Morgunblaðið - 10.10.1998, Síða 4

4 LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
ÁLSKIPIÐ maraði í hálfu kafi þegar varðskipsmenn komu að þvf.
„Draugaskipið“
er talið vera
rússneskt álskip
TALIÐ er að skipsflakið, sem
varðskipið Ægir tók í tog í fyrra-
dag 50 sjómflur norðaustur af
Glettingi, sé rússneskur kapal-
bátur sem tilheyrt hafi rússneska
sjóhernum. Skipið er allt smíðað
úr áli og segir Helgi Hallvarðs-
son, yfirmaður gæslufram-
kvæmda, að það renndi stoðum
undir þá kenningu að það hafi
tilheyrt. sjóhernum.
Varðskipsmenn dældu sjó úr
skipsflakinu í gærmorgun þar
sem það lá uppi í íjörunni í Seyð-
isfirði. Flakið er 13 metra langt
og 4,5 metrar á breidd. Töldu
þeir flakið vera rússneskt þar
sem rússneskir stafir voru á raf-
magnstengiboxum.
Skipið hefur verið notað sem
kapalskip, sennilega á vegum
sjóhersins, þar sem grá málning
sést víða. Aftast í yfirbyggingu
er stór tromla, um þriggja metra
breið. Tromlan var tóm. Enginn
vélbúnaður var um borð í flak-
inu en leifar af rafmagnstöflum
voru í afturskipinu. „Það veit
enginn hvað hefur gerst þarna.
En hver einasti lilutur skipsins
er úr áli. Allur skrokkurinn,
tromlan og hver bolti. Skipinu
hefur því aldrei stafað hætta af
segulduflum. Öll skip úr stáli
setja sprengingu af stað í seg-
ulduflurn," segir Helgi og bætir
við að það renni stoðum undir þá
kenningu að skipið hafí tilheyrt
rússneska sjóhernum.
Engin skrúfa
sjáanleg
Til stóð að draga flakið ofar í
fjöruna á flóði í gær. Svo virðist
sem það hafi flotið á tromlunni
þar sem engin loftrými eru sjá-
anleg í flakinu. Engin skrúfa var
sjáanleg í flakinu, aðeins stýri.
Segir Helgi að þetta bendi til
þess að skipið hafi verið dregið
af öðru skipi og notað til þess að
leggja út kapla.
Helgi segir að ekki hafi verið
ákveðið hvað verði um flakið.
Morgunblaðið/Guðmundur S. Valdimarsson
ÁLSKIPIÐ liggur nú í fjöru í Seyðisfirði þar sem það
verður kannað nánar.
VARÐSKIPSMAÐUR fer um borð í skipið.
Halldór Friðriks-
son flugstjóri
um nýjan Garde-
moen-flugvöll
Lengri
brautir og
meira at-
hafnarými
„HÉR er mjög ólíku saman
að jafna því á Gardemoen
eru tvær mun lengri flug-
brautir en á Fornebu þar
sem er ein þokkaleg braut,
meira athafnarými á flug-
hlöðum og fleiri stæði,“ sagði
Halldór Friðriksson, flug-
stjóri hjá Flugleiðum, en
hann flaug í gær ásamt
Bjarna Frostasyni flugmanni
til Óslóar og lenti á hinum
nýja velli. Þeir fljúga B 757-
200 þotum.
Fyrsta ferð Flugleiða til
Gardemoen var í fyrradag og
var flugstjóri þá Hafsteinn
Pálsson en hann flýgur 737-
400 þotum. Brautirnar á Gar-
demoen liggja samsíða,
11.800 og 9.700 feta langar.
Halldór segir það þýða meiri
afköst og er önnur brautin þá
einkum notuð fyrir flugtök
en hin lendingar þegar um-
ferð er mest. Til samanburð-
ar má nefna að brautin á
Fornebu er tæplega 8 þús-
und feta löng en brautirnar á
Keflavíkurflugvelli um 10
þúsund fet.
Halldór segir umhverfi
flugvallanna beggja hæðótt
en í Fornebu takmarki
byggðin lengingu flugbrauta
og því hafi verið ákveðið að
Gardemoen yrði framtíðar-
völlur. „Hér er líka mun
meira rými á jörðu niðri,
betra að athafna sig og fleiri
stæði þannig að flugfélög
geta nú fyrst hugað að tíðari
ferðum sem varla var unnt á
Fomebu. Gardemoen á eftir
að afkasta mun meiri umferð
en unnt var á Fornebu. Við
ákveðin brautarskilyrði
þurfti líka að takmarka vigt-
ina á 737 þotunum sem ekki
verður þöi-f á við Gar-
demoen,“ sagði Halldór enn-
fremur.
Halldór er einn svonefndra
leiðarflugstjóra hjá Flugleið-
um, þ.e. hefur umsjón með
reglubundinni þjálfun flug-
manna.
Dómsmálaráðherra um frumvarp til laga um breytingu á skaðabótalögunum
Meiri áhersla lögð á
fjárhagslegt tjón
DÓMSMÁLARÁÐHERRA kynnti
á ríkisstjómarfundi í gær frumvarp
til laga um breytingu á skaðabóta-
lögunum. Frumvarpið fer nú til
þingflokka stjómarflokkanna og
verði það samþykkt þar verður það
lagt fram á Alþingi og stefnt að af-
greiðslu þess í vetur, að sögn Þor-
steins Pálssonar dómsmálaráðherra.
Þorsteinn sagði að þarna væri um
að ræða niðurstöðu endurskoðunar-
nefndar sem hefði verið skipuð til
þess að fara yfir ákvæði laganna og
fjalla um þá gagnrýni sem fram
hefði verið sett á lögin. Nefndin
hefði klofnað í afstöðu sinni í meiri-
og minnihluta, en frumvarpið gerði
ráð fyrir því að álit meirihlutans
yrði lögfest.
Hann sagði að um væri að ræða
nokkrar breytingar á skaðabótalög-
unum sem lytu að því að lögð væri
meiri áhersla á fjárhagslegt tjón í
staðinn fyrir læknisfræðislegt mat.
I þeim tilvikum þar sem ekki væri
um að ræða launatekjur væri byggt
á lágmarkstekjum og síðan væru
gerðar ákveðnar breytingar á
margföldunarstuðli laganna. Þá
væru gerðar tillögur um að greiðsl-
ur þriðja aðila drægjust frá bótum
og því væri flókið mál að átta sig á
því hvaða heildaráhrif breytingam-
ar hefðu.
Talsverður styr hefur staðið um
skaðabótalögin frá því þau voru
samþykkt á Alþingi og sagðist Þor-
steinn aðspurður vonast til þess að
sátt gæti náðst um málið með þess-
ari niðurstöðu, en það ætti auðvitað
eftir að koma í ljós. „Ég vona að
hún leiði til meiri sátta um frum-
varpið. Það var tilgangurinn með
því að setja þessa endurskoðun af
stað, en sjálfsagt verður það nú
aldrei svo að allir verði á eitt sáttir,“
sagði Þorsteinn.
Samfelldur margfeldisstuðull
til 75 ára aldurs
I athugasemdum við lagafrum-
varp meirihluta nefndarinnar segir
að helstu breytingar frá gildandi
lögum séu að við útreikning bóta
fyrir varanlega örorku sé notaður
samfelldur margfeldisstuðull til 75
ára aldurs. í gildandi lögum sé fast-
ur margfeldisstuðull sem lækki frá
26 ára aldri. í öðru lagi sé við
ákvörðun bóta fyrir varanlega ör-
orku miðað við fjárhagslegt örorku-
mat fyrir alla slasaða en ekki ein-
ungis þá sem nýti vinnugetu sína til
að afla tekna. I þriðja lagi séu árs-
laun til ákvörðunar bóta miðuð við
meðalatvinnutekjur slasaða síðustu
þrjú almanaksárin fyrir slys. í gild-
andi lögum sé miðað við heildar-
vinnutekjur slasaða síðustu 12 mán-
uði fyrir slys. Tekin sé upp lág-
markslaunaviðmiðun við útreikning
bóta fyrir varanlega örorku, en há-
mark viðmiðunarlauna sé óbreytt.
Þá er reglum um frádrátt frá
skaðabótakröfu vegna varanlegrar
örorku breytt þannig að auk þeirra
greiðslna sem nú dragist frá komi
greiðslur frá almannatryggingum
til frádráttar og hluti örorkulífeyris
frá lífeyrissjóði. Bótai’éttur 70 ára
og eldri vegna varanlegrar örorku
er rýmkaður og breytt er orðalagi
um tímamark þegar tímabundinni
örorku lýkur. Einnig eru rýmkaðar
heimildir til þess að ákveða álag á
miskabætur og fellt er niður ákvæði
um að bætur falli niður nái miska-
stig ekki 5% og ársvextir af bótum
samkvæmt 16. grein eru hækkaðir
úr 2% í 4,5%.
Loks er gerð veruleg breyting á
reglum um örorkunefnd samkvæmt
10. gr. skaðabótalaganna. Meðal
annars er aðalreglan sú að málsað-
iljar afli sér sjálfir sérfræðilegra
álitsgerða um örorku- og/eða miska-
mat, en hvor aðili um sig hafi rétt til
að skjóta slíkum álitsgerðum til ör-
orkunefndar til endurmats. Örorku-
nefnd verður einungis matsaðili á
fyrsta stigi þegar málsaðilar óska
þess sameiginlega.