Morgunblaðið - 17.06.1998, Blaðsíða 50

•<Ö0 MIÐVIKUDAGUR 17. JÚNÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÓNAS ÞÓR
JÓNASSON
+ Jónas Þór Jón-
asson fæddist í
Reykjavík 15. aprfl
1948. Hann lést á
heimili sínu 7. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Guðbjörg H. Beck, f.
18.8. 1924, og Jónas
Þorleifur Jónsson, f.
15.1. 1921, d. 17.2.
1976. Þriggja ára
gamall eignaðist
Jónas fósturföður,
Pál Þóri Beck, f.
16.2. 1921. Sam-
mæðra systkini Jón-
asar eru Elín Eyvindsdóttir, Ei-
ríkur Beck, Margrét Beck, Páll
Emil Beck og Hermann Beck.
Samfeðra systkini Jónasar eru
Bára Rósa og Heimir Jónasar-
börn.
Jónas lætur eftir sig konu,
Katrínu Þ. Hreinsdóttur, f. 26.8.
1959, og þijú börn, Hrein Rún-
ar, f. 16.7. 1982, Jónas Þór, f.
18.4. 1994, og Söndru Björk, f.
21.6. 1996.
Jónas stundaði nám við Kárs-
nesskóla í Kópavogi og Gagn-
^ fræðaskólann á Höfn. f níu sum-
ur frá fímm ára aldri dvaldi
Jónas í sveit hjá Sigurborgu
Gísladóttur og Jóhanni Björns-
syni á Brunnum í Suðursveit. Hjá
þeim átti hann sér
sitt annað heimili.
Jónas Þór fór til
sjós 15 ára gamall.
Hann vann ýmis
störf á landi og sjó
til ársins 1978. Þá
réð hann sig sem
matsveinn á Hrafn-
istu þar sem hann
starfaði til ársins
1981 er hann söðlaði
um og fór að starfa
við Tommaham-
borgara. Árið 1983
hóf hann, ásamt
fleirum, rekstur
Kjöt- og matvælavinnslu Jónasar
Þórs. Jónas var síðan einn af
stofnendum Kjöts hf. og hann
opnaði verslunina Gallery Kjöt í
október 1994. Jónas Þór hafði
mikinn áhuga á félags- og
stjórnmálum og skipuðu land-
búnaðar- og útvegsmál þar stór-
an sess. Jónas Þór var virkur fé-
lagi í Alþýðuflokknum og sat um
árabil í stjórn flokksins. Jónas
hafði mikinn áhuga á sjóstang-
veiði og endurvakti Sjóstang-
veiðifélag Reykjavíkur árið 1991
og var formaður þess um árabil.
Utför Jónasar fer fram frá
Bústaðakirkju á morgun,
fimmtudaginn 18. júní, og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
Jæja, núna er þetta búið, pabbi.
Það er best. Best fyrir okkur öll.
Pabbi, ég elska þig og hef alltaf
gert, sama hvað. Þú varst besti
pabbi í öllum heiminum og frábær
manneskja. Eg sakna þín, en ég veit
þú verður hér hjá mér. Við vorum
^Agestir saman og erum enn.
Eg veit þú átt eftir að hjálpa mér
uppí vinnu og ég ætla að halda
minningu þinni á loft í búðinni.
Þetta verður alltaf búðin hans
Jónasar Þórs. En ég verð nú að
skamma þig líka, þú hefðir ekki átt
að taka svona margar uppskriftir
með þér í gröfína, hvað þá alla
þessa miklu vitneskju um kjöt sem
þú bjóst yfir. En ég veit að þú átt
eftir að hjálpa mér og hinum uppí
vinnu, mömmu og systkinunum.
Ég elska þig, pabbi, virkilega
mikið og ég sakna þín innilega.
Takk fyrir öll yndislegu árin.
E.S. Takk fyrir að gera við ham-
borgaravélina, það þarf svo að laga
meir.
Þinn sonur,
Hreinn Rúnar.
Ég man þegar þjónninn á Ar-
gentínu steikhúsi sagði að ég mætti
ekki panta neitt vín með matnum,
því búið væri að ganga frá því. Ég
var ekki í neinum vafa hver þar var
að verki þegar við hjónin ætluðum
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
SNORRA DANÍELS HALLDÓRSSONAR.
Sérstakar þakkir færum við hjúkrunarfólki á
Hrafnistu Laugarási fyrir góða aðhlynningu.
Gunnar Snorrason, Jóna Valdimarsdóttir,
Snorri Örn Snorrason, Camilla Söderberg,
Sigurður Ingvi Snorrason, Anna Guðný Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
virðingu við andlát og útför ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SÓLVEIGAR BERGÞÓRU
ÞORSTEINSDÓTTUR,
Baughóli 26,
Húsavík.
Sérstakar þakkir til sr. Sighvats Karlssonar og starfsfólks Sjúkrahúss
Þingeyinga fyrir einstaka umhyggju og hlýhug í hennar garð.
Hanna Hofsdal Karlsdóttir, Magnús L. Sveinsson,
Einar G. Einarsson, Pálína Skúladóttir,
Þórdís Einarsdóttir, Birgir Magnússon,
Þorsteinn Einarsson,
Jóhannes G. Einarsson, Vilborg Njálsdóttir,
Baldur Einarsson, Kristjana Stefánsdóttir,
Þórhallur V. Einarsson, Hildur Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
að láta okkur líða vel. Svona lét
Jónas Þór vini sína vita að honum
þótti vænt um þá.
Ég man líka eftir sjóferðunum,
sérstaklega sumarnóttinni þegar
ekki bærðist hár á höfðum okkar og
spikfeitur fiskurinn braut roðagull-
inn hafflötinn í hvert skipti sem við
drógum línuna inn.
Morgnarnir þegar ég heimsótti
þig í Gallerý Kjöt gleymast heldur
ekki. Fantasterkt kaffi með einni
teskeið af púðursykri og samræður
um allt sem máli skipti, þjóðfélags-
mál, landbúnaðarmál, kjöt og kjöt-
verkun. Smám saman urðu sam-
ræðurnar persónulegri og vinskap-
urinn milli okkar óx.
Átveislurnar voru einstakar. Ég
gleymi því aldrei þegar ég borðaði
með þér í fyrsta skipti. Það var í há-
deginu á Hótel Holti. Við byrjuðum
á forrétti, síðan kom steikin. Meðan
við gæddum okkur á eftirréttinum
ræddum við um forrétti og á endan-
um byrjuðum við upp á nýtt og
pöntuðum okkur forrétti.
Ég man líka eftir símhringingun-
um frá þér sem komu þegar þú
hafðir fengið hugmynd. Þá ræddum
við hana, fram og til baka, hugsuð-
um og útfærðum og síðan fram-
kvæmdir þú hugmyndina á þinn
einstaka hátt. En skemmtilegast
var þegar þér var það mikið niðri
fyrir að ekki var hægt að tala í síma.
Þá spurðir þú hvort þú mættir
koma, bara núna og þá var nú um
að gera fyrir mig að laga mikið af
sterku kaffí.
Ég gleymi heldur ekki skoðunum
þínum, sérstaklega á öllu því sem
viðkom kjöti. Þær voru ekki alltaf
viðteknar en oftast, ef ekki alltaf,
reyndist þú hafa rétt fýrir þér og
það er með ólíkindum hvað þér
tókst að breyta viðhorfum fólks,
fagfólks sem almennings. Við þurf-
um ekki annað en nefna slagorðið
þitt, „Undir fitunni felast gæðin.“
Fallegi dagurinn sem ég reyndi
sem mest að ná í þig fyrir rúmu ári,
h'ður mér heldur aidrei úr minni.
Fullur lífsgleði og hamingju hlakk-
aði ég til að hitta þig eftir ferð þína
austur á land, sem ég vissi að var
vel heppnuð. En gleðin hvarf eins
og dögg fyrir sólu þegar ég fékk
fréttir um að þú hefðir greinst með
krabbamein. Erfiða sjúkdómslegu
og hverja aðgerðina á fætur annarri
tókst þér að gera auðvelda fyrir
okkur sem þótti vænt um þig. Við
héldum áfram að gantast hvor við
annan á sjúkrahúsunum og heima
hjá þér, þótt oft hafi það verið erfitt.
Ég man líka eftir tárunum og
föstu handtökunum þegar þér leið
sem verst. Og ég veit líka að síðustu
sólarhringamir í lífi þínu voru ná-
kvæmlega eins og þú vildir hafa þá
og þú kvaddir þennan heim á þinn
hátt.
Ég veit að þú munt vaka yfir öllu
þínu fólki, Jónas, og þú veist að öll
hjálpumst við að til þess að gera líf-
ið eins bærilegt og kostur er fyrir
fjölskyldu þína.
Ég þakka þér fyrir ógleymanleg-
ar stundir, Jónas minn. Katrín,
r Bl Ómfl búðin >
öa^ðskom
k v/ Possvogsl<»Vkju0ai*ð j
\Simh 554 0500 /
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við (>ll tækifæri
I 'Wfc blómaverkstæði I
IHlNNA I
Skólavörðustíg 12,
á horni BergstafSastrætis,
sími 551 9090
Hreinn Rúnar, Jónas Þór og
Sandra Björk, missir ykkar er mik-
ill en þið eigið ykkur minningu um
mikinn mann. Guð veri með ykkur.
Þorsteinn G. Gunnarsson.
Kveðja frá Alþýðuflokksfélagi
Reykjavíkur.
Þegar ég fór að taka þátt í starfi
Alþýðuflokksins í Reykjavík á fyrri
hluta þessa áratugar tók ég fljót-
lega eftir lágvöxnum snaggaraleg-
um manni með yfirvaraskegg, ýmist
með hatt eða derhúfu. Hann vakti
athygli mína sökum þess að hann lá
sjaldnast á skoðunum sínum og hik-
aði ekki við að segja forystumönn-
um flokksins til syndannna þætti
honum þeir ekki standa sig nógu
vel. Gilti þá einu hvort um var að
ræða ráðherra, þingmenn eða aðra.
Ef honum fannst viðkomandi ekki
framfylgja jafnaðarstefnunni einsog
honum fannst þeir ættu að gera, þá
lét hann það í ljósi tæpitungulaust.
Þarna var kominn Jónas Þór,
kjötverkandi. Hann leyfði sér hik-
laust að gagnrýna Jón Baldvin, Öss-
ur og jafnvel heilaga Jóhönnu. Ég
taldi í fyrstu að maður sem talaði af
slíku hispursleysi við forystumenn-
ina gæti tæpast verið i náðinni hjá
þeim. Raunin reyndist önnur. Hvar
sem Jónas Þór kom á fundi í Al-
þýðuflokknum lögðu menn við
hlustir og sóttust eftir ráðum hans.
Hann hafði skoðanir sem byggðust
á reynslu og meðfæddri íhygli.
Þegar ég kynntist síðar Jónasi
Þór og fór að starfa með honum í
stjórn Alþýðuflokksfélags Reykja-
víkur og ýmsum nefndum og ráðum
flokksins komst ég fljótlega að því
að þarna var maður, sem sannar-
iega mátti flokka sem róttækan um-
bótasinna. Hann hafði í senn mjög
ákveðnar og mótaðar skoðanir og
mikinn metnað fyrir land og þjóð.
Hann var brautryðjandi á sviði mat-
vælavinnslu og ólatur við að kynna
það besta úr íslenskri framleiðslu á
erlendri grund. Fyrir það naut hann
mikils álits enda ósjaldan til hans
Ieitað af fjölmiðlum um ráð í þeim
efnum.
Jónas Þór var þeirrar gerðar að
hann ávann sér mikið traust félaga
sinna, og þess vegna leyfðist honum
að segja skoðun sína umbúðalaust
við hvern þann sem hann vildi.
Skoðanir hans á landbúnaðarmálum
nutu virðingar í Alþýðuflokknum og
hann átti mikinn þátt í að laga
stefnu flokksins í þeim efnum að
breyttum tímum.
Jónas Þór var sérlega góður fé-
lagi. Hann dreif áfram af einstökum
krafti allt sem hann tók sér fyrir
hendur. Ég minnist sérstaklega
sumarferða Alþýðuflokksins. Þá lét
hann sér ekki nægja að útvega og
verka allan mat í ferðafélagana
heldur stóð ævinlega við grillið og
sá um grilla ofan í mannskapinn
sérvaldar afurðir frá íslenskum
bændum. Ferðafélagarnir kunnu
vel að meta það enda var það metn-
aður hans að kenna þjóðinni að
meta innlendar landbúnaðarafurðir.
Líklega hefur engum tekist það jafn
vel upp og honum.
En það átti ekki fyrir Jónasi Þór
að liggja að vera lengi á meðal okk-
ar. Hann varð fyrir því einsog
margir meðbræðra okkar að grein-
ast með illvígan sjúkdóm sem nú
hefur lagt hann að velli langt fyrir
aldur fram. Með Jónasi er genginn
einn tryggasti stuðningsmaður Al-
þýðuflokksins og jafnaðarstefnunn-
ar. Okkur er öllum mikil eftirsjá að
þessum trausta félaga og góða
dreng.
Fyrir hönd Alþýðuflokksfélags
Reykjavíkur vil ég þakka honum
fómfúst og óeigingjamt starf í þágu
jafnaðarstefnunnar. Aðstandendum
hans sendi ég okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Rúnar Geirmundsson, formaður
Alþýðuflokksfélags Reykjavíkur.
„Loksins er þetta að koma fyrir
vind, loksins er maður farinn að sjá
einhvem árangur af öllu þessu
streði,“ sagði Jónas Þór vinur minn
við mig nokkrum vikum áður en
hann greindist með sjúkdóminn
sem varð til þess að hann sá ekki
drauma sína rætast. Því spyr ég
mig hver tilgangurinn sé með öllu
þessu, Jónas minn. Af hverju ert þú
kallaður burt? Þú með alla framtíð-
ardraumana, af hverju þú sem áttir
þessa dásamlegu fjölskyldu sem þér
var svo umhugað um.
„Ég á svo margt ógert fyrir fjöl-
skyldu mína, Kalli,“ sagði Jónas oft
við mig í veikindum sínum. En við
sem trúum á eitthvað æðra erum
fullviss um að Jónas mun fylgja
Katrínu og börnunum hvert þeirra
fótmál og styðja þau í gegnum lífið.
Gallerý Kjöt, fyrirtækið sem
Jónas lagði í allan sinn ki-aft og
visku mun lifa áfram í hans anda.
Honum gafst tími til að leggja okk-
ur línurnar og við munum ótrauð
halda áfram með Katrínu, konu
Jónasar, í broddi fylkingar.
En Jónas er ekki alfarinn því
hann skilur eftir dýrmætar minn-
ingar. Við Jónas mættum gjaman
fyrstir á morgnana og áttum þá
okkar stundir yfir bleksterku morg-
unkaffi og lögðum þá línurnar fyrir
daginn. Otalmörg gullkorn komu þá
upp úr viskubrunni þessa fróða og
skemmtilega manns sem lá ekki á
visku sinni. Hann lagði sig allan
fram við að miðla kunnáttu sinni til
viðskiptavina sinna og þegar vel lá á
Jónasi mátti sjá stríðnisglampann í
augunum á honum, því Jónas var af-
ar ríkur af húmor og stutt var í
prakkarann í honum. En allt var í
góðu gert, einungis til þess að lífga
upp á tilveruna. Jónas var afskap-
lega barngóður maður. Hann
gleymdi aldrei að veita smáfólkinu
þá þjónustu sem því bar, með léttu
spjalli og sleikjó. Hann sagði gjam-
an við okkur starfsfólkið að betra
væri ef það vantaði einhverja stór-
steikina en sleikjó handa bömun-
um. Og oftast enduðu dagarnir í
Gallerý Kjöt eins og þeir byrjuðu;
við Jónas tveir að ganga frá. Jónas
kvikur á fæti eins og alltaf, læsir
búðinni sinni, snýr sér eldsnöggt við
og spyr hvort ég vilji koma út á
Flóa og renna fyrir fisk. Ég spyr:
,Á morgun?“ „Nei, núna,“ svarar
hann og bætir því við að ég eigi að
vera kominn niður í Snarfarahöfn
eftir hálftíma. Ég hringdi í konuna
mína og sagði að nú værum við
Jónas að fara út á Flóa að veiða.
Hún var hissa í fyrstu skiptin sem
ég hringdi eftir vinnu og sagðist
vera að fara á sjó, að borða með
Jónasi á Argentínu steikhúsi, þar
sem Jónasi var ávallt tekið með
virktum, eða hvað eina sem Jónasi
datt í hug. Jónas fékk nefnilega
hugmyndir og framkvæmdi þær
strax. Hann var ekki að gera það á
morgun sem hann gat gert í dag.
Það er nú einu sinni svo að það er
ekki sjálfgefið að hafa fengið að
fylgja Jónasi Þór örfá skref í þess-
ari lífsins göngu, þessum snillingi
sem ekki var allra.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst þér, Jónas. Þú gast reitt mig
til reiði, glatt mig óendanlega en
umfram allt þá kenndir þú mér. Þú
sem í allt of stuttu en fjölbreyttu lífi
náðir að spanna nánast allan
tónskalann. Um tíma spilaðir þú
djúpu nótumar en færðir þig síðan
hraðbyri upp eftir tónstiganum og
áttir einungis þær björtustu eftir
þegar kallið kom.
Sigrar Jónasar stórir sem smáir
hafa kennt mér mikið og minningin
sem hann gaf mér og fjölskyldu
minni mun lifa.
Ég, Halldóra kona mín og Kristín
Karen dóttir okkar sendum ykkur,
elsku Katrín, börnum ykkar Jónas-
ar, Hreini Rúnari, Jónasi Þór og
Söndru Björk og ykkur, Guðbjörg
og Páll, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guð veri með ykkur.
Karl B. Örvarsson.
Ég hitti Jónas Þór fyrst undir lok
ársins 1990 þegar ég var að slást í
prófkjöri um þingmannssæti. Ég
held honum hafi ekki litist á stöðuna
og fyrr en varði var hann orðinn
lykilmaður í baráttunni. Hún gekk
betur en efni stóðu til. „Ætli ég fylgi
þér ekki alla leið,“ sagði Jónas og
gekk í flokkinn. Innan skamms var
hann orðinn virtur áhrifamaður í fé-