Morgunblaðið - 06.01.1998, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 6. JANÚAR 1998 37*
SIGRÍÐUR ELÍSABET
JÓNSDÓTTIR
+ Sigríður Elísabet
Jónsdóttir fædd-
ist í Bolungavík hinn
20. ágúst 1932. Hún
lést á heimili sínu
hinn 28. desember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Jón
Kr. Elíasson, skip-
stjóri í Bolungavík, f.
24. nóvember 1903, d.
20. mars 1994 og
kona hans, Benedikta
Gabríela Guðmunds-
dóttir, f. 21. júh' 1899,
d. 5. desember 1967.
Bróðir hennar er Elí-
as Jónsson, lögregluvarðstjóri,
búsettur í Hafnarfirði. Bræður
hennar sammæðra voru Guð-
mundur Kristjánsson, bæjarstjóri
í Bolungavík, d. 23.9. 1987 og
Bergur Kristjánsson, sjómaður í
Bolungavík, d. 22.2.1986.
Sigríður giftist eftirlifandi eig-
inmanni sínum Steingrími Þóris-
syni, fyrrv. kaupmanni í Reyk-
holti, hinn 19. júní 1959. Foreldr-
ar hans voru Þórir Steinþórsson,
bóndi og skólastjóri í Reykholti,
d. 5. júní 1972, og kona hans
Þuríður Friðbjarnardóttir, d. 11.
febrúar 1932. Börn þeirra eru:
Jón Hólmar, viðskiptafræðingur,
framkvæmdastjóri eigin fyrir-
tækis, búsettur í Kópavogi, f. 5.
nóvember 1960, kvæntur Val-
gerði L. Sigurðardóttur, hjúkr-
unarfræðingi og ljósmóður. Börn
þeirra eru Arna Hrund, f. 5.5.
1989 og Erla Björk, f. 9.9. 1991.
2) Bergur Þór, viðskiptafræðing-
ur, framkvæmdastjóri Stanga-
veiðifélags Reykjavíkur, búsettur
í Reykjavík, f. 8. desember 1961.
I sambúð með Steinunni Másdótt-
ur, verslunarmanni. Barn þeirra
er Ellen Elísabet, f. 16.7. 1997.
Börn Bergs frá fyrra hjónabandi
eru: 1) Jóhanna Þórný, f. 19.8.
1986 og 2) Brynjar Þór, f. 6.5.
1989. Barn Sigríðar er Margrét
Benný Eiríksdóttir, fram-
kvæmdastjóri Norrænu ferða-
skrifstofunnar, f. 29. júní 1954,
búsett í Kópavogi, gift Kristni
Óskari Magnússyni, bæjarverk-
fræðingi í Hafnarflrði. Böm
þeirra em: Berglind María, f. 3.8.
Elsku amma okkar. Okkur langar
að minnast þín með fáeinum orðum.
Frá þér streymdi ávallt hlýja, ástúð
og kærleikur. Þú kenndir okkur svo
margt fallegt t.d. bænir og að tala
fallega. Alltaf gafstu þér tíma til að
spila við okkur eða föndra og með
opinn faðminn tókstu á móti okkur
öllum stundum.
Nú ert þú dáin og við vitum að
þér líður vel. Þú varst búin að vera
mikið veik en varst alltaf svo dug-
leg. Við söknum þín elsku amma en
við munum alltaf eftir þér og vitum
að þú munt vaka yfir okkur áfram.
Elskuleg amma, ujóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu þjörtum,
eins og þegar sólin hlý
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far í Mði,
fóðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlum vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
Elsku amma, við biðjum góðan
Guð að blessa minningu þína og
biðjum hann að veita afa styrk í
sorginni.
Astarkveðja,
Arna Hrund og Erla Björk.
Ég sendi þér vina mitt Ijúfasta jjóð,
þú ert langbesta mamman í heimi,
1977 og Katrín Jóna,
f. 27.9. 1983. Sfjúp-
börn Sigríðar og
börn Steingríms eru:
1) Þuríður Anna, f.
28. júlí 1943, giftÓla
Herði Þórðarsyni. 2)
Guðrún Björg, f. 28.
september 1944, gift
Ármanni Hallberts-
syni. 3) Þórir, f. 2.
febrúar 1947, kvænt-
ur Margréti Svein-
björnsdóttur. 4) Stef-
án, f. 15. mars 1950, í
sambúð með Mar-
gréti Hreinsdóttur.
Samtals eru afkomendur þeirra
fjörutíu.
Sigríður stundaði nám í Hér-
aðsskólanum í Reykjanesi og
Húsmæðraskólanum á ísafirði og
útskrifaðist síðan frá handa-
vinnudeild Kennaraskólans árið
1955. Hún lauk prófi í uppeldis-
og kennslufræði frá Kennarahá-
skóla íslands 1982. Hún stundaði
starfsleikninám í Kennarahá-
skóla íslands 1986 -88, og fór í
námsferðir til Danmerkur árin
1958, 1983 og 1985. Sigríður var
kennari við Héraðsskólann í
Reykholti í Borgarfirði frá árinu
1955 til ársins 1980. Hún var for-
fallakennari við Melaskóla í
Reykjavík og Fjölbrautaskólann
í Breiðholti árin 1981 - 82. Frá
árinu 1981 var hún kennari í
Námsflokkum Reykjavíkur, þar
sem hún sinnti sérstaklega
kennslu fyrir blinda. Hins vegar
var hún kennari í Þjálfunarskóla
ríkisins í Stjörnugróf þar sem
hún sinnti sérkennslu fyrir
þroskahefta. Sigríður var alla tíð
mikil áhugamanneskja um fé-
lagsstörf og tók virkan þátt í
margs konar félagsstarfssemi.
Hugleiknustu verkefni hennar á
því sviði voru þátttaka í Slysa-
varnafélagi fslands, en hún
gegndi formennsku í Slysavarna-
deildinni Hringnum í Borgarfirði
árin 1973 -1982, og störf fyrir
kvennadeild Rauða krossins
seinni ár.
titfór Sigríðar fer fram frá Há-
teigskirkju í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
þú hefur verið mér vinkona góð,
sá vinur sem aldrei ég gleymi.
Þú gafst mér það eina sem áttir þú til:
þig alla - að trúnaðarvini.
Með kærleik í hjarta ég knúsa þig vil
og kyssa í þakklætisskyni.
Ef munum við vel það sem meistarinn kvað
og mestu í rauninni skiptir:
Að kærleikur sannur, þú kenndir mér það,
er kraftur sem fjöllunum lyftir.
Þú hefur verið mér vinkona slík
að vandi er spor þín að fylla.
Von mín er sú að ég verði þér lík
og veginn þinn fái að gylia.
(L. Ægisson)
Astarþakkir fyrir allt. Guð geymi
þig-
Gréta.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau, er heitast unna þér,
og hafa mest að þakka, muna og geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið mesta gafst þú hveiju sinni.
Þinn traustur faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma kæra,
nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá,
í hjjóðri sorg, og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg. Sig.)
Elsku besta amma. Takk fyrir
allt!
Berglind María og
Katrín Jóna.
Það er lífsins þunga gáta
þekkt, en ekki ráðin:
Af hveiju slíta örlög kærjeiksþráðinn?
(Olína Andrésd.)
Elskuleg vinkona mín Sirrý er
dáin, en um árabil hafði hún barist
hetjulega við illvígan sjúkdóm.
Við hittumst fyrst á Landsþingi
SVFÍ fyrir um 25 árum og tókst þá
með okkur sönn vinátta og tryggð
sem haldist hefur óslitið síðan. Sam-
verustundimar eru orðnar margar
og á þessum árum höfum við deilt
með okkur gleði og sorgum, ég fyrir
norðan og þú fyrir sunnan. Þau
urðu nokkuð löng hjá okkur sum
símtölin á kvöldin, ekki síst þegar
við vorum að skipuleggja að hittast
eða ferðast hérlendis eða erlendis.
Síðasta símtalið sem við áttum
saman var seint á aðfangadags-
kvöld. í gegnum árin hafði það orðið
að vana að tala saman í kringum
miðnættið.
Það sem einkenndi þína lund var
gleði og umhyggja fyrir fjölskyld-
unni og vinum, og mikið var gaman
að hitta þig sl. sumar með nánast
öllu þínu fólki norður í Mývatns-
sveit þegar sveitin skartaði sínu
fegursta.
Elsku Sirrý, það er komið að leið-
arlokum hjá okkur að sinni, þú tek-
ur ekki oftar á móti mér brosandi á
flugvellinum og kemur mér á
áfangastað. Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Fjölskyldu þinni færi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Guð
geymi þig, vina.
Þín vinkona
Þóranna
Kær samstarfskona og vinkona
er látin. Allir vissu að hverju
stefndi, en samt kom fréttin um lát
Sigríðar Jónsdóttur á óvart. Hún
kom ekki til starfa í skóla Fullorð-
insfræðslunnar í haust eins og vonir
stóðu til. Hún hafði veikst aftur af
illkynjuðum sjúkdómi þrátt fyrir
stranga meðferð síðastliðinn vetur.
Það er erfitt að sjá manneskju
eins og Sirrýju, eins og við kölluð-
um hana, með slíka orku og kraft
verða sjúkdómi að bráð á stuttum
tíma. En Sirrý tók veikindum sínum
eins og hetja og það lýsir henni vel
að í fyrra stundaði hún starf sitt
eins og ekkert hefði í skorist. En nú
er hér skarð fyrir skildi.
Við Sirrý höfum hist á sam-
vinnufundum skólanna, en kynni
okkar urðu fyrst náin haustið 1991
þegar þjálfunarskólamir í Kópavogi
og Blesugróf voru sameinaðir. Sirrý
var ákaflega traustur og farsæll
kennari og hafði einkar góð tengsl
við nemendur sína sem þótti vænt
um hana og virtu.
Framkoma hennar einkenndist af
festu og öryggi, fasið var í senn
ákveðið og glaðlegt og hún hafði
jafnan spaugsyrði á hraðbergi í
kennarastofunni. Það er til marks
um traust okkar samkennara henn-
ar að hún var trúnaðarmaður KÍ á
vinnustað um langt árabil, og henni
voru jafnan falin störf sem vanda-
söm þóttu og mikilvægt var að vel
væru unnin.
Á litlum vinnustað skiptir hver
einstaklingur miklu máli og Sirrýj-
ar verður sárt saknað hér, bæði af
nemendum og samstarfsfólki. Per-
sónulega vil ég þakka henni sam-
veruna þau ár sem við áttum saman
og verða mér dýrmæt í minning-
unni.
Eiginmanni, bömum og öðrum
ástvinum votta ég mína dýpstu sam-
úð við fráfall Sigríðar Jónsdóttur.
María E. Kjeld.
Það eru liðin um fjörutíu ár síðan
við nöfnurnar kynntumst á nám-
skeiðum í Danmörku. Við urðum
fyrstu næturnar að sofa saman í
rúmi í skólanum, því skólastjórinn
vissi ekki að við værum tvær með
sama nafni sem hefðum sótt um
sömu námskeið.
Ég þakka þér vináttu og tryggð
öll þessi ár. Það liðu aldrei margir
dagar án þess að við töluðum sam-
an. Nú heyri ég Steina ekki lengur
kalla: „Sirrý mín, hún nafna þín er í
símanum.“ Aldrei kvartaðir þú yfir
veikindum þínum heldur spurðir um
líðan sameiginlegra vina og kunn-
ingja. Síðasta kvöldið þitt sagir þú
reyndar: „Ég hef nú verið hálfslöpp
í dag, en ég verð hressari þegar við
sjáumst á mánudag."
Það var svo ríkt í þér að gleðja
aðra og sýna umhyggju og hlýju.
Ég reyndi oft að fá þig til að hugsa
meira um sjálfa þig, en það var þér
svo víðs fjarri. Hvert sem ég sný
mér á heimili mínu eru hlutir frá
þér: Föt, skartgripir, smáhlutir í
eldhúsi, jafnvel hitapoki í rúminu,
því þú vissir af eigin reynslu að gott
er að hafa hann þegar erfitt er að
sofna. Þegar þú fréttir í sumar að
ég yrði ekki heima á afmælinu mínu
komst þú veik til mín með gjöf sem
á var skrifað: Opnist réttan dag í
Vestfjarða fegurð. Fyrir mörgum
árum er við vorum saman á göngu í
Heiðmörk fór ég með ljóðið Mitt
faðirvor eftir Kristján frá Djúpa-
læk. Ég tók því fram ljóðabókina
hans, Þreyja má þorrann, fyrsta
kvöldið sem ég gat ekki talað við þig
og bað þig í huganum um að láta
bókina opnast á góðum stað. Með
þessu ljóði sendi ég Steina, bömun-
um, stjúpbömum og bamabörnum
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Og tregið ei né tárist,
þvísorgirsefakann
og söknuð hann, er vakir þjóðum yfir.
Ó líknið þeim, sem líða,
en harmið ekki hann,
sem horfinn er á brautu, því hann lifir.
Sigríður M. Jónsdóttir.
Ég var nýkomin heim úr vinnu
þegar síminn hringdi. Það var Elí-
as bróðir þinn að segja mér að
æskuvinkona mín væri dáin.
Alltaf era viðbrögðin þau sömu,
sorg og söknuður, þótt ég hafi vitað
að hverju stefndi. Síðast sá ég þig
við útför mannsins míns fyrir tveim-
ur mánuðum. Dugnaðurinn í þér aéý-
koma þótt þú værir orðin mjög las-
burða.
Við ólumst upp saman, milli hárra
fjalla, í fallegri vík sem heitir Bol-
ungarvík. Þar liðu æskuárin í
gáskafullri gleði. Við vomm fjórar
vinkonur sem héldum alltaf hópinn.
Það var líka mikill samgangur milli
heimila okkar. Saman fómm við á
Húsmæðraskólann á ísafirði og vor-
um þar herbergisfélagar. Hæfileik-
ar þínir til að hjálpa og gera gott úr
öllu komu fljótt í ljós. Saman vomm
við líka á Siglufirði á þessum góðu
sfldarámm, ungar og hressar stúlk-
ur.
Áfram liðu árin, báðar giftar og
komnar með börn. En aldrei var svo
langt á milli að vinskapurinn slitn-
aði.
Elsku Sirrý, ég þakka þér alla þá
hlýju og traust sem þú sýndir okkur
hjónum gegnum árin. Ég veit að
það verður tekið á móti þér opnum
örmum í Guðs ríki. Ég votta manni
þínum, börnum og barnabörnum
mína dýpstu samúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði, *■ -
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín æskuvinkona,
Sigríður Ebenesardóttir.
• Fleiri minningargreinar um
Sigríði Jðnsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
t
Elsku faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓSKAR VALDEMARSSON
lést föstudaginn 2. janúar.
Steinunn Valdís Óskarsdóttir,
Pétur Þorsteinn Óskarsson,
Aðalheiður Ósk Pétursdóttir.
Ólafur Haraldsson,
Hulda Stefánsdóttir,
t
TÓMAS ÞORVARÐSSON
löggiltur endurskoðandi,
Lynghaga 16,
lést á Landspítalanum sunnudaginn 4. janúar.
Systkinin
og aðrir aðstandendur.
t
Stjúpmóðir mín,
STEFANÍA VALGERÐUR STEFÁNSDÓTTIR
Hvassaleiti 20,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum laugardaginn 3. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kári Fanndal Guðbrandsson.
t
RANNVEIG SIGURÐARDÓTTIR,
frá fsafirði,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
andaðist 30. desember sl.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju hinn 8. janúar kl. 10.30. Þeir sem vilja
minnast hennar vinsamlegast látið Rauða krossinn njóta þess.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Ragnar Jóhannsson.