Morgunblaðið - 03.03.1999, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVTKUDAGUR 3. MARZ 1999 33
ÞORSTEINN V.
SNÆDAL
+ Þorsteinn V.
Snædal, Skjöld-
ólfsstöðum á Jökul-
dal, fæddist 8. ágúst
1914. Hann lést 28.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru: Elín Péturs-
dóttir Maack og Vil-
hjálmur Gunnlaugs-
son Snædal, búend-
ur á Eiríksstöðum á
Jökuldal. Systkinin
voru þijú, auk Þor-
steins: Gunnlaugur,
f. 21. mars 1911, og
Steinunn, f. 17.
september 1916.
Eiginkona Þorsteins er Elín
Margrét Þorkelsdóttir frá Arn-
órsstöðum á Jökuldal, f. 4. nóv-
ember 1909. Böm þeirra: 1) Vil-
hjábnur Jón Snædal, f. 31. októ-
ber 1945, kvæntur Ástu Sigurð-
ardóttur og eiga þau fjögur böm
og þrjú barnaböm. 2) Elín Þ.
Snædal, f. 8. nóvember 1946, fé-
lagsráðgjafi í Reykjavík. 3)
Anna Sign'ður Snædal, f. 9. sept-
ember 1948, kennari í Árósum í
Danmörku og á hún eina dóttur.
4) Þorkell Þ. Snædal, f. I5. janú-
ar 1950, búsettur í Árósum í
Danmörku og á hann eina dótt-
ur. 5) Þorsteinn Þ.
Snædal, f. 11. febrú-
ar 1953, sambýlis-
kona hans er Ágústa
Axelsdóttir og eiga
þau einn son. Með
fyrri manni súium,
Lúðvíg Þorgríms-
syni, sparisjóðs-
stjóra úr Keflavík,
átti Margrét eina
dóttur, Jóhönnu
Andreu, f. 10. sept-
ember 1934. Hún
var gift Sveini
Hauki Valdimars-
syni hrl. í Reykjavík
og eiga þau þijú börn. Jóhanna
á einnig dótturina Kötlu Mar-
gréti Þorgeirsdóttur. Jóhanna á
sex barnaböm. Dóttir Margrét-
ar fyrir hjónaband er Bergþóra
Sigríður Sölvadóttir, f. 28. sept-
ember 1932. Maður hennar er
Jón Víkingur Guðmundsson og
búa þau á Grænhóli við Akur-
eyri. Þau eiga átta böm og tutt-
ugu og eitt bamabam. Dóttir
Bergþóm fyrir hjónaband er
Laufey Bjömsdóttir í Reykjavík.
Utför Þorsteins fór fram frá
Egilsstaðakirkju 5. janúar síðast-
liðinn. Jarðsett var í Hofteigs-
kirkjugarði.
„Þó að lífið þraut sé oft að kveðja,
þá eru eftir minningar sem gleðja."
Mig langar að skrifa fáein, fátæk-
leg og síðbúin kveðjuorð nú þegar
Þorsteinn mágur minn hefur kvatt
þetta jarðneska líf. Það er í sjálfu
sér ekki mikill sorgaratburður þótt
gamall, veikur og þreyttur maður
fái langþráða hvíld en einhvem veg-
inn er það svo að hjá okkur sem eft-
ir lifum verður alltaf eitthvert tóma-
rúm, einhver söknuður og umfram
allt margt gott, sem er að minnast
og þakka. Ég hef þekkt Þorstein
svo lengi sem ég man eftir mér, frá
því að ég var smábarn.
Ég minnist fyrst þessara glæsi-
legu ungu systkina frá Eiríksstöð-
um. Þau vom bömin hennar Elínar
„ljósu minnar“, eins og stundum var
sagt, því Elín móðir Þorsteins var
ljósmóðir í sveitinni og tók á móti
mér, eins og mörgum öðmm Jök-
uldalsbömum um fjölda ára við
mikinn og góðan orðstír.
Ég minnist Þorsteins sem ungs
og glæsilegs manns þegar hann og
tveir elstu bræður mínir komu út-
skrifaðir búfræðingar frá Hvann-
eyri. Við krakkarnir litum aldeilis
upp til þessara lærðu manna því að
þetta þótti heilmikill lærdómur í þá
daga. Fyrst kynntist ég Þorsteini að
ráði þegar ég var komin undir ferm-
ingu. Þá var ég í farskóla á Eiríks-
stöðum en þannig var barnaskóla-
göngu háttað í sveitinni á þessum
ámm. Eiríksstaðir voru annálað
myndar- og höfðingsheimili. Þar var
tvíbýli, þeir höfðu búið þar bræð-
urnir Jón og Vilhjálmur Snædal,
faðir Þorsteins, en Jón var látinn
fyrir mörgum árum og Stefanía
Carlsdóttir, ekkja hans, bjó á öðru
búinu ásamt sambýlismanni sínum
Jakobi Jónassyni og þeim börnum
hennar sem ekki voru við nám ann-
ars staðar. Á hinu búinu bjuggu
Gunnlaugur bróðir Þorsteins, kona
hans Björg Sigvarðardóttir frá Brú
og Þorsteinn, sem þá var ókvæntur,
og svo voru þar auðvitað foreldrar
þeirra bræðra.
Ég var til heimilis hjá Stefaníu og
Jakobi og þar var ljómandi gott að
vera, en auðvitað var það svo að við
skólakrakkarnir gengum á milli
góðbúanna eins og okkur sýndist.
Trúlega höfum við ekki verið sér-
lega spennandi til umgengni fyrir
skólagenginn mann á þrítugsaldri,
en aldrei fann ég neitt fyrir því hjá
Þorsteini að hann liti niður til okkar
á nokkurn hátt, hann var einstakt
ljúfmenni og taldi ekki eftir sér að
gera að gamni sínu við okkur
krakkana og jafnvel taka þátt í smá-
brellum okkar. Nokkrum árum síð-
ar kvæntist Þorsteinn Margréti
systur minni sem þá var búin að
vera ekkja í nokkur ár, hún hafði
verið ráðskona hjá bræðrum okkar
á Arnórsstöðum með tvær dætur
sínar síðan maður hennar, Lúðvíg
Þorgrímsson, drukknaði í Jök-
ulsánni. Þorsteinn keypti hálfa jörð-
ina Skjöidólfsstaði, sem talin var ein
besta jörð í sveitinni. Þangað fór
Margrét til hans með dætur sínar
og reyndist Þorsteinn þeim vel,
þannig að ekki fannst mikill munur
á framkomu hans við þær eða hans
eigin börn. Þau Þorsteinn og Mar-
grét eignuðust fimm böm og eiga
þau hóp myndarlegra afkomenda.
Foreldrar Þorsteins dvöldu hjá
þeim tíma og tíma þótt þau ættu
orðið sitt heimili í Reykjavík. Þor-
steinn og Margrét byggðu sér nýtt
hús, stórt og myndarlegt á tveim
hæðum, á efrí hæðinni bjó Vilhjálm-
ur sonur þeirra og Ásta kona hans.
Þau eldri hjónin nutu þeirra forrétt-
inda að fá að umgangast bamaböm
sín í návígi og sjá þau vaxa upp eins
og blómstur í túni. Þau munu hafa
veitt Þorsteini ómælda ánægju, því
að hann var einstaklega barngóður
maður. Aidrei gerði Þorsteinn upp á
miili bamabarna sinna og bama
stjúpdætra sinna. Oft vora systk-
inabörn Margrétar í sumardvöl á
Skjöldólfsstöðum og alltaf fengu
þau ómælda alúð og hlýju, sem þau
minnast með þakklæti enn í dag.
Skjöldólfsstaðir vom í þjóðbraut
og þess vegna eins og nokkurs kon-
ar umferðarmiðstöð. Þau hjón höfðu
þar greiðasölu í nokkur ár og önn-
uðust meðal annars um mat og kaffi
fyrir rúturnar sem gengu milli
Akureyrar og Reyðarfjarðar. Þor-
steinn sá um bensínafgreiðslu fram
á síðustu ár og var þá ekki alltaf
spurt hvort það var á nóttu eða
degi. Póstur og sími fyrir efri dalinn
var alla tíð í umsjón Skjöldólfsstaða
og var það oft ærin fyrirhöfn. Þá
em ótalin störf Þorsteins í þágu
sveitar sinnar, hann var lengst af
hreppsnéfndarmaður og oddviti var
hann í fjöldamörg ár og rækti störf
sín af skyldurækni og hollustu við
íbúa Jökuldals. Þorsteinn var frem-
ur fáskiptinn maður og ekki allra,
eins og stundum er sagt, en hann
kunni þó vel að gleðjast með glöðum
og lyfta glasi í góðra vini hópi og
var þá hrókur alls fagnaðar því
hann kunni mjög vel að meta hinar
gullnu veigar án þess að það bitnaði
nokkurn tíma á störfum hans fyrir
sveitina eða öðrum störfum sem á
hann hlóðust og allra síst á forsjá
hans fyrir heimilinu, sem alltaf var
með höfðingsbrag, opið gestum og
gangandi.
Ég minnist sumarferða okkar
hjónanna um landið, alltaf var sjálf-
sagt að gista á Skjöldólfsstöðum,
sofa í aðalstofunni og setja allt á
annan endann, borða á Skjöidólfs-
stöðum og jafnvel fara þaðan nest-
uð, og við vomm ekki alltaf ein á
ferð heldur með fleiri meðlimi úr
fjölskyldunni með okkur. Alltaf var
allt sjálfsagt og velkomið. Mig lang-
ar að færa sérstakar þakkir fyrir
foreldra mína, sem eftir að þau vom
flutt hingað suður vom alltaf vel-
komin að vera á Skjöldólfsstöðum á
sumrin eins og þau vildu eða höfðu
tök á. Það var þeim mjög mikils
virði að geta dvalið tíma og tíma í
sveitinni sinni. Lífið hefur alltaf sína
erfiðleika og sleppa fáir við þá.
Heilsu Þorsteins hrakaði stöðugt
með aldri og var þar mest um að
kenna asma, sem hann glímdi við
um árabil, og fór svo að lokum að
hann varð að dvelja á sjúkrahúsinu
á Egilsstöðum nokkur síðustu árin.
Fyrir tveimur ámm fluttist Margrét
til Egilsstaða til þess að geta aðstoð-
að mann sinn þegar hann þurfti á að
halda. Margrét er ein af hetjum
hversdagslífsins og bið ég henni
blessunar Guðs á ævikvöldinu.
Mig langar að þakka öllu starfs-
fólki sjúkrahússins, sem af einstakri
alúð annaðist Þorstein í veikindum
hans. Megi blessun fylgja störfum
þeirra. Margréti systur minni,
bömum hennar, barnabömum og
öðmm aðstandendum votta ég sam-
úð. Megi Þorsteinn hvíla í friði.
Ragna S. Gunnarsdóttir.

Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ANNA JÓNSDÓTTIR,
Stóru-Ökrum,
Skagafirði,
lést á Landspítalanum mánudaginn 1. mars
síðastliðinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurður Jóelsson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GRÉTA VILBORG ILLUGADÓTTIR
frá Akri,
Vestmannaeyjum,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð mánu-
daginn 1. mars.
Guðmundur Lárusson,
Gréta Vilborg Guðmundsdóttir,
Lárus Steinþór Guðmundsson,
Jóhann Ragnar Guðmundsson
og barnabarnabörn.
Aðalheiður Auðunsdóttir,
Úlfar Snær Arnarson,
Ragnheiður Snorradóttir,
+
Móðir okkar,
AÐALBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
andaðist á Eskifirði mánudaginn 1. mars.
Ragnhildur Kristjánsdóttir,
Ásrún Johanson,
Vésteinn Ólason,
Guðgeir Ólason,
Rannveig Óladóttir.
+
Fósturfaðir okkar, afi og langafi,
RAGNARJÓNSSON
fyrrum bóndi,
Bollakoti, Fljótshlfð,
síðast til heimilis
á Kirkjuhvoli, Hvolsvelli,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands sunnudaginn 28. febrúar.
Vilmunda Guðbjartsdóttir, Árni Ólafsson,
Ólafur Þorri Gunnarsson, Sigrún Þórarinsdóttir,
Ragnar Björn Egilsson,
Þórir Már Ólafsson,
Ólína Dröfn Ólafsdóttir.
+
Elsku móðir okkar,
MARGRÉT GUÐMUNDSDÓTTIR,
sem lést á elliheimilinu Grund laugardaginn 20. febrúar, verður jarðsung-
in frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 4. mars kl. 13.30.
Anna Hatlemark,
Hulda Hatlemark,
Lyndís Hatlemark,
Erla Hatlemark.
+
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
NÖNNU JÓNSDÓTTUR
frá Hofgörðum
f Staðarsveit,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 4. mars kl. 15.00.
Gunnar Kristófersson, Guðríður Austmann,
Ólafur Kristófersson, Unna Svandís Ágústsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
BJÖRN EGILSSON
fyrrverandi oddviti,
Sveinsstöðum,
andaðist á Dvalarheimili aldraðra, Sauðárkróki, að morgni þriðjudagsins
2. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Borgar Símonarson.
+
Vinur okkar,
ODDGEIR AXELSSON,
Rauðarárstíg 7,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu laugardaginn 13. febrúar.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Vinir og vandamenn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUNNÞÓRUNN EGILSDÓTTIR,
Borgarási 10,
Garðabæ,
sem andaðist fimmtudaginn 25. febrúar,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði á
morgun, fimmtudaginn 4. mars, kl. 13.30.
Sigríður Sigurbjörnsdóttir, Geir Magnússon,
Örlygur Sigurbjörnsson, Lilja Óskarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
X
<U
r