Morgunblaðið - 30.12.1997, Side 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
PRIÐJUDAGUR 30. DESEMBER 1997 49
+
var mikill uppgangur í frjálsíþrótt-
um og ný verkefni bættust við. Kyn-
slóðaskipti voru í keppnisliði frjáls-
íþrótta um það bil sem hann tók við
forystu sambandsins. Undir hans
forystu voru teknar upp margar
nýjungar og þar á meðal þátttaka
Islands í Kalottkeppninni, keppni í
frjálsíþróttum meðal þjóða í norður-
hluta Skandinavíu og á íslandi, sem
ótvírætt var hvetjandi íyrir áhuga
fjölda manns á frjálsíþróttum.
Óhætt er að segja að sú keppni hafi
lagt grunn að nýrri uppsveiflu í
íþróttinni sem varð í stjómartíð
Arnar. Nefna má annað verkefni
sem hafið var meðan Öm var við
stjórnvölinn, þ.e. þríþraut Æskunn-
ar og FRÍ, sem var fyrsta bama- og
unglingakeppni á landsvísu. Öm var
góður stjómandi, vel liðinn og vissi
vel hvað formanni tilheyrði. Hann
var óeigingjam á tíma sinn en kunni
jafnframt að nýta sér eiginleika og
vinnuframlag annarra í þágu íþrótt-
arinnar.
Öm lét sér ekki nægja að stýra
félagsmálum sambandsins, hann var
einnig áhugasamur skrásetjari af-
reka og var virkur í félagsskap al-
þjóðlegra afkrekaskrármanna. Öm
var líka virtur meðal kollega sinna
erlendis, hvort sem var á Norður-
löndunum, í Evrópu eða á vegum Al-
þjóðafrjálsíþróttasambandsins. Öm
var af Alþjóðafrjálsíþróttasamband-
inu kjörinn í hóp örfárra svonefndra
„Veterans of IAAF“ árið 1986, en
þann heiður hljóta einungis þeir sem
um langan aldur hafa verið virkir
forystumenn á innlendum og erlend-
um vettvangi. Þennan heiður hefur
enginn annar íslendingur hlotið.
Þrátt fyrir langan feril innan
íþróttahreyfingarinnar dofnaði
áhuginn síður en svo á framgangi
frjálsíþrótta. Hann spurðist sífellt
fyrir og gagnrýndi það sem honum
sýndist þurfa. Öm var ekki síður
hvetjandi og var óþrjótandi upp-
spretta hugmynda og aðgerða. Rit-
störf vora honum einnig hugleikin
og var hann óþreytandi að skrifa
greinar og frásagnir um íþróttir og
þá sérstaklega frjálsíþróttir. A
sjötta áratugnum stóð hann ásamt
öðmm fyrir útgáfu íþróttablaðs og
þykja eintök af þeim kostagripir nú.
Óm var að ljúka við ritun bókar
sem til stóð að gefa út í tilefni 50 ára
afmælis Frjálsíþróttasambandsins.
Fyrir frjálsíþróttahreyfinguna er
mikill sjónarsviptir að Emi. Fram-
lag hans til frjálsíþróttahreyfingar-
innar verður seint fullmetið og
þakkað. Það er okkur, sem störfum
að félagsmálum innan íþróttahreyf-
ingarinnar ljóst, að án stuðnings frá
sínum nánustu er útilokað að sinna
félagsmálastarfi á borð við það sem
Öm Eiðsson gerði. Þann stuðning
hafði Öm vissulega og á eftirlifandi
kona hans, Hallfríður Freysteins-
dóttir, drjúgan þátt í því starfi.
Að lokum vil ég, fyrir hönd
Frjálsíþróttasambands íslands,
færa eiginkonu hans, Hallfríði, og
bömum þeirra þakkir fyrir stuðn-
ing þeirra við frjálsíþróttahreyfing-
una í landinu og samúðarkveðjur á
sorgarstund.
Jónas Egilsson, formaður.
Melavöllurinn, þar sem nú stend-
ur Þjóðarbókhlaða, var höfuðból
íþrótta á íslandi um miðja öldina.
Þar æfðu og kepptu allir bestu
íþróttamenn landsins og þar komu
forustumennimir, fylgdust með og
réðu ráðum sínum. Við þessar að-
stæður, fyrir rúmum 40 ámm, man
ég fyrst eftir Emi Eiðssyni. Faðir
minn Jakob V. Hafstein var þá for-
maður íþróttafélags Reykjavíkur
og Öm formaður frjálsíþróttadeild-
arinnar og hittust þeir oft á Mela-
vellinum. Fékk þá pollinn átta til tíu
ára gamall oft að fljóta með. Á þeim
árum, eins og oftast, var ÍR öflug-
asta frjálsíþróttafélag landsins og
stýrði Öm þeim málum af dugnaði,
áræði en þó festu. Þetta var á þeim
árum sem Clausen bræður og félag-
ar gerðu garðinn frægan og síðan
Vilhjálmur Einarsson og Valbjörn
Þorláksson, svo einhverjir séu
nefndir. Frjálsar íþróttir stóðu í
miklum blóma og því forustuhlut-
verkið vandasamt.
Það kom því fljótt að því að Öm
var fenginn til frekari forastustarfa
og var hann kosinn í stjóm Frjálsí-
þróttasambans íslands og átti þar
sæti í tæp 30 ár og þar af formaður
þess í 16 ár, eða lengur en nokkur
annar. Um svipað leyti var hann
kjörinn í ólympíunefnd íslands og
sat í stjóm nefndarinnar í um 20 ár.
Á þeim vettvangi lágu leiðir okkar
saman og var það samstarf mér
ómetanlegt. í formanns tíð minni í
Óí, tók Örn að sér útgáfu og kynn-
ingamefndina og leysti það verkefni
af stakri prýði og betur en þeir sem
áður sinntu því. Öm reyndist mér
ráðagóður, hann var heiðarlegur og
hreinskiptinn, hann kunni söguna
og benti mér á ýmislegt sem betur
mátti fara. Sjálfsagt hefur hvoragan
okkar granað það fyrir rúmum 40
áram, að við ættum eftir að vinna
saman. Og þó svo að nokkur sam-
skápti væra milli okkar, þegar Örn
var formaður FRI og ég formaður
HSÍ, eins og oft er á milli forastu-
manna sérsambanda íþróttahreyf-
ingarinnar, þá lágu leiðir saman og
var samstarfið mjög ánægjulegt og
minningin mér dýrmæt.
En þó íþróttimar skipuðu háan
sess hjá Emi vora áhugamálin
fleiri. Öm var jafnaðarmaður og
starfaði fyrir Alþýðuflokkinn um
áratuga skeið. Þar var hann einnig
kvaddur til forastu, sat í flokks-
stjóm og var kjörinn til setu í bæj-
arstjóm Garðabæjar. Naut hann
álits sem slíkur jafnt hjá samherj-
um sem mótherjum, enda ráðagóð-
ur og sanngjam í allri samvinnu.
Hálfum mánuði fyrir andlát Arn-
ar heimsótti ég hann. Ljóst var að
hverju stefndi. Margt var skrafað á
þessum síðasta fundi okkar um
íþróttir, stjómmál, lífið og tilverana
og margt fleira. Enginn má sköpum
renna. Er nú góður vinur genginn
og er hans mikið saknað. En mestur
er þó söknuður hjá fjölskyldu Am-
ar, eiginkonu, bömum, tengdabörn-
um og bamabömum. Þeirra er
missirinn mestur og það rúm sem
Öm skilur eftir verður ekki fyllt.
Fjölskyldu hans sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Minn-
ing um góðan dreng mun lifa.
Júlíus Hafstein.
í dag kveður íslenskt frjálsíþrótta-
fólk mikilhæfan leiðtoga og forystu-
mann, en þó umfram allt góðan fé-
laga margra kynslóða íþi’óttafólks.
Ævi Arnar Eiðssonar er eins ná-
tengd Frjálsíþróttasambandi ís-
lands og hugsast getur því frjálsum
íþróttum og sambandinu helgaði
hann sína starfskrafta og dró þar í
engu af sér, með eldlegum áhuga og
bjartsýni á löngum formannsferli
breytti hann ásýnd sambandsins og
lagði ótrauður í verkefni sem oft
virtust harla erfið viðureignar. Má
þar nefna þátttöku í Kalottkeppn-
inni og Reykjavíkurleika í frjálsum
íþróttum, þar sem oft kepptu
heimsfrægir íþróttamenn.
Forystuhæfileikar Amar urðu til
þess að hann átti auðvelt með að fá
menn til samstarfs og myndaðist
því kjami samstarfsmanna í stjóm,
sem margir hverjir sátu þar lengi
undir öraggri forystu hans.
Á erlendum vettvangi lét Öm
ávallt mikið að sér kveða og talaði
tæpitungulaust, sérstaklega ef hon-
um fannst f einhveiju gengið á hlut
íslands. Hann barðist mjög fyrir
norrænni samvinnu í ftjálsum
íþróttum og með harðfylgi og ein-
urð kom hann unglingalandsliði
okkar í það samstarf sem staðið hef-
ur óslitið í 20 ár.
Einnig var hann frumkvöðull að
ýmsum öðram norrænum verkefn-
um svo sem keppni Norðurlanda og
Bandaríkja og síðar keppni við Sov-
étríkin.
Eftir að Öm lét af formennsku i
Frjálsíþróttasambandinu var langt í
frá lokið afskiptum hans af málefn-
um sambandsins enda hugin- hans
framar öðru bundinn við starfsemi
þess og mörg verkefni vora honum
falin sem heiðursformanni.
Síðasta verk Amar var umsjón
með útgáfu á 50 ára afmælisriti
sambandsins, sem honum auðnaðist
ekki að ljúka, en þann herslumun
sem á vantar munu aðrir sjá um í
virðingu og þökk til hans.
Ég átti því láni að fagna að koma
til starfa í stjóm Frjálsíþróttasam-
bandsins 1968 þegar Öm tók þar
við formennsku og spannar því
samstarf okkar tæp 30 ár.
Það var lítt reyndum manni í fé-
lagsmálum góður skóli að verða
vitni að þeim brennandi áhuga og
framsýni sem ávallt einkenndi Öm.
Á formennskuáram mfnum í
Frjálsíþróttasambandinu var stuðn-
ingur Amai’ ómetanlegur, hann var
mér ætíð besti trúnaðarvinur og
ráðgjafi sem gott var að leita til með
ýmis mál og geta treyst á hans
miklu þekkingu og reynslu við úr-
lausn þeirra.
í mörg ár höfum við samstarfs-
menn i stjóm undir forystu Arnar
hist reglulega. Þó íþróttaáhuginn
svifi þar ætíð yfir var einnig lögð
áhersla á hin mannlegu gildi og vin-
áttu sem þróast hafði úr löngu
stjómarsamstarfi. Þáttur Arnar í
þessum félagsskap verður aldrei of-
metinn og sýnir best hversu mikið
hann unni öllum mannlegum sam-
skiptum.
Áð leiðarlokum minnumst við
Arnar sem mikilshæfs foringja en
ekki síður sem góðs vinar og félaga
sem skilur eftir sig dýpri spor en
nokkur annar í framþróun frjálsra
íþrótta á íslandi.
Á þessari sorgarstundu sendum
við hjónin eftirlifandi eiginkonu
hans og öllum afkomendum innileg-
ar samúðarkveðjur með þakklæti
fyrir langa vináttu og tryggð. Megi
hækkandi sól og birta ryðja úr vegi
skugga þessara dimmu daga.
Magnús Jakobsson.
Öm Eiðsson var um margt eftir-
tektarverður áhugamaður um
frjálsíþróttir. Hann var virkur þátt-
takandi, sat í nefndum og ráðum á
vegum íþróttahreyfingarinnar og
var íþróttafréttaritari og blaðamað-
ur um árabil. Nær tvo áratugi
gegndi Öm formennsku í FRI og
var það frjósamur tími í sögu sam-
bandsins.
Þegar Öm hafði yfirgefið sviðið á
þessum vettvangi var það ólíkt hon-
um að slíta öll tengsl við þessi
áhugamál sín. Ásamt vini sínum og
varaformanni FRÍ til margra ára,
Sigurði heitnum Björnssyni, gekkst
hann fyrir því að þeir sem lengst og
nánast höfðu starfað með honum
héldu hópinn. Var það upphafið að
óforrnlegum félagsskap sem kallað-
ist íþróttavinir. Hefur þessi hópur
komið saman reglulega í mörg ár.
Rabbað um íþróttir og allt annað á
fundum sínum og á stundum lá ekk-
ert annað þarfara fyrir en að hlæja.
Öm var foringi okkar í þessari fá-
mennu sveit sem taldi naumast
nema tuginn. Félög íþróttavina
starfa víða á Norðurlöndum og það
var í anda Amar að vera með í því
samstarfi eftir fongum.
Ríkur þáttur í fari Arnar var
hversu auðvelt hann átti með að
virkja menn úr hinum ýmsu félög-
um og starfa með þeim. Félagarígur
er algengur í íþróttahreyfingunni
og lýtur stundum erfðalögmálum.
Slíkt er gamalt og nýtt Það var
ólíkt Emi að velta sér upp úr slfloi.
Hann mat umfram allt annað störf
og vináttu þeirra sem með honum
unnu. Öm hafði aðlaðandi fram-
komu, var hrókur alls fagnaðar og
glaðbeittur á hverri stund.
Á haustdögum veiktist Öm alvar-
lega. Það var erfitt að trúa því að
bati léti á sér standa. Ótímabært
fráfall góðs vinar er okkur félögum
hans harmsefni.
Öm kallaði frjálsíþróttir oft
drottningu íþróttanna. Hann átti
líka sína drottningu heima í ranni.
Halla og Öm vora óaðskiljanleg í
huga okkar. í öllu félagsmálavafstri
Arnar reyndist hún glæsilegur og
samvirkur föranautur.
Kæra Halla og fjölskylda. Hægt
og hægt hækkar sól á lofti og
skammdegið dvín. Megi svo einnig
verða í huga ykkar og hjarta á erf-
iðum tíma.
fþróttavinir.
Hann var teinréttur og beinn í
baki, kvikur í fasi og fæstum hefði
til hugar komið að hann væri kom-
inn yfir sjötugt. Það fylgdi honum
líka léttleiki og glaðværð svo fram-
koman öll var einstaklega
hressandi. Þannig minnist ég Amar
Eiðssonar, jafnaðarmannsins og
okkar góða félaga úr Alþýðuflokks-
félaginu í Garðabæ, sem nú hefur
verið kvaddur til nýrra heimkynna.
Það hefur verið gæfa okkar í Al-
þýðuflokknum hve margir hugdjarf-
ir félagar, menn og konur, hafa ver-
ið tilbúnir að leggja málstað og sókn
jafnaðarmanna lið með öflugu sjálf-
boðaliðsstarfi. Einn slíkur félagi
okkar Reykjaneskrata var Öm
Eiðsson. Hann var einn þeirra sem
lifað hefur sigra og mótstreymi á
pólitíska sviðinu, hann var öflugur
liðsmaður sem hvikaði hvergi en
lagði sitt af mörkum hvenær sem
þörf var fyrir framlag hans.
Það er oft sagt um stjómmála-
flokk að ef ná eigi árangri verði
menn að spila saman í einni liðs-
heild sem saman sækir að settu
marki. Eins og fótboltalið þar sem
framherji, varnarmaður og mark-
vörður verða allir jafn þýðingai’-
miklir vegna þess að allir skipa þeir
hlutverk sem skiptir máli fyrir ár-
angur liðsins í heild. Öm Eiðsson
var sannur íþróttamaður í eðli sínu.
Hann háði marga harða keppnis-
leiki á íþróttavellinum á sínum
yngri áram þegar hann var í fram-
varðarsveit íslenskra frjálsíþrótta-
manna og gat sér góðan orðstír.
íþróttaandinn fylgdi honum líka á
stjómmálaferlinum sem spannar
áratugi. Þegar ég kynntist Emi var
hann forystumaður jafnaðarmanna í
Garðabæ. Öm var um árabil bæjar-
fulltrúi Alþýðuflokksins í Garðabæ
og átti jafnframt sæti í ýmsum
nefndum á vegum Garðabæjar og
nú síðast ráðherraskipaður formað-
ur stjórnar heilsugæslunnar. Hann
var líka formaður Alþýðuflokksír^
lags Garðabæjar og Bessastaða-
hrepps um tíma. Leiðir okkar lágu
einnig saman í stjóm kjördæmis-
ráðs Alþýðuflokksins í Reykjanesi
og í flokksstjóm Alþýðuflokksins
þar sem hann hefur átt sæti um
langt árabil. Öm var alltaf í hlut-
verki þegar kosningar vora
framundan. Bæði meðan hann var í
bæjarstjórn og síðar ýmist sá hann
um eða kom að útgáfu Alþýðublaðs
Garðabæjar, hann tók af krafti þátt
í kosningavinnu vegna bæjarstjóm-
arkosninga og hann stóð að undij|r-
búningi alþingiskosninga og útgáfu
kjördæmisblaðs sem stjórnarmaður
í kjördæmisráði flokksins.
En nú er komið að leiðarlokum og
þakkarorðin verða fátækleg á
kveðjustund. Bara fjölskylda
stjómmálamanns veit hve tímafrekt
þetta hugsjónastarf er og hve oft
hefur þurft að ýta þörfum fjölskyld-
unnar til hliðar á pólitískri örlaga-
stund. Þessvegna er framlag stjóm-
málamannsins framlag fjölskyld-
unnar allrar.
Ég vil fyrir hönd Alþýðuflokksins
í Reykjanesi þakka Emi og fjöl-
skyldu hans þeirra framlag í ára-
tugi. Eiginkonu Amar Hallfríði
Kristínu og bömum þeirra Gufc
björgu og Eiði flyt ég innilegar
samúðarkveðjur okkar jafnaðar-
manna. Blessuð sé minning Arnar
Eiðssonar.
Rannveig Guðmundsdóttir.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
KATRÍN GUNNARSDÓTTIR,
Furugerði 1,
Reykjavík,
áður til heimilis
á Sogavegi 24, Reykjavfk,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur laugardaginn
27. desember sl.
Útför hennar fer fram frá Kristskirkju Landakoti þriðjudaginn 6. janúar
kl. 13.30.
Helgi Guðmundsson,
Margrét Helgadóttir,
Guðný Helgadóttir, Davíð H. Osvaldsson,
Katrin Eva Erlarsdóttir,
Oswald Heilmann og Jón Helgi Daviðssynir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, stjúp-
móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRtÐUR ELÍSABET JÓNSDÓTTIR
kennari,
Engihjalla 17,
Kópavogi,
lést á heimili sínu sunnudaginn 28. desem-
ber.
Útförin er fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn
6. janúar kl. 13.30.
Steingrímur Þórisson,
Margrét B. Eiríksdóttir, Kristinn Ó. Magnússon,
Jón H. Steingrfmsson, Valgerður L. Sigurðardóttir,
Bergur Þ. Steingrímsson, Steinunn Másdóttir,
Þuríður A. Steingrímsdóttir, Óli H. Þórðarson,
Guðrún B. Steingrímsdóttir, Ármann Hallbertsson,
Þórir Steingrimsson, Margrét Sveinbjömsdóttir,
Stefán Steingrimsson, Margrét Hreinsdóttir,
barnaböm og bamabamabðm.
+
Móðir okkar,
HJÖRDÍS ÞÓRARINSDÓTTIR
frá Patreksfirði,
lést á Vífilsstaðaspítala sunnudaginn 28. des-
ember.
Minningarathöfn fer fram frá Vlðistaðakirkju I
dag, þriðjudaginn 30. desember, kl. 13.30.
Böm hinnar látnu.