Morgunblaðið - 30.04.1997, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
__________________________________MIÐVIjCUDAGUR 30. APRÍL 1997 39;
MINNINGAR
og Ámessýslu allri. Sjálfur þakka
ég honum kynnin, alúð og elsku við
dóttur mína og bamabömin. Langri
vakt er nú lokið.
Brynleifur H. Steingrímsson.
. Þegar ég frétti að vinur minn, Jón
Gunnlaugsson, læknir, væri látinn
kom mér hryggð í huga, en á hinn
bóginn voru veikindi þau, sem búin
voru að þjá hann í nokkur ár, þess
eðlis að líklega er ekki ástæða til að
hryggjast vegna þess, sem orðið er.
Við Jón kynntumst fyrst þegar við
störfuðum saman í fegmnar- og
náttúruvemdarnefnd hér á Seltjam-
amesi. Ég fann strax hve einlægan
áhuga hann hafði á því, að nefndin
yrði til gagns á sínu sviði, enda hafði
hann mikinn áhuga á þeim náttúru-
verðmætum, sem hér er að fmna.
Seinna unnum við saman í mörg
ár i Rótarýklúbbi Seltjamamess.
Hann var hvatamaður að stofnun
klúbbsins og fyrsti forseti hans.
Hann starfaði þar af heilum hug
meðan heilsan entist, enda trúr
áhugamálum hreyfíngarinnar þar
sem einkum má nefna þjónustuhug-
sjónina og eflingu friðar í heiminum.
Rótarýárið 1980-81 var hann um-
dæmisstjóri Rótarý á íslandi og
hvatti þá klúbbana til dáða og leit-
aðist við að efla hreyfínguna.
Jón var alltaf jákvæður gagnvart
góðum málum, hvert sem var í Rót-
arý, kirkjunni, bæjarfélaginu eða á
landsvísu. Hann var skemmtilegur í
samræðum og maður, sem hægt var
að treysta.
Það var mikið áfall fyrir Jón, þeg-
ar hann missti sinn ágæta lífsföru-
naut, Selmu Kaldalóns, á meðan hún
var enn á besta aldri. Það var erfíð
lífsreynsla, sem dró úr ánægju síð-
ustu áranna.
Við hjónin sendum aðstandendum
Jóns hugheilar samúðarkveðjur.
Aðalsteinn Sigurðsson.
Látinn er í Reykjavík Jón Gunn-
laugsson læknir. í byrjun sjöunda
áratugsins kom Jón til Svíþjóðar til
framhaldsmenntunar. Um skeið bjó
hann á heimili foreldra minna og var
ég þá lítil heimasæta og vön að spyija
gesti í þaula. Að þessi góði maður
sem var svo áhugasamur og til fyrir
bara mig á þeirri stundu, ætti átta
böm uppi á íslandi var með öllu ótrú-
legt. Ég hélt nú bara að þetta væri
einhver íslenskur siður því hinum
megin við ána hjá okkur bjó Magnús
Gíslason sem einnig átti átta börn
og sammerkt þessum heiðursmönn-
um báðum var að þeir áttu síðar
eftir að eignast fleiri.
Hidda sem er yngsta dóttir Jóns
og vinkona mín í gegnum sætt og
súrt, sagði eitt sinn um föður sinn
„það var ekki búið að fínna upp á
því þegar pabbi var að fara í nám,
en hann hefði auðvitað átt að verða
fóstra“.
Þannig var nefnilega Jón Gunn-
laugsson, hann vildi hafa bamaskara
í kringum sig og gjaman á öllum
aldri. Ég naut þeirra forréttinda að
vera heimagangur á elskulegu heim-
ili þeirra Selmu og Jóns og aldrei sá
maður hann skipta skapi.
Heimilið var eins og járnbrautar-
stöð og það var vitaskuld misjafn
sauður í gestahópnum en Jón átti
því láni að fagna að sjá hið spaugi-
lega í fari fólks fremur en beita skapi
sínu á einhvem annan máta. Jón og
Selma voru einstaklega samheldin
hjón og þó svo að þau ættu allan
þennan krefjandi bamahóp þá gáfu
þau sér góðan tíma hvort fyrir annað
og nutu þess að ferðast saman og
fara á listsýningar af ýmsum toga.
Jón var ekki síður listfengur en
Selma, teikningar af skútum og skip-
um og eins ljóðaþýðingar hans bera
þess glöggt merki. Það er röskur
áratugur liðinn frá því Jón heillaðist
af örlagasögu gyðingahjóna sem af-
plánað höfðu sextán ár í Síberíu.
Hjón þessi eru búsett í Danaveldi og
eftir að vera búinn að lesa sögu þeirra
skrifaði hann þeim og tókust með
þeim ágæt kynni sem urðu til þess
að Jón þýddi bók þeirra yfír á ís-
lenska tungu. Ég varð þess heiðurs
aðnjótandi að fá að lesa sögu þessa
upp í Ríkisútvarpið og vonandi sjá
útgefendur sér fært að gefa bók
þessa út, það var brennandi áhugi
Jóns enda eru þau Israel og Raehel
Rachlin frábærir höfundar og til fleiri
bækur eftir þau í bókasafni Norræna
hússins.
Jón Gunnlaugsson var mikill bar-
áttumaður fyrir að læknaminjasafni
væri komið á í Nesstofu og eins stóð
hann fastur á því að það ætti að
vemda svæðið þar í kring. Það verða
nú aðrir til þess að tíunda verk hans
í bæjarstjóm, Rótary og læknafélög-
um, ég vil einvörðungu með þessum
fáu orðum minnast heimilisföðurins,
þessarar notalegu hlýju sem gerði
hvern mann að stórmenni sem ná-
lægt honum kom. Ég get einhvern
veginn ímyndað mér að Jón Gunn-
laugsson hafí verið síðasti læknirinn
af gamla skólanum. Læknirinn með
leðurtöskuna sem opnaðist eins og
heil undraveröld þar sem glampaði á
skínandi hlustunarpípur og lítinn
hamar með rauðum gúmmihaus, en
fyrst og fremst læknirinn með töfra-
orðin, sá sem vissi hvort samferðar-
maðurinn var nú virkilega veikur eða
þurfti kannski bara klapp á öxlina.
Með sorg í hjarta en rík af góðum
og verðmætum minningum kveð ég
Jón Gunnlaugsson og votta niðjum
hans samúð mína. Með honum hverf-
ur hlekkurinn við gamla tímann þeg-
ar menn höfðu áhuga á mönnum og
ekki var búið að fínna upp streitu-
hugtakið.
Elísabet Brekkan.
Nú þegar Jón Gunnlaugsson er
kvaddur horfum við hjónin á Ham-
arsheiði og dætur okkar til baka yfir
vináttu sem varað hefur í fjóra ára-
tugi. Jóni kynntumst við þegar hann
var læknir á Selfossi en sveitungam-
ir leituðu þá oft til hans, þótt Laugar-
ás væri þeirra læknishérað. Jón lagði
áherslu á mannlega þáttinn í læknis-
starfínu og fólki leið vel í návist
hans. Við sem vorum svo heppin að
eiga Jón og Selmu að vinum höfum
alla tíð notið samvistanna við þessa
stóru fjölskyldu.
Eftir að böm þeirra hjóna fóm sum
að vera í sveit á báðum bæjum á
Hamarsheiði, urðu bæði þau og hjón-
in mikilvægur og sjálfsagður hluti
af lífí okkar. Þau vom aldrei gestir,
heldur var eins og öll fjölskyldan
væri loks saman komin þegar þau
bættust í hópinn.
Þægilegt andrúmsloft fylgdi Jóni
og Selmu hvar sem þau komu. Létt-
lyndi og glaðværð Selmu sem gjam-
an settist við píanóið og spilaði af
fingram fram, ýmist lög eftir sjálfa
sig eða föður sinn. Og rósemi Jóns
sem naut þess að vera innan um
fólkið sitt og fylgjast með því að
öllum liði vel. Fyrir okkur var jafn
sjálfsagt að koma til Jóns og Selmu
á Selfoss og síðar á Seltjamamesið,
eins og að koma heim. Aldrei var
svo þröngt hjá þessari stóm fjöl-
skyldu að ekki væri hægt að bæta
nokkmm við. Og hvenær sem var
virtust þau öll hafa nægan tíma af-
lögu til að skemmta og sinna sveita-
fólkinu og láta því líða vel. Erill og
símhringingar til læknisins á öllum
tímum tmfluðu þau ekki. Lífsviðhorf-
ið og ánægjan sem Jón og Selma
veittu vinum sínum, á ömgglega eft-
ir að fylgja þeim alla leið. Vináttan
sem alltaf var svo sjálfsögð við Jón
og Selmu og börn þeirra á vonandi
líka eftir að endast í kynslóðir. Þann-
ig var grunnurinn. Við kveðjum Jón
Gunnlaugsson með söknuði og virð-
ingu. Góður maður er genginn. Við
sendum fjölskyldu hans bestu samúð-
arkveðjur.
Erlendur Jóhannsson á
Hamarsheiði og fjölskylda.
Mjög góður félagi og kær vinur
er fallinn frá eftir stranga baráttu
við erfíðan sjúkdóm. Jón og kona
hans Selma Kaldalóns, tónskáld, sem
lést fyrir nokkram áram fluttu hing-
að á Seltjamarnes ásamt bamahópi
sínum rétt fyrir 1970 í glæsilegt hús
er þau byggðu að Skólabraut 61.
Jón og Selma ásamt bömum sírium
urðu fljótt mjög virk hér í bæjarlífinu
og Jón varð fmmkvöðull að stofnun
Rotaryklúbbs Seltjarnarness. Jón var
mikill félagsmálamaður og fljótlega
eftir komu sína hingað til Seltjamar-
ness hóf hann þátttöku í starfí Sjálf-
stæðisfélagsins og var varabæjarfull-
trúi um árabil og sat í ýmsum nefnd-
um bæjarins. Málefni Nesstofu og
safna henni tengdri vom Jóni mjög
kær og barðist hann af krafti fyrir
varðveislu Nesstofu og uppbyggingu
þar. Jón hafði kynnt sér vemdaðar
íbúðir fyrir aldraða í Danmörku og
var í nefnd hér sem gerði tillögu um
uppbyggingu þeirra. Ævistarf Jóns
var við heimilislækningar og var þar
til þess tekið hve mannlegur Jón var
í viðskiptum við sjúklinga sína og
var hans sárt saknað þegar hann
hætti störfum fyrir nokkmm ámm
sakir veikinda. Jón var listelskur
maður og átti auðvelt með að setja
saman texta eins og margir söng-
textar bera með sér er hann samdi
við lög konu sinnar Selmu en hún
var tónskáld og samdi fjölda laga.
Jón og Selma áttu 9 böm og oft
hefur verið mikið að gera á því heim-
ili en þau Jón og Sehna komu þeim
öllum vel til manns. Ég vil að lokum
frá mér og konu minni þakka Jóni
góða vináttu og þjónustu sem heimil-
islæknis um árabil og fyrir hönd
okkar sem höfum starfað fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn að bæjarmálum hér á
Nesinu góð störf fyrir samfélagið.
Sigurgeir Sigurðsson.
Kveðja frá Rotaryklúbbi
Seltjarnarness
Góður félagi og vinur okkar í
Rotaryklúbbi Seltjamamess, Jón
Gunnlaugsson læknir, er látinn, tæp-
lega 83ja ára að aldri. Jón var einn
af máttarstólpum Rotaryhreyfíngar-
innar á Íslandi. Hann var einn helsti
fmmkvöðull og stofnandi Rotary-
klúbbs Seltjamamess, mars 1971,
og jafnframt fyrsti forseti þess
klúbbs. Hann var Rotaryfélagi frá
1955 og gegndi ýmsum trúnað-
arstörfum fyrir Rotary, á meðan
hans naut við. Hann var umdæmis-
stjóri 1980-81 og í fulltrúaráði
Rotary Norden frá 1981. Hann var
Paul Harris félagi frá 1984 og heið-
ursfélagi í Rotaryklúbbi Seltjamar-
ness. Hann lét bæjarmálefni á Sel-
tjamarnesi til sín taka og sat í bæjar-
stjóm sem fulltrúi Sjálfstæðisflokks-
ins um nokkurt skeið. Einnig sat
hann í sóknamefnd Seltjamamess-
kirkju um árabil. Jón beitti sér í
ýmsum framfara- og velferðarmálum
á Seltjamamesi svo sem byggingu
heilsugæslustöðvar og kirkju. Einnig
vann hann ötullega að því að koma
upp lækningaminjasafni í Nesi. Jón
hafði brennandi áhuga á öllu sem
viðkom Rotary, og þótt minnið hefði
stundum bragðist honum í seinni tíð,
var eins og hann endurnýjaðist allur
þegar málefni Rotary bar á góma.
Jón var sannur og gegnheill maður
í hveiju því sem hann tók sér fyrir
hendur og nutum við félagar hans í
Rotary leiðsagnar hans og vináttu á
meðan kraftar hans entust. Ég minn-
ist Jóns frá því að ég gekk til liðs
við Rotary fyrir u.þ.b. tuttugu og
þremur ámm. Jón stóð þá á sex-
tugu, vel á sig kominn, teinréttur
og glæsilegur á velli, fullur af áhuga
og orku. Ég minnist einnig eiginkonu
Jóns, frú Selmu Kaldalóns, en hún
fylgdi Jóni jafnan á svokallaðan jóla-
fund í Rotaryklúbbi Seltj.ness og lék
þá undir á píanó er félagarnir sungu
jólalög. Selma lést árið 1984. Þau
vora sannarlega glæsilegir fulltrúar
Rotary á íslandi, hvar sem þau komu.
Jón og Selma eignuðust níu böm sem
öll eru á lífí. Þakklæti og virðing em
mér efst í huga við þessi leiðarlok
því að það eru vissulega forréttindi
að fá að kynnast og eiga samleið
með slíku fólki.
Innilegar samúðarkveðjur sendi ég
bömum þeirra hjóna og fjölskyldum
þeirra.
Steindór Haarde, forseti
Rotaryklúbbs Seltjarnarness.
Sérfræðingar
í blómaskreylin<íum
vifi öll tækil'æri
Skola\örðustig 12.
a liorni Bergstaðaslrætis.
sími 551 '109(1
t
Bróðir minn, frændi okkar og vinur,
ARNÓR SIGURÐSSON
frá Hlíðarenda,
Bárðardal,
Lindarsíðu 2,
Akureyri,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
27. apríl. Jarðarförin auglýst síðar.
Jón O. Sigurðsson, Jakobína Júlíusdóttir,
Karen Hannesdóttir, Ólafur Olgeirsson,
Aldís Hannesdóttir, Kristján Júlíusson,
Sigrún Hannesdóttir, Jónas Karlsson,
Margrét Jónsdóttir.
t
Útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður okk-
ar, tengdamóður, ömmu og systur,
STEFANÍU EIRÍKS KARELSDÓTTUR,
Hraunbæ 70,
Reykjavík,
fer frani frá Árbæjarkirkju föstudaginn 2. maí
1997 kl. 13.30.
Óskar Gunnar Sampsted,
Albert Óskarsson,
Gunnhildur Amelía Óskarsdóttir, Gunnar Antonsson,
Bryndís Óskarsdóttir,
Elísabet Stefanfa Albertsdóttir,
Sigurbjörg G. Albertsdóttir.
t
Ástkær sonur minn, bróðir okkar og móður-
bróðir,
LEIFUR MALMBERG,
andaðist 11. apríl sl. Útförin fer fram föstu-
daginn 2. maí nk. í Stokkhólmi.
Ættingjar og vinir Leifs á íslandi koma saman
til minningarathafnar í Dómkirkjunni í Reykja-
vík sama dag kl. 11.30.

Margrét Guðmundsdóttir Malmberg,
Kristín og Ása Malmberg,
Matilda, Óskar og Kasia.
t
Sonur minn og faðir okkar,
NICOLAI NICOLAISON,
lést föstudaginn 25. apríl.
Sigriður Ólafsdóttir,
Steinþór Nicolai,
Sigurður Nicolai,
Kristinn Nicolai.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, fósturföður,
tengdaföður og afa,
ELÍASAR I. ELÍASSONAR
fyrrverandi sýslumanns,
Hrafnagilsstræti 36,
Akureyri.
Sigríður J. Lúðvfksdóttir,
Ingibjörg Elfasdóttir, Eyþór Þorbergsson,
Lúðvík Elíasson, Sigriður Kristjánsdóttir,
Þorbjörg Br. Gunnarsdóttir, Jón Gestur Viggósson
og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
SIGRÚNAR BERGSTEINSDÓTTUR,
Hringbraut 28,
Reykjavík.
Sigríður Bergsteinsdóttir,
Edda Níels,
Sigrún og Helga Bergsteinsdætur.