Morgunblaðið - 05.03.1997, Síða 20

20 MIÐVIKUDAGUR 5. MARZ 1997
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Heyrið vella
á heiðum hveri
TONLIST
Langholtskirkja
KÓRTÓNLEIKAR
Verk eftir Byrd, Þorkel Slgurbjöms-
son, Guðrúnu Böðvarsdóttur,
Jón Nordal, Jakob Hallgrímsson,
Bruckner, Glúm Gylfason, Björgvin
Guðmundsson, Pál ísólfsson og
Haydn. Graduale-kórinn, Unglinga-
kór Selfosskirkju og Kammersveit
Langholtskirkju. Stjómendur:
Jón Stefánsson og Glúmur Gylfason.
Langholtskirkju, laugardaginn
1. marz kl. 16.
GRADUALEKÓR Langholts-
kirkju (stofnaður 1991 en ekki
1981 eins og stóð í Mbl. 28.2. sl.)
og Unglingakór Selfosskirkju (st.
1988) héldu í sameiningu tónleika
fyrir 3 árum er kváðu hafa tekizt
vel, en þar var m.a. flutt Gloria
eftir Vivaldi. Nú endurtóku kór-
arnir leikinn á laugardaginn var
með sameiginlegum og fjölsóttum
tónleikum í Langholtskirkju, og
var viðamesta verkefni kóranna
að þessu sinni Missa Brevis (Litla
orgelmessan) í B-dúr eftir Joseph
Haydn.
Af kynjahlutföllum í þessum
tveim kórum - 2-41 í GL og 2-22
í US - virðist mega álykta, að
kóráhugi pilta sé jafn dræmur og
hann er mikill hjá unglingsstúlk-
um. Þetta skýrir sig sjálft að hluta,
þar sem 12-16 ára aldurinn er
viðkvæmur vegna raddbreytinga,
en engu að síður verkaði nærri
því algjör fjarvera pilta fremur
sláandi, og má f því sambandi
kannski kalla undantekninguna
frá reglunni, drengjakórinn í
Laugarnesi, hálfgert kraftaverk.
Margir ef ekki flestir unglingakór-
ar hér á suðvesturhominu a.m.k.
eru því í raun réttnefndir stúlkna-
kórar og hljóma í samræmi við
það. Hjómur drengjasóprana þykir
töluvert öðruvísi en unglings-
stúlkna og fínnst mörgum er til
þekkja fágætur; eflaust líka vegna
takmarkaðs framboðs. Var
skemmtilegt að heyra á Unglinga-
kór Selfosskirkju, að þótt líffræði-
legar staðreyndir væru á móti, þá
bar hljómur 1. sóprans töluverðan
keim af tærum drengjasópran,
hvort sem það var smekk kórstjór-
ans alfarið að þakka eða líka (eða
einkum?) framlagi kórfélagans
Höllu Drafnar Jónsdóttur, er söng
einsöng í íslands lag.
Agaður söngur Gradualekórs
Langholtskirkju bar vott um, að
kórstjórinn hefur úr stærra mann-
vali að spila en Selfyssingar og
getur leyft sér þann munað að
gera verulegar inntökukröfur.
Slíkt ætti að tryggja flestu kór-
starfí fljúgandi start, enda var
inntónun á þeim bæ nánast lýta-
laus og heildarhljómur bjartur og
fagur. Átti þetta reyndar líka við
US, nema hvað hann hafði stund-
um örlitla tilhneigingu til að síga
og renna sér milli tóna. Annars
Sýningn
Sigríðar
Gísladóttur
að ljúka
SÍÐASTI sýningardagur Sig-
ríðar Gísladóttur í Galleríi
Horninu er í dag, miðvikudag.
Sýningin ber yfírskriftina
„Lurkur" og segir í kynningu,
að viðfangsefnið í málverkum
Sigríðar sé kvenpostular
byggðir á ásjónum valkyrja í
Staðarsveit.
er varla hægt að segja að maður
hafí saknað neins í afar áferðarfal-
legum flutningi kóranna, nema ef
vera skyldi sterkari 2. sóprans og
alts, því þó að jafnvægi væri gott
upp á miðsvið, þá bar 1. sópran
hinar raddimar ofurliði þegar far-
ið var upp fyrir. Þetta fullveldi
efstu raddar er að vísu spurning
um persónulegan smekk, e.t.v. líka
hefð, og mun algengt ef ekki ríkj-
andi í blönduðum kórum, en því
hlutfallslega óþarfari virðist manni
ægishjálmur 1. sóprans í stúlkna-
kór, að tónsviðið er minna en í
blönduðum kór og ekki veitir af
þeirri sérstöku fyllingu sem jafn-
ræði milli radda gefur. Vera má
þó að erfítt sé að eiga við styrkris
ungmenna á efra sóprantónsviði,
þegar m.a.s. þrautreyndar at-
vinnusöngkonur virðast margar
eiga fullt í fangi með það.
Kóramir sungu fyrst saman tvö
lög, þriggja radda keðju a capp-
ella í undirferand og undiráttund
á göngu upp að altarispalli eftir
brezka endurreisnarmeistarann
William Byrd, Non nobis Domine,
en síðan Te Deum eftir Þorkel
Sigurbjömsson við píanóundirleik
Lára Bryndísar Éggertsdóttur;
fallegt lítið verk þar sem rennileg-
ur samtímatónblær, að virtist
skyldur anda amerískra þjóðlaga,
gekk upp í æðri og lotningarfulla
heild. Söng þar Regína Unnur
Ólafsdóttur nokkrar einsöngs-
strófur af þokka.
Gradualekórinn tók þá einn við
og flutti Á föstudaginn langa eftir
Guðrúnu Böðvarsdóttur, perluna
Salutatio Mariae eftir Jón Nordal
og negrasálminn This little light
of mine, sem stúlkurnar sungu
með sveiflu, er píanóleikarinn ungi
náði ekki alveg að fylgja, þrátt
fyrir snöfurlegan leik í flesta staði.
Þá var komið að Selfyssingum,
er fluttu laglegt stykki eftir Jakob
Hallgrímsson, Ó, undur lífs, Locus
iste eftir Bruckner og Líknargjaf-
inn eftir stjórnandann, Glúm
Gylfason, en síðast fyrir hlé sungu
báðir kórar saman íslands lag eft-
ir Björgvin puðmundsson og hið
tignarlega Úr útsæ rísa íslands
fjöll eftir Pál ísólfsson, dæmigerð
svarrandi karlakórslög, er tilbreyt-
ing var að í þessari sjaldheyrðu
englaraddaútfærslu.
Sá ljóður var á ráði tónleika-
skrár — að prentvillum slepptum
- að geta þess ekki hvað væri
umskrifað fyrir jafnar raddir og
hver það hefði gert, en það átti
væntanlega við Litlu orgelmessu
Haydns eftir hlé (og a.m.k. Locus
iste þar á undan). Ekki kom held-
ur fram nafn einsöngvarans í
Benedictus-þætti messunnar, og
var það því bagalegra sem söng-
konan, á að gizka um tvítugt,
reyndist hlutverkinu vaxnari, en
þar var greinilega gott efni á ferð.
Þurfti undirr. að spyijast fyrir
meðal tónleikagesta um hver ætti
þessa í senn björtu og hlýju sópr-
anrödd, en það kvað hafa verið
Valgerður Guðrún Guðnadóttir, er
mun hafa vakið nokkra eftirtekt
fyrir túlkun á Maríu Magdalenu í
Jesus Christ Superstar-uppfærslu
Verzlunarskólans fyrir fáeinum
áram. Með sameinuðum kröftum
beggja kóra lék 10 manna Kamm-
ersveit Langholtskirkju og Glúmur
Gylfason á orgelpósitíf undir stjóm
Jóns Stefánssonar, og komst feg-
urð og glæsileiki þessa vínarklass-
íska kirkjutónverks vel til skila í
vönduðum og innlifuðum flutningi
allra, þó að strengimir hefðu
stundum mátt vera ögn fleiri til
að hafa í við rúmlega 60 tápmiklar
ungmennaraddir.
Ríkarður Ö. Pálsson
Morgunblaðið/Anna Ingólfsdóttir
Rætt um tilgang og lífshamingjuna i saunabaði.
Þetta snýst ekki um ykkur
Spunaverkefni Leikfélags Menntaskólans
á Egilsstöðum o g Leikfélags Fljótsdalshéraðs
Egilsstöðum. Morgunblaðið.
„ÞETTA snýst ekki um ykkur“ er fyrsta samstarfs-
verkefni Leikfélags Menntaskólans á Egilsstöðum
og Leikfélags Fljótsdalshéraðs. Verkið er hug-
mynda- og spunaverk og hafa nemendur og leikfélag-
ar ásamt leikstjóra, Gunnari Gunnsteinssyni, unnið
að því síðan í desember. Leikritið gerist úti á landi
og fjallar um sex manneskjur sem hittast til þess
að kveðja æskuvinkonu Maríu sem framið hefur
sjálfsmorð. Þau hafa fjarlægst hvert annað og ákveða
að eyða einni nótt saman í sumarbústað eins og í
gamla daga. Þar draga þau fram minningar úr for-
tíðinni þegar þau voru yngri. „Þetta snýst ekki um
ykkur“ er gamanleikrit með alvarlegum undirtón.
Spurt er spurninga semáhorfendur eru látnir um
að svara hver fyrir sig. í verkinu er komið inn á
lygina, aðallega sjálfslygina, samkynhneigð, sjálfs-
morð, kynlíf, sykursýki, kynferðislega misnotkun og
hamingjuna. Leikarar á sviði eru 14 talsins, flestir
nemendur Menntaskólans en um 35 manns koma að
sýningunni á einn eða annan hátt. Leikritið er sýnt
á Hótel Valaskjálf Egilsstöðum og eru áætlaðar sjö
sýningar.
Frægðar-
för
LEIKLIST
Lciklistarfélag
Menntaskólans
v i ð S u n d
FAME
Leikstjóri: Ástrós Gunnarsdóttir
Leikendur: Kata, Ásdis, Snorri,
Benni, Þórður, Gummi, Aðalheiður,
Þóra, Sara, Anna Sigga, Ami, Ýrr,
Sæmundur. Hljómsveit: Egill Vignis-
son, Guðmundur Þorvaldsson, Steinn
R. Hermannsson, Ingólfur Jóhannes-
son, Helgi Guðbjartsson. íslensku
óperunni, 2. mars.
ÞAÐ ER íjölmennur hópur MS-
inga sem hefur tekið þátt í að setja
upp þetta frægðarstykki, sem frægt
er hér á landi sem sjónvarpsþátta-
röð. Leikurinn gerist í listaháskóla
í Bandaríkjunum og þangað hafa
MS-ingar á æfingu.
hópast mörg hæfileikabúntin og
vilja verða fræg, og það helst í
gær. Þau komast þó að því, að list-
in er harður húsbóndi. Það er auð-
séð að MS-ingar hafa haft gaman
af því að setja þetta verk á fjalirn-
ar, því það sem á vantar í framsögn
og leikrænni tjáningu bæta þau
flestöll upp með leikgleðinni.
Í Fame eru dansar mikið atriði
og margir hveijir erfíðir. Hér hefur
leikstjórinn, Ástrós Gunnarsdóttir,
reynt að sníða nemendunum stakk
eftir vexti. Einkum sýndi Aðalheið-
ur Halldórsdóttir góða takta, og líka
var gaman að sjá danssporin hjá
Benna. Snorri og Ásdís hafa efnivið
í ágætar raddir og Ýrr skapaði
skemmtilega týpu þar sem fór
lambakótelettan.
Þótt hljómsveitin hafí verið hulin
sjónum mestallan tímann átti hún
dijúgan þátt í að gera þessa sýn-
ingu að því sem hún er: Fjörugt
ungt fólk í listrænni mótun.
Guðbrandur Gíslason
Undir regnboganum
KVIKMYNOIR
iiáskóiabíó
REGNBOGINN
„RAINBOW" ★
Leikstjóri: Bob Hoskins. Handrit:
Ashley og Robert Sidaway. Tónlist:
Alan Reeves. Kvikmyndataka:
Freddie Francis. Aðalhlutverk: Bob
Hoskins, Dan Aykroyd, Saul Rubin-
ek, Jacob Tiemey, Willie Lavendahl.
First Independent 1995.
ÞESSI furðulega samsuða er
fyrsta leikstjómarverk breska leik-
arans Bobs Hoskins og heitir
Regnboginn. Hún er bama- og fjöl-
skyldumynd og fantasía um
krakka sem komast inn í regnboga
og berast á undursamlegan hátt
og með heldur óspennandi tækni-
brellum alla leið yfír Bandaríkin
frá New York til Kansas. Er þar
komin visun í Galdrakarlinn í Oz
en annars eiga þessar tvær regn-
boganmyndir ekkert sameiginlegt.
Reyndar er hugmyndin að baki
Regnbogans ekki vond og hún fel-
ur í sér boðskap um umgengni
mannsins við náttúruna, svo sem
mjög er áberandi í þijúbíómyndum
dagsins. Krakkamir taka með sér
efni úr regnboganum, sem sagt er
að séu nauðsynleg tilveru okkar,
og brátt fara litirnir að dofna í
umhverfinu og fólk að æsast og
slást á götum úti þar til engu er
líkara en heimsendir sé í nánd.
Hins vegar vinnur Hopkins þannig
úr efninu að maður fær á tilfinn-
inguna að hann hafí ekki vitað að
hann var leikstjórinn. Hann fer
með eitt aðalhutverkið og virðist
ekki hafa ráðið við mikið meira.
Flest er gert með hangandi hendi.
Bæði er leikurinn slappur og stíg-
andi og spenna í frásögninni ákaf-
lega lítil. Andleysi einkennir allt
yfirbragð myndarinnar og einhvers
konar meðalmennska og viðvan-
ingsbragur, sem skrifast á Hosk-
ins.
Reyndar hefur hann ekki úr
miklu að moða því að slepptri
gmnnhugmyndinni er handritið
ekki upp á marga físka. Samtöl
leiftra ekki beint af snilli og sagan
er marflöt. Auðvitað er um barna-
mynd að ræða en það á ekki að
gera minni kröfur tii framleiðenda
þeirra en annarra. Hoskins hefur
tekist að gera Regnboga að ger-
samlega litlausu fyrirbæri.
Arnaldur Indriðason