Morgunblaðið - 13.12.1996, Side 8

8 FÖSTUDAGUR 13. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
_ MAÐUR
VIKUNNAR
Þjóðin fær milljarð í skó-
inn! EfUr allt sem á und-
an ór gengið fékk þjóðin
það framan í sig frá Kristjáni
Ragnarssyni að nú væri von á
gjöf, milljaröi, til að kaupa haf-
rannsóknaskip! Frá útgerðar-
mönnum.
ÞÚ verður bara að láta dallinn hérna við dyrnar, hr. KYÓTAKRÆKIR. Við eigum ekki
lengur neinn skó til að láta í gluggann.
Úttekt gerð á öryggismálum í íþróttamannvirkjum
Yfir 60 hús skoðuð
STARFSMENN Heilbrigðiseftirlits
Reykjavíkur munu á næstunni
skoða íþróttahús og skóla á höfuð-
borgarsvæðinu til að kanna ástand
öryggismála og gera tillögur um
úrbætur þar sem þeirra er þörf.
Kveikja þessa eftirlits er óhapp sem
varð í íþróttahúsinu við Austurberg
í seinustu viku, en þar féll hand-
boltamark ofan á tíu ára gamla
stúlku og meiddist hún talsvert.
Haukur Haraldsson, sviðsstjóri
heilbrigðissviðs stofnunarinnar,
segir húsin á milli 60 og 70 tals-
ins, og verði farið í öll íþróttahús
skóla og íþróttafélaga, auk þess
sem útivellir verði einnig kannaðir.
Eftirlitið er unnið í samstarfi við
Hollustuvernd ríkisins og Slysa-
varnafélag íslands, í samræmi við
staðla frá síðastnefnda aðilanum.
Nauðsynlegt eftirlit
„Öryggismálin hafa verið ögn
fljótandi, en ég geri ráð fyrir að
þau færist á okkar hendur í auknum
mæli. Við höfum eftirlit með heil-
brigðismálum í öllu skólahúsnæði
og íþróttamannvirkjum, þannig að
ekki er óeðlilegt að verksviðið
stækki að þessu leyti. Við bíðum
eftir nýjum öryggisstaðli fyrir leik-
velli og fleiri svæði, og munum í
kjölfar þess skoða þau mái grannt,"
segir Haukur.
Hann segir að skorti eitthvað á
frágang tækja og búnaðar í íþrótta-
mannvirkjum verði farið fram á við
forráðamenn hverrar stofnunar, for-
stöðumenn eða skólastjóra, að gerð-
ar verði úrbætur hið fyrsta. Hann
kveðst gera ráð fyrir að nokkum
tíma taki að skoða öll mannvirkin,
en þó megi búast við að eftirlitinu
verði lokið skömmu eftir áramót.
„í fyrrasumar var gerð könnun
sem náði til útivalla og sýndi að
ástandið var þokkalega gott, þótt á
einstaka stað hafi þurft að gera
aðfinnslur. Við vitum ekki enn sem
komið er hvort misbrestur sé á
nauðsynlegum öryggiskröfum en
við teljum þessa könnun brýna samt
sem áður og má gera ráð fyrir að
við munum útbúa samantekt að
henni lokinni,“ segir Haukur.
Gagnvegi • Skógarseli • Stórahjalla • Ægisiðu • Lækjargötu Hafnarfirði
Saínkortsháiár fá að auki 3% afslátt í punktum.
Myndbandsspóla i9i> mm
Verðlaun í ritgerðasamkeppni
Getum ekki
alltaf hjálpað
ADÖGUNUM hlaut
Guðrún Einarsdóttir
önnur verðlaun í al-
þjóðlegri ritgerðasamkeppni
en verðlaunin veitti sviss-
neski Rauði krossinn í sam-
vinnu við geðvefrænu- og
félagsfræðilegu læknastofn-
unina í Ascona í Sviss en
fulltrúar þessara stofnana
skipuðu dómnefndina.
- Hvernig stóð á því að
þú ákvaðst að taka þátt í
ritgerðasamkeppninni?
„Þegar ég sá samkeppn-
ina auglýsta í tímariti hjúkr-
unarfræðinga í desember
1995 ákvað ég strax að taka
þátt í henni. Ritgerðin átti
að fjalla um samband skjól-
stæðings og hjúkrunarfræð-
ings, hvernig það hefði þró-
ast og hvað hjúkrunarfræð-
ingurinn hefði lært af því.
Ég hafði einmitt gengið í
gegnum ákveðið ferli með einum
af skjólstæðingum mínum sem mér
fannst gefa tilefni til skrifa. Einn-
ig fannst mér þarna gefast ágætt
tækifæri til að skrifa mig frá þeirri
reynslu. Þessi ritgerðasamkeppni
er kennd við þekktan austurrískan
geðlækni sem hét Balint en hann
vann út frá því að ekki væri nægi-
legt að greina vanda sjúklingins
eingöngu heldur þyrfti læknirinn
að vera sér vel meðvitandi um eig-
in tilfinningar og viðbrögð gagn-
vart sjúklingnum meðan á meðferð
stæði."
- Hvert er innihald ritgerðar-
innar?
„Ritgerðin segir frá sambandi
mínu við aldraða konu sem stóð
yfir í fjögur ár. Samskipti mín og
konunnar hófust þegar ég fór að
annast manninn hennar sem var
veikur en þegar hann dó tveim
árum síðar hélt ég áfram að styðja
konuna í sorginni og myndaði við
hana náið tilfinningalegt samband.
Fyrir ári áttaði ég mig á því að
ég gat ekki stutt konuna lengur
vegna þess að ég hafði tekið vanda
hennar of mikið inn á mig. Það
var erfitt fyrir mig að viðurkenna
að ég var ekki fær um að annast
hana og að það þurfti að fá annan
til þess. í ritgerðinni lýsi ég því
hvernig samband mitt við skjól-
stæðing minn þróaðist, hvernig
mér leið á meðan á því stóð en
mér var farið að þykja mjög vænt
um konuna. Ég var samt alltaf
meðvituð um að hjálpsemi mín og
umhyggja var farin út í öfgar. Inn
í frásögnina fléttast svo líðan skjól-
stæðings míns og aðstandenda
hans. Einnig fjalla ég um sam-
starfsfólk mitt en þegar ég var
komin í þrot með skjólstæðing
minn fannst mér ég ekki fá þann
stuðning sem ég þurfti á að halda.“
- Er hjúkrunarfólki boðið upp á
áfaliahjálp í starfi sínu?
„Þeir sem vinna á slysadeild
Sjúkrahúss Reykjavíkur og þeir
sem vinna á krabbameinsdeildum
og geðdeildum sjúkrahúsanna fá
slíka hjálp en aðrir ekki. Þetta er
mjög slæmt því þeir
sem vinna hjálparstörf
eru í meiri hættu að fá
tilfinningaleg áföll. Það
er því nauðsynlegt að
þörfin fyrir þennan
stuðning sé viður-
kennd.“
- Hvað gerðir þú til þess að fá
þann stuðnings sem þú þurftir á
að halda?
„Ég leitaði mér sjálf hjálpar og
greiddi fyrir hana úr eigin vasa.
Það hjálpaði mér einnig að skrifa
um reynslu mína. Það er mjög
mikilvægt að við sem vinnum í
heilbrigðisgeiranum áttum okkur á
að þó að við virðum sjúklinginn
og þarfir hans höfum við okkar
Guðrún Einarsdóttir
►Guðrún Einarsdóttir er fædd
30. mars 1951 í Reykjavík. Hún
útskrifaðist úr Hjúkrunar-
skóla íslands árið 1973. Stund-
aði hún nám í Nýja Hjúkrunar-
skólanum, 1976-77 ogiKenn-
araháskóla íslands, 1978-79.
Guðrún vann sem deildarsljóri
á lyflæknisdeild Landspítalans
1974-76, við barnadeild
Landakots Í980-83 og geð-
deild Landspítalans 1984-87.
A læknastofu Hallgríms Þ.
Magnússonar vann hún á árun-
um 1988-92. Um tíma kerindi
hún við Hjúkrunarskóla ís-
lands eða 1977-79. Nú starfar
hún á Heilsgæslustöð Sel-
Ijarnarness og við skólahjúkr-
un í Mýrarhúsaskóla.
Tilfinningarn-
ar sögðu eitt
og skynsemin
annað
eigin þarfir og takmarkanir. Það
er ekki alltaf sem við getum leyst
öll mál. Við verðum að vera órög
að viðurkenna það og átta okkur
á að það er ekkert skipbrot.“
- Er í námi hjúkrunarfræðinga
kennd viðtalstækni og framkoma
við sjúklinga?
„Já, það er gert í einhverjum
mæli en mér finnst að það þyrfti
að leggja ríkari áherslu á þá þætti
í náminu."
- / umsögn dómnefndar um rit-
gerð þína er meðal annars sagt
að þú sýnir einlægni í frásögn
þinni, að þú hafir sýnt skjólstæð-
ingi þínum virðingu og vinnu-
brögðin hafi verið fagleg. Þar seg-
ir einnig að þú hafir verið meðvit-
uð um þróun sambands þíns og
skjólstæðings þíns allan tímann,
hvers vegna leitaðir þú ekki fyrr
hjálpar fyrst þú gerðir þér grein
fyrir að samband ykkar þróaðist
ekki á jákvæðan hátt?
„Tilfmningarnar sögðu eitt og
skynsemin annað. Það var ekki
fyrr en ég varð að viðurkenna að
ég var ekki tilfinningalega í stakk
búin til að höndla vanda skjólstæð-
ings míns að ég lét af þeirri trú
að ég gæti hálpað hon-
um en þá fór ég að hlúa
að sjálfri mér. Síðastliðið
ár hef ég velt þessum
málum mikið fyrir mér
og unnið markvisst með
þessa upplifun og er nú
reynslunni ríkari."
- Þú fórst utan til að taka við
verðlaununum?
„Já, ég fór til Ascona í Sviss
þar sem verðlaunaafhendingin fór
fram í tengslum við alþjóðlega
ráðstefnu sem bar yfirskriftina,
þunglyndi, sjúkdómur vorra tíma.
Ég vissi ekki hvaða sæti ég hafði
hreppt svo spennan var mikil. Ég
er afar glöð og þakklát fyrir þessa
viðurkenningu."