Morgunblaðið - 13.12.1996, Blaðsíða 50
50 FÖSTUDAGUR 13. DESEMBER 1996
MININIINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Sveindís Ósk
Guðmundsdótt-
ir fæddist í Reykja-
vík 30. júlí 1979.
Hún lést af slysför-
um laugardaginn 7.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
Sveindísar eru
Kristín Sveinsdótt-
ir, sölumaður, fædd
22. mars 1956, og
Guðmundur Unn-
arsson, bifreiða-
stjóri, fæddur 27.
maí 1949. Systkini
hennar eru Unnar
Þór Guðmundsson, bifreiða-
stjóri, fæddur 21. janúar 1975,
unnusta hans er Berglind Gísla-
dóttir, nemi, f. 13. okt. 1978.
Brynjar Már Guðmundsson,
nemi, fæddur 27. nóvember
1983. Hálfbróðir Sveindísar er
Kristján Geir Guðmundsson,
fæddur 8. ágúst 1973, lager-
maður, í sambúð með Sólborgu
Þórisdóttur bankastarfsmanni,
fædd 24. maí 1973.
Utför Sveindísar Óskar verð-
ur gerð frá Bústaðakirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku litla stelpan mín, við elsk-
uðum þig svo mikið, og við eigum
svo mikið af fallegum minningum
um þig, það er ekkert nema svo
gott og fallegt allt sem við eigum
eftir, því það var ekki hægt að
hugsa sér yndislegri dóttur og
elskulegri systur. Þú varst svo
falleg og hjartahlý, elskan mín,
við vitum að þú ert í góðum hönd-
um og Guð mun geyma þig þar
til við hittumst öll aftur. Nú ertu
komin nær stjömunum sem þér
þótti svo fallegar, elskan min, við
ætlum að hugsa vel um skjaldbök-
una þína og froskana. Við elskum
þig öll.
Mamma, pabbi,
Unnar og Brynjar.
Elsku litla systir mín, mig lang-
ar að skrifa þér nokkrar línur, það
er eiginlega það að ég elska þig
af öllu mínu hjarta. Þú verður með
mér dag og nótt, hefði ég bara
getað tekið utanum þig og sagt
þér hvað ég elskaði þig rosalega
heitt. Það er eiginiega ekki mikið
meira sem ég get sagt við þig
núna, Sveindís mín. Ég mun hafa
þig í hjarta mínu og allar þær
minningar sem ég á um þig, þar
til ég hitti þig aftur.
Þinn stóri bróðir,
Unnar Þór.
Þegar skammdegismyrkrið er
sem svartast lýsum við upp í kring-
um okkur með birtu aðventuljós-
anna og búum okkur undir komu
hátíðar Ijóss og friðar. Það er erf-
itt að lýsa þeim hugsunum og til-
fmningum sem brutust um í mér
þegar ég frétti að Sveindís mág-
kona mín hefði dáið af slysförum.
Þá lagðist dimmur skuggi myrkurs
og sorgar yfír og bjarmi ljósanna
náði ekki að lýsa inn í huga minn.
Eg eins og fleiri spyr: hvers
vegna er hún hrifín burt svo
hastarlega frá foreldrum sínum
og bræðrum?
Það er skrítin tilhugsun að þú
sért ekki hér lengur meðal okkar
og erfitt að sætta sig við að fá
ekki að hitta þig aftur og tala við
’pjg-
Lífíð virðist óréttlátt, en það er
gott að hugsa til baka um allar
þær stundir er við áttum saman.
Blessuð sé minning þín, Sveind-
ís mín.
Öllum þú vildir ástúð sýna.
Við leiði þitt mun ljós Guðs skína.
Ljós þinnar trúar aldrei dvína.
Ég mun sakna þín
sárt.
Þín mágkona,
Berglind.
Ástkær frænka
okkar, Sveindís Ósk,
er látin og viljum við
minnast hennar með
þessum fátæklegu
orðum. Þau eru fá orð-
in sem maður á þegar
svo ung stúlka í blóma
lífsins er hrifsuð frá
okkur og við fáum þig
aldrei aftur séð né
snert, en minningamar um þig
eigum við og þær tekur enginn frá
okkur.
Þær voru ófáar stundimar sem
við dvöldum hjá þér og fjölskyldu
þinni er leið okkar lá suður. Þetta
vora góðar stundir og var ætíð
setið að spjalli og hlegið. Okkur
munu ávallt vera minnisstæð fjöl-
skyldumótin sem haldin hafa verið
á sumrin og hafa þau ætíð verið
fjölmenn og á þeim verið. góð-
mennt. í minnum okkar hefur þú
ávallt verið indæl, hljóðlát og góð
við menn og málleysingja. Barn-
góð hefur þú ætíð verið og minn-
umst við ánægjunnar þegar Hann-
es Hólm, litli frændi þinn, kom í
heiminn, 30. júlí, á afmælisdaginn
þinn, fyrir rúmu ári. Við trúum
því og treystum að Guð hafí ætlað
þér mikilvægt verkefni fyrir hand-
an og þökkum í senn fyrir þau
forréttindi að hafa fengið að eiga
þig fyrir frænku og góða vinkonu.
Elsku Kidda, Gummi, Unnar
Þór, Bella, Brynjar Már og Gísli
Freyr, vinir og aðrir aðstandend-
ur. Ykkur vottum við okkar dýpstu
samúð og megi Guð styrkja ykkur
í sorginni.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvfld að hafa
hörmung’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól,
unan og eilíf sæla
er þín hjá lanbsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann eiskar þig svo kært.
Þú Iifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Péturss.)
Þín frændsystkin,
Sigurður, Maria Ólöf og
Sóley Sigurðarbörn, og
Hannes Hólm Maríuson.
Elsku Sveindís mín. Ég vil
þakka þér fyrir allar þær yndislegu
stundir sem við áttum saman, ég
mun geyma þær í hjarta mínu.
Ég kveð þig með sáram söknuði.
I faðmi haustsins fagra rósin deyr
og fallin laufblöð hrislast mér um fætur.
Við söknum margs sem við sjáum aldrei
meir,
ég hlusta, mér heyrist að hún grætur.
(Sigrún Guðmundsdóttir, Hlíðartungu.)
Elsku Kidda, Gummi, Unnar og
Brynjar. Ég sendi ykkur mínar
innilegustu samúðarkveðjur og bið
að algóður Guð verði hjá ykkur
og veiti ykkur styrk í ykkar miklu
sorg.
Pétur Bjarki.
Ég vakna laugardagsmorgun-
inn 7. desember svona rétt eins
og venjulega og var nú svona að
koma mér í það að takast á við
annir dagsins. Ég var, eins og svo
margir aðrir, að undirbúa jólakom-
una. En þegar klukkan er rétt um
ellefu hringir síminn og pabbi ber
mér þær hræðilegu sorgarfréttir
að hún Sveindís Ösk, dóttir hans
Gumma bróður, sé dáin. Mér hefði
ekki geta bragðið meira og ætlaði
ekki að trúa þessu og hugsaði:
þetta er einhver hræðilegur mis-
skilningur. Hvemig getur þetta
verið, þvílík sorg sem lögð er á
unga fjölskyldu. Sveindís Osk var
sprellfjöragur krakki sem alltaf
var til í að takast á við karlpening-
inn í fjölskyldunni. Þeim fannst
nú stundum nóg um fjörið í litla
krílinu sem alltaf var til í að tusk-
ast. En tíminn líður og litlu ung-
amir vaxa úr grasi og verða að
ungu og fallegu fólki. Og samvera-
stundunum hjá stækkandi fjöl-
skyldum fækkar en maður reynir
að fylgjast með þegar unga fólkið
fer út í lífíð. Sveindís var að stíga
sín fyrstu skref út í lífíð þegar hún
er tekin burt og getur ekki verið
með okkur lengur. En ég trúi því
að henni hafí verið ætlað eitthvað
meira og sé nú að byija á að tak-
ast á við önnur verkefni á nýjum
stað. Sveindís var yndislegt barn
og fallegur unglingur sem skilur
eftir sig margar og ljúfar minning-
ar. Elsku Gummi, Kidda, Unnar
og Brynjar, megi algóður Guð
vera með ykkur á þessum erfiðum
tímum og gefí að þið finnið frið í
hjarta ykkar og, eins og þið vitið,
minningamar eigið þið um hana
elsku Sveindísi og þær getur eng-
inn tekið frá ykkur. Elsku Svein-
dís Ósk, ég veit að það verður
tekið vel á móti þér á nýja staðnum
þínum af því elskulega fólki sem
horfíð hefur frá okkur. Guð geymi
þig og varðveiti.
Ég kveð þig nú að sinni með
orðunum hans Bubba sem var al-
gjör hetja í þínum augum.
Eitt andartak stóð tíminn kyrr
æddi síðan inn um glugga og dyr
hreif burt vonir, reif upp rætur
einhvers staðar engill grætur.
Tárin eru leið til að iækna undir
lífið er aðeins þessar stundir
Gangverk lífsins þau látlaust tifa
og við lærum með sorginni að lifa.
Unnur og fjölskylda.
Vertu, guð faðir, faðir minn
í freisarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Laugardagurinrí 7. desember
var erfíðasti dagur í lífí mínu, tveir
menn komu til mín kl. 11 um
morguninn og sögðu mér að
Sveindís Ósk, besta vinkona mín,
væri látin, farin frá mér. Hvað
hugsar maður þegar maður fær
svona fréttir, eitt af því fyrsta sem
ég hugsaði var „þeir deyja ungir
sem guðimir elska".
Hárteygjan í hárinu þínu var
eitt af því sem enginn mátti taka.
Hún var eins og gæludýrið þitt
og eitt af því skemmtilegasta sem
ég gerði var að taka hana og láta
þig elta mig út um allt, en þegar
maður náðist fékk maður þetta
auðvitað hundraðfalt til baka.
Manstu smíðatímann þegar við
fundum upp á MOGS og við sögð-
um við alla að þetta væri nýtt
merki, alveg nýtt á markaðinum
en í raun og vera var þetta Mæja
og Sveindís. Svo þegar þú varst á
leiðinni í tíma og ég festi fótinn í
niðurfalli, vá, það var ekkert smá-
mikið gert grín að því og er enn.
Og allar þessar vandræðalegu að-
stæður sem við voram alltaf að
koma okkur í, til dæmis í bíó þeg-
ar ég var að segja þér eitthvað
og það vora rosaleg læti. Svo datt
allt í dúnalogn og allir heyrðu
hvað við voram að segja og gláptu
á okkur eins og við væram eitt-
hvað raglaðar. Við voram ekkert
smá klókar þegar við vildum vera
saman í handavinnu og sögðum
að ég þyrfti að passa þannig að
ég kæmist ekki í fyrri tímann og
við voram saman í handavinnu
eftir það. Útilegumar, tvær útileg-
ur og í bæði skiptin til Þingvalla;
þótt það hafi ekki verið gaman
þá skemmtum við okkur og sem
betur fer fékk ég hálsbólgu svo
við „neyddumst“ til að fara heim,
en auðvitað héldum við bara áfram
að skemmta okkur. Það er eitt sem
við voram góðar í. Jólin vora mjög
sérstök. Við fóram í Kringluna en
þá var nú aðallega verið að vonast
eftir að Bubbi Morthens væri að
spila eða árita og við töluðum um
að ef við mundum hitta hann þá
mundum við bugta okkur fyrir
honum. Strákar vora eitt af
áhugamálunum okkar; þegar við
voram að spá í einhveija stráka
urðum við að fá stjömugjöf hvor
hjá annarri. Margar stjömur vora
gefnar því við höfðum svo góðan
smekk!
Vinir að eilífu, það var það sem
þú sagðir alltaf og það eram við,
og við allar. Þegar ég lít yfír far-
inn veg sé ég að rétt nammi hefur
verið valið í pokann.
Elsku Sveindís mín, ég vil að
þú vitir að mér þykir alveg rosa-
lega vænt um þig. Ég elska þig
allan hringinn og svona góð vin-
kona er ekki auðfengin.
Elsku Gummi, Kidda, Brynjar,
Unnar, Bella og allir ættingjar.
Mínar innilegustu samúðarkveðjur
til ykkar og mér þykir rosalega
vænt um ykkur.
Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu þá huga þinn og þú munt sjá
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín. (Spámaðurinn.)
Þín vinkona að eilífu, elsku Dís-
in mín,
María Lilja Viðarsdóttir.
„Náð sé með yður og friður frá
Guði föður vorum og Drottni Jesú
Kristi.“
Sunnudaginn 8. desember var
mér tilkynnt að Sveindís vinkona
mín væri farin. Það var mér mikið
áfall að frétta að ein af mínum
bestu vinkonum væri farin frá
okkur.
Ég kynntist Sveindísi fyrir
nokkram áram. Hún var mér góð
vinkona. Þegar við vinahópurinn
fóram eitthvert, til dæmis í bíó eða
niður í bæ, voram við oft samferða
og töluðum um allt milli himins
ogjarðar. Þegar við komum saman
var alltaf gaman og við skemmtum
okkur mjög vel.
Sveindís var mjög stríðin. Ef
maður sagði eitthvað vitlaust eða
mismælti sig var hún strax búin
að grípa það og sneri upp í grín.
En undir niðri var allt saklaust.
Mér þykir rosalega sárt að þessi
rólega og heiðarlega stelpa, sem
öllum þótti svo vænt um, skuli
vera farin frá mér.
Sveindís, ég á alltaf eftir að
minnast þín þegar ég kem í Engi-
hjallann. Þú varst mér mjög sér-
stök og góð vinkona.
Bergþóra (Begga).
Allar hamingjustundir
við upplifðum þær,
en af merkingu misstum.
Sé á merkingu litið
lifnar reynslan að nýju.
(T.S. Eliot)
Það er erfítt að trúa því að
Sveindís sé farin. Við höfum verið
vinkonur í mörg ár, og upplifðum
margt saman. Nú þegar hún er
farin, hugsar maður um lítið annað
en hana. Það er erfítt að ímynda
sér að lífið haldi áfram án henn-
ar, en það gerir það samt. Það er
ennþá erfíðara að sleppa henni,
leyfa henni að fara, en það verð
ég samt að gera.
Sveindís var yfírleitt í jafnvægi,
róleg og yfirveguð, látlaus og heið-
arleg í framkomu. Hún var vinsæl
og vinamörg, og ég er svo lánsöm
að hafa verið í hópi nánustu vina
hennar. Foreldram hennar,
systkinum og öðram skyldmenn-
um votta ég samúð mína.
Elsku Sveindís, ég óska þér alls
hins besta þar sem þú ert stödd
núna. Ég mun alltaf muna eftir
þér og þykja vænt um þig. Þú
SVEINDÍS ÓSK
G UÐMUNDSDÓTTIR
varst sérstök og yndisleg og ég
kem alltaf til með að vera vinkona
þín.
Ein hreyfing, eitt orð, - og á örskotsstund
örlaga vorra grunn vér leggjum.
Á óvæntum hverfulum farandfund,
við flím og kerskni, hjá hlustandi veggjum.
Hvað vitum vér menn? Eitt vermandi ljóð,
ein véig ber vort líf undir tæmdum dreggj-
um.
Hvað vill sá sem ræður?
(Einar Ben.)
Hildur Ýr.
Hví fölnar jurtin fríða
og fellir blóm svo skjótt?
Hví sveipar bamið blíða
svo brátt hin dimma nótt?
Hvi verður von og yndi
svo varpað niður í gröf?
Hví berst svo burt í skyndi
hin besta lífsins gjöf?
(Bjöm Halld. frá Laufási)
Mitt í amstri jólaundirbúnings-
ins, þegar allt er á fullri ferð og
eftirvæntingin ríkir stendur tíminn
skyndilega í stað. Spurningar
hrannast upp, en fátt er um svör.
Hvemig er hægt að kveðja svo
ungan vin?
Kveðjan er stutt en minningin
um Sveindísi Ósk verður ávallt
nálægt hjarta okkar og erfítt að
skilja að þær verði ekki fleiri. Efst
í hugum okkar er sorg og tregi
yfir því að sjá þig ekki aftur, bros-
ið þitt bjarta og finna hlýjuna og
útgeislunina sem frá þér stafaði.
Elsku Gummi, Kidda og synir,
við biðjum Guð að styrkja ykkur
og blessa á þessum erfíða tíma
og gæða lífí allar fögru minning-
arnar sem þið eigið um yndislegu
stúlkuna ykkar.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Dagbjört amma og fjölskylda.
Okkur setti hljóð er sú harma-
fregn barst okkui að Sveindís
væri látin. Sveindís var bekkjar-
systir okkar flestra frá því við
voram sex ára gömul og áttum
við samleið upp allan grunnskól-
ann.
Sveindís var hlédræg en naut
engu að síður virðingar innan
bekkjarins. Við fyrstu sýn virtist
hún alvörugefin en þeir sem
kynntust henni nánar komust
fljótt að því að hún var alveg ein-
stök.
Ávallt var stutt í húmorinn hjá
Sveindísi og var hún mikill prakk-
ari í sér. Sveindís lét ekki vaða
yfír sig og ósjaldan tók hún í lurg-
inn á bekkjarbræðram sínum.
Margt annað mætti tína til en við
látum nú staðar numið. Sveindísar
verður sárt saknað og hún skilur
eftir sig stórt skarð í hópnum.
Margur er tálminn á leið fljóts-
ins; þó nær vatnið allt sem kvísl-
ast um eyrar og björg að renna
saman að nýju. (Japönsk speki.)
Við sendum fjölskyldu og ást-
vinum hennar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Beklyarfélagar úr
Hjallaskóla.
Nú er elsku vinkona mín látin.
Sveindís, þú varst alltaf svo lítil
og hljóðlát að það er ótrúlegt
hversu stórt skarð er í hjarta mínu.
Við söknum þín öll svo mikið. Ég
trúi því ekki að nú sértu horfín,
það var kippt undan mér fótunum
á einu andartaki er ég fékk frétt-
irnar. Síðast er ég sá þig varstu
svo hress, lífsglöð og lifandi, en
allt er í heiminum hverfult.
Elsku Sveindís, viltu vaka yfír
okkur þar sem þú hvílir í faðmi
Jesú. Viltu hjálpa okkur og fjöl-
skyldu þinni að komast yfír sorg-
ina.
Ég sendi þér hér með hinstu
kveðju, vinkona mín, og mundi FF.
Þín vinkona,
Hildur Bergmann.