Morgunblaðið - 02.04.1997, Síða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 2. APRÍL 1997 51
ASTA
ÁSBJÖRNSDÓTTIR
+ Ásta Ásbjörns-
dóttir fæddist á
Hellissandi, Snæ-
fellsnesi, 27. nóvem-
ber 1910. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 23. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Ás-
björn Gílsson, _ út-
vegsbóndi frá Önd-
verðarnesi, Snæ-
fellsnesi, f. 29.9.
1870, d. 28.2. 1924,
og kona hans Hólm-
fríður Guðmunds-
dóttir frá Purkey,
Breiðafirði, f. 10.6.
1870, d. 28.11. 1919. Ásta var
yngst barna þeirra Ásbjörns og
Hólmfríðar. Eldri voru Guð-
mundur, f. 1891, d. 1978; Frið-
björn, f. 1892, d. 1985; Guðrún,
f. 1895, d. 1996; Þórunn, f. 1898,
d. 1993; Hólmfríður, f. 1900, d.
1983; Epiphania, f. 1902, d.
1956; Sigþóra Björg, f. 1904, d.
1978 og Guðný, f. 1907, en
Guðný lifir ein þeirra systkina.
Hinn 25. október 1931 giftist
Ásta Sigfúsi S. Magnússyni sjó-
manni og síðar yfirfiskmats-
manni frá Hafnarfirði, f. 13.
júlí 1905, d. 19. júní 1990. Þau
áttu sex börn: Sverrir f. 1932,
kvæntur Sólveigu Þórðardóttur;
Baldur, f. 1934,
kvæntur Elsu
Ágústsdóttur; Jó-
hanna, f. 1937, gift
Birni Björnssyni;
Magnús, f. 1940,
kvæntur Auðdísi
Karlsdóttur; Ás-
björn, f. 1948,
kvæntur Jóhönnu
Björnsdóttur og
Hólmfríður, f. 1953.
gift Birni Egilssyni.
Auk þess ólu þau
Sigfús og Ásta upp
að miklu leyti Hólm-
fríði Jónasdóttur, f.
1929, dóttur Þór-
unnar systur Ástu sem missti
mann sinn frá mörgum börnum.
Hólmfríður er gift Sigurði Guð-
jónssyni. Þegar Ásta lést hafði
hún eignast sautján barnabörn
og tuttugu og eitt barnabarna-
barn. Ásta var ung þegar hún
missti foreldra sína og kom þess
vegna til Reykjavíkur og síðar
Hafnarfjarðar til að dvelja hjá
eldri systrum sínum. Hún vann
þar ýmis störf en þó lengst af
við fiskvinnslu. Þar kynntist hún
Sigfúsi og héldu þau bú sitt alla
tíð í Hafnarfirði. Ásta verður
jarðsungin frá Víðistaðakirkju,
Hafnarfirði í dag, 2. apríl og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Núna er hún elsku amma okkar
dáin og mikið eigum við eftir að
sakna hennar. Þar sem nokkur ald-
ursmunur er milli okkar systkinanna
kemur það í minn hlut að skrifa fyr-
ir hönd okkar. Þær minningar sem
eru mér efst í huga eru þegar við
afi og amma sátum saman við eldhús-
borðið og spiluðum marías eða
manna. Afi vildi kenna mér að kunna
að tapa ef spilin mín buðu ekki upp
á annað. En um leið og hann leit
undan var ég komin með öll trompin
hennar ömmu á hendi og búin að
losna við alla „hundana". Einnig
bæjarferðir okkar mömmu og ömmu
sem enduðu ævinlega á því að farið
var á „stað“, en það voru traustir
veitingastaðir í huga ömmu eins og
Askur. Þegar ég spurði Geir Atla og
Birnu Guðlaugu hvað þau vildu segja
um hana ömmu sögðu þau að hún
hefði verið ákveðin og góð og alltaf
sagt um leið og þau komu inn til
hennar: „Kíkið í skúffuna", því þar
átti amma alltaf góðgæti. Hún amma
fylgdist vel með og því til sönnunar
var það helsta minning Geirs Atla
og Birnu Guðlaugar að amma horfði
mikið á sjónvarp, stillti oft hátt og
hún horfði meira að segja á Jurassic
Park og allt. Mikið var hún amma
alltaf fín, alveg sama hversu veik hún
var, alltaf með fína skartgripi, slæður
og vel til höfð. Við hana var hægt
að tala um allt og svo virtist sem
hún yrði æ meiri málamiðlunarmann-
eskja með árunum. Hún mildaðist í
öllum afstöðum og sá skyndilega all-
ar hliðar hinna ýmsu mála.
Að lokum viljum við þakka þér
allar góðu stundirnar. Við vitum að
þér líður betur núna og gerir það
kveðjustundina pínulítið auðveldari.
Við vorum reyndar farin að halda
að ekkert gæti bugað þig því oft
varst þú svo mikið veik síðustu árin
en alltaf náðir þú þér aftur. Aldrei
varst þú tilbúin að gefast upp og í
hvert skipti sem við spurðum þig í
veikindum þínum hvort þú yrðir ekki
hress næst þegar við kæmum var
svarið alltaf afdráttarlaust; jú, auð-
vitað. En nú var tími þinn kominn
og þú tókst þá ákvörðun að kveðja
okkur.
Elsku amma, takk fyrir allt. Þú
berð honum afa kveðju okkar.
Jenný Rut, Geir Atli
og Birna Guðlaug.
Ásta langamma er dáin, sagði ég
við Klöru, átta ára dóttur mína. Klara
varð sorgmædd á svip og sagði svo:
„Var hún í stólnum sínum að hekla?“
En yndisleg minning um langömmu
sína. Virðing mín við þessa miklu
skörungskonu óx til muna síðastliðið
ár þegar hún dvaldi á sjúkradeild
Hrafnistu þar sem ég starfa. Þar
fylgdist ég með henni berjast við
veikindi sín af miklum krafti, oft lá
hún fárveik og sagði sjálf að hún
hefði bankað hjá Lykla-Pétri en hann
hefði ekki hleypt sér inn, en næsta
dag sat hún í stól og heklaði teppi
handa bamabörnum og langömmu-
börnum sínum sem þau geyma núna
eins og gull til minningar um hana.
Ásta lá ekki á skoðun sinni og fór
oft ekki troðnar slóðir, hún fylgdist
vel með þjóðmálum og fjölskyldu
sinni sem hún hélt utanum og leið-
beindi stundum með sínu mikla skapi
en oftast með blíðu og ást.
Elsku Ásta mín, takk fyrir sam-
fylgdina og Guð geymi þig.
Hrönn Ljótsdóttir.
Elsku amma mín.
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja þig.
Það er svo skrýtið að hugsa til
þess að eiga ekki oftar eftir að kíkja
til þín á morgnana. Ég á eftir að
sakna þeirra því þessar morgunheim-
sóknir hafa svo lengi verið fastur lið-
ur. Þegar of langt leið á milli heim-
sókna stóð ekki á kvörtunum bam-
anna því þeim fannst jafn gaman að
koma til þín og mér. Aldrei brást að
þú ættir eitthvað fyrir þau í skúffunni.
Ég man þegar ég var lítil og sat
við eldhúsborðið hjá þér og borðaði
pönnukökur sem auðvitað voru þær
bestu í heimi.
Einnig minnist ég jólaboðanna
þegar allir mættu hjá ykkur afa og
var þá glatt á hjalla.
Síðustu árin hafa oft verið þér
erfið í veikindum þínum og þú
eflaust hvíldinni fegin.
Ég veit að nú líður þér vel með afa.
Ég og fjölskylda mín kveðjum þig
með söknuði og þökkum fyrir allt.
Far þú í friði og Guð geymi þig.
Þín,
Sigrún.
Ég vil minnast tengdamóður
minnar Ástu Ásbjömsdóttur í fáum
orðum. Fyrstu kynni mín af henni
vom þegar ég kynntist dóttur henn-
ar, Jóhönnu, og fór að venja komur
mínar á heimili Ástu og Sigfúsar á
Hringbraut 7 í Hafnarfírði. Hlýjar
minningar á ég frá þessum tíma, í
eldhúsinu hjá Astu var oft setið yfír
kaffibolla og frábæmm nýjum vínar-
brauðum sem hún bakaði sjálf.
Einnig eru margar góðar minn-
ingar frá þeim tíma þegar börnin
okkar vom lítil og tengdaforeldrar
mínir heimsóttu okkur Jóhönnu í
sumarhús prentara í Miðdal, en þar
dvöldu þau oft hjá okkur.
Aðdáunarverð er sú mikla og góða
umhyggja sem börn Ástu og Sigfús-
ar sýndu ávallt foreldrum sínum.
Seinustu ár ævi sinnar dvaldi Ásta
á Hrafnistu og kom þá vel í ljós
hvað öll börnin hennar voru henni
mikil stoð. Meðal annars hafði Jó-
hanna daglegt samband við móður
sína og var mjög náið samband milli
þeirra alla tíð. Meðan Sigfús var enn
á lífi, komst sú hefð á, að synir þeirra
komu saman á heimili foreldra sinna
á hveijum sunnudagsmorgni og
héldu þeir þeirri venju hjá móður
sinni á Hrafnistu.
Þrátt fyrir að líkamlegri heilsu
Ástu hafí hrakað mikið og hún orðin
rúmföst, hélt hún alla tíð andlegum
styrk sínum og góðu minni til síðustu
stundar. Veit ég til þess að starfsfólk
á Hrafnistu átti það tiþað koma inn
til Ástu til að spjalla. Ég veit að ég
tala fyrir munn allrar fjölskyldunnar
þegar ég þakka starfsfólki sjúkra-
deildar Hrafnistu fyrir þá frábæru
umhyggju sem þau sýndu henni.
Ég tel mig hafa verið lánsaman
að hafa kynnst Ástu og eignast hana
sem tengdamóður, og skilur hún
eftir í mínum huga hjartahlýju og
góðar minningar. Guð blessi minn-
ingu hennar.
Björn H. Björnsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför bróður okkar og
frænda,
JÓNS KRISTJÁNSSONAR,
Hrafnistu, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu,
Reykjavík, fyrir góða hjúkrun og umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
Aibert Ágústsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts og
útfarar
ÞORBJARGAR HELGU
ÓSKARSDÓTTUR,
Grænukinn 16,
Hafnarfirði.
Sveinn Ingvarsson,
Óskar Jóhannsson
Lára Sveinsdóttir,
Björk Sveinsdóttir Paisis,
Dröfn Sveinsdóttir,
Gréta Óskarsdóttir
Arnar Helgason,
Andreas Paisis,
Sigurður J. Sigurðsson,
og barnabörn.
AÐALSTEINN ÞÓR
GUÐBJÖRNSSON
+ Aðalsteinn Þór
Guðbjörnsson
var fæddur í Reykja-
vík 15. janúar 1937.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 20.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Þóra Jenný Valdi-
marsdóttir, f. 14.
janúar 1908 í
Reykjavík, d. 25.
mars 1979 í Reykja-
vík, og Guðbjörn
Sigursteinn Bjama-
son, stýrimaður hjá
Landhelgisgæsl-
unni, f. 16. júní 1904
í Reykjavík, d. 10. janúar 1953
í Reykjavík. Systkini Aðalsteins
vora Hjálmar, f. 13.11. 1932, bíl-
stjóri hjá Olís, á fjögur börn.
Okkur systurnar langar til að
kveðja og minnast kærs frænda okk-
ar í fáum orðum. Addi frændi, sem
okkur þótti svo vænt um og svo
sárt að missa, er nú farinn á vit
nýrra ævintýra eftir baráttu við erf-
iðan sjúkdóm. Þegar við setjumst
niður til að skrifa þessar línur er
margs að minnast og margs að
þakka, sérstaklega frá því er við
vorum litlar stelpur og Addi frændi
dansaði með okkur á tánum á sér,
það fannst okkur mikið fjör.
Addi var mikið hjá okkur þegar
við vorum litlar og á sunnudögum
fór hann oft með okkur ásamt
mömmu í sunnudagsbíltúra sem
okkur þóttu alveg ómissandi.
Ef við vorum í vandræðum með
heimalærdóminn þá var kallað á
Adda frænda og alltaf var hann til-
búinn að koma okkur til hjálpar.
Á aðfangadagskvöld var það orðin
hefð að Addi væri mat hjá okkur
mömmu. Eitt sinn hafði honum verið
boðið annað og var hans þá sárt sakn-
að, eins mun það verða næstu jól.
Eftir að við urðum eldri voru sam-
verustundirnar ekki eins margar og
við hefðum viljað og sárt er að hugsa
til þess að nú verða þær ekki fleiri.
Élsku frændi, nú ert þú einn af
stjörnunum sem þér fundust alltaf
svo heillandi.
„Dýri steinn, af skálda brotnu bergi!"
Breitt er skarðið, autt er sætið þitt.
Þú varst stór, en meðal maður hvergi.
Móðurmold þér býður armlag sitt.
Lóan mildan kveðjusöng þjer syngur.
Sæll í Drottni, göfgi íslendingur.
(Ólína Andrésdóttir)
Hvíl í friði.
Jenný, Sigríður
og Þórdís.
Bjarni, f. 5.12. 1933,
vélstjóri, á tvö böra.
Rósa María, f. 24.7.
1946, á þrjú böm.
Aðalsteinn lauk
sveinsprófi í raf-
virkjun frá Iðnskól-
anum í Reykjavík
1961 og var meistari
hans Guðmundur
Guðmundsson raf-
virkjameistari.
T æknifræðingsprófi
frá Aarhus Teknik-
um lauk hann 1967
og frá þeim tíma
starfaði hann hjá
Rafagnatækni, þar
til hann lést. Hann var ókvæntur
og bamlaus.
Útför Aðalsteins fór fram frá
Fossvogskirkju 1. apríl.
Við kveðjum í dag vinnufélaga
okkar, Aðalstein Guðbjörnsson,
tæknifræðing. Hann lést langt fyrir
aldur fram eftir stutt en erfíð veikindi.
Aðalsteinn hóf störf hjá Rafagna-
tækni 13. nóvember 1967 og starf-
aði með okkur í þrjá áratugi. Hann
var framúrskarandi starfsmaður,
traustur, úrræðagóður og vandvirk-
ur. Auk þess að vera vel að sér í
rafmagstækninni var hann einstak-
lega laghentur smiður og úrræða-
góður við smíðar og viðgerðir.
Þegar fyrirtækinu var breytt í
hlutafélag, sem nú nefnist RT ehf,
gerðist Aðalsteinn meðeigandi. Það
kom í hlut hans að sjá um fram-
leiðslu- og viðgerðardeild fyrirtækis-
ins.
Aðalsteinn fæddist 15. janúar
1937 og var nýorðinn sextugur er
hann lést. Hann var ókvæntur og
barnlaus en afar góður félagi.
Aðalsteinn var glaðlyndur maður,
hafði gaman af knattspyrnu og
fylgdist vel með i sjónvarpi og fór
á völlinn og tók sér jafnvel sumarfrí
þegar ólympíuleikar stóðu yfír. Aðal-
steinn reisti sér sumarbústað í
Svínadal fyrir um áratug. Þar undi
hann sér vel í sumarleyfum við úti-
veru og tijárækt.
Við kveðjum Aðalstein með trega
og söknuði, og vottum aðstandend-
um hans innilega samúð okkar.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
Hveim er sér góðan getur.
(úr Hávamálum)
Björn, Ágúst, Helga
og Þorvaldur.
+
Þökkum innilega samúð og vinarhug vegna
fráfalls eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
STEFÁNS THORODDSEN
fyrrverandi útibússtjóra.
Erla H. Thoroddsen,
Sigriður Thoroddsen, Guðjón Smári Agnarsson,
Vignir Thoroddsen, Kristín Guðmundsdóttir,
Freyja Thoroddsen Akesson, Bo Akesson,
Björn Thoroddsen, Elín Margrét Erlingsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur hlý-
hug og samúð við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
BENEDIKTS MÁLMFREÐS
STEFÁNSSONAR
fyrrverandi bifreiðastjóra,
Norðurbraut 17,
Hvammstanga.
Guðný Lilla Benediktsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.