 12. nóv-
ember.
Það er skammt stórra högga á
milli í okkar litla samfélagi í
Lúxemborg. Sólríkur og gullinn
októbermánuður er að baki.
Skuggar skammdegisins farnir að
lengjast. Fyrir liðlega mánuði
fylgdum við kærum vini og félaga
til grafar. Aftur berast þær fréttir
að komið sé að kveðjustund. Að
þessu sinni er það kær vinkona
sem lokið hefur langri baráttu við
illvígan sjúkdóm.
Lágvaxin og hnellin með óra-
langt nafn, en ávallt kölluð Munda
sem hæfði henni svo miklu betur.
Hún stóð þó fyllilega undir þessu
langa nafni. Stolt og stríðin með
stórt hjarta, trölltrygg, óborganleg
brandarakerling med stórkostlega
kímnigáfu. Með smitandi hlátur
og bamslega himinblá augu sem
gáfu gætur því spaugilega í tilver-
unni.
Munda fór sínar eigin leiðir að
settu marki enda aldrei látið vel
að stjórn að eigin sögn. Sigraðist
á þeim erfíðleikum sem á vegi
urðu án þess ad víla eða vola og
sló á létta strengi allt til síðasta
dags.
Munda og Maddi ásamt einka-
syninum Þorsteini voru meðal
þeirra Islendinga sem fyrstir sett-
ust hér að. Þau studdu vel og
dyggilega starfsemi íslendingafé-
lagsins, heimili þeirra var nánast
sem félagsheimili sem stóð öllum
opið. Gestrisni og greiðvirkni var
þeirra aðalsmerki. Sem dæmi má
nefna að í upphafi búsetu þeirra
hér var heimili þeirra nánast eins
og símstöð. Ymist var fólk að fá
að hringja hjá þeim eða þau beðin
fýrir skilaboð til íslenskra ná-
granna sinna.
Þeirra kærustu gestir voru án
efa börnin því bæði voru með af-
brigðum barngóð og fljót að vinna
traust þeirra. Lifandi áhugi þeirra
og leiftrandi kímni smitaði út frá
sér og örvaði frásagnargleði smá-
fólksins og það var oft glatt á
hjalla.
Það er mikill sjónarsviptir að
Mundu. Við eigum eftir að sakna
hennar um langa hríð. Hnyttin til-
svörin, allar óborganlegu sögurnar
sem hún sagði okkur af mönnum
og málefnum, börnum og ekki síst
sjálfri sér munu lifa með okkur
sem þjóðsögur um ókomna tíð.
Við þökkum samfylgdina sem
gjarnan hefði mátt vera miklu
lengri. Aðstandendum hennar og
ástvinum nær og íjær vottum við
okkar dýpstu samúð.
Við biðjum Almættið að styrkja
ástvini hennar og styðja gegnum
dimman vetur sem framundan er
og að við megum öll minnast henn-
ar með gleði í hjarta er geislar
vorsólarinnar vemda okkur á ný.
Fyrir hönd Félags íslendinga í
Lúxemborg,
Þorbjörg Jónsdóttir.
GEIR GÍSLASON
+ Geir Gíslason
fæddist í
Reylqavik 26. októ-
ber 1926. Hann lést
á Landspítalanum
20. október síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Dóm-
kirkjunni 29. októ-
ber.
Geir var skipasmið-
ur. Hann vann lengi í
Slippnum í Reykjavik.
Hann var einnig húsa-
smiður og byggði sér
sitt eigið íbúðarhús á Bauganesi
42, að mestu einn. Húsið hans á
Bauganesi 42 var bæði stórt og
fallegt og handbragð hans á því var
með eindæmum gott.
Geir vann lengi á
Veðurstofunni, eða allt
þar til hann veiktist á
síðastliðnu sumri. Á
Veðurstofunni vann
hann við smíðavinnu.
Smíðar voru hans ævi-
starf. Á Veðurstofunni
voru vinsældir hans
miklar enda drengur
góður er naut vin-
sælda alls staðar, og
þar sem vinsældir
hans voru með af-
brigðum er vinahópur-
inn stór er fylgdi hon-
um hinsta spölinn. Geir var val-
menni, hjartahlýr og hjálpsamur,
vildi allra vanda leysa.
Foreldrar hans, Sigríður Jó-
t
Móðir okkar, systir mín og frænka,
INGUNN JÓNAINGIMUNDARDÓTTIR RISNER,
lést á heimili sonar síns í Plymouth, MA, 12. nóvember sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristín Ingimundardóttir.
t
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir
og amma,
JÓNA SIGRÚN SÍMONARDÓTTIR,
Hrauntúni 61,
Vestmannaeyjum,
lést í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja aðfara-
nótt 11. nóvember.
Útförin auglýst síðar.
Eðvarð Þór Jónsson,
Sfmon Þór Eðvarðsson, Elín Sigríður Björnsdóttir,
Sigurjón Eðvarðsson, Elísa Kristmannsdóttir,
Aron Máni Símonarson.
hannsdóttir og Gísli Guðmundsson
skipstjóri, voru bæði ættuð af Vest-
fjörðum. Ég kynntist þeim lítið sem
ekkert, sá þau aðeins tvisvar. Um
æsku og uppvöxt Geirs veit ég lítið
því okkar kynni hófust ekki fyrr
en hann var orðinn fullorðinn mað-
ur og kvæntur Guðrúnu Þorleifs-
dóttur frá Hafrafelli. Henni kvænt-
ist hann 20. janúar 1951. Börn
þeirra eru fyrirmyndarmanneskjur,
hjartahlýjar og hjálpsamar. Geir var
vel meðalmaður á hæð, nokkuð stór,
en samsvaraði sér vel. Hann var
fríðleiksmaður og myndarmaður
hvar sem litið var á.
Ég kynntist Geir fyrst um 1950
er þau Guðrún og hann voru að
bindast tryggðaböndum. Voru
kynni okkar strax mjög góð og
ætíð síðan. Hjálpsemi þeirra í veik-
indum okkar voru alveg sérstök,
þau gerðu allt fyrir mann. Mann-
kostir þeirra voru svo miklir. Hjá
okkur á Skáldsstöðum var Þorleifur
sonur þeirra í átta sumur og kunn-
ingsskapur því mikill og aldrei nema
góður. Þau Geir og Guðrún komu
oft til okkar hingað á Skáldsstaði.
Þær heimsóknir þeirra voru
ógleymanlegar. Þau voru mjög
skemmtilegar manneskjur og góð-
vild þeirra var nær takmarkalaus.
Þau komu í sumarblíðunni með
skemmtun og fegurð, gjafir og
fleira. Þegar veikindi sóttu á veittu
þau ómetanlega hjálp. Magnús
bróðir okkar dó 15. nóvember 1992
og slíka hjálp og aðstoð er þau
veittu okkur fáum við nú aldrei
fulllaunað. Eins höfum við öll dval-
ið lengri eða skemmri tíma á heim-
ili þeirra er við höfum verið veik
og gerðu þau allt fyrir okkur sem
hægt var og meira en það.
Þú ert nú horfínn, Geir. Þín stund
er komin. Guð blessi þig á eilífðar-
strönd.
Ættingjum Geirs veittu, Drott-
inn, þína blessun svo að sorg þeirra
verði léttbærari er þau syrgja sinn
ástkæra föður og vin.
Með þökk fyrir allt.
Jón Guðmundsson og systkini.
4
i
Q
€
Ci
c
I
<
í
K
i
i
í
i
i
i
i
<
i
i
(