Morgunblaðið - 09.07.1999, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 9. JÚLÍ1999
MORGUNBLAÐIÐ

ÁRNI
SIGURJÓNSSON
+ Árni Siguijóns-
son, fyrrverandi
aðstoðarmaður
bankastjórnar
Landsbankans,
fæddist í Reykjavík
22. febrúar 1916.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 2.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar Árna
voru Sigurjón Jóns-
son, f. 27.6. 1882, d.
19.11. 1957, bóksali
í Reykjavík, og
kona hans, Guðlaug
Ragnhildur Árna-
dóttir, f. 4.5. 1891, d. 21.11.
1947. Systkini Árna eru: Gunn-
ar Sigurjónsson cand theol, f.
4.9. 1913, d. 19.11. 1980, kvænt-
ur Vilborgu Jóhannesdóttur, f.
3.2. 1924, og eiga þau sex börn;
Þorbjörg Hólmfríður Sigurjóns-
dóttir, f. 12.4.1918, gift Friðriki
Vigfússyni, fyrrv. forstjóra, f.
4.7. 1913, og eiga þau
tvær dætur; Jóna Sig-
uijónsdóttir, f. 14.7.
1920, gift Jóni Árna
Sigurðssyni, f. 30.12.
1917, d. 22.11. 1988,
presti í Grindavík, og
eru börn þeirra þrjú;
Svanlaug Siguijóns-
dóttir, f. 20.6. 1923,
gift Heiðari Haralds-
syni verslunarsljóra
og eiga þau tvö böm.
Árni var ókvæntur
og barnlaus.
Arni hóf störf í
Landsbanka íslands
að loknu skyldunámi og námi í
Kvöldskóla KFUM í ársbyijun
1931, fyrst sem sendisveinn og
síðar í ýmsum deildum: veðdeild,
verðbréfadeild, afurðalánadeild
og siðast sem aðstoðarmaður
bankastjórnar.
Árni var jafnframt fram-
kvæmdasljóri Eftirlaunasjóðs
MINNINGAR
starfsmanna Landsbankans og
Seðlabankans um tuttugu og
fiinm ára skeið og fulltrúi sjóð-
félaga í sljórn sjóðsins.
Árni var virkur félagi í
KFUM frá unga aldri og hafði
lengi forystu í tónlistarmálum
félagsins. Hann sat um árabil í
sljórn KFUM og var formaður
félagsins í nokkur ár. Hann var
einnig heiðursfélagi í KFUM. f
Vatnaskógi var hann m.a. for-
maður Skógarmanna KFUM í
tuttugu og flmm ár. Árið 1982
var hann sæmdur riddara-
krossi Hinnar íslensku fálka-
orðu fyrir störf sín að æsku-
lýðsmálum. Árni var mikill
söngmaður og söng m.a. með
karlakór KFUM og Fóstbræðr-
um. Hann var einn af stofnfé-
Iögum Gídeon-hreyfingarinnar
á fslandi og var hvatamaður að
byggingu Friðrikskapellu í
Reykjavík. Þá var hann í hópi
kristniboðsvina sem standa að
starfínu í Eþíópíu og Kenýu á
vegum Sambands íslenskra
kristniboðsfélaga.
títför Árna fer fram frá Hall-
grímskirlyu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Okkur systkinin langar að minn-
ast Arna Siguijónssonar, föðurbróð-
ur okkar, eða Adda frænda, eins og
við kölluðum hann. Við nutum
> þeirra forréttinda að eiga hann að á
sérstakan hátt allt frá blautu bams-
beini. Þegar við vorum að alast upp
bjuggu hann og Bjami Eyjólfsson,
fóstbróðir hans, í sama húsi og við á
Þórsgötu 4. Eftir að þeir fluttu á
Laugarásveg 1 var sambandið
áfram náið og gott. Við minnumst
ótal góðra og ánægjulegra stunda.
Sérstakan sess í minningunni skipa
jólin. Þeir bjuggu stórfjölskyldunni
jólaboð um margra ára skeið, þar
sem Addi stóð m.a. fyrir söng og
r spilaði undir á orgelið sitt, bæði jóla-
sálma og létt jólalög.
Addi var sérlega handlaginn
maður og tók sér ýmislegt fyrir
hendur. Margt af því var í þágu
starfsins í KFUM. Stundum var
baðið á eíri hæðinni á Þórsgötu 4
undirlagt af gifsmerkjum sem hann
var að steypa handa drengjunum í
deildarstarfinu til að mála. Hann
fékk okkur oft með sér til hjálpar
við hluti sem hann glímdi við og
skorti sjaldan ráð. Okkur er sér-
staklega minnisstætt þegar hann
þurfti að flytja orgelið sitt af efri
hæðinni í húsinu á Þórsgötunni og
ekki var hægt að komast með það
niður stiga innandyra. Fór hann þá
' með orgelið út á svalir og brá um
það köðlum og rétti okkur unglings-
piltum. Síðan fór hann ofan og reisti
stiga við húsið og tók orgelið á herð-
ar sér í stiganum og sagði okkur að
láta síga. Eitthvað hefur vegfarend-
um og nágrönnum litist illa á ráða-
bruggið þvi fljótlega dreif að menn
sem komu til hjálpar þannig að org-
elið komst heilt tfl jarðar.
Addi var gæddur mörgum hæfi-
leikum sem fjölskyldan naut góðs
af. Oft lék hann á hljóðfæri undir
söng þegar fjölskyldan kom saman.
Eins var gott að leita ráða hjá hon-
um um söng og tónlist. Við ýmis
tækifæri átti hann það til að setja
^ saman smellnar vísur um einstaka
fjölskyldumeðlimi og kom þá
gjarnan í ljós góð kímnigáfa hans.
Addi var ætíð hlýr og traustur
frændi sem var ávallt reiðubúinn
að leggja lið og leiðbeina. Þess
vegna var gott að leita til hans með
ýmis mál. Hann var einstaklega ró-
lyndur og hógvær og hafði alltaf
góð áhrif á okkur.
Addi átti trausta og einlæga trú á
Jesúm Krist sem frelsara sinn. Það
sáum við í allri hans framgöngu og
hann hafði sterk og mótandi áhrif á
_ trú okkar. Við erum Guði þakklát
^ íyrir að hafa átt Adda að frænda og
fyrir allt það sem hann var okkur
og fjölskyldum okkar. Við biðjum
Guð um að blessa minningu hans og
gefa okkur að geta líkt eftir trú
hans og trúfesti.
Gunnar Jóhannes,
Sigurjón, Ragnar, Guðlaugur,
v Ragnhildur og Bjarni.
Genginn er góður Guðsmaður,
Árni Sigurjónsson, þjónninn trúi
með mörgu talenturnar, sem hann
ávaxtaði með elju og kærleika.
Seint verða fullmetin störf hans í
víngarði Drottins, og tíminn mun
best leiða í ljós hve víða hann mark-
aði „umhverfisvæn11 spor, því í fót-
spor hans spratt friður og blessun
hvar sem hann fór. Aragrúi
drengja og unglinga nutu starfa
hans í Vatnaskógi, þar sem hann
var ekki einungis leiðtogi, heldur
félagi og vinur. Mörgum okkar
finnst sem við höfum gengið á
helgri jörð í fylgd með Áma á þess-
um slóðum, svo vel lét honum að
vitna fyrir okkur um Jesú Kiist og
laða fram löngun í ungum hjörtum
eftir því að verða lærisveinar hans.
Með sama hætti fengum við í
unglingadeild KFUM við Amt-
mannsstíg að njóta hæfileika Árna
og hjartahlýju. Auk félagsfund-
anna var hann óþreytandi að kalla
okkur „drengina sína“ saman, m.a.
í föndurhóp sem hann nefndi Gull
og gips. Þar framleiddum við
merki KFUM og KFUK, Skógar-
manna og merki knattspyrnufélaga
í Reykjavík. Ekki var þetta gert i
hagnaðarskyni, heldur íyrst og
fremst til að efla tengslin og halda
hópinn. Hér kom vel fram hve fjöl-
hæfur Árni var og handlaginn. Og
ekki var fótafimin minni, sem við
drengimir nutum óspart með sí-
ungum fyrirliða okkar á gömlum
sparkvelli í Fossvoginum. Líklega
var þessi völlur leifar af hermanna-
kampi frá stríðsárunum. En aldrei
skildu svo leiðir að ekki væri sest
niður í grasi gróna laut í flæðar-
málinu og Ami stfllti strengina við
íhugun Guðs orðs og bæn. Dýr-
mætar stundir og ógleymanlegar.
Fjölmargir þessara drengja hafa
gegnum árin haldið tryggð við
Arna og sumir urðum við síðar
nánir samstarfsmenn hans.
Æskuheimfli Áma á Þórsgötu 4
var ávallt opið og þangað lögðu leið
sína bæði ungir og gamlir. Árni var
afar „músíkalskur" maður og söng-
elskur, spilaði mest á orgel og píanó,
en kunni sitt hvað íyrir sér á önnur
hljóðfæri. Á kristilegum mótum í
Vatnaskógi og biblíunámskeiðum í
gamla daga, var hann vökumaður
sem þeytti morgunlúðurinn, og á
kvöldvökum sungum við oft „Þegar
Drottins lúður hljómar og þá dagur
fer í hönd, Þegar dýrðarmorgunn
ljómar eilífðar..." Þá var rökrétt að
sjá Áma fyrir mér með lúðurinn og
velta fyrir sér hvort það yrði eittr
hvað þessu líkt þegar dagur Drott-
ins lynni upp á morgni eflífðarinnar.
Þar sem þessi skrif um Árna em
mest á persónulegum nótum látum
við aðra um að tíunda afrek hans
innan kristilegu félaganna eða á
öðmm starfsvettvangi. Hæst ber
hann án efa sem formann Skógar-
manna og stjórnarmann í KFUM
um áratugaskeið, og eins er óhugs-
andi að láta ógetið framlags hans í
félögunum til söngmála, bæði sem
kórstjóra og einsöngvara.
„Sæll og glaður ef þú ert,
syngdu, syngdu. Glaður eins og
söngfugl sért, syng af hjarta syng.
Góðra söngva gleðimál, gleður
marga dapra sál. Leyfðu Guði’ í
sérhvert sinn söng að nota þinn.“
Og einmitt það gerði Ámi fús og
glaður, eins og allt annað sem hann
var beðinn um. Hann kunni skil á
ótrúlegustu hlutum og virtist leik-
inn í að leysa hvers manns vanda.
Þá var sama í hvaða spomm hann
stóð; við dagleg störf í Landsbank-
anum, gamla fjölritann í KFUM,
eða takandi til hendi við önnur
verkefni.
Einn er sá söngur sem í hugum
okkar margra er söngurinn hans
Áma, sem hann söng trúlega oftar
en nokkurn annan. Mynd hans er
ógleymanleg þar sem hann stóð í
alkunnri hógværð sinni og söng
þýðri bassaraust:
Má ég segja þér hve sælt er líf með Jesú?
Hann er sonur Guðs, en kaus þó harmastig.
Þótt hann ætti himins dýrð og dásemd ríka,
vildi’ hann deyja hér á jörðu fyrir þig.
Kór: Sjáðu kærleik Guðs í Kristi Jesú,
sem er kominn til að frelsa oss,
og við krossinn hans er frið og skjól að
fmna,
frelsi, líf og sæluhnoss.
Ég má segja þér, að sælt er líf með Jesú,
og hann sendi mig að kalla þig til sín.
Hann vill leiða þig úr lífsins myrkradölum,
inn í landið, þar sem náðarsólin skín.
Enginn vinur hefur verið mér sem Jesús.
Allar vonir mínar bind ég því við hann.
Þegar sverfur að mér synd og dauðans ótti,
veit ég samt, að hann er trúr og heitt mér
ann.
(Magnús Runólfsson)
Kristniboð meðal heiðingja var
Áma mikið hjartans mál, sem hann
studdi heflshugar. í Árna samein-
uðust bestu eiginleikar systranna
Mörtu og Maríu í Betaníu, því
hann átti fórnarlund vinnuglöðu
Mörtu og hugarfar kyrrlátu Maríu,
sem mat samfélagið við Jesú ofar
öllu. Við fótskör frelsara síns bar
Árni fram bæn og beiðni fyrir
mönnum og málefnum, og rík erum
við sem fengum að njóta þess.
Þegar við heimsóttum Árna á
Borgarspítalann skömmu fyrir
andlát hans var hann farinn að
kröftum, en yfír honum hvíldi frið-
ur og birta. Úr glugga sjúkrastof-
unnar blasti Fossvogurinn við, þar
sem hann sparkaði bolta með
drengjunum forðum. Bros færðist
yfir andlitið þegar rifjaðar vom
upp minningar frá þeim tíma. Líf
Árna allt var vitnisburður um þann
Drottin sem hann þjónaði, og er við
kvöddum kom sterkt fram í hug;
ann vers úr Davíðssálmum (4,9): „í
friði leggst ég til hvíldar og sofna,
því að þú, Drottinn, lætur mig búa
óhultan í náðum.“
Við kveðjum kæran vin með
virðingu og þökk og sendum ætt-
ingjum hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Gísli og Katrín.
Hringið klukkum himna.
Heilagt dýrðarlag.
Svelli nú og sigurhljóðin löng.
Frelsuð sála fagnar Frelsi sínu’ í dag.
Takið bræður undir englasöng.
(Friðrik Friðriksson.)
Nú er genginn góður drengur og
vinur kær, saddur lífdaga eftir erf-
iða sjúkdómsraun. „Drengir em
góðir menn og batnandi,“ sögðu for-
feðumir. Hjá þeim hefði hinn látni
vinur án efa fengið umsögnina
„drengur góður“. Séra Friðrik lagði
út af þessum orðum þannig: „Drengi
nefndu forðum fróðir, frjálsa menn,
er reyndust góðir og af gæðum uxu
og dáð ...“ Þannig var hinn stöðug-
lyndi Ami. Hann kom í þennan heim
nær 6 ámm á undan mér. Við vomm
báðir Þórsgötu-menn, hann inn-
fæddur á nr. 4, en ég innfluttur á nr.
9, þar sem ég fann minn elskaða lífs-
förunaut, Ingu, sem frá mér var
kölluð fyrir nær sex áram. Mikill
samgangur og einlæg vinátta var á
milli systranna þriggja á nr. 4 og
systranna tveggja á nr. 9 svo og
frænkunnar á nr. 6. Þessi góða og
glaða vinátta var varanleg og fékk
m.a. mikla útrás í hinni „ljúfu söng-
list“, því stúlkumar fimm á nr. 4 og
9, svo og vinkona góð í næstu götu,
með frábæra sópranrödd, þær
mynduðu sönghóp, sem lengi söng
„heilög dýrðarlög" saman til mikfll-
ar gleði og unaðar fyrir fjölmarga.
Seinna stækkaði þessi hópur og
varð að stóram kvennakór, sem
söng um árabfl með hrífandi hætti
„Drottins dýrðar ljóð“ í miklum
söfnuði. - Bræðumir tveir á nr. 4,
Ámi og Gunnar, og fóstbróðirinn,
Bjami, vom aflir „fullh- af músik“ -
og lifandi kristmni trú - og höfðu
góðar söngi-addir, ekki síst Ámi.
Það er því ríkjandi mikfl og góð
sönggleði á fyrri tíð þarna neðst við
götu hins heiðna Þórs sem eflaust
hefui' hrifist með - og líklega tekið
sinnaskiptum. Hver veit.
Ferill okkar Árna varð merki-
lega líkur. Barnungir urðum við
séra Friðriks drengir í KFUM,
nutum samvista við hann og mótuð-
umst af honum og samverkamönn-
um hans. Eftir nám í barnaskóla og
kvöldskóla KFUM vomm við kall-
aðir til starfa sem sendlar. Árni hjá
Landsbankanum og ég hjá SÍS -
hér heima og erlendis - þar sem við
störfuðum báðir „með stöðuglyndi"
í hálfa öld, þar sem við nutum
stöðugt trausts í vaxandi ábyrgðar-
störfum. Athyglisvert, að okkur,
þessum „séra Friðriks-drengjum"
var um langt árabil m.a. trúað fyrir
lífeyrissparnaði samstarfsmanna
okkar. Og hinn þiðji, Einar Th.
Magnússon, vinur okkar og félagi
hjá Eimskip, naut sama trúnaðar
þar. Stjómendur stofnana og fyrir-
tækja þessa tímaskeiðs virðast hafa
litið á fleira en langskólagöngur og
prófgráður er þeir kölluðu menn til
ábyrgðarstarfa. Traustið á uppeld-
isáhrifunum hjá séra Friðriki og
KFUM hefur greinilega vegið
þungt í þá daga.
í hinu kristna samfélagi áttum við
Arni langa og farsæla samleið. Tfl er
ljósmynd - tekin á stríðsárunum síð-
ari - af sveitastjóranum í yngstu
defldunum í KFUM hér í Reykjavík
með stjómendum defldanna.
Hressandi er nú að virða fyrir sér
þetta „hörkulið" dáðríkra drengja.
Margir hafa þegar verið kallaðir
heim, kærir vinir og bræður, þ.á.m.
Ámi, sem í blóma lífsins er þama á
myndinni í fremstu röð. Og í
fremstu röð var hann meðal foringja
í þessu drengjastarfi. Svo var hann
og í sumarbúðastarfinu í Vatna-
skógi, þar sem hann í aldarfjórðung
var stjóri en þar áttu þau frábært
samstarf, hann og ráðskonan, Krist-
ín Guðsmundsdóttir (Skógar-Stína),
en í mikilli ráðdeild og útsjónarsemi
búnaðist þeim eins og best mátti
verða. Á stríðsáranum sat ég um
tíma í stjóm Skógarmanna með
Áma o.fl. undii- stjóm hins farsæla
Ástráðs Sigursteindórssonar, guð-
fræðings og skólastjóra. Við stríðs-
lok hvarf ég til starfa erlendis í sjö
ár samtals á tveim tímabflum. Þá
missti ég af samfélagi og samstarfi
við þessa vini mína og bræður, en
eignaðist þar aðra sömu gerðar, sem
notið höfðu þar starfs séra Friðriks
á stríðsáranum sex. Á þessum áram
okkar hjóna í Danmörku vitjuðu
okkar fjölmargir úr gamla, góða
vinahópnum heima. Er við snerum
heim hið fyrra sinnið, þá var okkur
fagnað sérstaklega í stöðvum
KFUM og K. Þar var okkur færð að
gjöf vegleg bók í skinnbandi, þ.e. Bi-
blía það er Heflög ritning, árituð af
43 vinum, er sótt höfðu okkur heim í
Höfn. Þar rituðu fyrstir séra Friðrik
og Magnús Runólfsson, samstarfs-
maður hans. Og þar má einnig lesa
nöfnin Bjami Eyjólfsson og Ami
Sigurjónsson, er saman komu tfl
okkar. Nú yljar sérstaklega að sjá
þama hina fögra og karlmannlegu
rithönd Ama. Þótt lágvaxinn væri
og kyrrlátur, þá var hann alltaf stór,
er að var gætt og á reyndi. Aftur
vitjuðu þeir félagamir, Ami og
Bjami, okkar Ingu á síðari dvalar-
tíma okkar í Höfn. Þá fóra þeir í
suðurgöngu saman tfl Rómar og
færðu okkur fagra gjöf á heimleið-
inni. - Enn lágu leiðir okkar Árna
saman í Gídeon-félagsskapnum á ís-
landi, en við voram meðal 17 stofn-
enda 30.8. 1945, en það vora allt
KFUM-drengir séra Friðriks, sem
fengu köllun til að leggja einnig
hönd á þennan plóg í Víngarði Guðs,
þótt fyrir værum við flestir með
fangið fullt af öðram verkefnum í
þeim góða garði. Með Ama eru nú 8
af þessum 17 á „brautu bornir", frá-
bærir félagar, sem létu um sig muna
í þessu mikilvæga sáðmannsstarfi í
Kirkju Krists.
Ama var flest til lista lagt. Ein-
söngs hans - og tvísöngs með sysL
urinni Svönu - nutum við um langt
árabfl. Og á fleiri íþóttum kunni
hann góð skil, m.a. á knattspymu
með Val á yngri árum. Síðar var ég
með honum og hópi félaga við bad-
mintonleik á vetrartímum. Þar
reyndist mér hann nær ósigrandi.
Þannig var þessi stfllti og stöðug-
lyndi vinur í flestum greinum. Und-
anfarin 5-6 ár höfum við flesta
morgna vikunnar unnið að uppsetn-
ingu hinna nær 100 ára gömlu og
verðmætu bókasafna, annars veegar
séra Friðriks og hinsvegar KFUM.
Er ég spurði þá nefndi Ami að vin-
imir hefðu gleymt þessum söfnum,
er hinar nýju aðalstöðvar vora
hannaðar og því varð að koma þeim
fyrir í kjallaragangi (Séra Friðriks-
stofu) og í gluggalausum kjallara-
geymslum - því miður. I byrjun var
nokkur hópur sjálfboðaliða við þetta
verkefni, en fækkaði fljótt niður í
þijá, en vinur okkar Sverrir Am-
kelsson prentari hélt út meðan hefls-
an leyfði. Síðustu misserin voram
við Árni að verld og áttum góðar
stundir saman við þetta gefandi ná-
kvæmnisverk, sem undir lokin var
m.a. fólgið í tölvuskráningu KFUM-
safnsins, en sr. Friðrikssafnið hafði
áður kunnáttusamlega verið vélritað
upp af samstarfsmanni Áma í bank-
anum sem bar hlýjan hug til séra
Friðriks. Þessi árin við þetta verk
var gott að kynnast enn betur hin-
um samviskusama og vandvirka
(banka)-manni, Árna. Hann var
gætinn og orðvar, en í spjalli okkar
á þessu tímabili greindi ég að hon-
um var ekki alveg rótt varðandi
stefnu og fjármálaumsýslu hinna
nýju, yngri stjómenda okkar gamla
félags. Eftir beiðni minni gaf hann
mér í ljósritum nokkuð af skrifleg-
um greinargerðum og ábendingum,
sem hann hafði sent hinum ungu
stjómarmönnum félagsins á síðari
áram. Svo virtist stundum sem „nýi
tíminn“ hefði hreint ekki löngun til
að vita og íhuga það sem hinir
reyndu öldungar höfðu til mála að
leggja. Kannski koma sinnaskipti og
enn betri tímar með blóm í haga á
nýrri öld og árþúsundi?
Friðrikskapella við Hlíðarenda