Morgunblaðið - 26.11.1997, Síða 46

46 MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
H

ASGEIR GUÐBJARTUR
ÞORVALDSSON
+ Ásgeir Guðbjart-
ur Þorvaldsson
fæddist í Hnifsdal
10. mars 1923 en
fluttist mjög ungur
með foreldrum sín-
um til Isafjarðar og
ólst þar upp. Hann
andaðist á heimili
sínu í Reykjavík 18.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Þorvaldur
Magnússon sjómað-
ur, f. 19. ágúst 1895,
og Halldóra Finn-
björnsdóttir húsfrú,
f. 6. júní 1885. Albróðir Ásgeirs
er Finnbjörn Þorvaldsson skrif-
stofusljóri, og hálfsystkini voru
Baldvin Þ. Kristjánsson erind-
reki, Elías Kristjánsson húsa-
smíðameistari og Kristín Krist-
jánsson húsfrú.
Ásgeir fluttist tvítugur að aldri
með foreldrum sínum til Reykja-
víkur og lauk prófi f málaraiðn
1946 og starfaði við
iðn sína allan sinn
starfsaldur.
_ Árið 1947 kvæntist
Ásgeir Ástu Torfa-
dóttur. Foreldrar
hennar voru Torfi
Þórðarson, stjórnar-
ráðsfulltrúi og Anna
Úrsúla Björnsdóttir.
Börn Ásgeirs og
Ástu eru: Ásgeir,
flugmaður, kvæntur
Guðnýju Styrmis-
dóttur, þau eiga eina
dóttur, írisi; Snorri,
húsasmiður; Torfi,
vélaverkfræðingur, kvæntur Li-
ane Ásgeirsson, þeirra böm eru
Alicia og Yannic; og Óskar, bygg-
ingaverkfræðingur, kvæntur
Svanhildi Stellu Júnírós Guð-
mundsdóttur og em þeirra börn
Hlynur, Berglind og Aðalheiður.
Útför Ásgeirs fer fram frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Mágur okkar, Ásgeir Þorvalds-
son, lést á heimili sínu 18. nóvember
sl. eftir skamma sjúkralegu, en
langan aðdraganda. Krabbamein er
óvæginn sjúkdómur, en Ásgeir
barðist hetjulega við hann í marga
mánuði, eftir að ljóst var að hverju
dró, en enginn má sköpum renna.
Það lýsti Asgeiri vel að hann kaus
að mæta örlögum sínum heima.
Ásamt Ástu, systur okkar, byggði
hann hús í svonefndu Smáíbúða-
hverfi um 1950. Þetta hús var hon-
um mikið hjartans mál og var alla
tíð hans stolt. Héma ólust synimir
órir upp, Ásgeir, Snorri, Torfi og
skar. Var oft glatt á hjalla í litla
húsinu, þótt þrengslin ykjust, er
piltamir uxu úr grasi. Ásgeir sá um
að aldrei sæi blett á neinu í húsinu
eða umhverfis það. Alltaf var hann
að dytta að, mála og laga til. í byrj-
un október sl. var hann enn kominn
upp á þak til að mála það, þótt þrek-
ið væri þá orðið ansi lítið. Hann
hafði ráð á því að vera stoltur af
húsinu sínu. Einhverju sinni,
skömmu eftir að húsið var risið, var
hann spurður, hvort hann vildi selja
það. Það fannst honum af og frá, og
til að undirstrika það, hversu fárán-
leg honum þótti hugmyndin, sagðist
hann þó myndi selja ef honum yrðu
boðnar milljón krónur í það. Verð-
bólgan átti eftir að breyta þessu
mati hans.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN JÓNSSON,
Hliðarvegi 2,
Kópavogi,
andaðist á Kanaríeyjum sunnudaginn 23. nóv-
ember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ólína Þorleifsdóttir,
Hansfna Ásta Björgvinsdóttir, Ingvi Þorkelsson,
Þorleifur Björgvinsson,
Jón Björgvin Björgvinsson,
Eyþór Björgvinsson,
Ingibjörg Björgvinsdóttir,
Elín Ebba Björgvinsdóttir,
Inga Anna Pétursdóttir,
Halldóra Oddsdóttir,
Ágústa Benný Herbertsdóttir,
Stefán Baldursson,
Sigurður St. Jörundsson,
barnaböm og barnabamaböm.
+
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
ERLA GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Patreksfirði,
sfðast til heimilis
á Kleppsvegi 62 f Reykjavfk,
lést að morgni þriðjudagsins 25. nóvember.
Friðrik Vagn Guðjónsson,
Hermann Guðjónsson,
Guðjón J. Guðjónsson,
Björgvin Guðjónsson,
Dýrleif Guðjónsdóttir,
Kristín S. Árnadóttir,
Bertha S. Sigurðardóttir,
Vivienne Iverson,
Hjördís Hjartardóttir,
Óðinn Þórarinsson.
+
Elskuleg systir okkar,
MARGRÉT GUÐMUNDSDÓTTIR CHINGOS
(Bíbí),
lést á heimili sínu, 248 3rd Ave Saint James,
N.Y., laugardaginn 8. nóvember.
Útför hennar hefur farið fram.
Fyrir hönd systkina og vandamanna,
Dóra Guðmundsdóttir.
MINNINGAR
Ásgeir var afar vandaður fagmað-
ur og var við brugðið hversu mikið
snyrtimenni hann var í vinnu.
Margir úr fjölskyldunni nutu starfs-
krafta hans á langri starfsævi og
var hann ávallt boðinn og búinn til
aðstoðar. Um árabil vann hann við
annan mann og átti ég þess kost að
gera við hann marga verksamninga
um málun í smærri og stærri verk-
um. Öll sú samvinna var með mikl-
um ágætum, lipurt samstarf við
aðra iðnaðarmennn, orðheldni,
áreiðanleiki og umfram allt fag-
mennska langt umfram meðallag.
Ásgeir hafði ánægju af ferðalög-
um og síðustu áratugina lögðu þau
hjónin oft land undir fót í sumarfrí-
um og þá gjarnan til útlanda. Var
það ekki að undra þar sem þrír af
fjórum sonum eru búsettir erlendis,
Ásgeir í Lúxemburg, Torfi í Þýska-
landi og Snorri í Noregi. Sögur
segja að á sólarströnd hafi Ásgeir
gjaman yngst um tuttugu ár og tek-
ið þátt í íþróttum og leikjum sér
yngri manna og þá staðið þeim fylli-
lega á sporði. Á yngri árum var Ás-
geir íþróttamaður góður og stund-
aði mest fimleika.
Mágur okkar var ekki félags-
málamaður, en stóð þó vel með sínu
fagfélagi. Hann var heimakær, en
hafði jafnframt gaman af leikhús-
ferðum og tónleikum. Það var jafn-
an gott að sækja þau heim, en Ásta
var mesti matar- og kökugerðar-
snillingur fjölskyldunnar og þótt
víðar væri leitað. Var þá oft setið og
spjallað um heima og geima. Ofar-
lega á dagskrá voru gjaman synirn-
ir, en víst er að þeirra var oft sárt
saknað eftir að þeir fluttu úr föður-
garði.
Við systkinin kveðjum öðlinginn,
mág okkar, sem öllum vildi vel og
þökkum honum samverustundimar.
Ástu, stóra systur okkar, Ásgeiri
yngri, Snorra, Torfa og Óskari,
ásamt fjölskyldum þeirra, sendum
við innilegustu samúðarkveðjur.
Elín Torfadóttir,
Gunnar Torfason.
Þeir höfðu ekki stórtækum vinnu-
vélum yfir að ráða ungu fjölskyldu-
feðumir sem hugðust byggja í Smá-
íbúðahverfinu á áranum
1952-1953. Mannshöndin, haki og
skófla, ásamt óbilandi kjarki og
bjartsýni var veganestið sem lagt
var upp með til verksins. Frá því
fyrsta var hjálpsemi og góðvild að-
alsmerki þessara manna í samfélag-
inu, sem svo ótrúlega hratt myndað-
ist við þessi erfiðu skilyrði. Sannað-
ist þar sem áður að vilji er oft allt
sem þarf. Á þessum frambýlingsár-
um myndaðist þannig góður kunn-
ingsskapur, sem þróaðist í einlæga
vináttu eftir því sem árin liðu.
Einn þessara ungu manna var
Ásgeir Þorvaldsson glæsimenni,
ættaður vestan af ísafirði, þar sem
að honum stóðu styrkir stoftiar. Ás-
geir vakti frá fyrstu kynnum traust
og trúnað allra sem honum kynnt-
ust. Hann var mjög dagfarsprúður
maður, rólyndur en fastur fyrir,
framúrskarandi fagmaður, vand-
virkur og ötull, og féll aldrei verk úr
hendi.
Ásgeir var mikill höfðingi heim að
sækja. Greindur og skemmtilegur
veitandi, sem kunni þá list að láta
gestum sínum líða vel. Vora þau
hjónin samhent í því sem öðra.
Heimili þeirra Ástu í Heiðargerði
16 ber vott um mikið listfengi.
Smekkvísi og natni húsbóndans, ut-
an húss sem innan, leynir sér ekki.
Við nágrannamir, sem áttum því
láni að fagna að njóta vinfengis
þeirra, eigum í sjóði minninganna
ómældan fjársjóð fi"á samvera-
stundum innanlands sem utan. Sól-
skinstundir í fallega garðinum
þeirra, heimsóknir þeirra í sumar-
bústaðinn okkar í Öndverðamesi og
ferðin til Mallorka er meðal þess
sem kemur upp í hugann. I minn-
ingunni era þessar samverastundir
umvafðar birtu og yl.
En skyndilega dró ský fyrir sólu.
Fyrir hálfu öðra ári greindist vinur
okkar með illkynja sjúkdóm. Af sín-
um alkunna dugnaði og kjarki réðst
hann af alefli gegn þessum óvini. En
enginn má sköpum renna. Tíminn
hans var kominn og kallað á hann til
brottfarar.
Við vinir hans, frambyggjar í
Heiðargerði 8 og 10, þökkum hon-
um að leiðarlokum allt sem hann
var okkur og biðjum honum bless-
unar Guðs á nýrri vegferð. Ástu,
sonum hennar, tengdadætrum og
fjölskyldu allri vottum við einlæga
samúð.
Halldóra og Hjalti, Inger
og Engilbert.
Nú ertu farinn, elsku afi minn,
upp til himna, þar sem ég veit að
þér líður miklu betur. Það er svo
skrýtið hvað allt gerist hratt, mér
finnst svo stutt síðan þú varst svo
hress.
Þú varst vanur að gera allt fyrir
okkur systkinin þegar við komum í
heimsókn. Ég mun aldrei gleyma
hve góður þú varst og allar þær
góðu minningar sem ég á um þig
mun ég alltaf geyma í hjarta mínu.
Það var svo sárt þegar mamma
sagði okkur að þú værir farinn að
tárin láku niður kinnamar og ætl-
uðu ekki að stoppa, því mér þótti
svo vænt um þig og mun aldrei
gleyma þér.
Guð geymi þig.
Þitt bamabam,
Berglind Óskarsdóttir.
Við kveðjum nú í hinsta sinn afa
okkar, Ásgeir Þorvaldsson. Þrátt
fyrir að við búum í 50 km, fjarlægð
frá heimili hans, hittum við hann
oft. Hann fylgdist alltaf mjög vel
með okkm- og sýndi áhuga á því
sem við tókum okkur fyrir hendur,
hvort sem það var skólinn eða
íþróttir og tómstundir.
Við minnumst afa sem heiðarlegs
manns, sem var ávallt reiðubúinn til
að hjálpa okkur og aðstoða á allan
hátt. Langamma okkar, Halldóra,
hafði sagt við afa að maður ætti
aldrei að segja ósatt eða blóta og
þannig vildi afi hafa það og lifði eftir
því.
Þegar við hugsum til afa núna
sjáum við hann fyrir okkur dunda í
bílskúmum sínum í hvíta mál-
aragallanum, með derhúfu á höfði
og blístrandi. Eða þegar hann fór
með okkur í sunnudagsbíltúra að
skoða málverkasýningar og í leið-
inni keypti hann blóm handa ömmu.
Við söknum afa og biðjum Guð að
styrkja ömmu okkar og alla ástvini.
„Þú skalt ekki hryggjast, þegar
þú skilur við vin þinn, því að það,
sem þér þykir vænst um í fari hans,
getur orðið þér Ijósara í fjarvera
hans, eins og fjallgöngumaður sér
fjallið best af sléttunni." (Kahil Gi-
bran.)
Hlynur og Aðalheiður
Óskarsbörn.
Ásgeir Þorvaldsson gekk í Mál-
arafélag Reykjavíkur 1946 og var
þar allar götur síðan. Hann var
traustur félagi og stóð vörð um fé-
lag sitt meðvitaður um það að
þannig tryggði hann hag sinn best
og jafnframt félaga sinna. Þó svo
hann tæki ekki beinan þátt í stjórn
félagsins var hann ávallt nálægur
og fylgdist grannt með og lét í ljós
skoðanir sínar tæpitungulaust.
Hann var mikill eljumaður, vann
mikið og þar kom fram einn af eðlis-
þáttum hans, faglegur metnaður.
Hann var þeirrar gerðar að góð fag-
mennska var honum í blóð borin og
á því sviði sem öðram stóð hann
vörð um iðngrein sína.
Árið 1968 til 1974 var hann í
skemmti- og ferðanefnd Málarafé-
lags Reykjavíkur. Á þeim áram var
mikil gróska í skemmtanahaldi og
ferðalögum í félaginu og tók Ásgeir
þátt í því ásamt eiginkonu sinni
Ástu Torfádóttur en með þátttöku
sinni lögðu þau fram góðan skerf í
að gera þessar ferðir og skemmtan-
ir eftirminnilegar.
Ásgeir var alla tíð mjög hraustur
og vann fram yfir þann tíma er
flestir setjast í helgan stein eða þar
til fyrir nokkrum misseram að hann
kenndi þess sjúkdóms sem dró hann
til dauða.
Mér er það minnisstætt þegar
Ásgeir kom niður á skrifstofu og
sagði mér frá því að hann yrði að
hætta að vinna að ráði lækna og til-
greindi sjúkdóminn. Æðraleysi
hans var mér ráðgáta.
Ásgeir hafði samband við mig
öðra hvoru síðar og ef hann var
inntur eftir líðan sinni var svarið
alltaf hið sama „Mér líður vel“.
Ég hitti hann á fömum vegi
nokkru áður en hann dó og veitti því
athygli að hann hafði grennst en að
öðra leyti var hann sjálfum mér lík-
ur og aðspurður sagðist hann hafa
það gott. Og nú er þessi heiðurs-
maður allur en minningin um góðan
dreng lifir. É_g vil í nafni félaga okk-
ar þakka Asgeiri samfýlgdina í
gegnum árin og jafnframt votta
Astu, börnum og öðram aðstand-
endum okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé hans minning.
Magnús H. Stephensen.
r Biómabúðin >
CaF*ðskom
^ v/ FossvogsUi»*kjMgc»i*ð a
X^Símii 554 0500
+
Faðir okkar,
JÓHANNES BJÖRNSSON
matsveinn
frá ísafirði,
til heimilis á Hrafnistu Rvík.,
lést á Hrafnistu miðvikudaginn 19. nóvember síðastliðinn.
Útför hans ferfram frá Fossvogskapellu, fimmtudaginn 27. nóvember
kl. 13.30
Fyrir hönd aðstandenda,
Sverrir Jóhannesson Eileen Mary Jóhannesson,
Guðmundur G. Jóhannesson, Eva Lillerud,
Jóhannes B. Jóhannesson, Guðrún H. Hauksdóttir.
+
Móðursystir okkar,
MÁLFRÍÐUR SIGFÚSDÓTTIR
frá Hólmlátri,
Skógarströnd,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
sem andaðist sunnudaginn 16. nóvember,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu fimmtu-
daginn 27. nóvember kl. 10.30.
Klara Styrkársdóttir, Ingibjörg Daðadóttir,
Arndís Styrkársdóttir, Arndís Daðadóttir,
Hjálmar Styrkársson,
Guðjón Styrkársson,
Sigfús Styrkársson.
í
i
i
Í
(
(
(
(
(
l
i
i
i