Morgunblaðið - 28.12.1996, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 28. DESEMBER 1996
MINIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Anna Gríms-
dóttir var fædd
að Galtastöðum ytri
í Hróarstungu 21.
ágúst 1904. Hún
lést á sjúkrahúsinu
á Egilsstöðum 18.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
Önnu voru Grímur
Guðmundsson og
Aslaug Björnsdótt-
ir. Anna átti einn
bróður, Björn, f. 2.
apríl 1908, sem lést
nokkurra daga
gamall. Hún missti
föður sinn tólf ára gömul og
árið eftir fluttust mæðgurnar
að Brekku í sömu sveit.
Veturinn 1926-1927 var
Anna í Húsmæðraskóla Isa-
fjarðar og eftir skólann fór
hún í vist til frú Auðar og Finns
Jónssonar. Var þessi Isafjarð-
ardvöl henni mikill ánægju-
tími.
Árið 1930 giftist Anna Jóni
Björnssyni frá Hnefilsdal, f. 19.
júní 1903, d. 20. júlí 1986. Þau
Þá húsfreyja af bóndabæ, er borin grafar til
þá virðist oft svo um það hljótt
sem enginn kunni skil,
hvað heiminum hún gerði gott
og gaf af kærleiks yl.
Þá er á bænum auður sess,
er átti höndin virk,
sem heimilisins gætti gulls
og gaf því yl og styrk.
Nú er þar yfir blæja breidd,
sem bæði er þung og myrk.
►
Það væri synd að hafa hátt
við hinsta beðinn þinn,
því hljóðlát var þín ástúð öll
um æviferilinn.
Hér mega aðeins ástartár
um úrga falla kinn.
(Stefán Benediktsson, Merki.)
Með þakklæti fyrir langa sam-
leið.
Þín dóttir
Guðný.
í dag kveð ég elsku ömmu mína
með miklum trega og söknuði. Mig
langar með nokkrum fátæklegum
settust að á
Skeggjastöðum á
Jökuldal og bjuggu
þar til ársins 1966,
en þá fluttust þau
til Egilsstaða í litla
íbúð í húsi Guðnýjar
og Völundar. Þar
bjó Anna meðan
hún lifði.
Anna og Jón
eignuðust sex dæt-
ur sem eru: Aslaug,
f. 1930, Guðríður,
f. 1931, Auður, f.
1932, Guðný Erla,
f. 1937, Jóna Sigríð-
ur, f. 1939 og Ásdís Sigurborg,
f. 1943. Einnig dvaldi á
Skeggjastöðum Ingimar Magn-
ússon, sem kom ungur drengur
og ólst þar upp.
Dætur Önnu giftust allar og
eru afkomendurnir orðnir 61,
þar af 18 barnabörn, 36 barna-
barnabörn og eitt langa-
langömmubarn.
Utför Önnu fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
orðum að minnast og þakka fyrir
allt það sem hún var mér. Hún var
ekki einungis amma mín, hún var
fóstra mín, kennari og vinkona.
Henni á ég gull að gjalda. Ég var
svo lánsöm að vera samvistum við
hana alla mína ævi. Fyrstu árin á
heimili henar og afa á Skeggjastöð-
um á Jökuldal og síðar í íbúð í húsi
foreldra minna. Ég hef alltaf átt
hlýjan faðm hennar vísan og um-
hyggju hennar fyrir mér og mínum.
Um ömmu mætti með sanni segja
að hún væri ein af hvunndagshetj-
unum. Hún annaðist sitt stóra heim-
ili, kom dætrunum sex út í lífið og
hlúði að mörgum öðrum við aðstæð-
ur sem voru aðrar og erfiðari en í
dag. Hún taldi sig heppna með alla
sína tengdasyni, unni og var stolt
af öllum sínum afkomendum. Hún
fylgdist vel með öllum fjölskyldum
dætra sinna. íbúðin hennar var full
af myndum af barnabörnunum,
stúdentarnir á sérhillu og barna-
barnabörnin í fallegum römmum allt
í kringum hana þar sem hún sat
oftast, hlustaði á útvarp og pijón-
aði. Amma mín vildi hafa allt hreint
og skúrað í kringum sig og vildi
helst búa vel að kaffibrauði. Henni
blöskraði stundum hvernig tekið var
á móti gestum á sumum heimilum
nútildags. Til min gerði hún aðrar
kröfur. Hún vorkenndi mér eilíflega
hvað ég hefði stórt heimili og taldi
af og frá að ég ætti að gera of mik-
ið úr heimilisstörfunum. í ferming-
um eldri barna minna og skímar-
veislum þeirra yngri var hún heiðurs-
gestur og dáðist að dúkum, leirtaui,
mat og tertum. Hún var hin ánægð-
asta þegar ég sagðist hafa erft þetta
pjatt frá henni.
Ef hún fór af bæ tók hún ná-
kvæmlega eftir klæðnaði fólks og
sagði svo frá. Að fá ný föt gladdi
hana mjög og á sunnudögum sat
hún hrein og strokin, með kertaljós-
ið sitt og hlustaði á messuna í út-
varpinu. Alltaf vildi hún gefa og
víkja einhveiju að sínu fólki. Víst
fannst henni sælla að gefa en þiggja.
Veit ég að öllu fólkinu hennar þótti
mikið til hennar koma. Þegar hún
varð níræð fjölmennti það í veislu
til hennar og gerði daginn ógleyman-
legan. Mikið var amma mín ánægð
með þann merkisdag.
Tíminn líður og löng ævi að baki.
Líkaminn farinn að gefa sig en því
leyndi hún eftir bestu getu. Hún
dvaldi í skjóli foreldra minna og
Auðar dóttur sinnar fram í andlátið.
Dæturnar þijár sem næst henni
bjuggu voru að vanda búnar að
ganga frá öllu hjá henni fyrir jóla-
hátíðina. Síðasta daginn heima gekk
hún að sínu eins og venjulega. Hún
hélt andlegri reisn svo lengi sem hún
vissi af sér og varð að þeirri ósk
sinni að þurfa ekki að dveljast á
sjúkrahúsi í ellinni.
Við amma áttum alltaf erfitt með
að kveðjast. Nú er þó komið að
kveðjustund sem ekki verður umflú-
in, þrátt fyrir það að ég vildi svo
gjarnan hafa hana lengur hjá mér.
Að öðrum ólöstuðum vil ég sérstak-
lega þakka Auði frænku minni fyr-
ir alla umhyggju hennar fyrir
ömmu. Minningar mínar um ömmu
eru samofnar öllu lífi mínu og munu
lifa með mér og börnum mínum um
aldur og ævi.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Anna Ósk.
í dag kveð ég langömmu mína,
þessa sérstöku konu. Bæði var sér-
ANNA
GRÍMSDÓTTIR
Frsega
verður>
i fírand
1 j^yi-Jín/L
\ daf!ana £

IVIörg frábær tUboö, m.a.
2 stk. Kína, 100% silki, ca. 160 x 240 Nú 99.800 slk.
3 stk. Nain, Iran, m. silki ca. 110 x 190 89^60 Nú 49.800 slk.
10 stk Kelim, Afghan, ca 100 x 150 lÆr Nú 3.800
4 stk Balutch, Afghan ca 110 x 200-3röÖ0',Víí 11.800
4 stk Kelims, Indland ca 110 x 200 'riSffl Nú 4.800
4 stk. Kelims, Indland ca 200 x 300 'Jrmv Nú 6.800
ásamt mörgum öðrum tilboðum, einnig stórum teppum.
A.m.k. 35% afslátturaf öllu (m.v. staðgreiðslu 30% ef greitt er m. kreditkorti).
Símar 896-5024, 566-8834.
Ath. verslun okkar að Hverfisgötu 82, verður lokuð til 6. janúar.
]an okkar
aldin é
Hótel,
í Sígtúm
j_.31.des-
Opnunartími. kl. 13-19,
31. des.frá kl. 10-16.
stakt að eiga langömmu og svona
líka einstaka langömmu. Hún pijón-
aði látlaust á okkur systkinin ullar-
sokka og vettlinga og aldrei stungu
ullarföt frá henni. Hún átti líka töf-
raskúffu þaðan sem hún dró upp
nammi þegar ég var lítill. Það sem
helst stóð innihaldi skúffunnar fyrir
þrifum voru fyrirmæli frá misvitrum
mæðrum um að ekki mætti gefa
börnunum ótakmarkað sælgæti.
Þetta fannst bæði mér og langömmu
rangt hugarfar. Þegar ég varð eldri
komu peningar upp úr skúffunni
fyrir ýmsum „nauðþurftum". Mikið
skelfing komu þeir sér alltaf vel.
Eitt sumarið þóttum við vinirnir
hafa undarlega mikil fjárráð og var
þá gengið á gömlu konuna og varð
hún að viðukenna að hafa látið okk-
ur hafa peninga á hveijum degi.
Stór stund var alltaf þegar lang-
amma settist á „pönnukökustólinn".
Þá átti maður nú von á góðum
pönnukökum. Það var gaman að
spjalla og spauga við langömmu.
Hún hafði húmorinn í lagi. Og einn-
ig var hún „fréttaritarinn" og sá
um að fréttir bærust milli ættingj-
anna.
Eitt er víst að enginn kemur í
þinn stað að eilífu. Sofðu rótt elsku
langamma mín. Fyrir hönd systra
minna kveð ég þig.
Bjami Óskar Tryggvason.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Blessuð sé minning Önnu Gríms-
dóttur.
Tryggvi Ólafsson.
Okkur langar til að minnast
ömmu okkar, Önnu Grímsdóttur,
sem lést rétt fyrir jólin. Á hveiju
sumri fórum við fjölskyldan austur
á land til að heimsækja ættingjana.
Hápunktur ferðarinnar fyrir okkur
systurnar var að koma í Hjarðarhlíð
til Ömmu. Um leið og gesti bar að
garði rauk amma alltaf fram í búr
til að ná í bakkelsi því enginn skyldi
fara svangur heim. í stofunni hjá
ömmu var heilmikið af myndum af
barnabörnunum og langömmubörn-
unum sem okkur þótti gaman að
skoða og alltaf bættust einhveijar
við er nýtt barn bættist í hópinn.
Þegar við héldum svo suður aftur
var oft seðli laumað í lófa og var
það vel þegið.
Amma hafði ótrúlegt minni þrátt
fyrir háan aldur. Hún mundi vel eft-
ir löngu liðnum atburðum og því
hægt að leita til hennar til þess að
fá upplýsingar um gamla daga. Hún
vissi líka margt um ættartengsl fólks
þótt það væri ekki náskylt henni.
En umfram allt fylgdist hún vel með
sínu fólki og vissi hvað það var að
gera hvetju sinni. Það var því alltaf
hægt að fá fréttir hjá henni.
Síðustu árin kom amma stundum
til Reykjavíkur og var þá hjá okkur,
þótt henni þætti jafnan óljúft að
reka úr rúmi eða láta hafa fyrir sér
á nokkum hátt. Þá var alltaf mikill
gestagangur því fólkið fyrir sunnan
vildi nota tækifærið og heimsækja
ömmu meðan hún var svona ná-
lægt. Æði oft var tilgangur ferða-
lagsins suður að mæta í fermingar-
veislur langömmubarnanna enda
hafði amma svo gaman af veislum
og öllu því tilstandi sem þeim fylgir.
Við vorum svo heppnar að geta
heimsótt ömmu í sumar þótt við viss-
um ekki þá að það væri í síðasta
skipti sem við hittumst. Við hefðum
gjarnan viljað hafa hana lengur hjá
okkur en við megum ekki vera svo
eigingjarnar þar sem hún var orðin
öldruð og lasburða. Amma mun allt-
af lifa í minningu okkar.
Þín náðin, Drottinn, nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér;
í þinni birtu hún brosir öll,
í bláma sé ég lífsins fjöll.
(Einar H. Kvaran)
Áslaug Anna og Guðný Björk.
Það er erfitt að trúa því að amma
sé dáin, því hún er búin að vera svo
lengi hjá okkur. Ég á margar góðar
minningar um ömmu. Ég man eftir
því þegar ég heimsótti ömmu og afa
í Skeggjastaði með foreldrum mín-
um þegar ég var lítil. Þar var alltaf
svo margt fólk og nóg af leikfélög-
um. Seinna þegar amma og afi fluttu
í Egilsstaði kom ég oft og gisti hjá
þeim á sumrin. Þá gaf amma okkur
Hörpu frænku minni, sem bjó í sama
húsi, aura fyrir sæigæti.
Amma pijónaði ailt fram á síðasta
dag. Hún gaf mér oft bæði sokka
og vettlinga sem hún hafði pijónað.
Seinna pijónaði hún svo á börnin
mín. Ég er fegin því að við fjölskyld-
an gátum heimsótt ömmu í Hjarðar-
hlíð síðasta sumar og kvatt hana.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Hvíl í friði í amma mín.
Steinunn Lovísa.
SANDRA SIF
JÓHANNSDÓTTIR
+ Sandra Sif Jóhannsdóttir
fæddist í Reykjavík 28. júlí
1994. Hún lést á heimili sínu
17. desember síðastliðinn og
fór útför hennar fram frá
Grafarvogskirkju 23. desem-
ber.
Elsku litla Sandra Sif.
Okkur setti hljóð þegar við heyrð-
um að þú værir dáin. Þú sem varst
búin að ganga í gegn um svo mikil
veikindi svona lítil, en samt svo
sterk. Við munum svo vel í sumar
þegar við hittum þig í veislu í fjöl-
skyldunni hvað þú varst fín og sæt.
Og hvað þú fagnaðir okkur vel, og
hann frændi þinn gleymir aldrei
stóra kossinum sem þú gafst honum.
Elsku Dóra, Jói, Davíð og Elvar,
Guð styrki ykkur öll.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
Hafdís og Pálmi.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, ég þér sendi
bæn frá mínu bijósti, sjáðu,
blíði Jesú að mér gáðu.
Elsku Sandra, það var ekki langt
á milli ykkar vinkvennanna þín og
Heklu, nú hafið þið báðar kvatt
þennan heim á unga aldri.
Við kynntumst þér svo vel er þú
varst sett inn á stofu 9 á Barnaspít-
ala Hringsins í næsta rúm við hlið
Vals Pálma sonar okkar. Hann öf-
undaði þig svo mikið af öllum tútt-
unum þínum sem voru a.m.k. fimm,
en hann var bara með eina. Þið
unduð ykkur vel saman að leika
hvort sem það var frammi í sjón-
varpsherbergi eða uppi í rúmi.
Það var aðdáunarvert að sjá hvað
þú varst dugleg stelpa því það er
ekki auðvelt að þurfa að vera í súr-
efni 24 tíma á sólarhring, en þú
varst búin að fá litla vél heim til þín
svo þú þyrftir ekki að vera með súr-
efnisflöskurnar í eftirdragi.
Við hittum þig síðast á samveru-
stund hjá Neistanum, styrktarfé-
lagi hjartveikra barna. Ekki grun-
aði okkur þá að það væri í síðasta
skiptið sem við fengjum að vera
saman.
Elsku Sandra, megi góður Guð
gefa þér gleðileg jól.
Elsku Jói, Dóra, Davíð og Elvar,
megi Guð styrkja ykkur á erfiðum
stundum.
Heiða og Valur.