Morgunblaðið - 06.05.1997, Side 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 1997
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Límónaði með
stúlkum
Morgunblaðið/Einar Falur.
INGVAR E. Sigurðsson, María Ellingsen og
Björn Ingi Hilmarsson í Svaninum.
Svanurinn kveður
NÚ eru tvær sýningar eftir á
leikritinu Svaninum eftir Elisa-
beth Egloff á Litla sviði Borgar-
leikhússins, 8. maí og 15. maí.
I kynningu segir m.a. að sýn-
ingin hafi átt miklum vinsæld-
um að fagna en frumsýnt var í
október síðastliðnum og bætt
hefur verið við sýningum hvað
eftir annað.
í leikritinu er sögð ævintýra-
leg saga af konu sem fær særð-
an svan inn um gluggann hjá
sér en þegar hún fer að hjúkra
honum bregður svo við að hann
breytist í mann.
Ingvar E. Sigurðsson hefur
vakið mikla athygli á titilhlut-
verkinu og hlaut útnefningu til
Menningarverðlauna DV. María
Ellingsen leikur Dóru hjúkrun-
arkonu og Björn Ingi Hilmars-
son leikur mjólkurpóstinn. Leik-
stjóri verksins er Kevin Kuhlke.
LEIKLIST
Bæjarlcikhúsiö,
Mosfciisbæ
FJÓRIR EINÞÁTTUNGAR
Leikfélag Mosfellssveitar. Samtal í
garðinum eftir Alain Aikboum.
Leikstj.: Herdís Þorgeirsdóttir.
Leikendur: Frímann Sigurðsson,
Amdís Ólafsdóttir, Birgir Sigurðs-
son, Guðrún Ámadóttir, Hilmar Ósk-
arsson. Því miður frú eftir Jökul
Jakobsson. Leikstj.: Birgir Sigurðs-
son. Leikendur: Böðvar Sveinsson,
Maria Guðmundsdóttir. Hvíslaramir
eftir Dino Buzzatti. Leikstj.: Guðný
Jónsdóttir. Iæikendur: Guðný Jóns-
dóttir, Valgarður Gislason, Magnús
Guðfinnsson, Dóra Wild, Gunnhildur
Sigurðardóttir. Kvennabúrið eftir
Edward Percy, Reginald Denham.
Leikstj.: Böðvar Sveinsson. Leikend-
un Þóra Birgisdóttir, Frímann Sig-
urðsson, Rannveig Richter, Kjartan
Sveinsson, Rannveig Jónsdóttir, Unn-
ur Lámsdóttir, Amdís Ólafsdóttir.
Lýsing: Alfred Böðvarsson. Ljósa-
stjóm: Sigurbjöm Ragnarsson.
Frumsýning í leikhúsinu Mosfellsbæ,
30. apríl.
ÞAÐ er vel ti! fundið hjá Mos-
fellingum að sýna þessa fjóra ein-
þáttunga nú með ört rísandi sól.
Það er létt yfir þessum þáttum,
leikandi glettni, meinlaus afhjúpun
á mannlegum brestum. Að sjá
þessa einþáttunga verður því
þægileg og notaleg reynsla sem
er einnar kvöldstundar virði, því
þegar sýningu lýkur og menn
ganga út úr leikhúsinu litla og
snotra léttir í lund, er vorsól enn
á lofti.
Samtal í garðinum sýnir fimm
einstaklinga í skemmtigarði sem
leita þangað til að finna frið, eru
sviptir honum en falla svo sjálfir
í þá gryfju að svipta aðra friði.
Glettið stykki, áreynslulítið, snot-
urlega leikið.
Því miður frú eftir Jökul Jakobs-
son segir af ekkju, nokkuð við ald-
ur, sem týnt hefur ketti sínum og
leitar hans á kontór hreinsunar-
deildar Reykjavíkurborgar. María
Guðmundsdóttir fer ágætlega með
hlutverk ekkjunnar svo hún verður
trúverðug og mannleg, mædd en
ráðagóð.
I Hvíslurunum segir af arkitekt
nokkrum sem óprúttin daðurdrós
dregur á asnaeyrunum. Manngrey-
ið grunar hvers kyns kvendi hann
er í tygjum við, en í honum togast
á rödd skynseminnnar og holdleg
fýsn, persónugerð að leikurum sem
hvísla honum orð í eyra. Spaugileg-
ur farsi, lipurlega leikinn.
í Kvennabúrinu er því lýst á
skoplegan, kaldhæðinn hátt,
hvernig karlremban, holdtekin í
persónu aldraðs skipstjóra, hefur
kvensálir að leiksoppi í skjóli valds
og veraldargæða. Frímann Sig-
urðsson, sem sýnir ágæt tilþrif í
Samtali í garðinum, geldur hér
nokkuð æsku sinnar í hlutverki
skipstjórans aldna, en kvenhlut-
verkin eru öll vel af hendi leyst
svo að áhorfandanum er miðluð
sú sýn á samband karla og kvenna
sem er megininntak verksins.
Ekki var húsfyllir frumsýn-
ingarkvöldið. Það er synd og
skömm vegna þess að hér er í
boði leikhús sem léttir lund og
hentar ágætlega sem kvöld úti
með konum og ölkrús, límonaði
eða ís á eftir.
Guðbrandur Gíslason
Ljósmyndasýning Morgunblaðsins
ífklJl P
Okkar menn, félag fréttaritara Morgunblaðsins, og Morgunblaðið efndu til
samkeppni um bestu Ijósmyndir fréttaritara frá árunum 1995 og 1996.
í anddyri Morgunblaðshússins, Kringlunni 1, hefur verið komið upp sýningu
á þeim myndum sem dómnefnd taldi bestar.
Myndefnið er fjölbreytt og gefst því kostur á að sjá brot af viðfangsefnum
fréttaritara Morgunblaðsins sem eru um 100 talsins og gegna mikilvægu
hlutverki í fréttaöflun blaðsins á landsbyggðinni.
Sýningin stendur til fimmtudagsins 22. maí og er opin á afgreiðslutíma
blaðsins kl. 8-18 alla virka daga og laugardaga kl. 8-12.
Myndirnar á sýningunni eru til sölu.
SESSELJA Björnsdóttir: Jörð á ferð.
Himinn og jörð
MYNPLIST
Gallcrí Sævars Karls
MÁLVERK
Sesselja Björnsdóttir.
Opið kl. 10-18 virka daga og á
laugardögum kl. 10-14 til 7. maí;
aðgangur ókeypis.
ÓHLUTBUNDIN tjáning lista-
manna á óræðum hughrifum sem
vakna með þeim við upplifun á
náttúrunni hefur verið afar sterk-
ur þáttur í íslenskri myndlist um
langt árabil. Margir þeirra lista-
manna sem voru í fararbroddi ís-
lenskrar afstraktlistar eftir miðja
öldina hafa í viðtölum og greinar-
skrifum vísað til náttúrunnar sem
kveikju að sínum verkum og svip-
að samhengi óhlutbundinnar list-
sköpunar og umhverfisins hefur
verið áberandi í myndlistinni allar
götur síðan.
Sesselja Björnsdóttir viður-
kennir þetta fúslega í örfáum orð-
um í sýningarskrá: „Myndirnar
eru málaðar með vatnslitum á
japanskan pappír í svartasta
skammdeginu, meðan náttúran
sefur svört, hvít og grá. Þetta eru
endurminningar, sem urðu að
nútíð á meðan ég vann þær.“
Listakonan lauk námi frá MHÍ
1989 og hefur frá þeim tíma átt
verk á ýmsum samsýningum, þar
sem verklag hennar hefur komið
skýrt fram. Sesselja vinnur eink-
um í afar þröngu myndsviði, þar
sem þungir litirnir hlaðast saman
í mjúkar bylgjur sem flæða um
rýmið.
Hér sýnir hún tylft mynda af
þessu tagi. Formið er ætíð hið
sama, en ýmist látið standa lóð-
rétt eða liggja lárétt; síðari verkin
eru fleiri og betur útfærð, þar sem
þau samsvara þeim sjóndeildar-
hring sem við höfum stöðugt fyr-
ir augunum.
Öll bera verkin heiti sem vísa
til umhverfis okkar í náttúrunni,
þar sem dagar koma og fara og
veðurbrigði breyta ásýnd, lit og
lögun landsins líkt og hendi væri
veifað. Þetta kemur t.d. skýrt fram
í verkum nr. 3 og 4, og ekki síður
í litaflæði mynda nr. 8 og 9.
Notkun sterkra lita er hér á
stundum yfírþyrmandi og í ljós
kemur að hógværðin reynist
sterkasta vopnið. Þetta sést best
í „Jörð á ferð“ (nr. 10), þar sem
jarðlitirnir verða til þess að sterk
lína sjóndeildarhringsins nýtur sín
til fulls.
Sá fljótandi myndheimur him-
ins og jarðar sem hér ber fyrir
augu er oftar en ekki notaður sem
vettvangur tilrauna listamanna
með liti og form snemma á ferlin-
um, en þaðan hafa margir lista-
menn síðar þreifað sig út frá til
annarra sviða. Er ekki að efa að
sú verður þróunin einnig hér og
hlýtur þessi sýning að teljast bera
með sér þokkalegt upphaf þeirrar
vegferðar.
Eiríkur Þorláksson