Morgunblaðið - 10.02.1998, Qupperneq 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 10. FEBRÚAR 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Símon Berg Stef-
ánsson fæddist í
Reykjavík 6. maí
1996. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 31. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Stefán
Hjálmar Birkisson,
fæddur 7. október
1965, og Margrét
Björk Kjartansdóttir,
fædd 31. mars 1966.
"^Símon átti tvö systk-
ini; Dagnýju Björk,
fædd 20. nóvember
1988, og Aron Birki,
fæddur 17. maí 1990.
Utför Simonar Berg fer fram
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Símon minn. Nú ert þú far-
inn frá okkur en ég veit að þú ert
hjá Jesú og þar er yndislegt að
vera. Því miður fengum við aðeins
að hafa þig hjá okkur í rúma 20
mánuði og var það yndislegur tími.
Þú varst svo duglegur, byrjaðir að
labba aðeins 10 mánaða og hættir
ojieð bleyju 18 mánaða. Og það sem
Uíér þótti gaman að tónlist. Þú varst
alltaf dansandi þegar þú heyrðir í
henni og söngst með og á hverjum
degi settist þú við píanóið og spilað-
ir. En það er svo gott að eiga full-
vissuna í Jesú, um að einn daginn
munum við ganga saman gullnu
götumar á himnum og þá munt þú
sýna okkur allt sem þar er. Ég er
viss um það að þú ert að spila fót-
bolta við Jesú því það var það síð-
asta sem þú gerðir hér á jörð. Ég
hlakka til að hitta þig á himnum ást-
-iwfcnín.
Mamma og pabbi.
Elsku litli bróðir, manstu eftir því
þegar við fórum til Danmerkur og
þegar þú lékst þér við hundinn
Thor, þú vissir að hann er dáinn.
Þegar þú varst tveggja mánaða
fórstu í kringum allt landið, ég veit
ekki hvort þú manst eftir því.
Manstu þegar ég var að leika mér
við þig í feluleik þú hlóst svo mikið
að ég hélt að þú mundir springa, en
samt sem betur fór hlóstu ekki svo
mikið. Þegar þú brostir varstu sæt-
asti bróðir í heimi. Það var rosalega
sætt að sjá þig setja peningana í
^aukinn. Núna veit ég að þú ert hjá
Guði og þér líður rosalega vel, ertu
nokkuð í fótbolta? Ég sakna þín
mjög mikið.
Þín besta systir í heimi.
Dagný Björk.
Elsku litli bróðir, það var svo
skemmtilegt þegar ég var inni í her-
bergi að læra og ég var með tónlist
á fullu þá komst þú alltaf inn í her-
bergi og fórst að dansa. Og að
hoppa í mömmu og pabba rúmi var
alveg frábært þó svo að við mættum
það ekki. Við vorum líka að æfa fim-
leika saman. Ég sakna þín svo mik-
ið.
Þinn stóri bróðir
Aron Birkir.
Ástfólginn lítill drengur er horf-
inn af sjónarsviðinu, nánast án
nokkurs fyrirvara. Aldrei framar
mun hann koma til að hjálpa ömmu
í Urðarbakkanum við baksturinn
eða tiltektina, né til að ná í geisla-
disk í diskarekkann og biðja afa að
spila svo hann gæti dansað og sung-
ið eins og honum var einum lagið,
né til að sparka bolta og leika sér í
stofunni hjá afa og ömmu á Háaleit-
'isbrautinni, sem ávallt báru hann á
höndum sér og hann var svo ein-
staldega hændur að.
Óhjákvæmilega verða þegar slíkt
skeður æði áleitnar spurningarnar
um hver tilgangurinn með öllu
þessu sé, en fátt verður um svör.
Okkar fátæklega þekking og skiln-
^ýjgur á lífinu og tilverunni eru svo
mildum annmörkum háð að eina
skýringin og lausnin
sem við eygjum á
stundum sem þessari,
er að trúa og treysta
því að sá sem öllu ræð-
ur hafi hér haft hönd í
bagga og kallað ást-
kæra drenginn okkar
til sín, eitthvað þýðing-
armeira að starfa Guðs
um geim. Við biðjum
þess að almættið leggi
foreldrum, systkinum
og okkur öllum líkn
með þraut og gefi okk-
ur jafnframt nægilega
trú, visku og umburð-
arlyndi til að taka því sem orðið er
af æðruleysi.
Guð geymi þig vel, elsku Símon,
við þökkum þér af innstu hjartarót-
um fyrir alla skemmtunina og ást-
ina sem þú stöðugt auðsýndir okk-
ur, þann stutta tíma sem þú fékkst
að dvelja hjá okkur. Við vitum að
þegar okkar tími kemur muntu eins
og ætíð áður taka fagnandi á móti
okkur með útbreiddan faðm og
hreina og bjarta brosinu þínu.
Afi og amma í
Urðarbakkanum.
Elsku Símon, það sem þú gafst
okkur er svo óendanlega dýrmætt.
Öll uppátækin þín, afi burr, það var
afa bíll, piss til að fá ömmu inn á
bað, ekki alltaf til að pissa, heldur
að fá að leika í baði, setjast í síma-
stólinn, þá vildir þú segja „alló“ við
Gunna og Yogu, lagðist á gólfið hjá
Aroni þegar teiknimyndir voru í
sjónvarpinu, reyndir fimleika með
Dagnýju og alltaf þegar við hitt-
umst rakst þú afa úr skónum og
náðir í boltann, svo fannst þér svo
gaman að „spila“ á píanóið og litla
gítarinn og syngja með.
Syngdu á morgun, syngdu í dag
söng þinn láttu hljóma.
Eins og fagurt ljúflingslag
lifðu meðal blóma.
Blítt sem geisli bræðir hjam
bros þitt láttu skína.
Vertu songs og vorsins bam
vemda æsku þína.
(Kjartan Olafsson)
Litli vinurinn okkar, við þökkum
þér allar yndislegu stundirnar. Við
munum hittast á ný. Elsku Mar-
grét, Stebbi, Dagný og Aron, við
biðjum góðan Guð að styrkja ykkur
og okkur öll sem elskum litla Símon
Berg.
Amma Rósa og afi Birkir.
Ég kveð þig heitu hjarta.
- Minn hugur klökkur er.
Ég veit, að leið þín liggur
svo langt í burt frá mér.
Mér ljómar ljós í hjarta,
-semlýsirharmaský,
þá lifsins kyndla kveikti
þín kynning björt og hlý.
Og þegar vorið vermir
ogvekurblóminsín,
í hjartans helgilundum
þá hlær mér minning þín.
(Jón Þórðarson 1938)
Elsku Símon nú ert þú farinn frá
okkur aðeins 20 mánaða gamall.
Þótt tíminn sé ekki langur og sam-
vistimar allt of fáar, þá eigum við
sjóð af minningum um þig. Minn-
ingum sem ylja hjartanu og hjálpa
okkur að komast yfir þennan erfiða
tíma. Því víst værum við fátækari ef
við hefðum ekki fengið að kynnast
þér elsku Símon, sjá þig stækka,
þroskast og byrja að stíga þín
fyrstu spor í lífinu. Það var alltaf
jafn notalegt að taka upp símann
þegar þú varst að hringja í Gunna
frænda, heyra þig segja á þinn sér-
staka hátt „Gúnna, Gúnna“. Þá
minntir þú okkur á að þú værir til,
að of langur tími væri liðinn síðan
við hittumst síðast. Jafnvel síðasta
daginn þinn hér á jörð hringdir þú í
Gunna frænda, kannski var það til
þess að kveðja, hver veit.
Þótt söknuðurinn sé mikill og
sorgin stór þá er bjart yfir minning-
unni um þig kæri Símon. Elsku
Aron, Dagný, Margrét, Stefán,
Inga, Kjartan, Rósa og Birkir. Megi
góður Guð styrkja ykkur og blessa
á þessum erfiðu tímum og um
ókomna tíð.
Vertu sæll elsku Símon.
Gunnar og Jóhanna.
Okkur langar að kveðja lítinn vin,
Símon Berg.
Guð segir í orði sínu: ,A-Ugu þín
sáu mig er ég enn var ómyndað efni,
ævidagar voru ákveðnir og allir
skráðir í bók þína, áður en nokkur
þeirra var til orðinn." (Sálmur
139:16.)
Ekki óraði okkur fyrir því að ævi-
dagar hans yrðu svona fáir, en við
þökkum Guði fyrir hvern dag sem
hann fékk að vera á meðal okkar.
Hann gladdi okkur með stóru aug-
unum og fallega brosinu sem hann
sparaði aldrei. I Matt. 18:1-3. „Læri-
sveinamir spurðu Jesú: „Hver er
mestur í himnaríki?" Hann kallaði
til sín lítið bam, setti það meðal
þeirra og sagði: Sannlega segi ég
yður. Nema þér snúið við og verðið
eins og böm, komist þér aldrei í
himnaríki.“ Jesús lýsir bamið hreint
og yndislegt, það fer beint í faðm
Guðs. Það er huggun að eiga þessa
trúarvissu að við munum hittast hjá
Guði þegar okkar dagar em allir.
Okkar dýpstu samúðarkveðjur
sendum við ykkur. Við biðjum Guð
að hugga og styrkja ykkur öll, elsku
Margréti, Stefán, Dagnýju og Aron,
afana og ömmurnar, Birki og Rósu,
Kjartan og Ingu, svo og alla aðra
aðstandendur.
„Sælir em sorgbitnir, því að þeir
munu huggaðir verða.“ (Matt. 5:4.).
Guðrún og Hilmar.
Um leið og við setjumst niður til
að skrifa nokkur orð um litla
frænda, skynjum við að engin orð
ná að lýsa hve stórt skarð hefur ver-
ið höggvið í fjölskylduna er einn úr
hópnum var kallaður burt svo
óvænt og skyndilega. Litli Símon
var lengi yngstur í hópnum enda
náði hann að draga að sér alla at-
hygli með glaðlegu fasi og yndislegu
brosi. Minningin um litla fallega
Símon mun lifa með okkur alla
daga.
Elsku Margrét, Stefán, Dagný,
Aron, Rósa, Birkir, Gunnar og Yoga
og aðrir ástvinir, Guð gefi ykkur
styrk í ykkar miklu sorg.
Atli, Þórdís, Bergljót,
Brynja og fjölskyldur.
Elsku Símon, nú ertu hjá Guði.
Nú er þér batnað. Þú kemur aldrei
aftur en seinna komum við öll til
þín.
Þinn frændi
Stefán Arnar.
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast lítils drengs sem í dag er til
moldar borinn. Hann Símon Berg
var yndislegur litill stubbur sem
bræddi hjörtu allra sem kynntust
honum. Alveg frá upphafi var mikill
kraftur í honum, hann mátti ekki
vera að því að vera ungabam, var
farinn að ganga innan við tíu mán-
aða gamall og upp frá því hljóp
hann um allt. Við minnumst hans í
fótbolta heima á stofugólfi með
Aroni og hoppandi upp 1 rúmi hjá
Dagnýju. Hann var alltaf glaður og
síbrosandi.
Skyndilega er hann Símon farinn
en við vitum að hann hvílir nú í
faðmi Drottins.
Elsku Margrét, Stebbi, Dagný og
Aron, Inga, Kjartan, Rósa og Birk-
ir, við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð og biðjum Drottin Guð að
umvefja ykkur með sínum kærleika
á þessum erfiðu tímum. Við syrgj-
um með ykkur.
Hrafnhildur, Daníel,
Bryndís María og Ari Páll.
Sæll er sá, er situr í skjóli Hins
hæsta, sá er gistir í skugga Hins al-
máttka. (Sálm. 91:1.)
Hann Símon litli er kominn heim
til Jesú og situr í skjóli hans. Fyrr
en við hefðum viljað eða höfum
mannlegan skilning á. Vegir Guðs
eru órannsakanlegir, þau orð hafa
hljómað í hjarta mér síðustu daga
og eiga þau sannarlega við í þessu
tilfelli. Við í ungbamakirkju Vegar-
ins munum sakna þín, litli vinur. Þú
sem varst alltaf svo fallegur, glaður
og kröftugur strákur, þú varst ein-
staklega athugull á umhverfi þitt og
hugsaðir mikið þegar þú horfðir á
mann. Við hérna, bæði stóra og litla
fólkið, munum hugsa oft til þín.
Þann stutta tíma sem þú varst
hérna hjá okkur gaf Guð þér ein-
staklega góða og samheldna fjöl-
skyldu. Foreldra sem elskuðu þig af
heilu hjarta, enda varstu mjög háð-
ur þeim og vildir sem minnst af
þeim sjá.
Hvíldu í friði, Símon minn, þar
sem þú gistir í skugga Hins al-
máttka Guðs.
Elsku Stefán, Margrét, Dagný og
Aron, hjarta mitt grætur með ykk-
ar, megi Guðs kraftur styrkja ykkur
og leiða áframhaldandi.
F.h. Ungbarnakirkjunnar,
Lína Hilmarsdóttir
og fjölskylda.
Það er svo dapurt inni hér,
svo autt og snautt og hljótt,
því hjartans vinur horfinn er
og hrifinn burt svo fljótt.
Það er svo sárt um ævibraut,
þá æskan hnígur nár,
áður en lífið þekkir þraut
og þrungin sorgartár.
í dag kveðjum við elskulega litla
írænda okkar Símon Berg, sem
kallaður var burt svo skyndilega.
Sorg og söknuður er í hugum okkar
en við munum ávallt geyma minn-
ingamar um Ijúfan og brosmildan
lítinn dreng.
0, hjartans vinur, hvíldu rótt,
- við hugsum mest um það. -
Þér gefi drottinn góða nótt
og góðan sælustað.
(Jens Sæmundsson.)
Litli vinur, Guð geymi þig.
Elsku Stebbi, Margrét, Dagný og
Aron, Rósa, Birkir, Gunni, Yoga og
aðrir ástvinir. Missir ykkar er mik-
ill, Guð gefi ykkur huggun og styrk.
Jón Þórir, Harpa, Gígja,
Þorbjörg og fjölskyldur.
Þegar sál mín örmagnaðist í mér,
þá minntist ég Drottins, og bæn
mín kom til þín í þitt heilaga must-
eri. (Jónas 2:8)
Elsku litli vinurinn okkar, hann
Símon Berg, er horfinn úr þessu
jarðlífi. Þótt ævidagarnir hans hafi
ekki verið margir, þá er skarðið
samt svo stórt sem hann skilur eft-
ir, og við söknum hans sárt. Af
hverju hann fékk að vera svo stutt
hjá yndislegu foreldrunum sínum
og systkinum vitum við ekki. En við
vitum að Guðs orð segir að okkar
föðurland er á himnum og nú er
Símon kominn heim til Drottins. Við
eigum margar minningar um lítinn,
fallegan dreng og svo duglegan.
Hann var svo pínulítill þegar hann
fór að koma með foreldrum sínum á
lofgjörðaræfingar og merkja mátti
fljótt hve gaman hann hafði af tón-
list. Hann var líka svo lítill þegar
hann var farinn að hlaupa um allt.
Það er sama hvað kemur upp í hug-
ann, hann var einhvemveginn svo
duglegur í öllu. Síðastliðið sumar er
okkur dýrmætt í minningunni þeg-
ar við fjölskyldurnar fónim saman í
útilegur. Þar var Símon svo sterkur
þáttur í öllu í litlu flottu íþrótta-
skónum sínum með derhúfu, svo
glaður og fjörugur, svona gætum
við lengi talið. Við þökkum Guði fyr-
ir hann, og hversu mikil blessun
hann var. Jarðneska lífið er svo
stutt, miðað við eilífa lífið og það er
huggun harmi gegn að vita að einn
dag hittum við Símon á ný, á himn-
um.
Elsku vinir, Margrét, Stefán,
Dagný, Aron og aðrir aðstandend-
ur. Það er bæn okkar til Drottins í
dag að hann gefi ykkur styrk til að
halda út á þessum erfiða tíma lífs
SIMON BERG
STEFÁNSSON
ykkar og að hann beri ykkur yfir
erfiðasta hjallann.
Olga og Siguijón.
Símon, elsku litli vinurinn minn,
er dáinn. Mér hefur sjaldan brugðið
eins mikið og þegar ég frétti að
hann væri dáinn. Það var eins og
allt stoppaði. Minningar um litla
sólargeislann komu upp í hugann,
já, hann var svo sannarlega sólar-
geisli. Það var svo gaman að fylgj-
ast með honum vaxa og dafna.
Hann var svo fljótur að öllu. Allt í
einu var hann farinn að sitja og fyrr
en varði hljóp hann um allt með fal-
lega brosið sitt. Það var líka gaman
að fylgjast með honum þar sem
hann var að fikta í hljóðfærunum
uppi í kirkju. Eitt er víst að við
munum öll sakna hans, en ég veit að
hann er í góðum höndum hjá pabba
okkar á himnum og ég veit að einn
daginn mun ég hitta hann þar.
Elsku Margrét, Stefán, Dagný og
Aron, ég bið Guð að styrkja ykkur í
þessari miklu sorg. Með þessum
orðum vil ég kveðja Símon vin
minn: „Leyfið börnunum að koma
til mín, varnið þeim eigi, því slíkra
er himnaríki.“ (Matt. 19:14.)
Bergrún.
Okkur langar til að minnast hans
Símonar litla í nokkrum fátækleg-
um orðum. Einhvem veginn fannst
okkur við alltaf eiga svolítið í hon-
um því hann og Daníel okkar voru
svona eins og samferða í heiminn.
Við mömmurnar bárum okkur oft
saman um litlu kallana okkar. Þeir
voru einhvem veginn svo áþekkir.
Báðir ljósir, hárlitlir, nettir og glað-
ir strákar. Símon var nú samt alltaf
skrefi á undan í öllu, hann var svo
duglegur að það var alveg sérstakt.
Hann var mikil persóna svona lítill
maður og auðvelt að sjá að Guð
hafði gefið honum svo mikið, óskilj-
anlegt er af hverju hann fékk ekki
að eiga lengri tíma með okkur. En
það er nú svo að við fáum ekki að
skilja allt. Huggun okkar er að hann
átti svo gott líf þó stutt væri. Það
var svo vel hugsað um hann. Aug-
ljóst var að Stefán var góður pabbi,
alltaf að hnoðast með litla peyjann
sinn, margar myndir era í huganum
af þeim feðgum í ungbarnastarfinu í
kirkjunni okkar. Margrét svo um-
hyggjusöm og vís mamma. Oft var
það svo að eftir að við mæðurnar
báram saman bækur okkar þá var
einhverju breytt í uppeldi Daníels;
hann fékk aldrei pelann sem þó var
búið að kaupa, koppurinn var sóttur
upp á háaloft þegar það vitnaðist að
Símon var farinn að segja til, og
maturinn varð svolítið fullorðins-
legri. Símoni fannst greinilega vænt
um og leit upp til systkina sinna,
annað þeirra þurfti alltaf að vera
viðstatt þegar hann fór í pössunina
á kvennabænastundunum. Dagný
var aðdáunarverð systir, alveg eins
og lítil mamma með bróður sinn.
Aron var greinilega fyrirmyndin
hans, við munum eftir Símoni síð-
asta aðfangadagskvöld í kirkjunni
þar sem hann er í fínu fótunum sín-
um að hoppa um og líkja eftir stóra
bróður í fimleikum.
Við minnumst góðu útilegunnar
okkar í sumar. Þá hljóp Símon um
allt með töffarahúfu og í íþróttaskóm
og kenndi litla vini sínum að borða
pulsu, skrefi á undan í þroska eins
og venjulega.
Og nú er hann Símon farinn á
undan heim til Jesú. Við vitum ekld
hvemig er á himnum, en við vitum
að þar er gott að vera. Honum liður
vel þó að við séum sorgmædd. Jarð-
arlífið er svo stutt miðað við eilífa líf-
ið og við vitum að við eigum eftir að
hitta þennan sérstaka dreng á himn-
um þar sem við getum lofað Guð
saman um alla eilífð.
Elsku Margrét, Stefán, Dagný og
Aron, við hjónin vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Við mennimir eram
svo máttvana á svona stundu og vild-
um svo gjaman geta huggað ykkur á
einhvem hátt. En við biðjum Drottin
okkar sem er Guð allrar huggunar
að taka ykkur í fangið og bera ykkur
yfir þessa erfiðu reynslu.
Eygló og Runólfur.